2.ความยากจนเชิงเปรียบเทียบ (Relativ

2.ความยากจนเชิงเปรียบเทียบ (Relative poverty)
ใช้วิธีเปรียบเทียบว่าใครจนกว่าใคร มากน้อยเพียงไร หรือจนกว่ารายได้ถัวเฉลี่ยมากน้อยเพียงไร เช่น การพิจารณาจากดูการกระจายรายได้ของกลุ่มคนต่าง ๆ ในสังคมเดียวกัน โดยการแบ่งกลุ่มคนออกเป็น 5 กลุ่ม กลุ่มละ 20% ตามลำดับชั้นของรายได้เฉลี่ย กลุ่มที่มีรายได้น้อยที่สุด 20% จะถือว่าเป็นคนจน หรือจนมาก ชั้นของกลุ่มคนที่มีรายได้ 20% ถัดมาจะถือว่าจนปานกลาง เป็นต้นหรือดูว่าใครที่มีรายได้ต่ำกว่ารายได้ถัวเฉลี่ยของคนทั้งประเทศถือว่ายากจน
วัดโดยใช้การเปรียบเทียบรายได้ของคนกลุ่มต่าง ๆ ในสังคม ว่ามีความแตกต่างในส่วนแบ่งของรายได้ทั้งหมดมากน้อยอย่างไร เช่น การแบ่งคนออกเป็น 5 กลุ่ม กลุ่มละ 20% ของประชาชน กลุ่มคนที่รายได้ต่ำที่สุด 20% สุดท้าย ถือว่าจนมากหรือจน แล้วแต่ว่าพวกเขามีสัดส่วนในรายได้สักเท่าไหร่เมื่อเทียบกับกลุ่มอื่น ๆ การวัดความยากจนในแง่รายได้เชิงเปรียบเทียบอีกวิธีหนึ่งก็คือ เปรียบเทียบกับรายได้เฉลี่ยต่อหัวของคนทั้งประเทศ (โดยเอารายได้ทั้งคนรวยที่สุดและจนที่สุดทั้งประเทศมารวมกัน และหารด้วยประชากรทั้งหมด) ดูว่าใครที่มีรายได้ต่ำกว่า รายได้ถัวเฉลี่ยก็จัดว่าเป็นคนยากจนกว่าคนอื่น ๆ การวัดความยากจนในเชิงเปรียบเทียบระหว่างประชากรกลุ่มต่าง ๆ น่าเป็นดัชนีชี้วัดที่ช่วยเสริมให้เราเข้าใจปัญหาความยากจนได้ใกล้เคียงความจริงมากขึ้นกว่าที่จะใช้ดัชนีชี้วัดเชิงสัมบูรณ์ ที่ใช้เส้นความยากจน (หรือเส้นรายได้การสนองตอบความต้องการพื้นฐานขั้นต่ำของบุคคล)เป็นตัวชี้วัดโดด ๆ เพราะการเก็บสถิติและการคำนวณเส้นความยากจนอาจขาดความแม่นยำเที่ยงตรง คนที่มีรายได้เฉลี่ยอยู่เหนือเส้นความยากจนขึ้นไปแต่ไม่มากนัก ถ้าพิจารณาด้านอื่น ๆ เช่น ขัดสนด้านสิทธิโอกาสด้านต่าง ๆ หรือมีหนี้มาก, รายจ่ายมากด้วย ก็ยังอาจจะถือว่าเป็นคนยากจน
ความยากจนเปรียบเทียบจากการกระจายรายได้
การวัดการกระจายรายได้ของคนไทยที่ทำโดยนักเศรษฐศาสตร์กลุ่มต่าง ๆ ล้วนแสดงให้เห็นว่า นอกจากการกระจายรายได้ของคนไทยจะมีความเหลื่อมล้ำต่ำสูงกันอยู่มากมาตั้งหลายสิบปีแล้ว ยิ่งเราพัฒนาเศรษฐกิจแบบทุนนิยมสมัยใหม่ คนรวยยิ่งรวยขึ้น คนจนยิ่งจนลงเพิ่มขึ้นมาตามลำดับ





อะไรคือความยากจน?
