ภาพ จารึกลายเส้นจาก Tuk Mas ใกล้กับ

ภาพ จารึกลายเส้นจาก Tuk Mas ใกล้กับ Magelang (จากเว็บไซต์ http://bureketo.blogspot.com)

อักษรกวิ

ความแตกต่างระหว่างอักษรปัลลวะและกวิ คือ อักษรปัลลวะมักจะจารลงบนศิลา ส่วนอักษรกวิมักจะ จารลงบนใบปาล์ม คำว่า “กวิ” หมายถึง ผู้เขียน แต่ภายหลังใช้หมายถึงอักษรชวาโบราณ และภาษาชวาโบราณ ภาษาในจารึกส่วนใหญ่จะเป็นภาษาสันสกฤต

อักษรกวิก็แบ่งเป็นสองรุ่นเช่นเดียวกัน คือ รุ่นแรก และรุ่นหลัง, รุ่นแรกจะอยู่ในช่วง ค.ศ. 750 – 925 อักษรกวิรุ่นแรกที่เก่าที่สุดพบที่ฐานประติมากรรมพระพิฆเณศ พบที่ปลุมปุงัน (Plumpungan) ใกล้กับสาลาติกะ (Salatika) ที่ดิโนโย (Dinoyo) ซึ่งมีอายุ ค.ศ. 760 สิ่งที่น่าสนใจคือ ตัวอักษรเป็นเส้นคู่ จารลงที่ฐานประติมากรรม มีจารึกยุคสมัยเดียวกันนี้หลายหลัก หลักหนึ่งพบที่ลิกอร์ (Ligor) ภาคใต้ของประเทศไทย (หมายถึงจารึกวัด เสมาเมือง นครศรีธรรมราช – ผู้เรียบเรียง) ซึ่งสร้างโดยกษัตริย์อาณาจักรศรีวิชัย ใน ค.ศ. 775 นอกจากนั้นยังมี จารึกอักษรกวิรุ่นแรกชนิดที่เรียกว่า “อักษรกวิแบบมีระเบียบ” เป็นรูปแบบอักษรที่พบในสมัยพระเจ้าราไก กะยู วังคิ (ค.ศ. 856 – 882) จารบนแผ่นทองสัมฤทธิ์และศิลา อักษรจารอย่างเป็นระเบียบ มีช่องไฟที่สมดุล และเส้น นอนของอักษรแต่ละตัวจะตรงเป็นแนวเดียวกันทุกตัวอักษร ปลายยุคแรกนี้ อักษรจะเริ่มหัก ตั้งตรง และทำมุม มากขึ้น พบในจารึกที่สร้างโดยพระเจ้าบาลิตุง (King Balitung, ค.ศ. 910), พระเจ้าทักษะ (King Daksa, ค.ศ. 919)

ในช่วง ค.ศ. 925 – 1250 ปรากฏรูปแบบอักษรกวิรุ่นหลัง ซึ่งมีทั้งหมด 3 แบบด้วยกัน คือ แบบแรกอยู่ ในสมัยพระเจ้าทักษะ (King Daksa, ค.ศ. 910 – 921), พระเจ้าตูโลดง (King Tulodong, ค.ศ. 919 – 921), พระ เจ้าวะวะ (King Wawa, ค.ศ. 921 – 929) และพระเจ้าซินดก (King Sindok, ค.ศ. 929 – 947) เส้นอักษรทั่วๆ ไปจะเป็นเส้นเดี่ยว และเป็นระเบียบ แบบที่สองพัฒนามาจากจารึกของพระเจ้าเอรลังคะ (King Erlangga, ค.ศ. 1019 – 1042) และจารึกในกัลกัตตา อายุหลัง ค.ศ. 1041 อักษรในจารึกมีความสมดุล สมส่วน และสวยงาม เรียกอักษรชนิดนี้ว่า อักษรรูปสี่เหลี่ยม อักษรชนิดนี้มีการใช้อย่างแพร่หลายในชวา จารึกบางหลักมีรูปแบบการ จารคล้ายกับจารึกที่รูปปั้นพระพิฆเณศ ที่กะรังเรโช (Karangrejo) ค.ศ. 1124 เขตโควะ คะชะ (Gowa Gajah) และจารึกพบที่หมู่บ้านงันตัง (Ngantang) อายุ ค.ศ. 1057 ซึ่งมีการกล่าวถึง อาณาจักรปันชะลุ (Panjalu) ว่าเป็น ศัตรู สร้างโดยพระเจ้าชยภยะ (King Jayabhaya) ผู้ซึ่งมีชื่อเสียงมากในเรื่องของการทำนายอนาคตของ อินโดนีเซีย และทรงมีวิสัยทัศน์ที่พิสูจน์แล้วว่าถูกต้องแม่นยำ

