หลังจากที่ฉันได้ดูหนังเรื่อง Harry

หลังจากที่ฉันได้ดูหนังเรื่อง Harry Potter and the Prisoner of Azkaban มันมีฉากหนึ่งที่ส่งผลต่อกับฉันคือ ฉากที่ Harry วิ่งตามไปช่วยSirius Blackที่ทะเลสาบในป่าต้องห้ามจากนั้นได้มีผู้คุมวิญญาณมาที่ทะเลสาบและได้ดูดซับความสุขของSirius Black และHarry จนทำให้ทั้ง2คนนั้นอ่อนแรงจนเกือบจะทำให้Sirius Black ตาย.เพราะมีดวงไฟเล็กๆสีฟ้าลอยขึ้นมาออกจากปากของSirius สิ่งนั้นมันคือวิญญาณของเขาถ้าหากมันหลุดออกจากเขาจริงๆเขาจะต้องตายแน่นอน.แต่ในระหว่างนั้นHarryที่ได้ย้อนเวลากลับมาช่วยได้เสกคาถาผู้พิทักษ์ใส่ผู้คุมวิญญาณซึ่งมันได้ผลและมันได้ทำให้ผู้คุมวิญญาณกลัวแล้วจากไป ซึ่งฉากตรงนี้เป็นฉากที่กดดันและมันก็คล้ายๆเหตุการณ์หนึ่งในชีวิตของฉัน

เหตุผลที่ผมได้เลือกฉากนี้ก็เป็นเพราะว่าบรรยากาศในฉากในตอนนั้นมันมีหลากหลายอารมณ์ที่เกิดขึ้นทั้งกลัว กดดัน และความหวัง ซึ่งปกติแล้วคนเรานั้นจะมีอารมณ์มากกว่าหนึ่งก็คือตอนที่กำลังประสบปัญหาหรือได้มีเหตุการณ์ที่มันต้องพีคมากๆในชีวิตหรือไม่ก็มีเหตุการณ์ที่ทำให้คนๆนึงรู้สึกว่าชีวิตนี้มันไม่มีความหมายมองไปรอบๆกายเหมือนอยู่ตัวคนเดียวเหมือนจะไร้ความรู้สึก กับสิ่งที่เผชิญอยู่มันจึงดูเหมือนจะคล้ายคลึงกับฉากในหนังเรื่องนี้และฉันก็มักจะมีความรู้สึกแบบนี้อยู่บ่อยมากๆถ้าเมื่อไหร่ที่ฉันมีความรู้สึกนี้แล้วเพื่อนๆของฉันก็จะไม่กล้าที่จะเข้ามาพูดคุยกับฉันเลยเหมือนฉันได้ปิดกั้นพวกเขาจนบางครั้งมันก็ทำให้พวกเขาไม่ชอบใจไม่สบอารมณ์กับพฤติกรรมของฉันในขณะนั้นพวกเขาจึงปล่อยให้ฉันนั้นอยู่กับตัวเองไปก่อน

มีเหตุการณ์หนึ่งที่เกิดขึ้นกับฉันซึ่งมันคล้ายคลึงกับเหตุการณ์ในหนังแต่มันคล้ายคลึงในทางด้านอารมณ์ของตัวละครที่กำลังประสบในเวลานั้นมันมีอารมณ์มากมายที่เกิดขึ้นในขณะนั้นส่วนเหตุการณ์ที่ฉันกำลังจะพูดก็คือมีอยู่วันนึงซึ่งในวันนั้นทั้งวันฉันมีความรู้สึกเหมือนชีวิตหม่นหมองคือมันมีเรื่องมากมายเข้ามาในขณะนั้นซึ่งมันเครียดมากและฉันไม่สามารถที่จะอธิบายอะไรหรือระบายในสิ่งที่ฉันกำลังเผชิญอยู่ให้กับเพื่อนๆฟังซึ่งฉันก็เห็นใจเพื่อนและสงสารเพื่อนและฉันก็ส่งสารตัวเองเหมือนกันว่ามันจะมีเรื่องอะไรมากมายหนักนาที่เข้ามาทำไมมันต้องเข้ามาตอนนี้ทำไมต้องเกิดด้วยคือบางทีฉันก็ไม่ต้องการอะไรแบบนี้ฉันก็อยากมีความสุขมากกว่าที่จะเจอความทุกข์บางครั้งเวลาที่เกิดเหตุการณ์แบบนี้ฉันก็มักจะร้องไห้บ่อยๆอยู่คนเดียวในห้องนอนของฉันและฉันก็เคยร้องไห้ต่อหน้าเพื่อนคนหนึ่งมันเป็นครั้งแรกที่เขาได้เห็นฉันอ่อนแอและเห็นน้ำตาของฉันมันทำให้เขาทำตัวไม่ถูกไม่รู้ว่าจะพูดอย่างไรเพราะเขาคาดไม่ถึงว่าคนที่เฮฮามีความสุขอยู่สนุกสนานไปวันๆอย่างฉันอยู่ดีๆก็ร้องไห้ออกมาแต่ฉันก็ต้องขอบคุณเขาที่คอยตักเตือนดุด่าฉันเวลาที่ฉันทำตัวแบบนั้นเพราะเขาคนที่ฉันแคร์มากๆแคร์มากกว่าเพื่อนคนอื่นๆเขาทำให้ฉันเข้มแข็งขึ้นและฉันเองก็สามารถที่จะควบคุมอารมณ์และความรู้สึกที่จะไม่ให้เกิดเหตุการณ์เช่นนั้นอีกจนถึงวันนี้ก็มีแต่เพื่อนคนนี้ที่คอยอยู่เคียงข้างในยามที่ฉันอ่อนแอต้องขอบคุณเพื่อนคนนี้จริงๆที่ทำให้ฉันดีขึ้นขอบคุณอีกครั้ง

