ที่ตั้งของศรีวิชัยและลักษณะทางสังคม

ที่ตั้งของศรีวิชัยและลักษณะทางสังคม
เรื่องการกำหนดที่ตั้งของศรีวิชัย ยังเป็นประเด็นถกเถียงกันอยู่ มีข้อโต้แย้งของนักวิชาการมากมายและบ่อยครั้งที่ถูกเจือปนด้วยความคิดชาตินิยม กล่าวโดยสรุปว่า มีความเห็นเป็นสองช่วง คือ ในระยะแรกมีความเห็นว่า ศรีวิชัยมีศูนย์กลางอยู่ที่ปาเล็มบังในตอนใต้ของเกาะสุมาตราส่วนหนึ่ง และอีกส่วนหนึ่งเห็นว่าอยู่ที่เมืองไชยา จังหวัดสุราษฎร์ธานี ส่วนในระยะหลัง มีความเห็นว่า ศรีวิชัยเป็นเมืองในลักษณะสมาพันธรัฐ ที่มีศูนย์กลางไม่แน่นอน ทั้งนี้เพราะรูปแบบทางการเมืองไม่ว่าจะอยู่บนคาบสมุทรหรือในหมู่เกาะต่างก็มีความสัมพันธ์กันทางสังคม เศรษฐกิจ และการเมืองซึ่งทำให้ศูนย์กลางสามารถผันแปรไปตามอำนาจทางการเมืองและเศรษฐกิจ แต่เมืองต่างๆ เหล่านี้ ต่างก็มีลักษณะร่วมกันบางประการ คือ การนับถือพระพุทธศาสนามหายาน ซึ่งแสดงออกด้วยรูปแบบศิลปกรรมที่มีความคล้ายคลึงกัน เรียกว่า ศิลปะศรีวิชัย
ฉะนั้น “ศรีวิชัย” ไม่ใช่ชื่ออาณาจักรที่มีศูนย์กลางของอำนาจในการควบคุมเศรษฐกิจและการเมืองอยู่ที่เมืองใดเมืองหนึ่ง แต่เป็นชื่อกว้างๆ ทางศิลปะและวัฒนธรรมของกลุ่มบ้านเมือง หรือแว่นแคว้น หรือรัฐน้อยใหญ่ ที่มีวัฒนธรรมบางประการร่วมกัน ในการนับถือพระพุทธศาสนามหายาน ที่แสดงออกด้วยรูปแบบทางศิลปกรรม ถ้าหากกลุ่มบ้านเมืองหรือแว่นแคว้นเหล่านี้ จะมีความสัมพันธ์เกี่ยวข้องกันทางเศรษฐกิจ การเมืองและสังคมแล้ว ก็จะเป็นในลักษณะสมาพันธรัฐ ซึ่งศูนย์กลางอำนาจสามารถเปลี่ยนแปลงได้ในแต่ละยุคสมัยไม่มีอำนาจที่แท้จริงในการบัญชาบ้านเมืองอื่นๆที่อยู่ห่างออกไป จึงมีอิสระในการปกครองตนเองค่อนข้างสมบูรณ์ แต่จะมีการยอมรับเพื่อเข้าร่วมอยู่ในสมาพันธรัฐ ด้วยผลประโยชน์ทางการค้าร่วมกันและมีความเลื่อมใสศรัทธาในสิ่งเดียวกัน
ศาสนาความเชื่อในศรีวิชัย
หลักฐานเกี่ยวกับการเผยแผ่พุทธศาสนาจากอินเดียไปยังเกาะสุมาตราและชวา มีปรากฏตั้งแต่พุทธศตวรรษที่ ๑๐ เมื่อ พ.ศ.๙๖๖ พระภิกษุคุณวรมันจากแคชเมียร์ได้เดินทางมาสั่งสอนพุทธศาสนานิกายมูลสรรวาสติวาท คือพุทธศาสนาแบบเถรวาทที่ใช้ภาษาสันสกฤต สอดคล้องกับบันทึกของหลวงจีนอี้จิงที่ว่าพุทธศาสนาในประเทศแห่งทะเลใต้แทบทั้งสิ้นเป็นแบบหินยาน ในปลายพุทธศตวรรษที่ ๑๒ พระธรรมปาละ ซึ่งเคยไปศึกษาพระธรรมที่มหาวิทยาลัยนาลันทาได้ไปเผยแผ่พุทธศาสนาที่เกาะสุมาตราและชวา และราวกลางพุทธศตวรรษที่ ๑๓ พระภิกษุจากอินเดียใต้ คือพระวัชรโพธิ ได้เดินทางมาสั่งสอนลัทธิตันตระที่เกาะชวาและสุมาตรา
ส่วนหลักฐานพุทธศาสนาบนคาบสมุทรมลายู ก็มีอายุเก่าแก่ขึ้นไปถึงพุทธศตวรรษที่ ๑๐ – ๑๑ เช่นกัน โดยผ่านเส้นทางการเผยแผ่พุทธศาสนาข้ามคาบสมุทร ซึ่งมีด้วยกันหลายเส้นทาง สำหรับที่เมืองไชยา ถือเป็นเส้นทางสำคัญที่พบหลักฐานมาก บริเวณนี้ใช้เส้นทางสายตะกั่วป่าและคลองท่อมไปออกอ่าวบ้านดอน ทำให้เราพบพระพุทธรูปแบบคุปตะของอินเดียที่เมืองไชยา และเมืองเวียงสระ
