หว่านล้อมบิดาของนางจนยอมให้ส่งนางไปเรียนหนังสือ
โดยปลอมตัวเป็นชาย ระหว่างทางจูอิงไถได้พบกับบัณฑิตหนุ่มนามว่า เหลียงซานป๋อ ทั้งคู่ถูกอัธยาศัยกันมากจนสาบานเป็นพี่น้องกัน
ทั้งสองคนร่ำเรียนด้วยกันตลอด 3 ปี ในขณะที่จูอิงไถเริ่มตกหลุมรักซานป๋อทีละนิดๆ แต่ซานป๋อเห็นนางเป็นแค่เพื่อนนักเรียน เพราะเขาเป็นพวกหนอนหนังสือ ไม่สนใจเรื่องอิสตรี จึงไม่เฉลียวใจเลยสักนิดว่าเพื่อนสนิทของเขาคนนี้เป็นหญิง (กรรมจริงๆ )
วันหนึ่งอิงไถได้รับจดหมายจากบิดาว่าให้รีบกลับบ้าน ใจของอิงไถอยากสารภาพกับซานป๋อว่านางเป็นหญิงก่อนที่จะกลับไป ซานป๋อเดินไปส่งพี่น้องร่วมสาบานของเขาไกลถึง 18 ไมล์ ตลอดทางอิงไถพยายามบอกใบ้ให้ซานป๋อรู้ อย่างเช่นเปรียบเทียบว่านางกับเขาเป็นเหมือนเป็ดแมนดาริน (สัญลักษณ์ของคู่รักตามคติความเชื่อของจีน) แต่อีตาซานป๋อกลับไม่รับมุกใดๆ ทั้งสิ้น (บื้อจริงๆ) สุดท้ายอิงไถจนปัญญาจึงบอกเขาว่านางมี “น้องสาว” หน้าตาเหมือนนางเป๊ะๆ และอยากให้ซานป๋อไปสู่ขอ “น้องสาวของเขา”
หลังจากนั้นเหลียงซานป๋อได้ไปหาจูอิงไถตามสัญญา และพบว่านางเป็นหญิง ทั้งคู่ต่างให้คำมั่นต่อกันว่า “จะรักมั่นจนตาย” แต่ว่าซานป๋อมาช้าเกินไป เพราะบิดาของอิงไถได้ยกนางให้แต่งกับหม่าเหวินไคแล้ว เมื่อได้รู้ความจริงนี้เข้า (สมัยก่อนการแต่งงานเป็นแบบคลุมถุงชนแล้วแต่พ่อแม่จะจัดการ ) เหลียงซานป๋อจึงตรอมใจและล้มป่วยจนกระทั่งเสียชีวิตไป
ในวันแต่งงานของอิงไถ เกิดพายุพัดพาขบวนเกี้ยวเจ้าสาวไปจนถึงหลุมศพของซานป๋อ อิงไถออกจากขบวนเกี้ยวเพื่อไปเคารพศพชายคนรัก จู่ๆ ก็มีฟ้าผ่าลงมาทำให้สุสานแตกออก โดยไม่ลังเลใจเลยแม้แต่น้อย อิงไถกระโดดลงไปในสุสานร่วมตายกับซานป๋อ วิญญาณของพวกเขากลายเป็นผีเสื้อคู่ โบยบินเคียงกันไปจากสุสานโดยไม่มีวันพรากจากกันอีก