ฉันอาศัยอยู่บ้านกับพ่อแม่พี่และยาย ตอนนั้นฉันมีอายุ15ปี พี่ของฉันไปเอาหมามาเลี้ยงที่บ้านพี่ของฉันไปเก็บมันมาจากกลางถนน ฉันกับพี่อุ้มมันมากอดไว้ วันแรกที่ฉันเจอมัน มันตัวเล็กมากและมันน่าสงสารมาก ฉันไม่รู้ว่าทำไมฉันถึงเก็บมันมาเลี้ยง ฉันกับพี่ช่วยกันดูแลมันอย่างดีให้อาหารให้น้ำมันกินทุกวัน ฉันคอยอาบน้ำให้มันทุกครั้ง เวลามันอาบน้ำเสร็จมันจะชอบไปนอนตากแดด ให้ตัวแห้ง มันนอนกลิ้งไปมา จนตัวเปื้อน ฉันมีความสุขมากที่ได้อยู่กับมันและดูแลมันทุกวัน ฉันรักมันเหมือนคนในครอบครัว เวลาฉันไปโรงเรียน ฉันจะฝากให้ยายดูแลมันให้หน่อย ยายของฉันจะชอบบ่นว่า " รู้แล้วนะ พูดอยู่ได้ ! " ฉันไปโรงเรียนกลับมาก็มืดพอดี ฉันเข้าบ้านมาจะรีบตะโกนเรียกหามันทุกครั้ง แล้วมันจะชอบวิ่งมาหาแล้วกระโดดใส่ฉัน ฉันพามันไปเดินเล่นทุกวัน จากนั้นฉันก็พามันเข้านอน ฉันคอยดูแลมันอย่างดี ผ่านไปประมาณ2ปี ฉันอายุ16ปี มันก็เริ่มโตแล้วแต่มันก็ยังน่ารักเหมือนเดิม คอยเล่นกับฉันเหมือนเดิม แต่ว่ามันดูเหงามากเพราะพี่ของฉันขึ้นมหาลัยเลยได้ไปอยู่หอพัก แต่พอฉันไปโรงเรียนและกลับมา มันก็จะคอยรออยู่หน้าบ้านรอฉันกลับมาหรือรอวันที่พี่กลับมา พอถึงวันที่ฉันจะต้องเรียนหนัก ฉันเลยฝากให้ยายให้อาหารมันพามันไปเดินเล่นทุกวัน และอาบน้ำให้มันด้วย ยายของฉันดูเหมือนจะใจร้ายแต่ยายใจดีมาก ยายฉันรักหมามากเพราะมันคอยอยู่บ้านเป็นเพื่อนยาย เวลาไม่มีใครอยู่บ้านมันคอยเห่าเมื่อมีคนแปลกน่าเข้ามาในบ้าน พอผ่านไปประมาณ1ปี ฉันอายุ18ปี แต่มันก็ยังอยู่กับฉันไม่ไปไหน มีอยู่คืนหนึ่ง ฉันนอนหลับแล้วก็มีหมาข้างบ้านเข่ามากัดหมาของฉัน มันร้องเสียงดังมาก ฉันตื่นมาแล้วรีบวิ่งมาดูหมาของฉัน ฉันตกใจมากและโมโหมาก ฉันหยิบรองเท้าแบ้วโยนใส่หมาข้างบ้านฉันร้องไห้ไปด้วยและฉันก็เอาไม้ตีมันให้มันปล่อยหมาของฉัน แต่มันไม่ยอมปล่อยฉันเลยเข้าไปดึงหมาของฉันออกมาแล้วฉันก็โดนหมาตัวนั้นกัดที่มือ หมาของฉันนอนนิ่และมีเลือดเต็มตัว ฉันรีบพามันไปโรงพยาบาล จากวันนั้นมันก็ดนิ่งและเงียบมาก ผ่านไปประมาณ2วัน ฉันไปโรงเรียนแล้วยายก็โทรมาหาฉันยายบอกกับฉันว่า " หมาตายแล้ว " ฉันรีบกลับบ้านทันที แต่พอฉันถึงบ้านฉันแม่ฉันก็เอาหมาไปฝังแล้ว ฉันไม่ได้เห็นหน้ามันก่อนที่มันจะไม่ได้อยู่กับฉัน จากวันนั้นฉันกับพี่ก็ไม่กล้าเลี้ยงหมาอีกแล้ว