ในทางวิชาการ (เศรษฐศาสตร์) นั้น แม้ความยากจนจะเป็นเรื่องเชิงจิตวิสัย แต่จำเป็นต้องถูกวัดให้เป็นวิทยาศาสตร์ เพื่อให้สามารถนําไปวิเคราะห์ต่อและเปรียบเทียบระหว่างพื้นที่ได้ โดยคํานิยามของธนาคารโลกระบุว่า “ความยากจน” คือ “สภาวะที่อัตคัดอย่างที่ไม่อาจยอมรับได้ (unacceptable deprivation) ของมนุษย์ปุถุชนแนวคิดของการพิจารณาความอัตคัดที่ว่ามาทำให้เกิดแนวทางการวัดว่าใครคือคนจนสองแนวทาง หนึ่งคือ วัดคนจนแบบจนอย่างสัมบูรณ์ (absolute poverty) หมายถึง คนที่มีน้อยกว่าที่จําเป็นจะต้องมี จนไม่สามารถมีความมั่นคงในการเสาะหาสินค้าหรือบริการที่ให้พอเพียงแก่ความจําเป็นพื้นฐานในการดํารงชีพ และสองคือ วัดคนจนแบบจนโดยเปรียบเทียบ (relative poverty) หมายถึง คนที่มีน้อยกว่าคนอื่นๆ ในสังคมโดยเปรียบเทียบในปัจจุบัน การพัฒนาเศรษฐกิจทำให้คนจนโดยสัมบูรณ์ ซึ่งไม่มีอันจะกินนั้น มีแนวโน้มลดลง โดยหากพิจารณาจากเส้นความยากจน (poverty line) ซึ่งหมายถึง”รายจ่ายที่ต่ำที่สุดที่เขาสามารถซื้ออาหารให้มีสารอาหารเพียงพอเพื่อประทังชีพได้” แล้วล่ะก็จะพบว่าจำนวนประชากรที่มีรายได้ต่ำกว่าเส้นความยากจนมีแนวโน้มลดลง
สาเหตุของความยากจน?
ขณะที่สาเหตุที่ก่อให้เกิดความยากจนนั้น สมบูรณ์ นิธินันท์ และศุภชัย (2547) สรุปเอาไว้ 4 ประการ ได้แก่
1. ปัจจัยทางเศรษฐกิจ หมายถึง การขาดแคลนทรัพย์สินที่จะก่อให้เกิดรายได้ ไม่ว่าจะเป็นที่ดิน ทุน ทรัพยากรมนุษย์ รวมถึงโอกาสที่จะหามาซึ่งทรัพย์สินเหล่านี้ด้วย ผลก็คือครอบครัวที่ยากจนมักจะต้องเผชิญกับความยากจนถาวร ปัจจัยทางเศรษฐกิจประกอบด้วย
1.1) ขนาดของที่ดินทํากิน จากการศึกษาของธนาคารโลก (2001) พบว่า ถ้าให้ประชากรในชนบทมีที่ดินทํากินเพิ่มขึ้น 1% จะสามารถลดโอกาสที่จะตกอยู่ในภาวะ ยากจนได้ประมาณ 0.1% นอกจากนี้ ยังพบว่าลักษณะการถือครองที่ดินมีความสําคัญมาก หากเป็นผู้เช่า (แทนที่จะเป็นเจ้าของที่ดิน) จะเพิ่มโอกาสของการตกอยู่ในภาวะความยากจนถึง 30%
