ATTN:ต้น ต้น
***************
ท่านกล่าวต่อเราว่า.....
"น้อมรับปฎิบัติครับ!อาจารย์บางทีทำใจลำบากมากและสับสนในกรณีเราปฎิบัติหน้าที่ผู้ก่อการร้ายมันใส่เราเป็นชุดแล้วจะให้เราทำอย่างไร เราไม่ตอบโต้ไม่ต่อต้านอย่างเพื่อนๆๆทหารผมทางภาคใต้เป็นศพเกือบทุกวัน ให้ความกระจ่างหน่อยครับอาจารย์จะขอบพระคุณมากอาจารย์ครับ"
Answer:
เราขอบอกกับท่านและเพื่อนทหารของท่านทางภาคใต้ว่า
1.เราและพี่ๆน้องๆคนไทยทุกคน "เห็นใจ" และเข้าใจความรู้สึกทหารในสมรภูมิพื้นที่อย่างพวกท่านเป็นอันดีว่า....พวกท่านน่ะ
1.1 ท่านและเพื่อนทหารปรารถนาที่จะมีชีวิตอยู่อย่างสุขสงบ-สันติ
1.2 เพื่อนทหารหลายคนมีการเสียชีวิต(ตาย)เกิดขึ้น
1.3 เพื่อนทหารของท่านคิดถึงลูกเมีย คิดถึงบ้าน อยากอยู่บ้าน
1.4 เพื่อนท่านถูกส่ง "ไปรบ" กับศัตรู พร้อมยุทธวิธี ยุทโธปกรณ์ และเครื่องแบบ
1.5 เพื่อทำหน้าที่ตาม "คำสั่งผู้บังคับบัญชา" ด้วยวินัยของทหาร
1.6 เพื่อนทหารของท่านและพี่ๆน้องๆของคนไทย จำนวนหนึ่ง ซึ่งถูกส่งไปที่นั่นต้องเสียชีวิตขณะ "ปฏิบัติหน้าที่" อยู่ในพื้นที่
2.ถ้าท่านทั้งหลายต้องการคำตอบ ด้วยวิธีคิดแบบจิตมนุษย์ ก็ให้จัดลำดับข้อความของเราที่กล่าวไว้ในข้อ 1 ใหม่สิ...เป็นว่าดั่งนี้
2.1 เพื่อนทหารของท่านและพี่ๆน้องๆของคนไทย จำนวนหนึ่ง ซึ่งถูกส่งไปที่นั่นต้องเสียชีวิตขณะ "ปฏิบัติหน้าที่" อยู่ในพื้นที่
2.2 เพื่อทำหน้าที่ตาม "คำสั่งผู้บังคับบัญชา" ด้วยวินัยของทหาร
2.3 เพื่อนท่านถูกส่ง "ไปรบ" กับศัตรู พร้อมยุทธวิธี ยุทโธปกรณ์ และเครื่องแบบ
2.4 เพื่อนทหารของท่านคิดถึงลูกเมีย คิดถึงบ้าน อยากอยู่บ้าน
2.5 เพื่อนทหารหลายคนมีการเสียชีวิต(ตาย)เกิดขึ้น
2.6 ท่านและเพื่อนทหารปรารถนาที่จะมีชีวิตอยู่อย่างสุขสงบ-สันติ
3.ถ้าท่านทั้งหลาย-นักเรียนทุกคน อ่านข้อความตามลำดับในข้อ 2 ทั้งๆที่มันเป็นเรื่องเดียวกันกรณีเดียวกันกับข้อ 1.นั้น เธอจะค้นพบความจริงที่ว่า"การมันต้องเป็นเช่นนั้นเอง" ทันที
4.กับคำถามที่ว่า "ทหารในสมรภูมิ" จะไปมีเมตตากับศัตรูคู่ศึกรบของพวกตนได้อย่างไร จะให้เมตตาไม่ฆ่าเขา เขาก็จะฆ่าเราฝ่ายเดียวได้อย่างไรกัน จะเอาธรรมะไปใช้กับคนพวกนั้นได้อย่างไร?