อักษรสมัยอาณาจักรมัชปาหิต (ค.ศ. 1250 – 1450)

ช่วงนี้ อักษรมีหลากหลายรูปแบบ และดูราวกับมีการพัฒนาเป็นรูปแบบเฉพาะในแต่ละท้องที่ เช่น อักษรของพระเจ้าเกรตะระชะสะ (King Kretarajasa) อายุหลัง ค.ศ. 1292, อักษรจารึกพบที่จิเรบอน (Cirebon) และต้นฉบับตัวเขียนแห่งกุนชะระกะรนะ (Kunjakarna) หรือพุทธประวัติ อักษรจารึกเกือบทั้งหมดจารเป็นเส้น เดี่ยว รูปสี่เหลี่ยม, อักษรจารึกแห่งอาณาจักรปะชะชะรัน (Pajajaran, ปัจจุบันอยู่ชวาตะวันตก หรือ ซุนดา แลนด์) ใช้ ภาษาซุนดา อายุประมาณ ค.ศ. 1333, อักษรจารึกจากสุมาตราตะวันตก ใกล้กับบุกิต ติงคิ (Bukit Tinggi) สร้างโดย พระเจ้าอาทิตยวรมัน (King Adityawarman, ค.ศ. 1356 – 1375) มีรูปแบบใกล้เคียงกับ อักษรของอาณาจักรมัชปาหิตมากกว่า เมื่อเทียบกับของอาณาจักรปะชะชะรัน อักษรจารึกเป็นรูปสี่เหลี่ยม ส่วน มุมอักษรเป็นรูปโค้งมน ไม่หยัก, อักษรอารบิก ค.ศ. 1297 สร้างโดยสุลต่านมาลิก อัล ซาเลห์ (Sultan Malik Al Saleh), อักษรจารึกของประเทศมาเลเซียที่ได้รับอิทธิพลจากอักษรอารบิก และอักษรจารึกพบที่บาหลี ได้แก่ จารึกเจมปะคะ 100 (Cempaga C, ค.ศ. 1324) และจารึกปะนุลิซัน (Panulisan, ค.ศ. 1430) จารึกเหล่านี้ สวยงามมาก รูปร่างเป็นรูปสี่เหลี่ยม

อักษรนาครีรุ่นหลังในจารึกอินโดนีเซีย

อักษรนาครีที่เก่าที่สุดที่พบในอินโดนีเซีย มีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับอักษรปาละ (Pala) ที่อินเดียเหนือ มีการใช้อักษรชนิดนี้ที่ชวาในช่วงปลายคริสต์ศตวรรษที่ 8 โดยมากจะใช้จารหลักธรรมบนป้ายดินเหนียวใส่ไว้ใน สถูป มีข้อความว่า “เย เหตุ ปฺรภวา ธรฺม ...” ในบาหลี เขตเปชัง (Pejang) มีสถูปที่มีข้อความอย่างเดียวกันนี้ นับร้อยแห่ง มีจารึกหลักหนึ่งอายุสมัยเกรตะเนคะระ (Kretanegara, ค.ศ. 1267 – 1292) จารลงด้านหลังของ ประติมากรรมรูปอโมคปาศะ (Amogapasha) แสดงให้เห็นความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับอักษรของจาลุกยะ (Chalukya) ในรัฐคุชราต (Gujarat) ประเทศอินเดีย ที่มีอายุราวคริสต์ศตวรรษที่ 13 ซึ่งรูปแบบดังกล่าวไม่ สามารถเทียบกับอักษรจารึกที่เคยพบในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ใดๆ ได้เลย จึงเชื่อกันว่านี่คงเป็นพัฒนาการ เฉพาะถิ่น ไม่ขึ้นกับใคร

