วันรุ่งขึ้น ลุงประสงค์ขับมอไซมารับแ

วันรุ่งขึ้น ลุงประสงค์ขับมอไซมารับแต่เช้า พร้อมทั้งซื้อน้ำเต้าหู้กับปาท่องโก๋มาฝาก ส่วนพ่อแม่ผม ก็เตรียมปิ่นโตไว้ให้เผื่อหิวกลางทาง “ฝากลูกด้วยนะคะพี่ประสงค์” หลังจากร่ำลากันแล้ว ผมกับลุงประสงค์และช่างไม้สมศักดิ์ก็พร้อมแล้วที่จะเข้าไปสำรวจป่าใหญ่ !!!

แสงอาทิตย์เปล่งแสงกระทบหนังหัวผมจนตอนนี้ ร้อนจนแทบจะไหม้ไปหมดแล้ว ดียังดีที่ผมใส่หมวกมาด้วย ช่างไม้สมศักดิ์ผู้ซึ่งชำนาญป่าใหญ่เป็นอย่างดี ก็นำทางไปเรื่อย “ในป่านี่ ทั้งร้อนและชื้น ระวังลื่นล้มล่ะ แล้วก็..เตรียมหาท่อนไม้ไว้พยุงตัวด้วยนะ เพราะอีกสักพักเราจะเจอทางลาดชัน” ระหว่างทางการเดินป่าครั้งนี้ มันไม่เหมือนกับที่ผมจินตาการณ์ไว้เลย มันทั้งสวย ทั้งน่าหลงไหล เหมือนสวนสัตว์มากกว่าจะเป็นป่าน่ากลัว มีทั้งลิงกัง กระรอกหางแดง นกนาๆชนิด ตัวตุ่น และผีเสื้อหลากสีสัน



“ว้า พวกเราติดหน้าผาเข้าแล้วล่ะครับ มีทางเดียวคือต้องอ้อมหน้าผานี่เท่านั้น เพื่อความปลอดภัย ขอให้ทุกคนจับมือกันเอาไว้นะครับ เพราะทางเดินอ้อมป่าซับซ้อนมาก อาจหลงกันได้ และต้องใช้เวลาสักสองชั่วโมงเพื่ออ้อมป่า” ลุงสมศักดิ์ประกาดชัดเจนถึงความปลอดภัย “อ่าฮ่า!! ได้ใช้เจ้านี่จริงๆสักที” จากนั้นลุงประสงค์ก็แจกวิทยุเด็กเล่นแต่ใช้งานได้จริงในระยะสองร้อยเมตรให้คนละเครื่อง เผื่อหลงกัน จะได้วิทยุแจ้งได้



ระหว่างการเดินอ้อมผา เราได้ยินเสียงลึกลับดังขึ้นถึงสองครั้ง ครั้งแรกเป็นเสียงจาม อีกครั้งเป็นเสียงแกร๊กๆ ลุงประสงค์จึงหยิบปืนลูกซองขึ้นมาประทับบ่าไว้เผื่อเกิดเหตุไม่คาดฝัน ส่วนลุงสมศักดิ์หยิบปืนลูกโม่ขึ้นมาเหมือนกัน

“หยุดก่อน ตี๋เล็กอยู่กับลุงประสงค์นะ เดี๋ยวลุงขอไปเช็คดูก่อน ว่ามีอะไรตามเรามา” ช่างไม้สมศักด์กระซิบบอกอย่างแผ่วเบา พลางยกปืนลูกโม่เหนือบ่าเดินไปที่โพรงต้นไม้ด้านหลัง “หยุด นั่นใครน่ะ!!” “เอ่อ เดี๋ยวครับๆๆๆๆ”

ร่างที่ปรากฏออกมา ไม่ใช่ใครที่ไหน นั่นคือพี่มนัสในชุดเสื้อแขนยาวสีดำกับกางเกงยีน “เอ่อ ขอโทษด้วยครับ ที่ทำให้ทุกคนตกใจ ผมเป็นห่วงเลยตามมาดู แต่ตามยังไงก็ตามไม่ทันสักที เพราะทางมันทั้งลื่นทั้งชื้นและลาดชันเอามากๆน่ะครับ” พี่มนัสที่อยู่ในสภาพเปรอะโคลนเปรอะดินเต็มไปหมด เอ่ยขอโทษขอโพยต่างๆนาๆ ซึ่งลุงทั้งสองก็ให้อภัย และชวนพักกินข้าวที่น้ำตกใกล้ๆ

