เมื่อ พ.ศ. 2540 ฉันอายุได้ 5 ขวบ แม

เมื่อ พ.ศ. 2540 ฉันอายุได้ 5 ขวบ แม่ก็ให้ฉันเข้าโรงเรียนอนุบาลที่อยู่ในวัดใกล้บ้าน แม่จะปั่นจักรยานไปส่งฉันที่โรงเรียนทุกเช้า และฉันก็จะร้องไห้กลับบ้านกับแม่ทุกครั้ง จนคุณครูต้องขังไว้ในห้องให้แม่กลับก่อน แล้วค่อยเปิดประตูให้ฉัน จำได้ว่าครั้งหนึ่ง มีเด็กผู้ชายแก้มยุ้ย ตัวอ้วนๆขาวๆ ยื่นขนมให้ และปลอบเสมอว่า อย่าร้องไห้โตแล้วต้องมาโรงเรียน ไปเล่นของเล่นกัน แล้วเขาก็จูงมือฉันเดินไปเล่นชิงช้า ฉันเล่นสนุกจนลืมร้องไห้ไปเลย และเขาก็กลายเป็นเพื่อนคนแรกที่ฉันรู้จักในโรงเรียนแห่งนี้ ทุกคนเรียกเขาว่า น้องอาร์ม เขาเป็นลูกชายของคุณครูประจำชั้นอนุบาลของโรงเรียนนี้

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 1:

My 5-year-old age of 2540 (1997) when she let me into the kindergarten in the village near the temple. She will be biking to send me to school every morning, and I would be crying back home with mother every time until you a teacher must be present in the room, she returned before then open the door, I remember that one time. The boy on the cheek with yui The uan, and sweets are always submitted to pacify khao that don't cry-and then have to come to the school play, toy gun, and then he had to persuade me to play swing. I play for fun, until you forget to cry and he became the first friend I knew in school. Everyone calls him, his arms He is the son of a kindergarten teacher in this school.

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 2:

2540 when I was 5 years old, my mother was a kindergarten at a nearby temple. Mom to bicycling to send me to school every morning. And I would cry all the time back home with her mother. The teacher must be locked in a room for me to leave. And open the door for me Remember that one time A boy, a chubby white teen sticking candy and comfort always. Do not cry then, to come to school. To play together Then he took me to walk to the swings. I play until I cry to me. And he became the first person I know in this school. Everyone calls him his arm, he was a son of the kindergarten teachers at this school.

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 3:

In 1990.2540 I was 5 years old. You let me go to kindergarten in a temple near the house. I will ride to send me to school every morning. And I'll cry come home with me all the time. The teacher put in her back.Remember that once there was a boy cheek fat body fat white sweets and comfort always submit that don't cry grew up to the school to play. And they hand me go play on the swing. I play fun and forgot to cry.Everybody called him her arm, he is your son kindergarten teachers of this school.