การได้เป็นช่างภาพคือความฝันของผมอย่างหนึ่ง ผมชอบการที่ได้ถ่ายภาพ เพราะสามารถเก็บช่วงเวลาแห่งความรู้สึกเหล่านั้นได้
หลายครั้งที่ผมชอบถ่ายรูปเพื่อนในชั้นเรียนเก็บไว้ ทุกท่าทางของเพื่อน ดูเหมือนจะเป็นการแกล้งมากกว่าการถ่ายรูป เช่น ตอนที่เพื่อนเผลอนอนหลับ และทำตัวตลกๆผมก็เดินเข้าไปใกล้ๆ แล้วไม่รอช้า “แชะ!” “แชะ!”ในทันที ออกมาแล้วสามารถเก็บภาพไว้ได้ทัน หรือตอนที่พวกเราอย่างไปเที่ยวที่ห้าง หรือไปทัศนศึกษาด้วยกัน เมื่อได้กลับมาดูรูปที่ได้ถ่ายไว้ ก็รู้สึกคิดถึงเพื่อนมากๆ
หรือเป็นภาพของครอบครัว พ่อกับแม่ หรือแมวแสนรักของผมที่ชื่อว่า มะลิคุง ผมชอบเล่นกับเธอบ่อยๆ รวมถึงลูกๆของมันด้วย บางครั้งตอนที่มันง่วงนอน มันก็จะอ้าปากหาวกว้างๆ แล้วก็ซุกตัวนอนชิดๆกันกับลูกของเธอ บางครั้งมะลิมองหน้าและร้อง “เนี๊ยว” หลังจากนั้นผมจึง “แชะ” ทันที มันดูน่ารักมากๆ
นอกจากนั้น ผมก็ชอบถ่ายรูปธรรมชาติ เช่น ตอนที่ดวงตะวันตกเย็น สีส้ม แดง และบางครั้งก็เป็นสีทองสะท้อนบนผิวน้ำ เงาของภูเขา และมีชาวประมงกำลังพายเรือมาจับปลากลางทะเล และทรายสีเนื้อ ทำให้ผมรู้สึกอบอุ่น บางครั้ง ก้อนเมฆและท้องฟ้าสีสดใส ทำให้ดูบริสุทธิ์หรือในช่วงฤดูฝนกับคนที่นั่งจิบกาแฟอยู่ริมหน้าต่าง ให้ความรู้สึกแบบเหงาๆ และหยดน้ำค้างเม็ดใหญ่ๆ บนใบไม้ที่ค่อยๆไหลลงมา ทำให้รู้สึกสดชื่น
รูปถ่ายได้ถ่ายทอดเรื่องราวและความรู้สึกเหล่านั้นออกมา โดยไม่ต้องพูดหรืออธิบายได้ และยังช่วยทำให้เรา คิดถึงช่วงเวลาเก่าๆ ทั้งผู้คนมากมาย และเหตุการณ์ต่างๆ ได้มากมาย ดังนั้นผมจึงมีความสุขในการถ่ายรูปครับ