อักษรอินโดนีเซียช่วงกลางคริสต์ศตวรรษที่ 15

จารึกที่มีอายุอยู่ในช่วง ค.ศ. 1450 มีน้อยมาก อีกทั้งลำดับต่อจากนั้นเป็นยุคมืด (เข้าใจว่าช่วงยุคมืดนี้ น่าจะหมายถึงช่วงที่มีการบุกรุกของโปรตุเกส ค.ศ. 1511 ถึง ค.ศ. 1641 – ผู้เรียบเรียง) ไปจนกระทั่งสิ้น คริสต์ศตวรรษที่ 16 และหลังจากยุคมืด ก็พบว่ามีการใช้อักษรชวาแบบใหม่ในทันที อักษรชวาแบบใหม่นี้ ยังใช้ อยู่จนถึงปัจจุบันโดยมีการเปลี่ยนแปลงน้อยมาก จารึกหลายหลักถูกพบที่สุระดะกัน (Suradakan) มีอายุหลัง ค.ศ. 1447, จารึกจากมัชปาหิตที่พบก็มีอายุราวสิ้นคริสต์ศตวรรษที่ 14, จารึกตระวุลัน 5 (trawulan 5) และ แผ่นทองสัมฤทธิ์พบที่หมู่บ้านเรเนก (Renek) ก็มีอายุหลัง ค.ศ. 1473 รูปร่างของอักษรโดยรวมค่อนข้างสวยงาม และเป็นรูปสี่เหลี่ยม จารึกบางหลักพบที่ตอนกลางของชวา เช่นเดียวกับ จารึกจันทิ สุกุห์ (Candi Sukuh) มีอายุ หลังปี ค.ศ. 1439 และ 1457 พบที่งาโดนัน (Ngadona), สะลาติคะ (Salatiga) และอีกหนึ่งหลักจาก ภูเขาเมรบา บุ (Merbabu), เสมารัง (Semarang) อายุหลังปี ค.ศ. 1449

แม้จะเป็นความจริงที่ว่า อินโดนีเซียมีมากกว่า 10 กลุ่มชาติพันธุ์ใหญ่ๆ แต่มีเพียง 2 ชาติพันธุ์ที่มี ตัวอักษรเป็นของตัวเอง คือ ชวา และบาหลี ซึ่งอักษรของแต่ละที่ต่างก็สะท้อนให้เห็นรูปแบบของการคลี่คลายอัน เนื่องมาจากอักษรที่มีมาก่อนหน้านั้น หากแต่ว่าอักษรบาหลีปัจจุบันมีรูปแบบที่แตกต่างกับอักษรชวาตรงที่อักษร ของบาหลีมีรูปร่างกลม แต่อักษรของชวาเป็นรูปสี่เหลี่ยม หลังคริสต์ศตวรรษที่ 15 ช่วงทศวรรษแรกนักเขียนชาวอินโดนีเซียเริ่มใช้วัตถุที่ย่อยสลายได้ในงานเขียน เช่น ใบปาล์ม ซึ่งเป็นวัสดุที่เก็บไว้ไม่ได้นาน และหากเปรียบเทียบตัวอักษรของชวาและบาหลีกับตัวหนังสือที่ใช้ ในประเทศไทยและกัมพูชา จะเห็นว่ามีความคล้ายคลึงกันในบางส่วน และเชื่อว่าตัวหนังสือของประเทศเหล่านี้ ล้วนมีรากฐานมาจาก

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 1:

