ยามเช้าที่แสนสดใส ดินมากับพิม เพื่อ

ยามเช้าที่แสนสดใส ดินมากับพิม เพื่อนสนิทของฉัน พิมเป็นคนที่รูปร่างหน้าตาดี มีเสน่ห์ แต่ไม่ค่อยสุงสิงกับใคร พวกเธอทั้งสองเดินมานั่งโต๊ะม้าหินอ่อนที่ประจำข้างๆตึกเรียนคณะแพทย์ศาสตร์ “ตายแล้ว!!!

นี้มันครั้งที่ 3 แล้วนะ” เสียงอุทานจากโต๊ะข้างๆดังขึ้นมา เธอรู้อยู่แก่ใจว่ามันคงไม่พ้นเรื่องสุดสยองนั้นแน่นอน เรื่องที่ว่า…ศพที่ถูกแช่ในห้องเก็บศพของทางคณะถูกควักอวัยวะภายในหายไปอย่างไร้ร่องรอย เธอเองก็ไม่ทราบรายละเอียดอะไรมากนัก เพราะว่าอีกสองวันก็จะสอบเก็บคะแนน เธอจึงไม่ค่อยสนใจเรื่องนี้มากนัก “เฮ้อ..วันมะรืนก็ผ่าศพ ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยว่ามั้ยพิม” “อืม..คงต้องอ่านหนังสือหนักหน่อย” ฉันพยักหน้าหงึกๆเห็นด้วยกับสิ่งที่พิมพูดไป

พอตกเย็นหลังจากที่ฉันกับพิมกินข้าวเย็นเสร็จแล้ว พวกเราก็รีบไปอ่านหนังสือที่หอพัก หอที่เธอพักเป็นหอหญิงของมหาลัย ทั้งสองแข่งกันอ่านหนังสืออย่างเอาเป็นเอาตาย จนกระทั่งเที่ยงคืนฉันกับพิมรูสึกว่าเริ่มไม่ไหวแล้ว จึงตกลงกันว่าจะมาอ่านพรุ่งนี้ตอนเช้า จนกระทั่งตีสาม ฉันได้ยินเสียงกุกกักข้างๆเตียงของเธอ เธอจึงลืมตาขึ้นมาดู เธอเห็นพิมเดินออกไปนอกห้อง เธอไม่รู้ว่าพิมไปไหนในยามวิกาลเช่นนี้ ด้วยความง่วงเธอจึงไม่ได้สนใจอะไรมากนัก พิมน่าจะไปธุระมั้งเธอคิดเช่นนี้แล้วจึงผล็อยหลับไป “

เธอ เธอ...ตื่นได้แล้ว ได้เวลาอ่านหนังสือแล้วนะ” ฉันค่อยๆลืมตาขึ้นมาก็พบว่าพิมนั่งอ่านหนังสืออยู่ที่เตียงของหล่อน เธอจึงรีบลุกขึ้นมาตั้งหน้าตั้งตาอ่านหนังสือจนถึงรุ่งเช้า โดยที่ลืมถ้าพิมถึงเรื่องเมื่อคืนที่เกิดขึ้น

