นานแล้วสินะ ที่ฉันไม่มีโอกาสได้นั่ง

นานแล้วสินะ ที่ฉันไม่มีโอกาสได้นั่งเขียนจดหมายแบบนี้ ความจริง ฉันว่าจะเขียนนานแล้ว แต่ว่าช่วงนี้งานยุ่งน่ะ หาเวลาว่างให้ตัวเองไม่ค่อยได้เลย ขนาดตอนเขียนจดหมายฉบับนี้ ฉันต้องปลีกเวลามาเลย ตอนนี้ฉันเดินทางตามความฝันของตัวเองมาได้ครึ่งทางแล้วนะ รู้ไหม ว่าเธอก็เป็นกำลังใจสำคัญที่ทำให้ฉันมีวันนี้ได้ จะว่าไป มันก็คิดถึงเมื่อก่อนเหมือนกันนะ ถึงแม้ว่าวันนี้ มันอาจไม่เหมือนเดิม แต่ทุกสิ่งทุกอย่าง ยังคงสวยงาม ในความทรงจำเสมอ
เพื่อนรักจากแดนไกลของฉัน นานแล้วสินะ ที่เราไม่ได้มีเวลานั่งคุยกันนานๆเหมือนเมื่อก่อน เธอยังจำได้มั๊ย ตอนสมัยเรียนมัธยมต้นเราเคยต่อสู้กับอุปสรรคอะไรตั้งมากมาย เคยยิ้ม หัวเราะ ร้องไห้ อดหลับอดนอน มาด้วยกัน จะว่าไป ตอนแรก ฉันก็หมั่นไส้เธออยู่หลายๆเรื่องเหมือนกัน คนอะไรไม่รู้ ไม่ค่อยรับฟังคนอื่นเลย แต่อยู่ไปอยู่มา เรากลายมาเป็นเพื่อนสนิทกันซะงั้น แต่ก็อย่างว่าล่ะ เค้าว่ากันว่า ช่วงเวลาที่ดีๆ มักผ่านไปเร็วเสมอ เพื่อนจากแดนไกลของฉัน เธอรู้ไหม วันที่เธอตัดสินใจไปเรียนต่อที่อื่น ฉันร้องไห้ไป3วัน 3คืน ตัดพ้ออย่างน้อยใจว่าทำไมต้องทิ้งกันด้วย ไม่มีเธอ....ฉันจะอยู่อย่างไง แต่สุดท้าย น้ำตาก็ไม่อาจขัดขวางอนาคตได้ ฉันควรจะยินดีและยอมรับในสิ่งที่เลือก ฉันสัญญากับตัวเอง ว่าฉันจะเข้มแข็งและไม่อ่อนแอ ให้เธอได้ภูมิใจ และจะได้ไม่ต้องเป็นห่วงเพื่อนจอมขี้แยคนนี้ไง
เพื่อนรักจากแดนไกลของฉัน 3 ปีแล้วสินะที่เราไม่ได้เจอกัน นับจากวันที่เราจากกัน วันเวลาผ่านไป มีเรื่องราวมากมายเกิดขึ้นในชีวิตเราทั้งคู่ ฉันยังคิดถึงเธอเสมอ ถึงแม้ว่างานฉันจะยุ่ง หรือมีอะไรที่ต้องจัดการให้เรียบร้อย ด้วยภาระหน้าที่ความรับผิดชอบ ทำให้เราไม่ได้ติดต่อกันอยู่ช่วงหนึ่ง แต่มันก็ไม่อาจทำให้มิตรภาพดีๆของเราหายไปได้

ผลลัพธ์ (มาเลย์) 1:

Lama dahulu, ada ada peluang saya duduk sina menulis mel ini. Kebenaran. Aku menulis panjang, tetapi ini masa kerja sibuk, sialan Ruang membolehkan dirinya jarang pergi. Episod saiz menulis surat ini Saya perlu Terokai. Sekarang saya perjalanan impian saya sendiri datang pertengahan, tahu bahawa dia adalah digalakkan yang saya ada hari. Walaupun ia berfikir tentang sebelum ini, seperti saya, walaupun hari ia mungkin tidak sama, tetapi segala-galanya yang masih indah. Sentiasa ingat Saya kawan dari jauh. sina kita tidak mempunyai masa untuk duduk, ceramah yang panjang seperti sebelum. Dia ingat? Kanan sekolah menengah episod, kami telah bergelut dengan pelbagai rintangan set. Sentiasa tersenyum. Ketawa, menangis, kebuluran, tidur tidur selama-lamanya datang bersama-sama agar langkah-langkah pertama yang saya adalah untuk membenci beliau yang banyak. Apa yang orang tidak tahu adalah jarang mendengar kepada sesiapa sahaja, tetapi itu. Kami telah menjadi rakan karib, tetapi ia bernilai mengingati. rangka berkata bahawa cepat pantas detik besar sering pergi melalui sentiasa cepat. Rakan-rakan saya dari jauh Dia tahu? Hari dia memutuskan untuk belajar di tempat lain. Aku menangis 3 hari dan 3 malam Untuk menyalahkan, sekurang-kurangnya sekali, dengan alasan mengapa. Tidak dia adalah?... saya akan tetapi Tangisan yang lepas tidak boleh digilap khwangonakhot. Saya harus bersyukur dan menerima pemilihan. Saya berjanji kepada diri saya sendiri bahawa saya akan menjadi kuat dan tidak lemah, beliau telah berbangga dan tidak perlu risau tentang rakan, yaekhon muzik DALAM-Marsyal omong kosong ini. Teman-teman dari jauh saya berumur 3 tahun, kami tidak lagi bertemu sina hari dari kami, antara satu sama lain dari masa ke masa, tarikh. Terdapat banyak kisah-kisah yang berlaku dalam kehidupan kita, kedua-duanya. Saya juga berfikir tentang dia sentiasa. Walaupun saya bekerja dalam keadaan kucar-kacir atau mempunyai apa-apa untuk menguruskan berjaya. Dengan beban tanggungjawab memberikan kita tidak salah satu HGH, tetapi ia tidak boleh membuat persahabatan anda, kita kehilangan.