นิทานเรื่องลูกหมูสามตัว กาลครั้งหน

นิทานเรื่องลูกหมูสามตัว


กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีแม่หมูกับลูกหมูสามตัว อาศัยอยู่ในป่าแห่งหนึ่ง
ลูกหมูที่เป็นพี่ใหญ่ เป็นหมูที่เกียจคร้านเป็นอย่างมาก
มักจะแอบไปหาที่หลบหลับนอนตลอดเวลา
ส่วนลูกหมูตัวที่สองเป็นหมูจอมตะกละ ไม่ชอบทำงาน
แม้เวลางานก็มักจะหาเรื่องพักและกินอาหารที่แอบนำมาด้วยเสมอ
ส่วนลูกหมูตัวที่สามนั้น เป็นหมูที่ขยันขันแข็ง และชอบทำงานเป็นอย่างมาก

ถึงแม้ว่าลูกหมูตัวสุดท้องจะขยันขันแข็งทำงานอย่างไรก็ตาม
แต่อาหารที่หามาได้ก็ต้องหมดไปในไม่ช้า
เหตุเพราะที่บ้านของเขานั้นมีหมูจอมขี้เกียจ กับหมูจอมตะกละอยู่ตั้งสองตัวนั่นเอง
วันหนึ่งแม่หมูจึงพูดกับลูกหมูทั้งสามว่า
“พวกลูกๆโตเกินกว่าจะอยู่ในบ้านหลังน้อยของแม่แล้ว
ถึงเวลาที่ลูกๆจะต้องมีบ้านเป็นของตัวเองได้แล้วล่ะจ้ะ”
น้องหมูตัวสุดท้องเมื่อได้ฟังแม่หมูพูดเช่นนั้น…
ก็เกิดปิติยินดีเป็นอย่างมาก ที่จะมีบ้านเป็นของตนเอง
“เราจะสร้างบ้านแบบไหน แล้วจะเอาอะไรมาสร้างเป็นบ้านดีนะ”
ส่วนพี่หมูตัวโตขี้เกียจได้ยินแม่หมูพูดเช่นนั้น ก็พูดบ่นทันที
ด้วยไม่ชอบที่จะทำงานอยู่แล้ว
จึงโดนแม่หมูดุว่า
“ไม่ได้น่ะ ลูกโตแล้ว ต้องรู้จักดูแลตัวเองได้แล้ว จะมัวทำตัวขี้เกียจต่อไปไม่ได้นะ”
เมื่อพี่หมูตัวโตโดนแม่ดุ จึงต้องออกไปสร้างบ้านอย่างที่ไม่ค่อยเต็มใจนัก
ลูกหมูสามตัวออกเดินทาง และมาถึงชายป่าแห่งหนึ่ง
พวกมันตัดสินใจจะสร้างบ้านบริเวณนี้ใกล้ๆกัน
และเดินทางไปตลาดเพื่อซื้อของสร้างบ้าน

พี่ใหญ่ซื้อฟางไปสร้างบ้านจะได้ไม่เหนื่อยและไม่หนักด้วย
พี่รองซื้อเศษไม้ไปสร้างบ้านตอกตะปูไม่กี่ทีก็เสร็จแล้ว
และยังต้านลมที่พัดมาแรงๆได้อย่างแน่นอน
น้องเล็กซื้ออิฐมาสร้างบ้าน พี่ใหญ่พี่รองเห็นหัวเราะ และบอกว่า
“ทำไมเจ้าโง่อย่างนี้ กว่าจะแบกไปกว่าจะสร้างบ้านเสร็จก็ใช้เวลานาน”
น้องเล็กจึงพูดว่า “แต่ถ้าเราใช้อิฐสร้างบ้าน มันก็จะแข็งแรงและทนทานกว่า พี่ๆใช้ฟางกับเศษไม้มันไม่ปลอดภัยนะพี่”
แล้วทั้ง 3 พี่น้องก็แบกของกลับบ้าน พอถึงชายป่าต่างก็แยกย้าย…มาสร้างบ้านของใครของมัน