อะไรนะ มีศพที่สี่อีกแล้วหรอ” แน่หละไม่พ้นเรื่องอวัยะภายในศพหายไปอีกแน่นอน เฮ้อทำไมพักนี้มีแต่เรื่องแปลกๆเกิดขึ้นบ่อยนะ พลฉันคิดในใจ พอตกเย็นหลังจากอนข้าวเสร็จ ฉันกับพิมก็กลับมาอ่านหนังสือที่หอเหมือนเดิม จนกระทั่งทั้งสองไม่ไหวแล้ว “พิมพรุ่งนี้ถ้าเธอตื่นแล้วช่วยปลุกเราหน่อยนะ” “อืม..โอเคถ้าเราตื่นแล้วเราจะปลุกนะ” หลังจากจบบทสนธนาแล้วทั้งคู่ก็เข้าสู่ห้วงนิทราที่แสนยาวนาน……จนกระทั่งตีสาม กุกกัก กุกกัก ฉันได้ยินเสียงข้างๆเตียงของเธอ จะเหลือบไปดูเห็นพิมลุกออกจากเตียงไป แล้วพิมก็เปิดประตูออกไปข้างนอกห้อง ด้วยความสงสัยที่บวกกับเมื่อวานพลอยจึงตัดสินใจลุกออกจากเตียงแล้วเดินตามพิมออกไปอย่างเงียบๆ เธอเห็นพิมมุ่งหน้าไปสู่อาคารเรียน เธอนึกสงสัยว่าทำไมพิมต้องไปอาคารเรียนในตอนนี้ เธอได้แต่นึกสงสัยอยุ่ในใจ สักพักเธอเห็นพิมเดินมาหยุดอยู่ที่หน้าห้องเรียน พิมหันซ้ายแลขวาแน่ใจว่าไม่มีคนตามมา เธอจึงเดินเข้าห้องเรียนไป ฉันเห็นดังนั้นจึงคิดว่า “สงสัยยัยพิมคงไปหาความรู้เพิ่มเติมจากศพแน่นอนน ชิไม่เห็นชวนกันบ้างเลย” ฉันโกรธพิมในใจ จึงเดินตามพิมเข้าไปในห้องอย่างเงียบๆ แต่ภาพที่เห็นกลับไม่ใช่ดั่งที่คิดไว้ เธอเห็นพิมกำลังหยิบอวัยวะภายในของอาจาร์ยใหญ่ออกมา แล้วกัดกินอย่างหิวโหย โอ้พระเจ้า

ฉันไม่อยากจะเชื่อในสิ่องที่ตนเห็นอยู่ ไม่น่าเชื่อว่าเพื่อนสนิทของเธอจะกลายมาเป็นคนกินศพแบบนี้ ภาพที่เห็นมันน่ากลัวมาก เธอจึงหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาถ่ายวิดีโอเพื่อเป็นหลักฐาน หลังจากที่เธอถ่ายได้นานพอสมควร เธอทนอยู่ในสถานการณ์แบบนี้ต่อไปไม่ไหวแล้ว เธอจึงหันหลังหลับ โครม

แต่โชคกลับไม่เข้าข้างเธอเลย เธอเผลอเตะโดนถึงขยะที่วางอยู่ข้างๆประตู “นั่นใคร” พิมหันขวับมาดูที่ต้นเสียง เฮือก ฉันรีบวิ่งออกมาจากในห้องเรียน จนเผลอทำโทรศัพท์มือถือหล่นในห้องเรียน หลังออกมาจากห้องเรียนแล้วเธอจึงรีบวิ่งขึ้นหอพักให้เร็วที่สุด หลังจากที่พิมได้ยินเสียงเธอจึงเดินออกมาดูก็ไม่พบสิ่งผิดปกติใดๆ “สงสัยคงเป็นเสียงแมวมั้ง” ระหว่างที่เธอหันกลับพลันสายตาก็เหลือบไปเห็นเข้ากับโทรศัพท์ของพลอยพอดี “หึหึ..แกเองหรอ อยู่ดีไม่ว่าดีรนหาที่ตาย” พิมจัดการลบคลิปที่ของฉันที่แอบถ่ายไว้แล้วโยนโทรศัพท์ลงถังขยะ แล้วพิมก็กลับไปกินอาหารอันโอชะของตนต่อ พลางคิดแผนจัดการยัยสอดรู้สอดเห็น

หลังจากที่ฉันวิ่งมาถึงหอพักเธอก็รีบวิ่งขึ้นเตียง พยายามข่มตานอนไม่คิดมากแต่ห้ามยังไงก็ห้ามไม่ได้ เม็ดเหงื่อเริ่มผุดออกมาจากใบหน้าทีละน้อย เธออยากให้ผ่านราตรีที่แสนน่ากลัวนี้ไปเร็วๆ ทันใดนั้น “แอ๊ดดดดดด” เสียงประตูเปิดเข้ามาและไม่ใช่ใครที่ไหนนอกจากพิม!!

