ตั้งแต่ฉันยังเด็กฉันอาศัยอยู่กับคุณ

ตั้งแต่ฉันยังเด็กฉันอาศัยอยู่กับคุณตาและคุณยาย ส่วนแม่กับพ่อเข้ามาทำงานในกรุงเทพฯ พออายุได้ประมาณ2-3ขวบ ฉันก็เสียคุณยายไป ฉันอยู่กับคุณตามาตลอด คุณตาสอนให้ฉันรู้จักเอาตัวรอด ช่วยเหลือตัวเองให้เป็น คุณตาสอนให้ฉันทำงานบ้าน ทำอาหาร เวลาฉันทำผิดคุณตาไม่เคยตีคุณตาจะคอยสอนว่าสิ่งไหนควรหรือไม่ควร จนฉันอายุ10ขวบ ฉันได้เสียคุณตาไป ตอนนั้นรู้สึกเหมือนขาดอะไรไป ตอนนั้นรู้สึกแย่มากเหมือนโลกกลายเป็นสีเทา ฉันรู้สึกเหมือนไม่เหลือใคร ทุกๆอย่างเปลี่ยนไปหมดเปลี่ยนไปจนรับไม่ได้ แล้วแม่ก็พาฉันมาอยู่ที่กรุงเทพฯด้วย ตอนแรกฉันไม่โอเคสักเท่าไหร่แต่นานๆไปทุกอย่างมันก็ดีขึ้น ทุกวันนี้ฉันมีความสุขมาก

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 1:

Since I was a child, I lived with my grandfather and grandmother. Mother against father in Bangkok at the age of about 2-3 years old. I lose to grandmother. I am with you forever. Grandfather taught me known to survive themselves, as you taught me to work the home cooking. Time I make a mistake, you don't ever hit your eye is constantly taught that what should or should not be. Until I am 10 years old. I've wasted you eyes to it feels like a lack of anything goes. Much like the world become grey. I feel like not anyone Everything changed, and beds are not changed, and then mom took me to the Bangkok. At first I did not quite much, but everything. it better. Today, I am very happy.

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 2:

Since I was young, I lived with my grandmother and grandfather. The mother and father came to work in Bangkok. At age 2-3 years I lost my grandmother to I am with you in the eye again. Grandpa taught me to survive. Help yourself to a Grandpa taught me to work at home cooking, I do not hit you, eye to eye, you taught me what I should or should not be. Until I was 10 years old My grandfather passed away I feel like missing something. He feels an awful lot like the world became gray. I feel like no one left Everything turns out to be not so. Then my mother took me to Bangkok. At first I did okay, but much longer to everything it better. Today I am very happy

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 3:

Ever since I was a child, I lived with grandpa and grandma. The mom and dad to work in Bangkok after the age of about 2-3 years old. I lost you, I อยู่กับคุณตา forever. You taught me how to survive. Help yourself to the grandfather taught me to do housework, cooking, when I make you never hit คุณตาจ always taught that what should or should not until I was 10 years old. I lost you, then I feel like something is missing. At that time, feel like the world become gray. I feel like one. Everything changed changed until unacceptable. And you took me in Bangkok. At first I OK much but now everything is good, today I am very happy.