1.2) โอกาสการศึกษา งานของธนาคารโลก (2001) พบว่า ครัวเรือนที่มีผู้ใหญ่ที่ได้รับการศึกษาจนจบระดับประถมศึกษาหรือมัธยมศึกษาตอนต้นเป็นอย่างน้อย ความเสี่ยง ของการตกอยู่ในภาวะความยากจนจะลดลงถึง66-74% เมื่อเทียบกับครัวเรือนที่ไม่มีการศึกษาเลย และถ้าได้รับการศึกษาไปถึงระดับมหาวิทยาลัย โอกาสจะลดลงไปอีกถึง 90%

1.3) ภาวะเศรษฐกิจตกต่ํา Warr (2000) พบว่าภายหลังจากการเกิดวิกฤตเศรษฐกิจในปี 2540 ประเทศไทยมีสัดส่วนประชากรที่จัดว่ายากจนเพิ่มขึ้นจากร้อยละ 6.15 ในปี 2539 เป็นร้อยละ 8.58 ในปี 2542
2. ปัจจัยเชิงโครงสร้างประชากร ธนาคารโลก (2001) พบว่า ครอบครัวที่มีขนาดใหญ่จะมีโอกาสตกอยู่ในภาวะความยากจนมากกว่าครอบครัวขนาดเล็ก นอกจากนี้ ถ้าครอบครัวมีขนาดเท่ากัน ครอบครัวที่มีสัดส่วนของผู้ใหญ่มากกว่าจะเสี่ยงต่อภาวะความยากจนน้อยกว่า
3. ปัจจัยเชิงภูมิศาสตร์ พบว่า การมีที่พักอาศัยอยู่ในภาคตะวันออกเฉียงเหนือของไทย จะมีความเสี่ยงต่อความยากจนเพิ่มขึ้นถึง 56% ในขณะที่ถ้าที่พักอาศัยตั้งอยู่ในกรุงเทพมหานครและปริมณฑล โอกาสที่จะตกเป็นคนยากจนจะลดลงถึง 80%
4. เหตุปัจจัยเชิงสังคมและวัฒนธรรม ครั้งหนึ่งผู้เขียนเคยฟัง ดร.สมเกียรติ ตั้งกิจวานิชย์ ให้สัมภาษณ์ในรายการวิทยุเกี่ยวกับผลการสำรวจทัศนคติของคนไทย คำถามเริ่มต้นว่า คุณคิดว่าตัวเองเป็นคนจนหรือไม่? ประมาณ 70% คิดว่าตัวเองเป็นคนจน ที่น่าสนใจก็คือ เมื่อถามต่อว่า ทำไมถึงจน? คนที่คิดว่าตัวเองจน ส่วนใหญ่ตอบว่า จนเพราะขาดโอกาส แต่คนที่คิดว่าตัวเองไม่จน ส่วนใหญ่ตอบว่า จนเพราะขี้เกียจ ทัศนคติที่แตกต่างเช่นนี้ทำให้คนจนที่คิดว่าตนเองจนไม่อาจได้รับโอกาสที่ดีพอจากคนที่คิดว่าตนเองไม่จนได้เลย
ความยากจนเริ่มมาจากไหน? และจะแก้อย่างไร?

ผลลัพธ์ (เกาหลี) 1:

2. 상대 빈곤 (상대 빈곤). 누가 훨씬 덜 입 또는 평균 소득까지 얼마나 많은 그러한 고려 5 그룹으로 나누어 사람들에 의해 다양 한 사회 집단의 사람들의 같은 그룹에 소득 분배의 보기에서까지 20%의 각 그룹 평균 소득에 따라 그룹의 계층을 최소 소득 20% 가난한 간주 됩니다 Compare 메서드를 사용 하 여 또는 매우. 20%의 소득 사람들의 클래스는 다음 매체, 등까지 간주 됩니다 또는 참조의 전국 평균 소득 보다는 더 적은 적립 가난한 것으로 간주 