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 1:

After I have watched the Harry Potter films and Prisoner of Azkaban scene it is one that affects me is that scene with Harry ran to help Sirius Black in the forest at Lake taboo then came spirit Lake and the supervisor is to absorb the pleasures of Sirius Black and Harry made it almost certain the two men will make Sirius Black. A small fire circle knife because death blue float up and out of the mouth of Sirius. What it is: his soul if he really fallen out of it, he must die, but certainly during it that Harry has come back in time to help the magical spells, the guardian has put the spirit in which it was the supervisor and it makes the soul from fear by the supervisor to the scene here is a scene at the pressure and it was similar to one event in my life.เหตุผลที่ผมได้เลือกฉากนี้ก็เป็นเพราะว่าบรรยากาศในฉากในตอนนั้นมันมีหลากหลายอารมณ์ที่เกิดขึ้นทั้งกลัว กดดัน และความหวัง ซึ่งปกติแล้วคนเรานั้นจะมีอารมณ์มากกว่าหนึ่งก็คือตอนที่กำลังประสบปัญหาหรือได้มีเหตุการณ์ที่มันต้องพีคมากๆในชีวิตหรือไม่ก็มีเหตุการณ์ที่ทำให้คนๆนึงรู้สึกว่าชีวิตนี้มันไม่มีความหมายมองไปรอบๆกายเหมือนอยู่ตัวคนเดียวเหมือนจะไร้ความรู้สึก กับสิ่งที่เผชิญอยู่มันจึงดูเหมือนจะคล้ายคลึงกับฉากในหนังเรื่องนี้และฉันก็มักจะมีความรู้สึกแบบนี้อยู่บ่อยมากๆถ้าเมื่อไหร่ที่ฉันมีความรู้สึกนี้แล้วเพื่อนๆของฉันก็จะไม่กล้าที่จะเข้ามาพูดคุยกับฉันเลยเหมือนฉันได้ปิดกั้นพวกเขาจนบางครั้งมันก็ทำให้พวกเขาไม่ชอบใจไม่สบอารมณ์กับพฤติกรรมของฉันในขณะนั้นพวกเขาจึงปล่อยให้ฉันนั้นอยู่กับตัวเองไปก่อนมีเหตุการณ์หนึ่งที่เกิดขึ้นกับฉันซึ่งมันคล้ายคลึงกับเหตุการณ์ในหนังแต่มันคล้ายคลึงในทางด้านอารมณ์ของตัวละครที่กำลังประสบในเวลานั้นมันมีอารมณ์มากมายที่เกิดขึ้นในขณะนั้นส่วนเหตุการณ์ที่ฉันกำลังจะพูดก็คือมีอยู่วันนึงซึ่งในวันนั้นทั้งวันฉันมีความรู้สึกเหมือนชีวิตหม่นหมองคือมันมีเรื่องมากมายเข้ามาในขณะนั้นซึ่งมันเครียดมากและฉันไม่สามารถที่จะอธิบายอะไรหรือระบายในสิ่งที่ฉันกำลังเผชิญอยู่ให้กับเพื่อนๆฟังซึ่งฉันก็เห็นใจเพื่อนและสงสารเพื่อนและฉันก็ส่งสารตัวเองเหมือนกันว่ามันจะมีเรื่องอะไรมากมายหนักนาที่เข้ามาทำไมมันต้องเข้ามาตอนนี้ทำไมต้องเกิดด้วยคือบางทีฉันก็ไม่ต้องการอะไรแบบนี้ฉันก็อยากมีความสุขมากกว่าที่จะเจอความทุกข์บางครั้งเวลาที่เกิดเหตุการณ์แบบนี้ฉันก็มักจะร้องไห้บ่อยๆอยู่คนเดียวในห้องนอนของฉันและฉันก็เคยร้องไห้ต่อหน้าเพื่อนคนหนึ่งมันเป็นครั้งแรกที่เขาได้เห็นฉันอ่อนแอและเห็นน้ำตาของฉันมันทำให้เขาทำตัวไม่ถูกไม่รู้ว่าจะพูดอย่างไรเพราะเขาคาดไม่ถึงว่าคนที่เฮฮามีความสุขอยู่สนุกสนานไปวันๆอย่างฉันอยู่ดีๆก็ร้องไห้ออกมาแต่ฉันก็ต้องขอบคุณเขาที่คอยตักเตือนดุด่าฉันเวลาที่ฉันทำตัวแบบนั้นเพราะเขาคนที่ฉันแคร์มากๆแคร์มากกว่าเพื่อนคนอื่นๆเขาทำให้ฉันเข้มแข็งขึ้นและฉันเองก็สามารถที่จะควบคุมอารมณ์และความรู้สึกที่จะไม่ให้เกิดเหตุการณ์เช่นนั้นอีกจนถึงวันนี้ก็มีแต่เพื่อนคนนี้ที่คอยอยู่เคียงข้างในยามที่ฉันอ่อนแอต้องขอบคุณเพื่อนคนนี้จริงๆที่ทำให้ฉันดีขึ้นขอบคุณอีกครั้ง