ความกลัวที่ยิ่งใหญ่กับสิ่งเล็กๆฤดูฝ

ความกลัวที่ยิ่งใหญ่กับสิ่งเล็กๆ

ฤดูฝนมาถึง ฉันรู้สึกเกลียดมันขึ้นมาทุกที
ไม่ใช่เพราะสายฝนที่โปรยปราย
ไม่ใช่ถนนที่เปียก หรือเพราะการจราจรติดขัด
แต่กลับเป็นแค่สิ่งเล็กๆ มันเล็กมากกว่าฉันและมักจะมาพร้อมสายฝนเสมอ
ฉันรู้ว่ามันต้องมา
และแน่ใจว่าจะต้องเจอกับมัน
นี่คือจุดเริ่มต้นความกลัวที่ยิ่งใหญ่
"แมลงสาบ"
เมื่อตอนที่ฉันอายุ 8ขวบ ครอบครัวของฉันเปิดร้านอาหารเล็กๆอยู่ใต้คอนโดที่ฉันพักอาศัยอยู่
ร้านอาหารของฉัน มีอาหารที่อร่อย และรับประกันเรื่องความสะอาด 100%
แต่ดันโชคร้าย ที่คอนโดนั้น ตั้งอยู่ริมถนน ทำให้มีท่อระบายน้ำมากมาย
พอฝนตก ก็จะไล่สิ่งต่างๆที่อาศัยอยู่ในท่อออกมา ทั้งหนู ตะขาบ และแมลงสาบ
เห็นอย่างนี้ประจำจนชินตา
ต้องบอกก่อนว่า ก่อนหน้านี้ ฉันก็ไม่ได้กลัวแมลงสาบ
ถ้าเจอก็จะเหยียบให้เละคารองเท้า
แต่วันที่สร้างความทรงจำแย่ๆของฉันไปตลอดชีวิตก็มาถึง
วันนั้นเป็นวันหยุด ฉันเองก็มาอยู่ร้านกับพ่อแม่ตามปกติ
พอตกเย็น ฉันก็กางโต๊ะญี่ปุ่นตัวเล็ก กับเบาะรองนั่ง ไว้กับพื้นเพื่อทำการบ้าน
ฝนก็ตกหนักบ้าง เบาบ้าง สลับกันไป
ทันใดนั้น
ฉันก็รู้สึกว่ามีอะไรเคลื่อนไหวอยู่ที่หลัง ตอนแรกก็แค่จุดเดียว สักพักเริ่มกระจายไปทั่วหลังของฉัน และมีแมลงสาบตัวหนึ่งวิ่งผ่านหน้าฉันไป สัญชาตญาณบอกทันทีว่า
ข้างหลังฉันนั้น มันคือเป็นแมลงสาบ ฉันลุกขึ้น สลัดเสื้อ และหมุนตัวไปมา แต่เหมือนมันจะยิ่งวิ่ง ไม่หลุดสักที ฉันขยะแขยงกับขาหยาบๆของมันมาก ฉันทั้งกรี๊ด ทั้งร้องไห้ และโวยวาย จนพ่อกับแม่ต้องออกมาถามว่าเกิดอะไรขึ้น
ฉันร้องไห้ พูดจาไม่รู้เรื่อง จนพ่อดุ ฉันสติแตก ร้องไห้ไม่หยุด พ่อช่วยเอาแมลงสาบออกจากหลัง
นับได้ทั้งหมด 4ตัว ฉันช็อคกับภาพที่อยู่ตรงหน้ามาก กลิ่นของมัน ตอนพ่อตบให้เละคาหลัง ทำฉันอาเจียน
หลังจากวันนั้น ไข้ขึ้นเป็นอาทิตย์
ตอนนี้เห็นแค่รูปของมัน ฉันยังกลัว และยิ่งเพิ่มระดับความกลัวมากขึ้น คือ ตอนมันบิน
ฉันบ้าทุกครั้ง วิธีกำจัดมัน คือใช้ยาฆ่าแมลงฉีดจนมันตาย และฝืนใจมันเก็บไปทิ้ง จะไม่เหยียบให้กลิ่นติดรองเท้าเหมือนเมื่อก่อนเด็ดขาด
จนมาถึงวันนี้ ฉันยังไม่สามารถเอาชนะความกลัวนี้ได้เลย

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 2:

The great fear with little rains arrive. I hate it draws up , not because of the rain is not wet. Or stuck in traffic , but just a little thing. It's smaller than I am, and usually accompanied by rain always , I knew it had to come and is sure to face it, this is the beginning of great fear "cockroaches" When I was 8 years old, my family opened. The small restaurant is under the condo I live in my restaurant. The food is delicious And guarantee the cleanliness 100% but unfortunately the condo is located along the street. The drain plenty enough rain. It will pursue the things that live in tubes coming out all the rats, centipedes and cockroaches to see this routine familiar to tell you that earlier I was not afraid of cockroaches if they had to tread a responsible trade shoes but a creation date. The bad memories of my life came the day is a holiday. I also came to the shop with my parents as well cold. I spread a little Japanese. With cushions The floor for homework isolated heavy rain is light, slim alternates Suddenly I felt something moving in the back. At first it was just one point Some began to spread all over my back. And a cockroach ran past me. Instinct told immediately that behind me. It was a cockroach-ridden shirt I got up and turned himself in. But as it will not run off again disgusted with my legs cursory of it so much I scream and cry and cry until the parents came out to ask what was happening , I cried. I talk about my father scolded me until I stopped crying varsity. Bring cockroaches leave behind all four counts, I was shocked with the images in front of it when I smell very nice pat on the value behind. Made me vomit after day Sunday Fever is now only seen pictures of it, I still fear and even increase the level of fear is when it flew more mad every time I get rid of it is to use insecticide spray until it died. And a reluctance to throw it away. Cree will not stick to shoes smell like before definitive until today. I still can not overcome this fear at all.

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 3:

A great fear with a

the rainy season comes. I feel hate it up, not because of the rain
not wet roads or เพราะการจราจรติดขัด
.