เมื่อเจ้าคุกเข่ารับธรรมต่อหน้าพระแท่น
อาจารย์แสนยินดีรับศิษย์ไว้
ตราบนิรันดร์ดุจพ่อลูกมิเสื่อมคลาย
มอบไตรรัตน์ให้เจ้าไว้เพียรบำเพ็ญ
ผู้นำพารับรองนำเจ้าสู่ประตูธรรม
เพื่อให้เจ้าศึกษาอย่างแบบพุทธะ
เพื่อฟื้นฟูจิตดีงามคืนกลับมา
ต้องตั้งใจรู้ไหมหนาบำเพ็ญจริง
ชาติสุดท้ายหวังว่าไม่เวียนวนทุกข์
ในทะเลทุกข์หกหมื่นปีหนา
ชาตินี้รู้ตื่นแจ้งพระธรรมนา
ย้อนมองตนรู้ที่มาต้นรากเดิม
ฟ้าเบื้องบนประทานธรรมให้กับศิษย์
จงถนอมรักษาจิตเดิมแท้
เป็นโอกาสดีงามบำเพ็ญแน่วแน่
ตามรอยพุทธะแท้อย่างพากเพียร
โลกปัจจุบันต่างวุ่นวายเจ้ารู้ดี
ทุกนาทีมีภัยพาลลงกวาดล้าง
มีทรัพย์สินมียศถาต่างต่าง
สุดท้ายคือความว่างปลงให้ลง
ธรรมะจริงเหตุผลจริงชี้ทางตรง
มิให้ยึดติดในรูปลักษณ์ทั้งหลาย
แต่ให้เจ้ายึดหลักธรรมบำเพ็ญใจ
เพื่อขัดล้างกิเลสร้ายมลายลง
หนึ่งจุดชี้ที่วิเศษและแยบยล
เจ้าต้องค้นให้พบภาวะแดนสงบ
ความเป็นภาวะพุทธะเดิมเจ้าต้องพบ
เพื่อสู่แดนอันสงบที่ศักดิ์สิทธิ์
อย่าให้โอกาสชีวิตพลาดไป
ได้รับธรรมไม่บำเพ็ญน่าเสียดายหนา
ต้องปลุกตื่นชีพอริยะคืนกลับมา
เจริญตามปฏิปทาโพธิสัตว์
รู้สำนึกขอบคุณอยู่ในจิต
มีชีวิตอย่าหลงอยู่ท่ามกลางนี้
ฉวยโอกาสดีสร้างบุญใหญ่ให้กับตน
ถึงบรรพชนหนุนหลุดพ้นสุขร่วมกัน
ฟ้าเมตตาเจ้าต้องรู้ด้วยจิตเดิม
ฟ้าเติมเสริมปัญญาธรรมให้กับเจ้า
ได้มีดวงตาเห็นธรรมใสสกาว
มิงมงายหรือโง่เขลากับแสงสี
พระสัมมาสัมพุทธเจ้ากล่าวไว้ว่า
มียศเสื่อมยศมีลาภเสื่อมลาภหนา
คำนี้เป็นสัจจริงเข้าใจนา
อีกทรัพย์สินคืออสรพิษพึงระวัง
หากยึดมั่นถือมั่นเป็นของตน
แบ่งชนชั้นวัดรวยจนได้ไฉน
ธรรมะเสมอภาครวยจนไซร้
อยู่ที่ผู้ได้บำเพ็ญคุณธรรม
วันนี้มาร่วมผูกบุญสัมพันธ์
หวังศิษย์รักถนอมหมั่นเพียรศึกษา
ธรรมะแท้จริงเจ้าต้องบำเพ็ญนา
มิรอช้าให้ชีวิตสายเกินไป
ในชั้นเรียนประชุมธรรมฟื้นฟูจิต
มีหลายคนสามารถอุทิศเพื่อธรรมะ
เพียงส่งเสริมกล่อมเกลาเข้าใจธรรมา
ฝึกฝนเรียนรู้ให้แจ้งหนาหนทางธรรม
หัวหน้าชั้นชายหญิงออกมาข้างหน้า
ตั้งใจฟังคำอาจารย์จะกล่าวนี้
แม้ภาษาเป็นอุปสรรคเข้าใจดี
อย่าให้มีจิตต่อต้านนั้นเป็นพอ
เรียกเจ้ามาด้วยมีบุญสัมพันธ์
กับอาจารย์อย่างลึกซึ้งจำได้ไหม