คำถามเหล่านี้ เรามีความรู้ที่จะมอบให้แก่พวกท่านว่า....
4.1 เป็นการตัดตอนสาระเรื่องราว ด้วยการยกนำขึ้นมากล่าวเป็นท่อนๆ
4.2 ท่อนไหนใครได้ประโยชน์ คนฝ่ายนั้นก็ยกนำมากล่าว
4.3 ท่อนไหนใครเสียประโยชน์ คนฝ่ายนั้นก็จะยกนำขึ้นมากล่าว
5.การมองปัญหามันต้องพิจารณากันยาวๆ สืบสาวกันตั้งแต่ต้นสายแล้วพิจารณาไปจนถึงปลายสุดของเหตุหรือ "ผลบั้นปลายท้ายสุด" ที่มันเกิดขึ้น จึงจะถูกต้อง
6.เราจึงขอกล่าวต่อท่านทั้งหลายและ คุณ ต้น ต้น ว่า....
6.1 เราและคนไทยทุกคนเห็นใจทหารที่ตายทุกคน รวมทั้งที่เสี่ยงชีวิตอยู่ที่นั่นด้วย
6.2 ทหารที่กำลังปฏิบัติหน้าที่ในพื้นที่รบนั้น คงจะใช้ความเมตตาหรือไม่เมตตาตรงพิกัดนั้นไม่ได้แน่ เพราะทหารมีวินัย ต้องทำตามคำสั่งผู้บังคับบัญชาโดยเคร่งครัด เพราะไม่รบก็แพ้ ไม่ต่อสู้อยู่เฉยๆก็อาจตาย....
6.3 การที่ทหารไปต่อสู้กับอริราชศัตรูนั้น พฤติกรรมของท่านเป็นการแสดงตนเหมือนโหดร้ายต่อคู่ต่อสู้ศัตรูชาติ แต่อีกทางหนึ่ง มันเป็นการแสดงความรักความเมตตาต่อพี่น้องประชาชนในชาติของท่านด้วยมิใช่หรือ ถ้าทหารอย่างท่านไม่รักชาติ ไม่รักประเทศ ท่านก็คงจะไม่ต้องไปเสี่ยงชีวิตสู้รบปรบมือกับพี่ๆน้องๆของตนเองที่ทำตนเป็นศัตรูชาติ และทำร้ายประชาชนในพื้นที่ บ่อนทำลายความมั่นคงหรอก จริงมั้ย?
ดังนั้น การที่ใครจะกล่าวถึงความเมตตาแล้วนำความเมตตาไปใช้นั้น จักต้องใช้สติปัญญาประกอบด้วย...