“อีกไม่ไกลแล้วล่ะตี๋เล็ก ยอดเขาอยู่ห่างอีกประมาณหนึ่งกิโลเราก็จะถึงแล้ว” ลุงสมศักดิ์อธิบายเส้นทางในแผนทีพลางเคี้ยวปลาดุกอย่างกับสะเดาน้ำปลาหวาน “พอดีผมเตรียมกล้องถ่ายภาพมาด้วย จะได้ใช้งานด้วยเลยนะครับ” พี่มนัสหยิบกล้องออกมาโชว์ภาพนกและสัตว์ต่างๆที่เขาถ่ายตามรายทางให้ดู “นี่ๆ ถ่ายลิงมากๆ ระวังจะกลายเป็นลิงนะมนัส ฮ่าฮ่าฮ่า” ลุงประสงค์ก็เล่นมุขไปพลาง จกข้าวเหนียวส้มตำกินไปพลาง จนฮากันท้องคัดท้องแข็งไปหมด

“เอาล่ะ เดินทางกันต่อเถอะ !!” หลังจากอิ่มท้องและได้ฮาตรึมกับมุขของลุงประสงค์กันไปเรียบร้อย ก็ออกเดินทางพร้อมพลังกายและพลังใจอันเต็มเปี่ยม ส่วนพี่มนัสเองก็เห็นอะไรเป็นไม่ได้ต้องถ่ายไปหมด



“เห้ย !! นั่นไงๆ รถนั่นน่ะ รถกระบะสีขาวมีผ้าคลุมกล่องสี่เหลี่ยมที่ผ่านไปเมื่อกี้เนี้ย ตามไปเลยมั้ย ?” “อื้ม!!” ลุงประสงค์เพิ่งจะเห็นรถขับผ่านไป เลยตัดสินใจตามรถขึ้นไปบนเขา

“อ่าฮ่า เจอแล้ว” ที่อยู่เบื้องหน้าคืออาคารทำด้วยไม้ หลายหลังติดกัน มีคนในชุดคลุมสีขาว เป็นชุดปลอดเชื้อเดินผ่านไปผ่านมา มองไปข้างๆอาคาร มีคอกช้างขนาดใหญ่ที่กำลังให้น้ำเกลืออยู่

“อ่า คุณครับ เขตโรงพยาบาลสัตว์ เป็นเขตปลอดเชื้อ ห้ามบุคคลภายนอกเข้านะครับ” ยามหนุ่มคนหนึ่งเดินมาหาลุงประสงค์ แล้วเล่าให้ฟังว่า ที่นี่เป็นโรงพยาบาลสัตว์ ที่คอยช่วยเหลือสัตว์ป่าที่ถูกทำร้ายจากนายพรานร้ายนิสัยไม่ดี สาเหตุที่ต้องเป็นเขตอันตราย ก็เพราะว่า ป่านี้เป็นเขตอนุรักษ์พันธุ์สัตว์ป่าหายาก มีทั้งสัตว์ดีและสัตว์ร้าย เลยต้องป้องกันเอาไว้ก่อน ส่วนสาเหตุที่ มีเสียงร้องโหยหวน ก็เพราะการรักษาสัตว์ป่านี่แหละ บางทีห้องผ่าตัดไม่พอใช้ ทำให้สัตว์ที่กำลังเจ็บต้องอดทดเพื่อรอคิวห้องผ่าตัด ส่วนรถกระบะที่วิ่งไปวิ่งมา ก็เพราะเราต้องมีการไปรับส่งสัตว์ป่าตามที่ต่างๆที่มีการรายงานมา ที่พวกเขาไม่ประกาศเรื่องโรงพยาบาลสัตว์ ก็เพราะว่า กลัวคนจะเข้ามาแล้วหลงทางในป่า ซึ่งทางศูนย์เองก็มีเวรยามไม่พอที่จะช่วยเหลือผู้หลงป่า จึงต้องปิดบังเรื่องนี้ไว้ แล้วกุเรื่องน่ากลัวไว้เพื่อไม่ให้ใครเข้ามาเจอกับอันตรายในป่า