ลูกหมูตัวที่หนึ่งสร้างบ้านด้วยฟางใช้เวลาไม่นานนักก็เสร็จ
ส่วนลูกหมูตัวที่สองสร้างบ้านด้วยเศษไม้ใช้เวลาไม่นานก็สร้างบ้านเสร็จ
และทั้งสองไปดูน้องเล็กสร้างบ้านซึ่งยังไม่เสร็จ
น้องเล็กต้องค่อย ๆ ก่ออิฐทีละก้อนทีละอันกว่าจะสร้างเสร็จก็อีกหลายวัน
เพราะอยากได้บ้านที่แข็งแรงและปลอดภัย
น้องเล็กจึงไม่เชื่อพี่ๆทั้งสอง ที่บอกให้เปลี่ยนมาใช้ฟางกับเศษไม้

ลูกหมูทั้งสองจึงออกไปวิ่งเล่นว่ายน้ำ ส่วนน้องเล็กก็ตั้งหน้าตั้งตาสร้างบ้านจนเสร็จ
ตกดึกทั้งสามตัวก็เข้านอนบ้านใครบ้านมัน จนกระทั่งคืนหนึ่งงมีเจ้าหมาป่ามาซุ่มดู
หวังจะมาจับลูกหมูทั้ง 3 ตัวมาเป็นอาหาร

และไปบ้านลูกหมูที่สร้างบ้านด้วยฟางก่อน พอมันมาถึงประตู มันก็พูดขึ้นว่า …
เจ้าลูกหมูน้อยออกมาให้ข้ากินดีกว่านะ ไม่ฉันไม่เปิดประตูให้แกหรอก ไป๊ไปให้พ้นนะ
ไม่เปิดไม่เป็นไร บ้านฟางแบบนี้ข้าเป่าก็พังและ แย่แล้ว บ้านฟางของฉันพังหมดแล้ว
มามะมาให้พี่หมาป่ากินดีกว่า

เจ้าลูกหมูรีบวิ่งไปหาน้องกลางที่สร้างบ้านด้วยเศษไม้
และเจ้าหมาป่าก็มาเคาะที่ประตูแล้วบอกให้เปิด
ลูกหมูบอก “ไม่มีทางข้าไม่ยอมเปิดประตู ให้หมาป่าใจร้ายเด็ดขาด”
“อ๋อเหรอ…บ้านไม้ที่ไม่แข็งแรงแบบนี้ แค่ข้ากระโดดกระแทกประตูสองที
มันก็พังแล้วหละ…เอาหละนะ…1 2 3 “ หมาป่ากล่าว
แล้วเจ้าหมาป่าก็พังประตูเข้ามาได้ เจ้าหมูทั้งสองรีบวิ่งไปบ้านอิฐของน้องเล็ก
โดยที่มีเจ้าหมาป่าวิ่งมาติด ๆ และเล่าให้น้องเล็กฟังว่าบ้านทั้งสองหลังถูกหมาป่าพังไปแล้ว

เจ้าหมาป่าก็มาถึงบ้านน้องเล็ก มาเคาะประตู
มันพูดขึ้นว่า เปิดให้ข้าเข้าไปกินเดี๋ยวนี้นะ ไม่เปิดจะพังบ้านอีกหลังนะ
น้องเล็กตะโกนบอก ”กลับไปเจ้าหมาป่า เจ้าไม่มีทางพังบ้านหลังนี้ได้หรอก”
“เดี๋ยวจะเป่าให้บ้านพังไปเลย” หมาป่ากล่าว แล้วมันก็รวบรวมลมเป่า แต่บ้านก็ไม่ยอมพัง
หมาป่าพูดขึ้นว่า “ได้ข้าจะกระโดดกระแทก ให้บ้านพังไปเลย… 1 2 3…
…โอ๊ย… ใครก็ได้ช่วยหมาป่าด้วย”
เจ้าหมาป่ากระโดดกระแทกกับประตูบ้านอิฐอย่างแรง
แต่ด้วยความที่เป็นบ้านแข็งแรงมาก มันจึงเจ็บจนเป็นลมสลบไป
ลูกหมูทั้งสามตัวจึงปลอดภัยในบ้านอิฐของน้องเล็ก
ทั้งสามตัวจึงตกลงกันว่าจะอาศัยอยู่ด้วยกันที่บ้านของน้องเล็กชั่วขณะหนึ่ง…
ตั้งแต่นั้นมา เจ้าหมาป่าได้เงียบหายไป!

