เกินกว่าการมองเห็นผู้โดยสารบนรถประจ

เกินกว่าการมองเห็น
ผู้โดยสารบนรถประจำทางกำลังมองผู้หญิงหน้าตาดีคนหนึ่ง ที่มีไม้เท้าขาวอยู่ในมืออย่างเห็นอกเห็นใจ เธอเดินขึ้นบันไดรถอย่างระมัดระวัง หลังจากชำระค่าโดยสารให้แก่พนักงานแล้วใช้มือคลำหาที่นั่ง ค่อย ๆ ก้าวลึกเข้าไปตามช่องทางเดิน จนกระทั่งเขาจะเป็นฝ่ายกระซิบบอกเมื่อพบที่ว่าง เธอจึงนั่งลง วางกระเป๋าถือไว้บนตัก และเก็บไม้เท้าเอามาพาดไว้บนหน้าขา
หนึ่งปีแล้วที่ ซูซานวัย 34 ปีได้กลายเป็นคนตาบอด การวินิจฉัยทางการแพทย์ที่ผิดพลาด ทำให้เธอต้องตกอยู่ในโลกมืด ไม่อาจมองเห็นได้อีกต่อไป อารมณ์โกธรแค้น สูญเสียและสงสารตัวเอง พลันอุบัติขึ้นและดำรงอยู่นับแต่นั้นเป็นต้นมา
ก่อนนั้น ซูซานสามารถอยู่ได้ด้วยตัวเอง แต่บัดนี้เธอรู้สึกเหมือนถูกลงทัณฑ์ด้วยเคราะห์กรรมสักอย่างให้กลายเป็นคนไร้ความสามารถ ช่วยตัวเองไม่ได้ กระทั่งกลายเป็นภาระของคนรอบข้าง “ทำไมฉันต้องเป็นเช่นนี้” เธออยากสู้คดี หัวใจเธอเต็มไปด้วยความโกรธ แต่ไม่ว่าจะร่ำไห้คร่ำครวญ ตีโพยตีพาย หรือสวดมนต์วิงวอนเพียงใด เธอก็ตระหนักถึงความจริงอันเจ็บปวดว่า สายตาเธอนั้นไม่มีวันกลับคืนมาดีได้ดังเดิมอีกแล้ว
เมฆหมอกแห่งความหดหู่ได้ปกคลุมจิตใจที่เคยมองโลกในแง่ดีของซูซานไปเสียแล้ว เพียงแค่จะใช้ชีวิตให้ผ่านไปในแต่ละวันก็ดูจะสั่งสมถมเพิ่มความหงุดหงิด และเหนื่อยอ่อนให้เธอเกินจะแบกทานไหว ทั้งหมดนี้จึงทำให้เธอต้องผูกพันอยู่กับมาร์ก ผู้เป็นสามีแต่เพียงผู้เดียว มาร์กเป็นทหารอากาศซึ่งรักซูซานจนหมดหัวใจ เมื่อแรกที่เธอนั้นต้องสูญเสียการมองเห็นไปนั้น เขาได้แต่นั่งมองภรรยาจมอยู่กับความผิดหวังครั้งแล้วครั้งเล่า ถัดมาเขาก็เกิดปณิธานอันแน่วแน่ ที่จะช่วยเธอกลับมาเป็นคนเข้มแข็งและมี ความมั่นใจในตัวเองเหมือนอย่างที่เคยเป็น
จากประสบการณ์ด้านการทหาร ที่ถูกฝึกฝนมาอย่างดีเพื่อเผชิญกับสถานการณ์อันละเอียดอ่อน เขาพบว่านี่เป็นศึกหนักที่ยากสุดเท่าที่เขาเคยเผชิญมา และแล้วซูซานก็พร้อมจะกลับไปทำงานอีกครั้งหนึ่ง แต่ปัญหายังมีอยู่ว่าเธอจะเดินทางไปทำงานได้อย่างไร
ก่อนนี้เธอ เคยใช้บริการรถประจำทาง แต่ยามนี้เธอกลับวิตกที่จะต้องไปไหนมาไหนโดยลำพัง มาร์กอาสาขับรถไปส่งเธอ แม้ทั้งคู่จะทำงานกันคนละมุมเมืองเลยก็ตาม ความคิดดังกล่าวทำให้ซูซานสบายใจขึ้น ทั้งยังเป็นการสนองความปรารถนาของมาร์กที่อยากดูแลคู่ชีวิตผู้ขาดความมั่นใจ ที่จะเผชิญกับสถานการณ์อันเปราะบางที่สุดเช่นนี้

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 2:

Beyond a
passenger on the bus for a good one. A white cane in the hand of compassion. She walked up the stairs carefully. After paying the fare to the employees use hand fumble seats gradually moving deeper into the aisle. Until he would whisper when she sat down, put the empty bag in your lap. I lean on a cane and leg
a year ago at the age of 34 years, Susan has become blind. Medical diagnostic errors. Causing her to fall into a dark world. Not visible anymore. Emotions angry resentment And loss of self-pity Suddenly emerged and existed since then,
before then. Susan can live with yourself. But now she felt like something was smitten by fate to become incapacitated. Save yourself not Even a burden to those around you. "Why do I have to be like this," she would plead. Her heart is filled with anger. But whether or hysterical weeping and wailing prayers invoke it. She was aware of the fact that painful. Her eyes never came back good as ever, and
a cloud of gloom has covered a mind that sees the world in terms of Suzanna him. Just to live life to go through each day, it will add to the collective frustration filled. And whacked her over to bearing it. All this is bound to make her mark. The husband is the sole. Mark is the Air Force's love Susan heart out. When she first lost the vision to it. He has a wife, but I caught up with disappointment again. Next, he took a decisive resolution. To help her back was strong and there. Confidence in themselves as they used to be
from the military. Are well trained to deal with delicate situations. He found that this was the most difficult bouts he had ever faced. Susan and I was ready to go back to work again. But the problem also exists that she would have to work
before her. Used bus But this time I was anxious to go out alone. Mark volunteered to drive her. Although both work in different corners of the city at all. Such thoughts made ​​Susan feel better. It also meets the wishes of the Marxist who wants to care for a partner who lacks confidence. To face the situation of the most vulnerable like this.

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 3:

Beyond the vision.The passengers on the bus was looking at a beautiful woman who one. With a white cane in hand with sympathy. You walk up the stairs, the car carefully. After the payment of the fare to employees and use universal seat gradually step into the corridor Until he is the whisper when found space. You sat down, put the bag in his lap and keep the staff get lean on the groin.One years, Susan ages 34 years has become blind. Medical diagnosis error. Putting you in the dark world, you can"t see it anymore, emotional upset, losing and pity myself. And suddenly there was thenceforward.Before that, Susan can live with myself. But now you feel like you were punished with a doomed to become incompetent, helpless, even become a burden of the people around you. "Why do I have to be like this." do you want to fight it, her heart full of anger. But whether they weep and mourn over overreacting, or say a prayer, how. She realized a painful fact. The sight that you never return well as before anymore.The cloud of gloom has covered the mind ever optimistical Susan away. Just to live through the day seemed to fill add accumulate moodiness. The tired and her beyond bearing. All of this makes you be bound with mark The husband alone. Mark is a force which love Susan with all your heart. When first you have to lose sight of them He can only sit and look at my wife wallow in despair over and over again. Later he became a strong determination. To help her back is strong and there. Self-confidence, as it should be.From experience in the military. Being well trained to face a delicate situation. He found that this is a tough hard as he ever faced. And then, Susan was ready to get back to work again. But the problem is that she will travel to work?Before she ever