ลักษณะพุทธศาสนาที่โดดเด่นของศรีวิชัยคือ พุทธศาสนามหายานตั้งแต่พุทธศตวรรษที่ ๑๓ เป็นต้นมา หลักฐานที่ปรากฏคือ โบราณสถาน โบราณวัตถุบนคาบสมุทร ในศิลปะแบบศรีวิชัย ซึ่งมีความคล้ายคลึงกับศิลปะชวาแห่งราชวงศ์ไศเลนทร์ และปรากฏเด่นชัดมากขึ้นในต้นพุทธศตวรรษที่ ๑๔ สืบเนื่องจากกษัตริย์ในราชวงศ์ไศเลนทร์ที่ปกครองศรีวิชัยและชวาเป็นองค์อุปถัมภ์ของพุทธศาสนาสกุลวัชรยาน โดยมีแม่แบบมาจากอินเดียภาคตะวันออกเฉียงเหนือของราชวงศ์ปาละ พระพุทธศาสนาได้แพร่หลายมาจากมหาวิทยาลัยนาลันทา ในรัฐพิหาร นิกายนี้เป็นแรงบันดาลใจสำคัญในการสร้างศาสนสถานบนคาบสมุทรมลายูและหมู่เกาะ ที่มหาวิทยาลัยนาลันทา มีการพบจารึก พ.ศ.๑๔๐๓ กล่าวว่า พระเจ้าพลบุตรเทวะ กษัตริย์แห่งศรีวิชัย เชื้อสายราชวงศ์ไศเลนทร์ เป็นผู้สร้างวัดไว้สำหรับผู้แสวงบุญชาวศรีวิชัยที่ไปศึกษาพระธรรมที่นั่น และพระเจ้าเทวปาละได้มอบรายได้จากหมู่บ้านจำนวนหนึ่งเป็นค่าดูแลรักษา หลักฐานนี้แสดงถึงความสัมพันธ์ทางศาสนาระหว่างศรีวิชัยและปาละเป็นอย่างดี
ลักษณะร่วมกันของศิลปะศรีวิชัยที่ไชยากับหมู่เกาะทะเลใต้คงเป็นผลมาจากความสัมพันธ์ทางการเมืองระหว่างดินแดนทั้งสองและเกี่ยวข้องกับระบบเครือญาติของกษัตริย์ในราชวงศ์ไศเลนทร์ แนวคิดนี้มีหลักฐานสนับสนุนจากรูปแบบศิลปกรรมรูปพระอวโลกิเตศวรที่พบในไชยา และฐานอาคารวัดแก้ว วัดหลงที่ทำเป็นรูปกากบาท ตามความเชื่อในพุทธศาสนามหายานสกุลวัชระยานว่า ศาสนสถานคือการปรากฏขึ้นของมณฑลจักรวาลอันศักดิ์สิทธิ์ ซึ่งประกอบด้วยทิศทั้งสี่ และทิศเบื้องบนอันเป็นศูนย์กลาง ซึ่งมีพระชินพุทธเจ้าประจำอยู่ตามแนวแกนทิศ ที่วัดแก้วได้พบพระชินพุทธเจ้า(ธยานิพุทธ) อักโษภยะปางมารวิชัย ผู้มีวัชระเป็นอาวุธที่ซุ้มประตูด้านทิศตะวันออก เป็นการยืนยันชัดเจนว่าพุทธศาสนาที่ไชยาในสมัยนั้น เป็นพุทธศาสนามหายานนิกายวัชรยาน เช่นเดียวกับที่พบในศาสนสถานของชวา นอกจากนี้ลักษณะของผังอาคารยังมีความคล้ายคลึงกับจันทิกะลาสันในชวาอีกด้วย

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 1:

Location of Srivijaya, and social characteristics.The story of Srivijaya still is an issue of debate. There's so many scholars dispute and was often adulterated with nationalist ideas. It concluded that there are two opinions is that early Srivijaya centered on palembang in South Sumatra, one part and another part, seeing that the city chaiya, Surat Thani province. In part, that the city is the capital of Srivijaya style Confederation whose center is certainly not. This is because the political format, whether it is on a peninsula or island has a social relevance. Economic and political, which make the Centre can be variable according to the political and economic powers, but these cities have some characteristics in common, namely Mahayana Buddhism and idolatry, which is demonstrated by a pattern of fine arts that are similar. Called the art of SrivijayaSymbolising the "Srivijaya" is not a name that has a center of economic sovereignty, and politics is a broad