됩니다. วัดโดยใช้การเปรียบเทียบรายได้ของคนกลุ่มต่าง ๆ ในสังคม ว่ามีความแตกต่างในส่วนแบ่งของรายได้ทั้งหมดมากน้อยอย่างไร เช่น การแบ่งคนออกเป็น 5 กลุ่ม กลุ่มละ 20% ของประชาชน กลุ่มคนที่รายได้ต่ำที่สุด 20% สุดท้าย ถือว่าจนมากหรือจน แล้วแต่ว่าพวกเขามีสัดส่วนในรายได้สักเท่าไหร่เมื่อเทียบกับกลุ่มอื่น ๆ การวัดความยากจนในแง่รายได้เชิงเปรียบเทียบอีกวิธีหนึ่งก็คือ เปรียบเทียบกับรายได้เฉลี่ยต่อหัวของคนทั้งประเทศ (โดยเอารายได้ทั้งคนรวยที่สุดและจนที่สุดทั้งประเทศมารวมกัน และหารด้วยประชากรทั้งหมด) ดูว่าใครที่มีรายได้ต่ำกว่า รายได้ถัวเฉลี่ยก็จัดว่าเป็นคนยากจนกว่าคนอื่น ๆ การวัดความยากจนในเชิงเปรียบเทียบระหว่างประชากรกลุ่มต่าง ๆ น่าเป็นดัชนีชี้วัดที่ช่วยเสริมให้เราเข้าใจปัญหาความยากจนได้ใกล้เคียงความจริงมากขึ้นกว่าที่จะใช้ดัชนีชี้วัดเชิงสัมบูรณ์ ที่ใช้เส้นความยากจน (หรือเส้นรายได้การสนองตอบความต้องการพื้นฐานขั้นต่ำของบุคคล)เป็นตัวชี้วัดโดด ๆ เพราะการเก็บสถิติและการคำนวณเส้นความยากจนอาจขาดความแม่นยำเที่ยงตรง คนที่มีรายได้เฉลี่ยอยู่เหนือเส้นความยากจนขึ้นไปแต่ไม่มากนัก ถ้าพิจารณาด้านอื่น ๆ เช่น ขัดสนด้านสิทธิโอกาสด้านต่าง ๆ หรือมีหนี้มาก, รายจ่ายมากด้วย ก็ยังอาจจะถือว่าเป็นคนยากจน 빈곤, 비교에서 소득 분배 태국의 경제 그룹에 의해 만들어진 사람들의 소득 분포 측정, 그들은 소득의 배급에 뿐만 아니라 보여주는 사람들 낮은 차이 태국 높은 있고 그래서 년의 수만 있다. 더 많은 우리는 현대 경제를 개발 한다. 위로 더 풍요로운 부자입니다. 가난한 사람들이 가난, 거 대 한 상승, 각각. 빈곤 이란 무엇입니까?ในทางวิชาการ (เศรษฐศาสตร์) นั้น แม้ความยากจนจะเป็นเรื่องเชิงจิตวิสัย แต่จำเป็นต้องถูกวัดให้เป็นวิทยาศาสตร์ เพื่อให้สามารถนําไปวิเคราะห์ต่อและเปรียบเทียบระหว่างพื้นที่ได้ โดยคํานิยามของธนาคารโลกระบุว่า “ความยากจน” คือ “สภาวะที่อัตคัดอย่างที่ไม่อาจยอมรับได้ (unacceptable deprivation) ของมนุษย์ปุถุชนแนวคิดของการพิจารณาความอัตคัดที่ว่ามาทำให้เกิดแนวทางการวัดว่าใครคือคนจนสองแนวทาง หนึ่งคือ วัดคนจนแบบจนอย่างสัมบูรณ์ (absolute poverty) หมายถึง