ฉันได้แต่ข่มตานอนเธอกลัวการที่จะเผชิญกับพิมในตอนนี้ “เธอ เธอ...ตื่นได้แล้ว มาอ่านหนังสือเร็ว” “อื้อ” ฉันแกล้งบิดขี้เกียจไปมา ระหว่างที่อ่านหนังสืออยู่นั้นเธอรู้สึกว่าไม่มีสมาธิเอาเสียเลย จู่ๆพิมก็พูดขึ้นแทรกความเงียบขึ้นมา “ฌะอเมื่อกี้เราไปทำธุระมา มีคนแอบตามเราไปด้วย” “แล้วเธอรู้มั้ยว่าเป็นใคร” ฉันพยายามบังคับเสียงของตนไม่ให้สั่น มีหรอที่จะรอดสายตาของพิมไปได้ “ฉันพึ่งรู้เมื่อกี้นี่เอง” “ใครหรอ” ฉันรู้ชะตากรรมของตนเองว่าคงไม่รอดแล้วแหละ “มึงนั่นแหละ” “กริ๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด”

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 1:

Come morning, bright ground with PIM My friend PIM is a charming, good-looking shape but not acquainted with to anyone. They both take regular marble horse sit beside students faculty of medicine building "dead!!!Third, this is it, "the voice from the nearby exclaim or interject. She was aware that it was not the best horror story that definitely passed. The matter is that ... the funeral that was frozen in the store room of the Faculty is to dig out the bodies internal organs missing without a trace. She did not know the details of what too much because it will test two days scored. She is not very interested in this subject. The day after tomorrow, "hoe lightning ... the body is not easy at all," well .. right PIM "must read" books, heavy. I nod nguek agree with things that speak to PIM.Enough was after I finished dinner with PIM. We were in a hurry to read books at the dorm. Chamber of Commerce, she is a woman of the University Tower. Both books are absolutely seriously, I die, until midnight with finality that the start was PIM then agreed to come in this morning until anphrung hit the three. I heard her bed beside kukkak she eyes up. She was seen walking out of the room, PIM. She did not know where in wikan PIM. With a lethargic she wasn't interested in anything much. PIM to engaged like this, and then she thinks mang phloi slept. "She woke up and then it's time to ... read a book. " I gradually forgot the eye up, it found that the PIM is sitting reading a book to her bed. She rushed in and virtually absorbed reading eye area until dawn. Without forgetting, if PIM last night it happenedอะไรนะ มีศพที่สี่อีกแล้วหรอ” แน่หละไม่พ้นเรื่องอวัยะภายในศพหายไปอีกแน่นอน เฮ้อทำไมพักนี้มีแต่เรื่องแปลกๆเกิดขึ้นบ่อยนะ พลฉันคิดในใจ พอตกเย็นหลังจากอนข้าวเสร็จ ฉันกับพิมก็กลับมาอ่านหนังสือที่หอเหมือนเดิม จนกระทั่งทั้งสองไม่ไหวแล้ว “พิมพรุ่งนี้ถ้าเธอตื่นแล้วช่วยปลุกเราหน่อยนะ” “อืม..โอเคถ้าเราตื่นแล้วเราจะปลุกนะ” หลังจากจบบทสนธนาแล้วทั้งคู่ก็เข้าสู่ห้วงนิทราที่แสนยาวนาน……จนกระทั่งตีสาม กุกกัก กุกกัก ฉันได้ยินเสียงข้างๆเตียงของเธอ จะเหลือบไปดูเห็นพิมลุกออกจากเตียงไป แล้วพิมก็เปิดประตูออกไปข้างนอกห้อง ด้วยความสงสัยที่บวกกับเมื่อวานพลอยจึงตัดสินใจลุกออกจากเตียงแล้วเดินตามพิมออกไปอย่างเงียบๆ เธอเห็นพิมมุ่งหน้าไปสู่อาคารเรียน เธอนึกสงสัยว่าทำไมพิมต้องไปอาคารเรียนในตอนนี้ เธอได้แต่นึกสงสัยอยุ่ในใจ สักพักเธอเห็นพิมเดินมาหยุดอยู่ที่หน้าห้องเรียน พิมหันซ้ายแลขวาแน่ใจว่าไม่มีคนตามมา เธอจึงเดินเข้าห้องเรียนไป ฉันเห็นดังนั้นจึงคิดว่า “สงสัยยัยพิมคงไปหาความรู้เพิ่มเติมจากศพแน่นอนน ชิไม่เห็นชวนกันบ้างเลย” ฉันโกรธพิมในใจ จึงเดินตามพิมเข้าไปในห้องอย่างเงียบๆ แต่ภาพที่เห็นกลับไม่ใช่ดั่งที่คิดไว้ เธอเห็นพิมกำลังหยิบอวัยวะภายในของอาจาร์ยใหญ่ออกมา แล้วกัดกินอย่างหิวโหย โอ้พระเจ้าI don't want to believe in their present siong. It is unbelievable that a close friend of hers will become a people-eating corpse. Obviously it's very awesome She picks up the cell phone video shot to come up as evidence. After her long shot. She endured in this situation could continue, she turned back to sleep chrome.