one, but the name of the arts and cultural groups, home town or region or State, large and small, that have some shared culture. In Mahayana Buddhism and idolatry are expressed with artistic patterns. If the city or region group, these relationships are related to economic. Politics and society, then it will be in the manner in which the power centre Confederation can be changed in each era does not have the real power to command the other cities away. The autonomy is relatively complete, but they will have to agree to participate in a Confederation, with benefits for the business and in the same thing.Religious beliefs in Srivijayaหลักฐานเกี่ยวกับการเผยแผ่พุทธศาสนาจากอินเดียไปยังเกาะสุมาตราและชวา มีปรากฏตั้งแต่พุทธศตวรรษที่ ๑๐ เมื่อ พ.ศ.๙๖๖ พระภิกษุคุณวรมันจากแคชเมียร์ได้เดินทางมาสั่งสอนพุทธศาสนานิกายมูลสรรวาสติวาท คือพุทธศาสนาแบบเถรวาทที่ใช้ภาษาสันสกฤต สอดคล้องกับบันทึกของหลวงจีนอี้จิงที่ว่าพุทธศาสนาในประเทศแห่งทะเลใต้แทบทั้งสิ้นเป็นแบบหินยาน ในปลายพุทธศตวรรษที่ ๑๒ พระธรรมปาละ ซึ่งเคยไปศึกษาพระธรรมที่มหาวิทยาลัยนาลันทาได้ไปเผยแผ่พุทธศาสนาที่เกาะสุมาตราและชวา และราวกลางพุทธศตวรรษที่ ๑๓ พระภิกษุจากอินเดียใต้ คือพระวัชรโพธิ ได้เดินทางมาสั่งสอนลัทธิตันตระที่เกาะชวาและสุมาตราThe evidence section Buddhism on the Malay Peninsula, it has access to the old 10th century – 11th as well. Through a path of Buddhist Missionary crossing the peninsula, where there are several routes for the city of chaiya is considered a major route encountered much evidence. This area uses the route, PA and Khlong Thom to the Bandon Bay. Cause we find the Buddha Gupta of India forms the city of chaiya and wieng city pool.ลักษณะพุทธศาสนาที่โดดเด่นของศรีวิชัยคือ พุทธศาสนามหายานตั้งแต่พุทธศตวรรษที่ ๑๓ เป็นต้นมา หลักฐานที่ปรากฏคือ โบราณสถาน โบราณวัตถุบนคาบสมุทร ในศิลปะแบบศรีวิชัย ซึ่งมีความคล้ายคลึงกับศิลปะชวาแห่งราชวงศ์ไศเลนทร์ และปรากฏเด่นชัดมากขึ้นในต้นพุทธศตวรรษที่ ๑๔ สืบเนื่องจากกษัตริย์ในราชวงศ์ไศเลนทร์ที่ปกครองศรีวิชัยและชวาเป็นองค์อุปถัมภ์ของพุทธศาสนาสกุลวัชรยาน โดยมีแม่แบบมาจากอินเดียภาคตะวันออกเฉียงเหนือของราชวงศ์ปาละ พระพุทธศาสนาได้แพร่หลายมาจากมหาวิทยาลัยนาลันทา ในรัฐพิหาร นิกายนี้เป็นแรงบันดาลใจสำคัญในการสร้างศาสนสถานบนคาบสมุทรมลายูและหมู่เกาะ ที่มหาวิทยาลัยนาลันทา มีการพบจารึก พ.ศ.