สวัสดีค่ะ
ก่อนอื่น ต้องขอโทษด้วยที่ตอบอีเมล์ช้า เมื่อวานฉันมีประชุมทั้งวันเลิก ก็ปาเข้าไป 6 โมงเย็นขับรถกลับเข้าเมืองก็มืดแล้วเหนื่อยมากเลยหลับไปแบบสลบเหมือด แย่จังเลยนะคะแต่ฉันเห็นอีเมล์คุณตั้งแต่นั่งประชุมแล้วหล่ะ ดีใจนะคะสำหรับทุกอย่างที่คุณวางแผนในเรื่องงานที่สนใจจะมาลงทุนในแถบเอเชีย แล้วมีฉันเข้าไปเป็นส่วนหนึ่งของแผนงานในอนาคตคุณขอบคุณมาก ที่สำคัญกว่านั้นเหมือนว่าคุณเอาเรื่องของฉันไปเล่าให้ครอบครัวคุณฟังด้วย (ไม่รู้ว่าฉันเข้าใจผิดไปหรือเปล่า?) ถึงขั้นตอนวางแผนการแต่งงานเลย อ่านแล้วรู้สึกดีใจและอบอุ่นใจอย่างไรบอกไม่ถูก แต่ในใจความรู้สึกดีใจและยินดีมากๆนี้ก็อดหวั่นใจไม่ได้ว่า "มันจะเป็นไปได้เหรอ?..เราเชื่อใจเขาได้หรือเปล่า?.." แต่ด้วยความที่ฉันมีความจริงใจและบริสุทธิ์ใจที่จะเปิดใจรับผู้ชายคนนี้เพื่อเรียนรู้กันและกันเขาก็น่าจะคิดกับฉันแบบบริสุทธิใจเช่นเดียวกัน ยิ่งคุณพูดถึงคุณแม่ทำให้ฉันนึกไปนะคะว่าคงเป็นภาพที่น่ารักจังเลยผู้ชายคนนี้พาแม่ไปเดินซื้อของ จนอยากเห็นภาพนั้นถ้าไม่ลำบากหรือไม่เห็นความลับสำหรับเราที่คุณคิดว่าอยากจะมีฉันเข้าไปเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวคุณ ถ่ายรูปคุณกับคุณแม่ส่งมาให้ดูได้ไหมคะ?..ขอร้องอยากเห็น
ช่วงนี้ฉันอาจจะตอบอีเมล์คุณช้าบ้างนะเพราะต้องเดินทางไปต่างอำเภอบ่อย งานลำบากค่ะต้องทำงานมากๆจะได้มีเงินเลี้ยงตัวเองและครอบครัวเพราะฉันไม่ได้เกิดมาเพียบพร้อมเหมือนหลายๆคนเขา แต่ถึงจะทำงานยุ่งคุณก็ยังคงมีอำนาจบังคับให้ฉันคิดถึงคุณได้ตลอดเวลาเลย บางครั้งขับรถไปนั่งยิ้มคนเดียวเหมือนคิดถึงคุณ จนต้องบอกตัวเองว่าบ้าไปแล้วมั่ง