วันเข้าพรรษา (บาลี: วสฺส, สันสกฤต:

วันเข้าพรรษา (บาลี: วสฺส, สันสกฤต: วรฺษ, อังกฤษ: Vassa, เขมร: វស្សា, พม่า: ဝါဆို) เป็นวันสำคัญในพุทธศาสนาวันหนึ่ง ที่พระสงฆ์เถรวาทจะอธิษฐานว่าจะพักประจำอยู่ ณ ที่ใดที่หนึ่ง ตลอดระยะเวลาฤดูฝนที่มีกำหนดเป็นระยะเวลา 3 เดือน ตามที่พระธรรมวินัยบัญญัติไว้ โดยไม่ไปค้างแรมที่อื่น หรือที่เรียกติดปากกันโดยทั่วไปว่า จำพรรษา ("พรรษา" แปลว่า ฤดูฝน, "จำ" แปลว่า พักอยู่) พิธีเข้าพรรษานี้ถือเป็นข้อปฏิบัติสำหรับพระสงฆ์โดยตรง ละเว้นไม่ได้ ไม่ว่ากรณีใด ๆ ก็ตาม[1] การเข้าพรรษาตามปกติเริ่มนับตั้งแต่วันแรม 1 ค่ำ เดือน 8 ของทุกปี (หรือเดือน 8 หลัง ถ้ามีเดือน 8 สองหน) และสิ้นสุดลงในวันขึ้น 15 ค่ำ เดือน 11 หรือวันออกพรรษา

วันเข้าพรรษา (วันแรม 1 ค่ำ เดือน 8) หรือเทศกาลเข้าพรรษา (วันแรม 1 ค่ำ เดือน 8 ถึง วันขึ้น 15 ค่ำ เดือน 11) ถือได้ว่าเป็นวันและช่วงเทศกาลทางพระพุทธศาสนาที่สำคัญเทศกาลหนึ่งในประเทศไทย โดยมีระยะเวลาประมาณ 3 เดือนในช่วงฤดูฝน โดยวันเข้าพรรษาเป็นวันสำคัญทางพระพุทธศาสนาที่ต่อเนื่องมาจากวันอาสาฬหบูชา (วันขึ้น 15 ค่ำ เดือน 8) ซึ่งพุทธศาสนิกชนชาวไทยทั้งพระมหากษัตริย์และคนทั่วไปได้สืบทอดประเพณีปฏิบัติการทำบุญในวันเข้าพรรษามาช้านานแล้วตั้งแต่สมัยสุโขทัย

สาเหตุที่พระพุทธเจ้าทรงอนุญาตการจำพรรษาอยู่ ณ สถานที่ใดสถานที่หนึ่งตลอด 3 เดือนแก่พระสงฆ์นั้น มีเหตุผลเพื่อให้พระสงฆ์ได้หยุดพักการจาริกเพื่อเผยแพร่ศาสนาไปตามสถานที่ต่าง ๆ ซึ่งจะเป็นไปด้วยความยากลำบากในช่วงฤดูฝน เพื่อป้องกันความเสียหายจากการอาจเดินเหยียบย่ำธัญพืชของชาวบ้านที่ปลูกลงแปลงในฤดูฝน และโดยเฉพาะอย่างยิ่ง ช่วงเวลาจำพรรษาตลอด 3 เดือนนั้น เป็นช่วงเวลาและโอกาสสำคัญในรอบปีที่พระสงฆ์จะได้มาอยู่จำพรรษารวมกันภายในอาวาสหรือสถานที่ใดสถานที่หนึ่ง เพื่อศึกษาพระธรรมวินัยจากพระสงฆ์ที่ทรงความรู้ ได้แลกเปลี่ยนประสบการณ์และสร้างความสามัคคีในหมู่คณะสงฆ์ด้วย

ในวันเข้าพรรษาและช่วงฤดูพรรษากาลตลอดทั้ง 3 เดือน พุทธศาสนิกชนชาวไทยถือเป็นโอกาสอันดีที่จะบำเพ็ญกุศลด้วยการเข้าวัดทำบุญใส่บาตร ฟังพระธรรมเทศนา ซึ่งสิ่งที่พิเศษจากวันสำคัญอื่น ๆ คือ มีการถวายหลอดไฟหรือเทียนเข้าพรรษา และผ้าอาบน้ำฝน (ผ้าวัสสิกสาฏก) แก่พระสงฆ์ด้วย เพื่อสำหรับให้พระสงฆ์ได้ใช้สำหรับการอยู่จำพรรษา โดยในอดีต ชายไทยที่เป็นพุทธศาสนิกชนเมื่ออายุครบบวช (20 ปี) จะนิยมถือบรรพชาอุปสมบทเป็นพระสงฆ์เพื่ออยู่จำพรรษาตลอดฤดูพรรษากาลทั้ง 3 เดือน โดยพุทธศาสนิกชนไทยจะเรียกการบรรพชาอุปสมบทเพื่อจำพรรษาตลอดพรรษากาลว่า "บวชเอาพรรษา"