พี่น้องทหารทุกคน จงอย่าเข้าใจคำสอนของเราผิดๆเพราะคิดเป็นท่อนๆแล้วข้องใจสงสัยพวกเราเลย....พระธรรมและพระคำของเราใช้ได้เป็นสากลในทุกแห่งที่เสมอว่าดั่งนี้
7.คุณต้น ต้น และเพื่อนทหารชายแดนใต้ ท่านได้ทำอยู่สองอย่างแล้ว คือ
(1) พวกท่านทำหน้าที่รบตามคำสั่ง ผู้บังคับบัญชา
ดังนั้น
ถ้าจะถามหาความเมตตาต้องถามไปที่ผู้บังคับบัญชาของทหารที่เรากล่าวถึงกันอยู่น่าจะถูกต้องกว่า โดยถามเรียงลำดับกันขึ้นไปถึงยอดสุดเลยว่า ถ้าจะจัดการแก้ปัญหาในพื้นที่ตรงนั้น ด้วยการแสดงความเมตตาแทนการฆ่า พวกท่านยังมีวิธีที่ให้คิดให้ทำกันอยู่อีกมั้ย? ที่จะสามารถปกป้องชีวิตคนในพื้นที่ และมีความปราณีต่อน้องๆทหารที่ไม่ต้องถูกส่งไปเสี่ยงตาย หรือส่งไปทำร้ายคนไทยด้วยกันที่คิดต่างให้ต้องตาย
พี่ๆน้องๆทหารที่ถูกส่งไปที่นั่น มีทั้งอาวุธหนัก-เบา มีเครื่องแบบ มีคำสั่ง มียุทธวิธีให้ไปรบไปฆ่าไปสู้ไปปราบไปปราม สาระพัดจะกล่าว ทหารทุกคนผ่านการฝึกรบมาอย่างดีจนชำนาญไปแล้ว จะให้ศัตรูในพื้นที่เขาไม่กลัวพวกท่านหรือ....เมื่อเขากลัวพวกท่านจะฆ่าเขา เพราะพวกเขากลัวตาย ท่านคิดว่าพวกเขาจะไม่ต่อสู้ ต่อต้าน ตอบโต้ และซุ่มโจมตีพวกท่านเพราะเขามีกำลังน้อยกว่าแต่เชี่ยวชาญพื้นที่กว่าดอกหรือ?
ท่านผบ.ทั้งหลาย เลิกคิดได้หรือยังว่า หน้าที่ทหาร คือ ต้อง "รบ" ต้อง "ฆ่า" ถ้าท่านไม่เปลี่ยนวิธีคิด สิ่งต่างๆที่เลวร้ายเหลวไหลภายในชาติ ในโลกนี้ มันก็ยังต้องเป็นของมันเช่นที่ผ่านมา ไม่มีสิ่งใดเปลี่ยนแปลงไปในทางสันติสุขแท้จริงได้
นอกจากพี่ๆน้องๆของทุกฝ่ายจะต้องตายเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ
ญาติพี่น้องของคนตายก็จะต้องมีความเสียใจเพิ่มจำนวนมากขึ้นต่อไป และที่สำคัญคือ
พวกที่หากินกับการซื้อขายและการใช้อาวุธก็จะพุงกาง(เสื้อคับพุง) ไปจนกว่าสิ้นเชื้อ สิ้นชาติกันไปข้างหนึ่งนั่นแหละ
(2) พวกท่านได้แสดงความรักความเมตตา ต่อคนไทยชายแดนตรงนั้นอยู่แล้วมิใช่หรือ ถ้าไม่รักไม่เมตตาไปช่วยชาวบ้าน ชาวบ้านอาจถูกคนร้ายฆ่าตายมากกว่าที่ผ่านมาอีกใช่มั้ยล่ะ...
แม้การแสดงความรักชาติ รักประชาชน ของคุณ ต้น ต้น กับน้องๆทหาร มันอาจเป็นการแสดงความรักความเมตตาอย่างมีเงื่อนไขอยู่บ้าง แต่คงไม่มีใครตำหนิโทษพวกท่านหรอก....
ทหารมีวินัย ถูกสอนให้จิตว่างไปจากความเมตตามาตั้งแต่ต้นแล้ว เพราะถ้ายังมีความเมตตาทหารจะไม่จับอาวุธขึ้นมาฆ่าใครหรอก ที่พี่น้องทหารทุกคนต้องทำ เพราะมันเป็นหน้าที่ ตามที่ผู้บังคับบัญชาสั่งมาดังกล่าวแล้ว โทษฑัณฑ์ตามกฎแห่งกรรมของผู้ออกรบเพื่อรักษาแผ่นดิน จึงมิพักต้องโทษด้วยหอกแหลมหรือกระทะทองแดงซึ่งมีน้ำเดือดร้อนๆในบั้นปลาย
จึงให้เรียนรู้สัจธรรมที่ถูกต้องด้วยการ ให้เป็นแค่ มดดินปล