Photo engraved stripes from Tuk Mas near Magelang (from website http://bureketo.blogspot.com) The second letter. The difference between the letter and the letter is the second pan pan LWA LWA will often return to a stone. The second letter will usually return section on the Palm, the word "second" refers to the author but later used to refer to ancient Javanese alphabet and ancient Javanese language. Most of the inscriptions are in Sanskrit language. The second letter was split into two versions, such as the first version and the version is the same, the first model in the range, the first version of the second letter 925 750 – the oldest found at base of sculptor Lord phik net. At plu mapu (Plumpungan) near stun can leave tika (Salatika) Dino (Dinoyo), Jonathan young, attractive thing is 760 characters as the pair return to the base of the sculpture. There are several inscriptions of the same era, this principle. A master at Ligor (Ligor) in the South of the country, Thailand (meaning Temple inscription Nakhon SI thammarat – sema Remix), which was created by the King of Srivijaya in 775, there is also a second version of the first letter of the type written, called "the second letter is" a font that I found the Lord in paradise.CAI Yu shift. Wang (r. 856-882) to inscribe the bronze and stone font, return to as regulations. There is a space between letters that balance and of each letter is exactly the same as verbatim. At the end of this letter is to start early and make an angle broken up more. Found in the inscription that was created by God, BA Li Tung (King Balitung, 910), Lord of skills (King Daksa, 919). ในช่วง ค.ศ. 925 – 1250 ปรากฏรูปแบบอักษรกวิรุ่นหลัง ซึ่งมีทั้งหมด 3 แบบด้วยกัน คือ แบบแรกอยู่ ในสมัยพระเจ้าทักษะ (King Daksa, ค.ศ. 910 – 921), พระเจ้าตูโลดง (King Tulodong, ค.ศ. 919 – 921), พระ เจ้าวะวะ (King Wawa, ค.ศ. 921 – 929) และพระเจ้าซินดก (King Sindok, ค.ศ. 929 – 947) เส้นอักษรทั่วๆ ไปจะเป็นเส้นเดี่ยว และเป็นระเบียบ แบบที่สองพัฒนามาจากจารึกของพระเจ้าเอรลังคะ (King Erlangga, ค.