แต่โชคกลับไม่เข้าข้างเธอเลย เธอเผลอเตะโดนถึงขยะที่วางอยู่ข้างๆประตู “นั่นใคร” พิมหันขวับมาดูที่ต้นเสียง เฮือก ฉันรีบวิ่งออกมาจากในห้องเรียน จนเผลอทำโทรศัพท์มือถือหล่นในห้องเรียน หลังออกมาจากห้องเรียนแล้วเธอจึงรีบวิ่งขึ้นหอพักให้เร็วที่สุด หลังจากที่พิมได้ยินเสียงเธอจึงเดินออกมาดูก็ไม่พบสิ่งผิดปกติใดๆ “สงสัยคงเป็นเสียงแมวมั้ง” ระหว่างที่เธอหันกลับพลันสายตาก็เหลือบไปเห็นเข้ากับโทรศัพท์ของพลอยพอดี “หึหึ..แกเองหรอ อยู่ดีไม่ว่าดีรนหาที่ตาย” พิมจัดการลบคลิปที่ของฉันที่แอบถ่ายไว้แล้วโยนโทรศัพท์ลงถังขยะ แล้วพิมก็กลับไปกินอาหารอันโอชะของตนต่อ พลางคิดแผนจัดการยัยสอดรู้สอดเห็นAfter that, I ran up to her, rushing up the dormitory beds. Trying to control his eyes much thought, but not banning the prohibited. Sweat beads begin to pop up out of the page gradually. She wanted to come to this awesome phanratri to recent suddenly, "the squeaking sound of dotdadot" the sound of the door opening and is not one which in addition to PIM!!I lie to her eyes, but he was afraid to face PIM now. "she woke up and read the book ... the speed," "notorious." I hated to come to persecute a twist. While reading it, she feels that there are no concentrate, remove waste! All of a sudden the Insert silence, speak up PIM. "We're going to do an errand came cha amueaki someone uncensored as we go," "she knows who it is, right?" I'm trying to force their sound, not to shake. With ro to escape the eyes of PIM. "I depend on this" mueaki "does anyone know what ro" I know the fate of their own that is not saved, then. "" "Kritdotdotdotdotdotdotdotdotdot" ' I's

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 3:

The morning fresh soil with PIM, my best friend has published a good looks, charm but don't get involved with anyone. They both walked beside table marble horse regular school building faculty of medicine. "Oh my gosh!!

.This is the 3 anymore. " Exclamation from the table by ringing. You know it's not clear about the horrible, certainly. The fact that... Body is immersed in the morgue of the group had been cut organ disappeared without a trace.For two days it will exam score. She is not interested. "Ah.The day after tomorrow's autopsy. Isn't that PIM is not easy. " "Um... Must be studying hard." I nodded my head up and down agree with what newspaper said

.In the evening after dinner I with PIM is finished. We hurried to read at the dorm. The tower is a tower of her stay female college. Read both compete intensely.It agreed to read tomorrow morning until 3:00 in the morning, I heard the sound of difficultly next to the bed of her, she will open your eyes, you can see the PIM walked out of the room. You don't know where to print at this time of night.Maybe you think this print should go and then fell asleep. "
.
you. You...Wake up, it's time to read the book. " I slowly open your eyes, it was found that the newspaper reading in her bed. She hurried up eagerly read until the morning.
.