คนที่มีน้อยกว่าที่จําเป็นจะต้องมี จนไม่สามารถมีความมั่นคงในการเสาะหาสินค้าหรือบริการที่ให้พอเพียงแก่ความจําเป็นพื้นฐานในการดํารงชีพ และสองคือ วัดคนจนแบบจนโดยเปรียบเทียบ (relative poverty) หมายถึง คนที่มีน้อยกว่าคนอื่นๆ ในสังคมโดยเปรียบเทียบในปัจจุบัน การพัฒนาเศรษฐกิจทำให้คนจนโดยสัมบูรณ์ ซึ่งไม่มีอันจะกินนั้น มีแนวโน้มลดลง โดยหากพิจารณาจากเส้นความยากจน (poverty line) ซึ่งหมายถึง”รายจ่ายที่ต่ำที่สุดที่เขาสามารถซื้ออาหารให้มีสารอาหารเพียงพอเพื่อประทังชีพได้” แล้วล่ะก็จะพบว่าจำนวนประชากรที่มีรายได้ต่ำกว่าเส้นความยากจนมีแนวโน้มลดลง가난의 원인? 일으키는 빈곤 재단. 10 11 월 2015의 이유 Tushar (2547) 결론을 제거 하는 동안 4 다음과 같습니다.1. 경제적 요인 소득을 생성 하는 속성의 부족을 의미 합니다. 여부 그것은 토지, 자본, 인적 자원, 이러한 자산을 찾을 수 있는 기회를 포함 하 여. 가난한 가족 영구 빈곤 자주 직면 하는. 경제적 요인의 구성 되어 있습니다.1.1) 크기의 경작지, 발견 하는 세계 은행 (2001)의 연구에 따르면 경작지와 농촌 지역에 인구 1% 증가, 그것은 가난으로 떨어지는 위험을 줄일 수는 이었다 약 0.1%, 토지는 매우 중요 한 발견. 경우는 세 입자 (보다는 오히려 땅의 소유권) 30% 가난으로 떨어지는 가능성이 높아집니다.일 1.2의 연구 기회), 세계 은행 (2001) 초등학교 또는 중 등 학교의 끝은 가난으로 떨어지는 위험에 노출 될 때까지 교육 받은 성인과 가구 66-74%로 감소 된다 발견 전혀 교육을 대학 수준 교육에 갈 기회를 얻을 경우 또 다른 90% 줄어들 것입니다 가구와 비교.1.3.) 경제 침체 Warr (2000 년) 발견 2540 년의 경제 위기 후 국가 태국 2539 8.58%에서 올해에 6.15%에서 증가 하는 빈곤 인구 고려는 2542.2. 구조 요소는 인구에, 세계 은행 (2001 년) 큰 가족 작은 가족 보다 가난에 빠지게 할 기회 해야한다 발견. 또한, 가족은 같은 크기를가지고 하는 경우. 성인 보다는 위험 빈곤 적은 가구 비율3. 지리적 요인입니다. 그것은 타 이란 드의 동북에 거주 하는 발견 되었다. 있을 것입니다 가난, 56%의 증가의 위험이 더 방콕과 주변에 있는 주거 재산. 가난한 사람들에 게 기회가 될 것입니다에서 80%까지 감소.4. 사회적, 문화적 요인 한 번에, 저자는 적 들. 박사 명예 설정된 임시 WA 회원 인터뷰를 라디오에서 사람들의 태도 조사 결과, 태국에 대해 보여줍니다. 당신은 남자로 서 자신의 생각 여부의 초기 질문? 그것은 흥미로운 때 가난한 사람들의 약 70%까지 왜 물어? 사람들은 대부분 부족 기회까지 그 응답 될 때까지 스스로 생각 하지만 대부분 때까지 때문에 게으른을 응답 될 때까지 자체를 생각. 태도 차이 같은 이러한 가난한 사람들이 스스로 생각 하 게 얻을 수 없습니다 기회 충분히 그 사람들 생각, 사기꾼까지 하지.빈곤에서 시작? 뭐라 고?

