When I have a child. I am a relatively poor schooling; Not that it's any worse over all the subjects. Because dad was laughing like I expect cousins. Father forced me to learn science and math, so I was laughing, but even so, I didn't like it at all but there is one of the subjects that I feel really like it, and do it yourself, that is good, because the English teacher taught me that it's fun to teach and make you feel love it and start the gate study.More about language. Starting from the Universal Music and conversation with myself, and I have more Western culture studies through online media. The world of my own making it a wider and more influential with my life, whether it is a tv show that I see regularly. The language used in everyday life, even a hair of basketball sport in Songkhla province, and lucky me. My teammates, they're a bastard, so I have a Thailand-Irish language training opportunities to chat with him. ต่อมาผมได้เข้า ศิลป์จีน เนื่องจาก ผมต้องการจะเรียนรู้ภาษาต่างประเทศให้มากกว่าสองภาษา และผมตั้งใจจะเรียนต่อภาษาจีนในระดับมหาวิทยาลัย แต่เนื่องจากผมเป็นนักบาสเกตบอลของจังหวัด จึงต้องแข่งขันที่ต่างจังหวัดบ่อยครั้ง ทำให้เกรดของผมต่ำกว่าที่จะเข้าศึกษาต่อภาษาจีนในระดับมหาวิทยาลัยได้ ทำให้ผมรู้สึกเศร้าใจ แต่โค้ชของผมรวมทั้งครอบครัว ต่างก็พูดเหมือนกันว่า ผมมีสิ่งที่เด็กทั่วไปในโรงเรียนไม่มี นั้นคือ ประสบการณ์ในชีวิตจริงนอกโรงเรียน เพราะต้องไปไกลจากบ้านบ่อยครั้ง ไม่ว่าจะเป็นภาคเหนือ ภาคอีสาน ทำให้ผมได้เห็นวิถีชีวิตของคนในภูมิภาคที่แตกต่างกันไป มีความเป็นเอกลักษณ์ในแต่ละท้องถิ่น ผมชอบที่จะเรียนรู้สิ่งรอบตัวและเก็บเกี่ยวประสบการณ์เหล่านั้นมาใช้ในชีวิตประจำวัน ทำให้ผมตระหนักได้ว่า ยังมีสิ่งที่ผมถนัดอยู่คือ ภาษาอังกฤษและกีฬา ผมจึงตัดสินใจเข้าศึกษาต่อในคณะศึกษาศาสตร์ เอกพละศึกษา โดยมีความฝันอยากเป็นครูพละที่ไปสอนในโรงเรียนนานาชาติ ซึ่งมีความหลากหลายในวัฒนธรรมมากกว่าโรงเรียนทั่วไป อีกทั้งในปัจจุบันได้เปิดอาเซียน ทำให้ผมต้องศึกษาอังกฤษเพิ่มเติมมากขึ้น อาจารย์ในคณะได้แนะนำโครงการนี้ให้กับผม ผมจึงมาสมัครเข้าร่วมเพื่อพัฒนาศักยภาพด้านภาษาของผมและศึกษาวัฒนธรรมต่างๆในประเทศอาเซียน
การแปล กรุณารอสักครู่..