๑๔๐๓ กล่าวว่า พระเจ้าพลบุตรเทวะ กษัตริย์แห่งศรีวิชัย เชื้อสายราชวงศ์ไศเลนทร์ เป็นผู้สร้างวัดไว้สำหรับผู้แสวงบุญชาวศรีวิชัยที่ไปศึกษาพระธรรมที่นั่น และพระเจ้าเทวปาละได้มอบรายได้จากหมู่บ้านจำนวนหนึ่งเป็นค่าดูแลรักษา หลักฐานนี้แสดงถึงความสัมพันธ์ทางศาสนาระหว่างศรีวิชัยและปาละเป็นอย่างดีลักษณะร่วมกันของศิลปะศรีวิชัยที่ไชยากับหมู่เกาะทะเลใต้คงเป็นผลมาจากความสัมพันธ์ทางการเมืองระหว่างดินแดนทั้งสองและเกี่ยวข้องกับระบบเครือญาติของกษัตริย์ในราชวงศ์ไศเลนทร์ แนวคิดนี้มีหลักฐานสนับสนุนจากรูปแบบศิลปกรรมรูปพระอวโลกิเตศวรที่พบในไชยา และฐานอาคารวัดแก้ว วัดหลงที่ทำเป็นรูปกากบาท ตามความเชื่อในพุทธศาสนามหายานสกุลวัชระยานว่า ศาสนสถานคือการปรากฏขึ้นของมณฑลจักรวาลอันศักดิ์สิทธิ์ ซึ่งประกอบด้วยทิศทั้งสี่ และทิศเบื้องบนอันเป็นศูนย์กลาง ซึ่งมีพระชินพุทธเจ้าประจำอยู่ตามแนวแกนทิศ ที่วัดแก้วได้พบพระชินพุทธเจ้า(ธยานิพุทธ) อักโษภยะปางมารวิชัย ผู้มีวัชระเป็นอาวุธที่ซุ้มประตูด้านทิศตะวันออก เป็นการยืนยันชัดเจนว่าพุทธศาสนาที่ไชยาในสมัยนั้น เป็นพุทธศาสนามหายานนิกายวัชรยาน เช่นเดียวกับที่พบในศาสนสถานของชวา นอกจากนี้ลักษณะของผังอาคารยังมีความคล้ายคลึงกับจันทิกะลาสันในชวาอีกด้วย

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 3:

The location of the Srivijaya, and social features.On the location of the Srivijaya Also a point argued. There are many arguments of the scholars and often be contaminated with nationalism, said โดยสรุป that opinion in two phases. In the first phase, is of the opinion that Srivijaya was centered in Palembang in southern Sumatra part. And another part that is เมืองไชยา, Surat Thani Province, and in the later stages of the Srivijaya is a city in the Confederacy,, Concentric unstable. Because of the political pattern, whether on the peninsula, or among the islands have ความสัมพันธ์กัน social, economic, and political center can vary according to the power of political economy. But as for the cities. These have some common characteristics is respected Mahayana Buddhism. Which express similar art form called art SrivijayaTherefore, "the Srivijaya kingdom" is not the name of the center of power in controlling the economy and politics in the city, but is wide. The art and culture of the country or region or state, large and small, with some culture together. In respect to Mahayana Buddhism. Styles of artistic expression If the country or the region these. Be related to each other in economic, political and social. It will be in the พันธร member state. The central power can be changed in each period there is no real power to command house other cities is away. It is free to govern themselves quite complete. But will be accepted to participate in the Confederacy. With commercial interests together and piety in the same thing.Religious belief in SrivijayaEvidence of the spread of Buddhism from India to Sumatra and Java. Has appeared since the late 10 on the 9 6 6, monks, you place it from Kashmir has เดินทางมา teach Buddhism sects and contact information creative ideology. Is input.