ผลลัพธ์ (เกาหลี) 2:

(상대 빈곤) 2. 상대 빈곤은
사람이 내가 비해까지 있다는 것을 의미한다. 많은 이익 또는 수익 수율 같은 사회에서 사람들 간의 소득 분배의보기 중 많은 이익까지. 중간 소득 계층에 따라, 20 %의 다섯 가지 그룹으로 분할함으로써. 이 그룹은 20 % 이상에 소득 20 % 이하가 적당한 것으로 간주 될 것입니다 사람들의 불량 또는 매우 가난한 클래스로 간주됩니다있다. 등 또는 사람은 전체 국가의 소득 수준 이하의 소득 빈곤이되어있는
총 소득의 비중의 차이는 있지만, 매우 낮은가되어 있음을 사회에 다른 그룹의 소득을 비교하여 측정 하였다. 이러한 가장 낮은 20 %를 적립 5 사람들의 20 %의 그룹으로 사람들의 부문으로 가난한 또는 매우 가난한 마지막 간주됩니다. 또 다른 장점은 소득의 측면에서 빈곤을 측정하는 다른 그룹에 비해 그러나 그들은 많은 수익을 기여한다. 전체 국가의 일인당 평균 소득에 비해. (수익과 부자와 가난한 나라에 의해 결합. 그리고 아래의 소득이있는 사용자를 확인하기 위해 전체 인구)로 나눈 값. 소득 수준이보다 진실에 가까운이었다 우리가 빈곤의 문제를 이해하는 데 도움이 표시되어야하는 다양한 인구 집단 사이의 상대적인 측면에서 빈곤을 측정하기 위해 다른 사람보다 가난한 사람으로 분류됩니다. 절대 지표를 사용 빈곤선 (또는 개인의 최소한의 기본적인 필요를 충족시킬 수있는 소득) 측정은 그 기록 때문에 정밀도가 부족할 수 빈곤선을 계산합니다. 빈곤선하지만 많이하지 위의 소득을 가진 사람. 당신은 다양한 분야에서 기회의 부족 등의 측면을 고려하거나 많은 부채, 너무 많은 비용이있는 경우. 그것은 여전히 가난한 고려 될 수있다
소득 분배, 빈곤에 비해
경제의 그룹에 의해 만들어 소득 분배, 태국의 측정은, 그것을 보여 주었다. 태국에서 소득 불평등의 분포는 아주 잘 수년 시설을 제공합니다. 더 많은 우리는 현대 자본주의 경제를 개발할 수 있습니다. 도 풍부한 부자 심지어 가난한 순차적으로 증가하는





빈곤 무엇
추상입니다. (경제학), 빈곤은 주관적 분석이지만. 그러나 과학으로 측정 할 필요가있다. 분석 영역을 비교할 수있다. 세계 은행은 "빈곤"의 정의는 빈곤의 상태로 받아 들일 수없는 "이라고 주장한다. 가난한 사람의 측정의 원인이되는 빈곤의 인간 개념 (수용 할 수없는 박탈), 두 번째 방법은 절대 (절대 빈곤)와 같은 가난한 모델 인 의지의 적은 존재한다는 것을 의미한다. 요구 사항 그것은 충분한 메모리를 제공하는 제품이나 서비스에 대한 탐구의 안정 수없는 것은 삶의 유지에 기본이고, 두 번째는 (상대 빈곤)를 비교 다른 사람보다 덜 가진 사람을 의미하는 가난한 모델이다. 본의 비교에 의해, 절대 불량에 의한 경제 개발. 이 부유하지 않다 하향 추세 "그들은 그것을 유지하기 위해 충분한 영양소와 음식을 살 수의 저렴한 비용"을 의미 빈곤선 (빈곤 선), 고려 후가 발견 된 그 라인 아래의 소득과 인구. 빈곤은 감소하고
빈곤의 원인을
빈곤의 원인은 자선 누난하고 (2547) 애버딘은 네 가지 측면 결론으로
1. 경제적 요인이 재산의 부족이 일어날 것이다 의미한다. 수익 그것은 토지, 자본, 인적 자원 여부. 기회는 이러한 자산을 취득합니다. 그 결과 가난한 가정은 종종 지속적인 빈곤에 직면한다는 것입니다. 경제 요인은