ศ. 1019 – 1042) และจารึกในกัลกัตตา อายุหลัง ค.ศ. 1041 อักษรในจารึกมีความสมดุล สมส่วน และสวยงาม เรียกอักษรชนิดนี้ว่า อักษรรูปสี่เหลี่ยม อักษรชนิดนี้มีการใช้อย่างแพร่หลายในชวา จารึกบางหลักมีรูปแบบการ จารคล้ายกับจารึกที่รูปปั้นพระพิฆเณศ ที่กะรังเรโช (Karangrejo) ค.ศ. 1124 เขตโควะ คะชะ (Gowa Gajah) และจารึกพบที่หมู่บ้านงันตัง (Ngantang) อายุ ค.ศ. 1057 ซึ่งมีการกล่าวถึง อาณาจักรปันชะลุ (Panjalu) ว่าเป็น ศัตรู สร้างโดยพระเจ้าชยภยะ (King Jayabhaya) ผู้ซึ่งมีชื่อเสียงมากในเรื่องของการทำนายอนาคตของ อินโดนีเซีย และทรงมีวิสัยทัศน์ที่พิสูจน์แล้วว่าถูกต้องแม่นยำ Modern alphabet mat Spa hit Kingdom (r. 1250 – 1450). ช่วงนี้ อักษรมีหลากหลายรูปแบบ และดูราวกับมีการพัฒนาเป็นรูปแบบเฉพาะในแต่ละท้องที่ เช่น อักษรของพระเจ้าเกรตะระชะสะ (King Kretarajasa) อายุหลัง ค.ศ. 1292, อักษรจารึกพบที่จิเรบอน (Cirebon) และต้นฉบับตัวเขียนแห่งกุนชะระกะรนะ (Kunjakarna) หรือพุทธประวัติ อักษรจารึกเกือบทั้งหมดจารเป็นเส้น เดี่ยว รูปสี่เหลี่ยม, อักษรจารึกแห่งอาณาจักรปะชะชะรัน (Pajajaran, ปัจจุบันอยู่ชวาตะวันตก หรือ ซุนดา แลนด์) ใช้ ภาษาซุนดา อายุประมาณ ค.ศ. 1333, อักษรจารึกจากสุมาตราตะวันตก ใกล้กับบุกิต ติงคิ (Bukit Tinggi) สร้างโดย พระเจ้าอาทิตยวรมัน (King Adityawarman, ค.ศ. 1356 – 1375) มีรูปแบบใกล้เคียงกับ อักษรของอาณาจักรมัชปาหิตมากกว่า เมื่อเทียบกับของอาณาจักรปะชะชะรัน อักษรจารึกเป็นรูปสี่เหลี่ยม ส่วน มุมอักษรเป็นรูปโค้งมน ไม่หยัก, อักษรอารบิก ค.ศ. 1297 สร้างโดยสุลต่านมาลิก อัล ซาเลห์ (Sultan Malik Al Saleh), อักษรจารึกของประเทศมาเลเซียที่ได้รับอิทธิพลจากอักษรอารบิก และอักษรจารึกพบที่บาหลี ได้แก่ จารึกเจมปะคะ 100 (Cempaga C, ค.ศ. 1324) และจารึกปะนุลิซัน (Panulisan, ค.ศ. 1430) จารึกเหล่านี้ สวยงามมาก รูปร่างเป็นรูปสี่เหลี่ยม The letter later in the inscription Indonesia อักษรนาครีที่เก่าที่สุดที่พบในอินโดนีเซีย มีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับอักษรปาละ (Pala) ที่อินเดียเหนือ มีการใช้อักษรชนิดนี้ที่ชวาในช่วงปลายคริสต์ศตวรรษที่ 8 โดยมากจะใช้จารหลักธรรมบนป้ายดินเหนียวใส่ไว้ใน สถูป มีข้อความว่า “เย เหตุ ปฺรภวา ธรฺม ...” ในบาหลี เขตเปชัง (Pejang) มีสถูปที่มีข้อความอย่างเดียวกันนี้ นับร้อยแห่ง มีจารึกหลักหนึ่งอายุสมัยเกรตะเนคะระ (Kretanegara, ค.