สำนึกรู้คำนึงที่เคยกล่าวไว้
อย่างลึกซึ้งว่าจะฉุดช่วยคน
ได้ลงมาในแดนโลกนามสมมุติ
บัดนี้จิตถูกฉุดได้ลืมบ้าน
ลืมผิงซันแดนเดิมที่นิรันดร์
บัดนี้นั้นมาพบยังมิคุ้นเคย
แต่อย่างไรเจ้าต้องรู้พุทธจิต
ที่สถิตมั่น ณ ท่ามกลางผิงซัน
ถึงแม้จะบอกใบ้ให้รู้กัน
แต่เจ้านั้นกลับหลงลืมมาเวียนวน
จากวันนี้ตื่นได้แล้วอย่าเป็นห่วง
ในทุกช่วงชีวิตมีชะตาผัน
มิแน่นอนทั้งพ่อแม่ทั้งลูกหลาน
แต่เจ้าต้องกตัญญูท่านอย่างตั้งใจ
อาจารย์มอบผลไม้ทิพย์ให้กับเจ้า
หวังว่าเจ้าศรัทธาจิตตามรอยเท้า
ตามติดมิลังเลพะวงเรื่องราว
บำเพ็ญธรรมยุคขาวตั้งใจอุทิศ
บำเพ็ญธรรม…กลัวที่สุดชาตินี้
เจ้าไม่หลุดพ้นเวียนเกิดตาย เกี่ยวพันหนี้เวรกรรม
บำเพ็ญธรรม…กลัวที่สุดชาตินี้
เจ้าชำระล้างหนี้เวรกรรมไม่หมดสิ้น เป็นเข็มทิศหักเหแห่งชีวิต
บำเพ็ญธรรม…กลัวที่สุดชาตินี้
เจ้าไม่มีใจสำนึกบาปขอขมาโดยแท้ ยังเพลินเดินเที่ยวคิดสนุกทุกข์ถนัด
ดังนั้นบำเพ็ญปฏิบัติธรรม
ต้องรู้ตื่นปฏิบัติมหาธรรม มหาทาน มหาเมตตา
บำเพ็ญปฏิบัติธรรมต้องรู้ตื่น
ปฏิบัติไม่ถอยห่างจากมวลเวไนยตราบเท่าที่ยังไม่พันทุกข์
บำเพ็ญปฏิบัติธรรมต้องรู้ตื่น
ถวายชีวิตเพื่อฟ้าเบื้องบน เพื่ออุทิศให้กับมวลเวไนย
ก่อนจากกัน…
อวยพรปีใหม่ให้ศิษย์รัก คิดสิ่งใดสมดังหมาย คิดบุกเบิก จงบุกเบิกกว้างไพศาล คิดมีเหยินไฉบุ๋นบู้จงสำเร็จ ส่งเสริมสุดกำลังใจ บำเพ็ญปฏิบัติบรรยากาศธรรมผาสุก อบอุ่นปีติจิตใจ ผู้ร่วมบำเพ็ญด้วยกัน
จากนี้อาจารย์จะให้บทความ ให้จัดทำเป็นทำนองขับร้อง
สืบส่งธรรมนิรันดร์
เชื่อมั่นศรัทธาจะบำเพ็ญบรรลุอริยะ
จึงมุ่งใฝ่ศึกษาธรรมาไม่รู้หน่าย
มองเห็นเวไนยล้วนอาจสำเร็จธรรมได้
จึงส่งเสริมกล่อมเกลาใจไม่ท้อเหนื่อย
ให้นำธรรมอริยะประกาศทั่วโลกหล้า
ส่งคบไฟสว่างมาทุกครอบครัวทุกบ้าน
สืบส่งธรรมให้ชนรุ่นหลังยาวนาน
ใจอุทิศเพื่อกาลนี้ไม่สูญเปล่า
มีความกล้าเอาชนะความลำบาก
ใช่เปลี่ยวเดียวดายจากงานบุกเบิกธรรม
ฟ้าหนุนคนช่วยสุขบุญญาอยู่กับธรรม
เดินย่ำสู่ทางตรงฉุดช่วยเวไนย
ธรรมอมฤตชโลมจิตเกิดความมุ่งมั่น
เจริญปณิธานสุดแรงใจช่วยมนุษย์โลก
ทุกชาติตราบเท่านานเวไนยพ้นทุกข์โศก
สร้างสรรค์โลกเอกภาพดุจดังบัวบาน