ภายหลังจากนั้นไม่นาน..เจ้าหมาป่าได้เดินแบกเอาบันไดยาวมาที่บ้านอิฐของพวกลูกหมู
เพื่อปีนเข้าทางปล่องไฟบนหลังคา แล้วพูดขึ้นว่า “55 พวกแกเสร็จข้าแน่ เจ้าลูกหมูสามตัว”
เมื่อลูกหมูทั้งสามเห็นเจ้าหมาป่ากำลังปีนขึ้นมาทางปล่องไฟ น้องหมูตัวที่สามได้รีบพูดว่า
“พี่หมูรีบไปจุดไฟที่เตาผิงเร็วเข้า!” ทำให้เจ้าหมาป่าต้องโดนลวกด้วยน้ำร้อน
ได้รับบาดเจ็บสาหัส จนขนตามร่างกายของมันได้ร่วงออกแทบเกือบหมด

หลังจากนั้นมา หมาป่าก็เกิดคิดสำนึกได้ จึงได้กลับตัวกลับใจเสียใหม่
กลายเป็นหมาป่าที่อ่อนโยน และอาศัยอยู่ในที่ของมันอย่างสงบสุข
ส่วนหมูผู้เป็นพี่ทั้งสองตัว ก็ได้ตั้งใจจำเอาน้องหมูตัวสุดท้องเป็นตัวอย่างที่ดี
คือหันมาขยันหมั่นเพียร ไม่เกียจคร้าน…
ข้างฝ่ายแม่หมูก็พลอยมีความสุขและพอใจในลูกหมูเป็นอย่างมาก
หมูทุกตัวจึงมีชีวิตที่อบอุ่นเป็นสุข ได้อาศัยซึ่งกันและกันอย่างดี…ตลอดมา

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
“การเกียจคร้านไม่ได้ทำให้เราสบายได้จริง…แต่จะนำทุกข์ภัยมาสู่ตน…
เราจึงควรอย่างยิ่งที่จะเป็นคนขยัน…”

ผลลัพธ์ (มาเลย์) 1:

Dongeng orang-orang Three Little Pigs Pada suatu masa dahulu, lama dahulu. A babi ibu dengan Tiga Little Pigs. Hidup di hutan babi yang abang. A babi malas sangat kerap saya mencari tempat untuk tidur sepanjang masa untuk babi kedua adalah babi yang tamak. Tidak suka bekerja , walaupun di tempat kerja, saya biasanya tinggal dan makan apa-apa yang saya selalu membawa dengan itu babi ketiga. A babi teliti Dan kerja-kerja yang sangat banyak seperti babi, walaupun yang paling muda adalah tekun bekerja itu makanan yang mereka perlukan untuk mendapatkan ia keluar tidak lama lagi kerana rumahnya adalah babi malas. Babi tamak adalah dua yang satu hari babi ibu berkata kepada piggy trio bahawa "anak-anak sudah besar daripada untuk tinggal di sebuah rumah kecil ibunya, maka ia adalah masa untuk kanak-kanak untuk mempunyai rumah mereka sendiri. Terdapat anda pergi, ya " apabila saya mendengar bongsu kakak babi babi saya bercakap seperti itu ... ia adalah satu kegembiraan yang luar biasa. Untuk mempunyai rumah mereka sendiri , "kami akan membinanya. Ia akan mengambil masa untuk membina sebuah rumah yang bagus, " dan babi babi ibunya berkembang ceramah mendengar malas seperti itu. Ia berkata di sebelah kanan tidak suka bekerja dengan sudah begitu sengit bahawa babi ibu "tidak begitu muda, dan kemudian perlu menjaga diri anda sekarang. Adakah anda bertindak malas untuk tidak pergi " apabila ibu saya mendapat babi besar. Tetapi untuk membina rumah-rumah yang enggan Tiga Little Pigs berlepas. Dan ke hutan, salah satu mereka memutuskan untuk membina sebuah rumah di kawasan ini dekat bersama-sama dan pergi ke pasar untuk membeli sebuah rumah besar membeli jerami untuk membina rumah tidak letih dan berat dengan adik-beradik kecil menghapuskan kayu untuk membina rumah-rumah. dipaku beberapa yang dilakukan dan angin bertiup keras, pasti bata sedikit membina rumah. Saya melihat ketawa besar menengah Dan berkata, "Mengapa kamu begitu bodoh. Akan membawa kepada membina rumah, anda telah menghabiskan masa yang lama, " kata Little. "Tetapi jika kita menggunakan batu bata untuk membina sebuah rumah. Ia adalah kuat dan tahan lama. Saya menggunakan serpihan kayu, jerami dan ia tidak selamat, " maka 3 saudara membawa ke belakang rumah. Dalam orang liar telah tersebar ... rumah salah seorang daripada mereka babi di satu bangunan rumah-rumah dengan jerami tidak mengambil masa yang lama sebelum tamat babi, rumah kedua yang dibina dengan kayu membuang masa tidak dibina rumah. dan kedua-duanya pergi ke bangunan kecil yang menempatkan belum selesai adik lelaki akan secara beransur-ansur bata sekeping satu demi satu yang akan dibina hanya beberapa hari kerana saya mahu pulang ke rumah untuk yang sihat dan selamat adik lelaki tidak akan percaya sama ada. dua Diminta untuk beralih kepada cip kayu, jerami dan babi mereka keluar bermain kolam. Anak bongsu telah diserap di rumah sehingga lewat malam, mereka bertiga pergi ke tempat tidur, itu sesiapa rumah. Sehingga satu malam serigala telah diperhatikan , dengan harapan untuk menangkap 3 babi untuk makanan dan pergi rumah yang dibina rumah piggy dengan jerami sebelum. Apabila ia datang ke pintu Ia telah berkata ... Aku keluar sebagai babi kecil saya makan lebih baik. Tidak, saya tidak membuka pintu kepadanya. Untuk pergi, saya tidak membukanya. Rumah jerami adalah pengering saya rosak dan menangis rumah jerami saya keluar ke Jepun untuk melakukan serigala makan yang lebih baik daripada anda Piggy bergegas kepadanya pertengahan dibina dengan kayu sekerap dan serigala datang mengetuk di pintu. Kemudian memberitahu mereka untuk membuka piggy berkata. "Tidak, saya tidak membuka pintu. The Big Bad Wolf kategori " "Oh tunggu ... rumah ini tidak kukuh. Saya hanya melompat pintu kedua rosak, dan akan ... Well, saya ... 1 2 3 "Wolf berkata serigala datang melalui pintu. Alkitab, kedua-dua bergegas ke rumah bata yang sedikit oleh serigala berlari-lari dan memberitahu saya bagaimana sedikit kedua-dua rumah itu tidak berkuat kuasa serigala serigala datang rumah adik lelaki. Sy katanya. Izinkan saya beralih memakannya. Saya tidak akan menolak lagi rumah jeritan bayi. "Kembali ke serigala Rumah itu tidak ada punk, " "Saya akan meniup rumah ke sana," Wolf berkata adalah tiupan angin. Tetapi rumah itu tidak dimusnahkan , kata Wolf. "Ia goncangan saya untuk melompat Nasib baik, rumah yang kami pergi ... 1 2 3 ... ... ow ... seseorang membantu saya dengan Wolves " serigala melompat ke pintu menyelar bata keras , tetapi dengan rumah yang sangat kuat. Ia menyakitkan pengsan selama tiga babi oleh itu rumah bata kecil di tiga bersetuju untuk tinggal di rumah seorang adik lelaki untuk seketika ... sejak itu. Fox telah secara senyap-senyap pergi! Setelah sekian lama .. Fox telah berjalan pulang membawa tangga yang lama untuk bata piggy mereka memanjat ke dalam cerobong di atas bumbung. Saya berkata, "Kau 55, saya selesai ia. The Three Little Pigs " kepada Tiga Little Pigs melihat serigala sedang mendaki naik cerobong. Babi dan ketiga bukan untuk mengatakan bahawa "babi tua bergegas untuk menyalakan perapian, cepat!" serigala itu tidak boleh membakar kecederaan serius. Badan itu sehingga saya hampir jatuh selepas itu. Wolf adalah kesedaran Kami kembali untuk taubat menjadi serigala lembut. Dan hidup dengan aman dengannya babi, yang lebih tua daripada dua. Saya masih ingat saya mengambil babi bongsu saya adalah contoh yang baik dihidupkan ketabahan. Tiada kemalasan ... Ibu Babi berasa amat gembira dan berpuas hati dari daging babi adalah sangat banyak hidup di kalangan semua jadi berasa suam. Ada satu sama lain ... baik sepanjang kisah ini mengajar bahawa "kemalasan tidak menjadikan kita selesa, sebenarnya ... tetapi akan menyusahkan kepadanya ... kita benar-benar harus menjadi pekerja keras ... ".