ศ. 1267 – 1292) จารลงด้านหลังของ ประติมากรรมรูปอโมคปาศะ (Amogapasha) แสดงให้เห็นความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับอักษรของจาลุกยะ (Chalukya) ในรัฐคุชราต (Gujarat) ประเทศอินเดีย ที่มีอายุราวคริสต์ศตวรรษที่ 13 ซึ่งรูปแบบดังกล่าวไม่ สามารถเทียบกับอักษรจารึกที่เคยพบในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ใดๆ ได้เลย จึงเชื่อกันว่านี่คงเป็นพัฒนาการ เฉพาะถิ่น ไม่ขึ้นกับใคร Mid 20th century Indonesia letter 15 จารึกที่มีอายุอยู่ในช่วง ค.ศ. 1450 มีน้อยมาก อีกทั้งลำดับต่อจากนั้นเป็นยุคมืด (เข้าใจว่าช่วงยุคมืดนี้ น่าจะหมายถึงช่วงที่มีการบุกรุกของโปรตุเกส ค.ศ. 1511 ถึง ค.ศ. 1641 – ผู้เรียบเรียง) ไปจนกระทั่งสิ้น คริสต์ศตวรรษที่ 16 และหลังจากยุคมืด ก็พบว่ามีการใช้อักษรชวาแบบใหม่ในทันที อักษรชวาแบบใหม่นี้ ยังใช้ อยู่จนถึงปัจจุบันโดยมีการเปลี่ยนแปลงน้อยมาก จารึกหลายหลักถูกพบที่สุระดะกัน (Suradakan) มีอายุหลัง ค.ศ. 1447, จารึกจากมัชปาหิตที่พบก็มีอายุราวสิ้นคริสต์ศตวรรษที่ 14, จารึกตระวุลัน 5 (trawulan 5) และ แผ่นทองสัมฤทธิ์พบที่หมู่บ้านเรเนก (Renek) ก็มีอายุหลัง ค.ศ. 1473 รูปร่างของอักษรโดยรวมค่อนข้างสวยงาม และเป็นรูปสี่เหลี่ยม จารึกบางหลักพบที่ตอนกลางของชวา เช่นเดียวกับ จารึกจันทิ สุกุห์ (Candi Sukuh) มีอายุ หลังปี ค.ศ. 1439 และ 1457 พบที่งาโดนัน (Ngadona), สะลาติคะ (Salatiga) และอีกหนึ่งหลักจาก ภูเขาเมรบา บุ (Merbabu), เสมารัง (Semarang) อายุหลังปี ค.ศ. 1449 แม้จะเป็นความจริงที่ว่า อินโดนีเซียมีมากกว่า 10 กลุ่มชาติพันธุ์ใหญ่ๆ แต่มีเพียง 2 ชาติพันธุ์ที่มี ตัวอักษรเป็นของตัวเอง คือ ชวา และบาหลี ซึ่งอักษรของแต่ละที่ต่างก็สะท้อนให้เห็นรูปแบบของการคลี่คลายอัน เนื่องมาจากอักษรที่มีมาก่อนหน้านั้น หากแต่ว่าอักษรบาหลีปัจจุบันมีรูปแบบที่แตกต่างกับอักษรชวาตรงที่อักษร ของบาหลีมีรูปร่างกลม แต่อักษรของชวาเป็นรูปสี่เหลี่ยม หลังคริสต์ศตวรรษที่ 15 ช่วงทศวรรษแรกนักเขียนชาวอินโดนีเซียเริ่มใช้วัตถุที่ย่อยสลายได้ในงานเขียน เช่น ใบปาล์ม ซึ่งเป็นวัสดุที่เก็บไว้ไม่ได้นาน และหากเปรียบเทียบตัวอักษรของชวาและบาหลีกับตัวหนังสือที่ใช้ ในประเทศไทยและกัมพูชา จะเห็นว่ามีความคล้ายคลึงกันในบางส่วน และเชื่อว่าตัวหนังสือของประเทศเหล่านี้ ล้วนมีรากฐานมาจาก