นอกจากนี้ ในปี พ.ศ. 2551 รัฐบาลไทยได้ประกาศให้วันเข้าพรรษาเป็น "วันงดดื่มสุราแห่งชาติ"[2] โดยในปีถัดมา ยังได้ประกาศให้วันเข้าพรรษาเป็นวันห้ามขายเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ทั่วราชอาณาจักร[3] ทั้งนี้เพื่อรณรงค์ให้ชาวไทยตั้งสัจจะอธิษฐานงดการดื่มสุราในวันเข้าพรรษาและในช่วง 3 เดือนระหว่างฤดูเข้าพรรษา เพื่อส่งเสริมค่านิยมที่ดีให้แก่สังคมไทย[4]

ผลลัพธ์ (จีน) 1:

佛教大斋节的一天 （巴利语： วสฺส，梵语： วรฺษ，英语： 安居，高棉语： វស្សា，缅甸人：ဝါဆို） 是在佛教南传佛教僧侣中重要的一天一天祈祷逗留的地方。在雨季期间，整个计划，为期 3 个月，依法纪律的不会在一夜之间。佛教（"雨季"是指多雨的季节，"记住"呆的手段）这直接为僧人借宗教仪式的做法。不要忽略任何 [1]一天又开始像往常一样借自农历 8 每年 （或几个月两个的 8 8，如果有的话）15、 11 月的佛教大斋节

佛教大斋节的一天 （一天农历月 8） 或佛教借节日 （到第 11 天的第 8 天农历 15 个农历月) 可以被视为一天和节佛教的主要节日之一泰语。随着大约 3重要日期由佛教，从天 asanhabucha （农历月 8） 继续借
为什么佛陀允许需要始终是 3 个月大的僧侣。还有个理由让僧侣打破朝圣之旅，要根据不同的地点传播伊斯兰教。以防止谷物运输损伤可能会被踩是村民厂转换的雨季和特别是在雨季期间的 3 个月期间。学习佛法学科从僧侣他有知识和经验交流，营造和谐与僧侣们
。
前夕借，整整一个月的 phansakan 赛季 3 佛教的泰国人民视为捐给慈善机构实践的好机会的祭司寺做功德听布道，什么其他重要的一天都是特别。雨淋浴和 （满是灰尘的织物 kasatok!)，以及到僧人为僧侣们有用于多年来识别。正如在过去。泰国人在佛教协调周年临近 (20 年)。3 个月前由佛教泰国得到 upasampada phansakan 需要 bapcha 总是会说"组建年到"
。
还在 2009 年泰国政府已宣布一个日期，2551年 (2008) 借到"弃权酒精使用"国庆日"[2]由下一年的表现亦宣布这一天，四旬斋禁止出售含酒精的饮料，在整个王国 [3]3 个月期间被借去促进良好的价值观，对泰国社会 [4]

ผลลัพธ์ (จีน) 3:

佛教（巴利，สฺ，梵语，纸，英国应该Vassa，柬埔寨：វស្សា，缅甸ဝါဆို）是重要的一天，在佛教在上座部佛教祷告会休息的地方驻扎在雨季期间确定的时间3月据佛教规定不过夜的地方痛经（“年”的意思是雨季，“记住”的意思）是在四旬斋仪式实践直接忽略牧师不ไม่ว่าก任何情况下[ 1 ]出借天开始日趋衰落。月8每年（或月有月8 8后两次）。15晚餐11月或万awk丘

四旬期（天）或1月酒店吃饭8四旬节（1月日晚上到酒店8 15天晚餐11）被认为是个节日，泰国佛教重要节日有大约3由佛教是佛教重要不断从天（天月8 15晚餐）。
痛经原因佛陀允许在一个地方。3月给牧师。现实的僧侣休息传播宗教朝圣的地方。为了防止可能的农民种植谷物走踩下转换，尤其是在雨季期间3月痛经。研究佛教和尚所认识交流经验和构建和谐的神职人员。

在四旬斋季和雨季整个3月泰国佛教徒是一个很好的机会，使用在慈善施舍听讲道，特别从另一天是材料和ผ้าอาบน้ำฝน（布）Tฏก经典祭司。为了给祭司在过去用于痛经泰国人是佛教徒出家当20岁（年）3月泰国佛教徒称为痛经บรรพชาอุปสมบท在雨季“牧师”把岁
此外，年
泰国政府已经宣布一2551四旬期。“天不喝酒。”[国家] 2隔年也宣布佛教是禁止出售含酒精饮料。3 ] [王国3月斋期间促进良好的价值观对泰国社会4 [ ]