땅의 크기가 먹고) 1.1. 세계 은행 (World Bank)의 연구 (2001)은 농촌 인구가, 땅이 증가하지 않은 경우 1 % 조건으로 떨어지는 가능성을 줄일 수 있다는 것을 발견했다. 빈곤은 토지 보유의 성격이 매우 중요하다는 것을 발견, 약 0.1 %이다. 세입자의 경우 (대신 토지 소유자의) 빈곤 및 30 %로 하락의 가능성 증가
1.2) 연구 기회를. 세계 은행 (2001)은 초등학교 중학교 고등학교를 졸업하는 교육을 한 성인과 가구가 빈곤에 빠지지 최소한의 위험에 비해 66~74%로 감소 될 것으로 나타났습니다. 어떤 교육을 가정에서 모든 그는 대학 수준의 교육을했다. 90 % 더 떨어질 가능성이,

1.3) 경기 침체 Warr의 (2000)은 2540 년 외환 위기 이후, 태국의 인구는 백분율로 올해 2539의 비율이 6.15의 증가를 가난한 분류 것으로 나타났습니다. 2542 년 8.58
세계 은행 (2001)의 2 인자 구조는 동일한 크기의 가족 경우 큰 가족, 소규모 가족보다 빈곤에 빠질 가능성이 있음을 발견했다. 보다 빈곤에 더 취약 성인과 가족의 비율은
세 가지. 지리적 요인은 태국의 북동부에 살고있는 것으로 밝혀졌다. 쉼터가 수도권에있는 경우 동안 빈곤의 위험은 56 % 증가했다. 가난한 될 수있는 기회는 80 %로 감소한다
4. 사회 문화적 요인. 저자는 한 번 박사 Somkiat Tangkitvanich를 들었다. 태국의 조사 결과에 대한 라디오 인터뷰에서. 시작 질문 당신은 가난한 자신의 생각이나하지? 약 70 %는 가난한 자신을 생각했다. 흥미롭게도, 그것은이다 왜 그렇게 물었을 때? 자신을 잘 고려 사람들. 대부분의 답변 기회의 부족 하지만 자신을 잘 고려했습니다. 대부분의 답변 게으른 때문에 그들은 전혀하지 스스로 생각할 수있는 좋은 기회를 충분히 얻을 수 있도록이 같은 태도는 가난한 사람들에게 변화를 가져올
에서 가난한 시작? 그리고 어떻게 그것을 해결하는 방법?

ผลลัพธ์ (เกาหลี) 3:

2 poverty 상대적으로 비교적 가난 ().비교적 방법으로 그 사람을 수입이 다소 때까지 평균 등 เ พ ี ย ง ไ ร 거의 생각해 소득 분배 다른 사람을 보다봉사 통해 같은 사회 5 구성된 소득 평균 20%.최저 수입 단체의 100분의 스무 때까지 나는 여겨진다 가난한 단체의 중간 수입은 20% 까지 미래를 위해누가. 수입이 낮다 평균 수입이 빈곤하다 나라다른 수입이 차이가 비교적 측량을 통해 사회 전체 수입의 점유율 애국자는 같은 그룹 5 나누다한 조의 저소득 국민을 위해 가장 가난한 끝까지 20% 여겨진다.아무리 그들이 얼마나 비율의 수입 및 기타 집단 비교해 소득 빈곤 측정 비교적 경우, 또 한 가지 방법은비교 과 국가 전체의 1인당 소득.가장 부유한 사람이다 (수입, 전국에서 가장 빈곤한나누기 총 인구).저소득 사람을 본다.평균 소득이 다른 사람보다 생각한다, 비교적 다른 빈곤한 계량 지표. ร ะ ห ว ่ 많이 ง ป ร ะ ช 많이 ก ร 보조 우리 이해 가난한 접근 할 수 있는 더 진리를 절대 지수빈곤한 라인 이하.수입 (또는 선) 최소 기본 수요 가늠 개인 외로움 과 빈곤 통계 계산 때문에 정확한 수 있다평균 수입은 빈곤선 이상 하지만 너무 많다. 만약 다른 방면의 고려할 때 만약 권리, 기회가 있다. ด ส 각종 또는 부채.매우 지출 수도 가난한 사람을 여겨진다.비교적 빈곤층 소득 분배측정 소득 분배 다른 사람이 한 다 는 경제학자말고, 소득 불평등. 사람이 얼마나 수십 년.