1 เดือนที่เราอยู่ด้วยกันที่เมืองไทย

1 เดือนที่เราอยู่ด้วยกันที่เมืองไทยที่โรงแรมflipper lodge hotel ซอย8 ห้อง206 เราเริ่มต้นจากการรู้จักกัน ได้ใช้เวลาอยู่ด้วยกัน1เดือนในห้อง206 2อาทิตย์แรกคุณดูโอเคดูมีความสุขมาก แต่ก็ดูคิดมากตลอดเวลาแต่ไม่เป็นไรฉันเข้าใจเพราะการที่คนเราเจอกันครั้งแรกทุกคนต้องมีความกังวล มีความไม่ไว้ใจจะให้เข้าใจกันก็คงเป็นไปไม่ได้ฉันเข้าใจคุณ 2อาทิตย์หลังคุณเริ่มป่วยเราเลยไม่ได้ออกไปไหนด้วยกันอยู่แต่ในห้อง ส่วนฉันก็ต้องไปซื้อของที่macdonalเกือบจะทุกวันแต่ฉันก็เต็มใจที่จะทำให้คุณด้วยความรักความรู้สึกดีๆแต่ฉันไม่สบายใจที่เห็นคุณป่วย เพราะว่ามันทำให้ฉันรู้สึกเป็นห่วงมากตอนนั้นฉันคิดแค่ว่าไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นฉันจะต้องดูแลคุณได้และคุณจะต้องหายป่วยก่อนที่จะบินกลับประเทศคุณและในที่สุดคุณก็หาย
และในคืนสุดท้ายวันที่เราใช้ชีวิตด้วยกันวันที่คุณจะกลับเราล่ำรากันฉันเดินจากคุณมาด้วยความรู้สึกที่ใจหายและไม่กล้าที่จะหันกลับไปมองเพราะฉันทำใจไม่ได้เวลาที่ต้องจากกันละก็ไม่อยากให้ใครเห็นความอ่อนแอหรือน้ำตาว่าฉันเศร้าใจขนาดไหนที่เราต้องห่างกันไปอีกแล้ว ด้วยระยะทางที่ห่างไกลแสนไกลและยาวนาน พอฉันกลับมาที่ห้องของฉันฉันก็ได้แต่นั่งคิดถึงคุณ เป็นห่วงคุณ ไม่รู้คุณจะถึงไหนแล้ว แล้วจากนั้นฉันก็นั่งร้องไห้ยู่ในห้องคนเดียวและด้วยความที่ฉันไม่เคยไว้ใจใครฉันก็คิดว่าเราคงไม่ได้เจอกันอีกแต่ตอนนั้นถ้าคุณไม่กลับมาฉันก็ไม่เสียใจเพราะฉันมั่นใจว่าคนเราถึงแม้จะได้ใช้เวลาร่วมกันในระยะสั้นๆแต่คนที่รู้คุณค่าของมันวันเวลาดีๆเหล่านั้นก็จะยังอยู่ในจิตใจในความทรงจำของเขาเสมอ

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 1:

1 month ago we live together at the hotel flipper lodge hotel in Thailand, SOI 8. Room 206 We have known from the start with 1 month in Room 206 for the first 2 weeks you look very happy look okay but it very thinking all the time, but no because I understand that the people we meet for the first time all need to be concerned. A trust will, understand each other, it is not possible, I understand you. 2 weeks after you begin to sicken us with it. I want to buy a part of almost every day at the macdonal but I'm willing to do it for you with love and feel good about that, but I don't see you sick. Because it makes me feel very worried I thought just that, no matter what happens, I will have to take care of you, and you will need to return to the country before the illness, you and in the end you're corrupt.และในคืนสุดท้ายวันที่เราใช้ชีวิตด้วยกันวันที่คุณจะกลับเราล่ำรากันฉันเดินจากคุณมาด้วยความรู้สึกที่ใจหายและไม่กล้าที่จะหันกลับไปมองเพราะฉันทำใจไม่ได้เวลาที่ต้องจากกันละก็ไม่อยากให้ใครเห็นความอ่อนแอหรือน้ำตาว่าฉันเศร้าใจขนาดไหนที่เราต้องห่างกันไปอีกแล้ว ด้วยระยะทางที่ห่างไกลแสนไกลและยาวนาน พอฉันกลับมาที่ห้องของฉันฉันก็ได้แต่นั่งคิดถึงคุณ เป็นห่วงคุณ ไม่รู้คุณจะถึงไหนแล้ว แล้วจากนั้นฉันก็นั่งร้องไห้ยู่ในห้องคนเดียวและด้วยความที่ฉันไม่เคยไว้ใจใครฉันก็คิดว่าเราคงไม่ได้เจอกันอีกแต่ตอนนั้นถ้าคุณไม่กลับมาฉันก็ไม่เสียใจเพราะฉันมั่นใจว่าคนเราถึงแม้จะได้ใช้เวลาร่วมกันในระยะสั้นๆแต่คนที่รู้คุณค่าของมันวันเวลาดีๆเหล่านั้นก็จะยังอยู่ในจิตใจในความทรงจำของเขาเสมอ

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 2:

The first month we were together at a hotel in Thailand Soi 8 flipper lodge hotel room 206, we start from the known. Spent time with one month in room 206. Sunday's first second you see look very happy. I see all the time but I do not think I understand, because of that, we first met, all have concerns. There is no trust to understand that it is impossible for me to understand you. 2 weeks after you became ill, so he did not go out with me in my room. I had to buy part of the macdonal almost every day, but I was willing to give you love, feeling uneasy, but I saw you sick. It makes me feel very worried now that I think just that no matter what happens, I will take care of you and you will be cured before flying back to your country, and you've finally recovered
and restored in the last day. we live with each day that you return from your walk, we brawny mold me into feeling frightened and did not dare to look back because I really do not have time to take from each other can not. weakness or tear to be seen how it saddens me that we have to go away again. With a distance far and long. When I returned to my room, but I think you are worried, you know you are going to do it. And then I was crying subjected room alone and with that I did not trust anyone, I thought we would not see each other, but then if you do not come back, I do not regret because I am confident that our people. Although spending time together in the short term, but people who know the value of it at the time when they are still in the mind, in memory of him.