“เมื่อก่อนมีเด็กชอบเดินเข้ามาในป่า แล้วหาทางออกไม่ได้ ช่วงนั้นเจ้าหน้าที่ในศูนย์ทำงานหนักมาก เพื่อหาตัวเด็กคนนึง เราเลยต้องกุเรื่องน่ากลัวขึ้นมาเพื่อป้องกันการหลงป่า และการบุกรุกป่าน่ะครับ” ทั้งผม พี่มนัส ลุงประสงค์กับช่างไม้สมศักดิ์ก็ได้ยินเรื่องราวทั้งหมด พร้อมแลกเปลี่ยนความคิดเห็นเรื่องการพิทักษ์ป่า วันนั้นกลายเป็นวันที่ผมได้เจออะไรดีๆมากมาย ทั้งการช่วยชีวิตสัตว์ป่า และการเดินทางในป่าอันสวยงาม ทำให้ผมรู้ถึงคุณค่าของป่าใหญ่แห่งนี้



ต่อมาไม่นาน ทั้งนายอำเภอ และเจ้าหน้าที่ศูนย์พิทักษ์พันธุ์สัตว์ป่า ได้เข้ามาให้ความรู้ และรับสมัครพนักงานเพิ่ม รวมทั้งชาวบ้านทั้งซอยก็ร่วมกันบริจาคเงินเพื่อพัฒนาศูนย์พิทักษ์พันธุ์สัตว์ป่า และต่อเติมอาคารในโรงพยาบาลสัตว์ รวมทั้งเฮียช้างก็ได้บริจาคเครื่องมือแพทย์เพื่อการรักษาสัตว์ อาเจ๊กับพี่มนัสก็สมัครเป็นหน่วยอาสาพิทักษ์พันธุ์สัตว์ป่า ส่วนผมกับเพื่อนๆ ช่วยกันปลูกต้นไม้ในบริเวณป่าที่ถูกบุกรุก

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 1:

The next day. His uncle Maurice driving purpose along with morning purchase saima, but soy milk with the eggs. The part I was prepared, the parents ' allowance provided by hungry middle way "deposited the ball brother?" After the meet. I was with his uncle, a Carpenter and somsak are ready to go in the wild!!!The sun shining light encounters leather-head hair is now almost exhausted until it burns very good also good that I wear a hat included. Carpentry, somsak, who skillfully wild as well, it sort of navigation "in the wild, hot and humid here, beware of slippery LKA then .. prepared for timber hold propping up with because we will come across a slope" during this time, hiking way. It is not the same as me, it is both jinta pretty all explorations like Zoo rather than a scary forest. Red-tailed squirrel monkeys are all ryokan. Such types of birds. Mole and the colorful Butterfly "We were disappointed and? The only way is to climb cliffs. For safety reasons, ask everyone to hold hands because the drinks kinda wild, very complex, indirect pathways may be struck and takes a couple of hours to indirect. " His uncle, somsak prakatchatchen of security "Apollo owner here has used HA!!, everyone really," then it's play radio giveaway purpose Uncle but actually works within two hundred metres of each machine. Cosy outdoor radio. During the walk, we hear mysterious Cliff indirectly increased up to two times. The first is the sound a sneeze again a Grand sound, rok. His uncle, a purpose, so grab the shotgun up the shoulders of stamp or unexpected happened. Somsak Uncle picked up a gun section rollers."Stop before you tee now is kinda small, with his uncle, uncle's request to check for a purpose that has nothing, follow me." Carpentry reasonably sak whispered way Camouflage gun & shoulders lifting above the rollers onto the tree cavity behind the "stop there, who now" damn!! "organic khrap.The draft appeared, not who? "that is the sister of Manus in the series long sleeve black jeans" so sorry that organic causes shocked everyone, I worried, but came as it's not addictive! Because of the way it's all slippery and steep is OK? " Sister of Manus in the condition to make a mess of mud, from soil to soil. A mention of an apology to flog various such request. To which Uncle both forgiveness and persuaded the nearby waterfall, stay lunch."Also, the tee small hilltop away approximately one kilo, we will." His uncle, somsak explained in the route map with Neem catfish chewing and sipping water fish "I prepare the camera in use with transformational." Brother Manus, the camera drifts off birds and animals show that he was shot by the way, see "the monkey shot ni lookout overboard will become kinda Manus hahaha monkeys." His uncle was a large Bay to the camouflage purpose. Sticky rice, papaya salad, enjoy eating glass, until exhausted, stiff rocking gunj."Okay, let's journey together!! After the belly and has a true Pearl of the HA with Uncle. travelled to tidy it with pure power and physical power full. The section itself is a full brother to shoot exhausted. "Damn baby, there the car was impossible there!!, the trucks are covered by the white square boxes that go through when Mikey nia as go!?!!," uem. My uncle saw a car driving through the objective just go make decisions based on his car."The Apollo days." that the building is made of wood. Several adjacent. There are people in white robes as a sterile packs through the look beside the building. There are large elephant paddock, salt water is.“อ่า คุณครับ เขตโรงพยาบาลสัตว์ เป็นเขตปลอดเชื้อ ห้ามบุคคลภายนอกเข้านะครับ” ยามหนุ่มคนหนึ่งเดินมาหาลุงประสงค์ แล้วเล่าให้ฟังว่า ที่นี่เป็นโรงพยาบาลสัตว์ ที่คอยช่วยเหลือสัตว์ป่าที่ถูกทำร้ายจากนายพรานร้ายนิสัยไม่ดี สาเหตุที่ต้องเป็นเขตอันตราย ก็เพราะว่า ป่านี้เป็นเขตอนุรักษ์พันธุ์สัตว์ป่าหายาก มีทั้งสัตว์ดีและสัตว์ร้าย เลยต้องป้องกันเอาไว้ก่อน ส่วนสาเหตุที่ มีเสียงร้องโหยหวน ก็เพราะการรักษาสัตว์ป่านี่แหละ บางทีห้องผ่าตัดไม่พอใช้ ทำให้สัตว์ที่กำลังเจ็บต้องอดทดเพื่อรอคิวห้องผ่าตัด ส่วนรถกระบะที่วิ่งไปวิ่งมา ก็เพราะเราต้องมีการไปรับส่งสัตว์ป่าตามที่ต่างๆที่มีการรายงานมา ที่พวกเขาไม่ประกาศเรื่องโรงพยาบาลสัตว์ ก็เพราะว่า กลัวคนจะเข้ามาแล้วหลงทางในป่า ซึ่งทางศูนย์เองก็มีเวรยามไม่พอที่จะช่วยเหลือผู้หลงป่า จึงต้องปิดบังเรื่องนี้ไว้ แล้วกุเรื่องน่ากลัวไว้เพื่อไม่ให้ใครเข้ามาเจอกับอันตรายในป่า “เมื่อก่อนมีเด็กชอบเดินเข้ามาในป่า แล้วหาทางออกไม่ได้ ช่วงนั้นเจ้าหน้าที่ในศูนย์ทำงานหนักมาก เพื่อหาตัวเด็กคนนึง เราเลยต้องกุเรื่องน่ากลัวขึ้นมาเพื่อป้องกันการหลงป่า และการบุกรุกป่าน่ะครับ” ทั้งผม พี่มนัส ลุงประสงค์กับช่างไม้สมศักดิ์ก็ได้ยินเรื่องราวทั้งหมด พร้อมแลกเปลี่ยนความคิดเห็นเรื่องการพิทักษ์ป่า วันนั้นกลายเป็นวันที่ผมได้เจออะไรดีๆมากมาย ทั้งการช่วยชีวิตสัตว์ป่า และการเดินทางในป่าอันสวยงาม ทำให้ผมรู้ถึงคุณค่าของป่าใหญ่แห่งนี้ ต่อมาไม่นาน ทั้งนายอำเภอ และเจ้าหน้าที่ศูนย์พิทักษ์พันธุ์สัตว์ป่า ได้เข้ามาให้ความรู้ และรับสมัครพนักงานเพิ่ม รวมทั้งชาวบ้านทั้งซอยก็ร่วมกันบริจาคเงินเพื่อพัฒนาศูนย์พิทักษ์พันธุ์สัตว์ป่า และต่อเติมอาคารในโรงพยาบาลสัตว์ รวมทั้งเฮียช้างก็ได้บริจาคเครื่องมือแพทย์เพื่อการรักษาสัตว์ อาเจ๊กับพี่มนัสก็สมัครเป็นหน่วยอาสาพิทักษ์พันธุ์สัตว์ป่า ส่วนผมกับเพื่อนๆ ช่วยกันปลูกต้นไม้ในบริเวณป่าที่ถูกบุกรุก