เมื่อผมกลับไปที่นั่นในวันรุ่งขึ้น ผ

เมื่อผมกลับไปที่นั่นในวันรุ่งขึ้น ผมเห็นเจ้าชายน้อยนั่งห้อยขาอยู่บนซากกำแพงข้างๆบ่อน้ำ
ผมก้มลงมองที่ตีนกำแพงแล้วก็ต้องกระโดดหนี งูชนิดหนึ่งที่สังหารคนได้ภายในสามสิบวินาทีกำลังแผ่แม่เบี้ยไปยังเจ้าชายน้อย ผมค้นหาปืนในกระเป๋าจนของกระจุยกระจาย เสียงดังที่เกิดขึ้นทำให้เจ้างูร้ายมุดทรายหนีไป ผมเดินไปยังกำแพงเพื่ออุ้มเจ้าชายน้อยลงมา หน้าเขาซีดราวหิมะ ผมแก้ผ้าพันคอสีทองผืนยาวของเขาออก ลูบไล้น้ำบนใบหน้าพร้อมทั้งเอาน้ำให้เขาดื่ม ตอนนี้ผมไม่กล้าจะถามอะไรเขาเลย เขาจ้องหน้าผมอย่างเอาจริงเอาจังสองแขนโอบกอดด้วยความหวาดกลัว เขาพูดกับผมว่า
“ผมดีใจที่คุณรู้แล้วว่าเครื่องยนต์ของคุณเสียเพราะอะไร คุณจะได้กลับบ้านสักที”
“เธอรู้ได้อย่างไร” ผมกำลังจะบอกเขาพอดี
เขาไม่ตอบคำถามแต่พูดอย่างเศร้าๆ
“วันนี้ ผมก็จะกลับบ้านเหมือนกัน” แล้วเขาก็กล่าวต่อ
“แต่มันไกลมากและก็ยากมากด้วย”
ผมอุ้มเขานานจนรู้สึกว่าตัวเขาค่อยๆอุ่นขึ้น “เธอกลัวหรือเปล่าเด็กน้อย”
เขารู้สึกกลัวแน่นอนแต่เขาก็ยิ้มอย่างอ่อนโยน “ผมคงกลัวมากขึ้นในคืนนี้”
ผมคงไม่ได้ยินเสียงหัวเราะของเขาอีก
“คืนนี้จะครบหนึ่งปีแล้ว ดาวของผมจะโคจรมาอยู่ในตำแหน่งเดิมที่ผมตกลงมาเมื่อปีก่อน”
“ได้เวลาที่ผมต้องไปแล้ว” เจ้าชายบอก เขาลังเลเล็กน้อย แล้วก็ลุกขึ้นยืน เดินไปข้างหน้าก้าวหนึ่ง ส่วนผมกลับไม่สามารถเคลื่อนไหวได้เลย
แสงสีทองวูบวาบอยู่ใกล้ข้อเท้าเขา เขายืนนิ่งอยู่กับที่ชั่วขณะ แต่ไม่ร้องออกมาเลย

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 1:

When I was back there the next day. I see the little Prince is sitting on the wall with legs, dangling beside a pond.I looked down at the foot of the great wall, then have to flee. One of the snakes killing people within thirty seconds are radiated to the hood of the little Prince. I find a gun in a bag of weed out distribute. Loud, caused fatal snake burrow into the sand away. I went to the wall to mop up the little Prince comes down. His face pale, Rod snow. I solve scarf gold piece, and he's long. Water on the face, cheeks, along with water, he was drinking. Now I don't dare to ask anything. He was staring at my earnest example of two arms, embrace it with terror. He said to me,"I am glad that you know that your engine, you will be able to return home just once.""She knows?" I was going to say he's fit. He did not answer the question but said pain."Today I had to go home the same," he said."But it's very difficult, and it's very far."He noticed, though he long has gradually warm up. "She's afraid of a little boy?"He felt the fear, of course, but he was a gentle smile. "I fear more tonight."I heard a laugh of his again. "This is one of my year and to orbit into original position that I fell on the year before.""It's time that I want to." The Prince told He hesitated slightly, then standing up one stride forward. I was not able to animate at all.White light flaring near the ankles, he He stood still with that for a while, but not sing.