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 2:

Photo engraved lines of Tuk Mas near Magelang (from http://bureketo.blogspot.com) writings difference between the Pallava script and makes the Pallava script often spy on a rock. The writings often Grease on a palm leaf, the word "Quebec", referring to the author, but later refers to the ancient Javanese script. And ancient Javanese English inscriptions are mostly in Sanskrit writings were divided into two versions is the same as the first generation and future generations, since the first model in the range 750-925 first at the earliest writings found at the base. Lord Ganesha sculpture The group found that stun keypad (Plumpungan) near Sa La Hokitika (Salatika) at the Dino (Dinoyo) between AD 760, which is an interesting thing. The character is a double line Moraine at the base of the sculpture The inscription of the same era, many primary. The main one was found at Ligor (Ligor) south of Thailand. (Means Sema Nakhon temple inscriptions - the composer), built by King Srivijaya Empire in AD 775, was also there. Engraved writings of the so-called first generation. "Writings have Regulations" is a form letter that was found in the reign of Maracay's Kim Yu Wang (AD 856-882) written on sheets of bronze and stone. Secret letters orderly A balanced and horizontal spacing of each letter is exactly the same as every character. Late first Letters to begin withdrawing more upright angle found in an inscription which was built by Balin Tung (King Balitung, AD 910), the skills God (King Daksa, AD 919) during the year 925 - 1250 AD patterns writings generations. There are three different models in the reign of the first Skills (King Daksa, AD 910-921), Lod Tour of God (King Tulodong, AD 919-921), the Lord inspired me (. King Wawa, AD 921-929) and King Xin fecundity (King Sindok, AD 929-947) the general character. To be a single line And orderly The second model was developed from the inscription of God's power it (King Erlangga, AD 1019-1042) and inscribed in Calcutta Eye Age after 1041 AD characters in the inscription and beautifully balanced asymmetry call. This type fonts Quad letter This letter has been widely used in Java. Some inscriptions form. Grease similar inscription on the statue of Ganesha, the grouper ratio (Karangrejo) revealed that since 1124 the Coast Erosion (Gowa Gajah) and inscriptions found in the village stun gluten (Ngantang) since 1057, which has aged. citing Empire Pan Cha Group (Panjalu) as opposed built by Chayapol T John (King Jayabhaya), who is very famous in a matter of predicting the future of Indonesia and who had a vision that proved accurate literal kingdom Semashko. Spa Sahitya (AD 1250-1450), the character has a variety of forms. And seemed to have developed a model in the region, such as the character of God, the Holy Grail Cha Sa (King Kretarajasa) Age after 1292 BC, the inscription found Chi Cirebon (Cirebon) and Manuscript of. Cancun erosion of Baraka's (Kunjakarna) or Buddha. Grease a single-line engraving fonts almost entirely quad, inscription of the kingdom Pa Cha runs (Pajajaran, currently on West Java or Sunda land) use Sundanese age circa 1333, inscription from West Sumatra, close to Bush. Kim Ki Rating (Bukit Tinggi), it was built by Sun King (King Adityawarman, AD 1356-1375) had formed close. Letters of Majapahit over. Compared to Byzantine art Cha run. The inscription is a rectangular shape, rounded corners letter is not wavy, Arabic alphabet until 1297, built by Sultan Malik al-Saleh (Sultan Malik Al Saleh), inscription of Malaysia. Influenced by the Arabic alphabet. Letters and inscriptions found in Bali, including inscriptions that cover Jem 100 (Cempaga C, AD 1324) and soft cover, the inscription Sun (Panulisan, 1430 AD) inscriptions are very beautiful shape is rectangular Nagari. after the inscription Indonesia Nagari the oldest found in Indonesia. A close relationship with a number of (Pala) in North India. A letter of this kind of Java in the late 8th century by many to be the master principle on a sign placed in a stupa Clay says "the Lord of the Pฺ T wa Allah's M ..." in the Bali neighborhood. The hatred (Pejang) pagoda with the same message hundreds of inscription with a name like the old days of Holy Grail. (Kretanegara, AD 1267-1292) moraine back. The sculpture Moakler Spa Phangan (Amogapasha) shows a close relationship with the character of the ninjas get him (Chalukya) in Gujarat (Gujarat) India. The last century 13, which does not form. Can the inscription ever found in Southeast Asia, it is believed that any of this is local development, not on one letter Indonesia by mid-century. 15 inscribed in a range between 1450 and the results are a little more then a dark age. (I understand that during this dark period. Probably referring to the invasion of Portugal since 1511 to 1641 - the composer) until the end. 16th century and after the Dark Ages. It found that the use of new Javanese script immediately. This new Javanese script is still in use today, with very few changes. Some inscriptions are found plentifully as Su (Suradakan) between the 1447, written from a Sahitya Semashko met around the age of the 14th century, inscribed basket Alan Daun 5 (trawulan 5) and found a brass plate. The village Ren (Renek) was between AD 1473 after the shape of the letter as a whole is quite beautiful. And a square Some inscriptions found in central Java, as well as an engraved Tiffany Chan Su Ku's (Candi Sukuh) between the years 1439 and 1457 found that sesame Kildonan (Ngadona), it reflected Latin (Salatiga) and. Another of the mountain's main Djerba Bush (Merbabu), Semarang (Semarang) years of age after 1449 , despite the fact that. Indonesia has more than 10 ethnic groups, but there are only two major ethnic. Letters own Java and Bali, which is of a different character, it reflects a pattern of unwinding. Because of the letters that have come before. But if the Bali text is formatted with a different font matches the character of Java. Bali has a circular shape But the value of Java rectangular. After the first decade of the 15th century Indonesian writers began using biodegradable materials such as palm leaf writings in which the material is stored for a long time. Compared with the letters of the alphabet using Java and Bali. Thailand and Cambodia It is evident that there are similarities in some parts. And believes that the text of these countries. All have roots in