4 กันยายน 2558 ด้วยความเคารพ ถึง ปร

4 กันยายน 2558
ด้วยความเคารพ ถึง ประธานาธิบดี คงเป็นเรื่องที่บ้ามากที่ฉันเขียนจดหมายถึงท่าน แต่ด้วยความเคารพ
ฉันหมดหนทางในชีวิต ฉันเป็นเพียง เด็กหนุ่มธรรมดาๆ คนหนึ่ง ฉันก็ไม่แน่ใจ ว่าเขียนมาหาท่านทำไมหรือจะถึงมือท่านหรือไม่ ฉันเกิดมาในครอบครัวที่ยากจนมากๆ พ่อแม่แยกทางกันตั้งแต่ฉันยังเด็ก ฉันดิ้นรน จนมาเรียนในมหาวิทยาลัยได้ และกำลังจะเรียนจบ แต่ฉันมีความฝัน ที่ฝันมาตั้งแต่เด็ก อยากดูแลพ่อแม่ มีที่อยู่อาศัย มีงานทำ
ชีวิตฉันเริ่มต้นมาด้วยความยากลำบาก ตั้งแต่ยั้งย้ายที่เรียน เทอมละหลายครั้ง
เพราะที่บ้านไม่มีเงิน ต้องย้ายที่บ่อยๆ ฉันต้องอยู่ในระเบียบ กับตัวเอง ทำอะไรเหมือน คนอื่นที่วัยเดียวกัน เค้าทำกัน ออกไปสนุกกัน ก็ไม่ได้ ฉันต้องเป็นคนตัดสินใจในชีวิต ด้วยตัวเอง ว่าจะต้องทำอะไร มาโดยตลอด แม่ของฉันไม่ได้รับการศึกษา ฉันต้องดิ้นรน แต่เหมือนกำลังจะสิ้นสุดเส้นทาง ฉันมืดมน ไม่มีหนทางจะไป ตั้งแต่เด็กฉันเป็นคนทะเยอทะยาน มุ่งมั่น ตั้งใจทำในงานทุกอย่าง ที่ได้รับมอบหมายให้ดีที่สุดเสมอ จนบางครั้ง เพื่อนฉันอาจคิดว่าดูเครียดเกินไป
เคยมีครั้งหนึ่งเกรด 11 ฉันได้รับเลือกเป็นประธานโรงเรียน ฉันเริ่มรู้จักการเป็นผู้นำ เริ่มเรียนรู้ จะคิดให้กว้างขึ้น คิดถึงส่วนรวมมาก่อนเสมอ ฉันกล้าพูดได้ว่าฉันมักจะนึกถึงผู้อื่นก่อนตนเองเสมอ เมื่อครั้งที่ฉันจะต้องตัดสินใจ เข้าเรียนมหาวิทยาลัย ก็เป็นการตัดสินใจที่ยิ่งใหญ่มาแล้วครั้งหนึ่ง ชีวิตประจำวันปกติ ฉันต้องพยายาม ทำตัวเองให้เหมือนเพื่อน ชีวิตประจำวัน แม้ว่าไม่มีใครรู้ ว่าจริงๆแล้วบ้านฉันยากจนมาก แต่ฉันก็ไม่เคยมุ่งมั่น และตั้งความฝันไว้สูงๆ แม้จะผิดหวัง ก็อาจจะไม่แย่กว่าที่คิด ฉันเหมือนคนเพ้อฝัน ฉันชอบนั่งมองเครื่องบินในเวลาค่ำ แล้วจินตนาการว่าตัวเองอยู่บนนั้น แล้วไปเริ่มต้นชีวิตใหม่ที่ไหนสักแห่ง ฉันกำลังจะเรียนจบปริญญาตรี สาขา การจัดการเทคโนโลยีการผลิตและสารสนเทศ
แต่ฉันหวังมีความฝันว่าสักวันจะมีงานดีๆ เริ่มต้นชีวิตใหม่ที่ไหนสักแห่ง ฉันนึกที่ ประเทศสหรัฐอเมริกาเป็นที่แรก เพราะเป็นประเทศที่น่าเริ่มต้นชีวิตใหม่ และเป็นประเทศที่เจริญ ที่นี่ประเทศไทยที่ฉันอาศัยอยู่ ไม่มีอะไรให้ฉัน
ฉันเหมือนตัวคนเดียว ท่านอาจสงสัยว่าฉันเขียนถึงท่านทำไม และเพื่ออะไร ฉันไม่ได้ต้องการเงินแต่อย่างใด แต่ฉันอยากได้สิทธิเข้าประเทศของท่าน อาศัยและเริ่มต้นชีวิตใหม่แบบคน อเมริกัน คนหนึ่งในเมืองเล็กๆ ฉันไม่รู้จะทำยังไงกับชีวิต ฉันแค่หวังว่าท่านจะเห็นใจช่วยเหลือฉัน ถ้าไม่มากเกินไป ฉันไม่กล้าหวังว่าจะถึงท่านประธานาธิบดี แต่ฉันก็หวังว่าท่านจะเห็นใจเด็กธรรมดาๆคนนี้

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 1:

September 4, 2015 With respect to the President, is that a lot of what I write a letter to mad people, but with respect. I am all the way in life. I was just. One of the marvelous young man I was not sure what to write, why have you come, or yours? I was born in a very poor family. Disconnects from my parents to my child was struggling until coming to study in the University, and is going to finish, but I had a dream that we would take care of the children, a dream since there are living with their parents. My life started with difficulties, since the ability to learn. Several times a termBecause at home there is no money to move that often. I must be in the same mess himself doing anything else at the same ages. Make a fun layout together. I need a manual on life decisions that will have to do. My mother did not receive education. I want to struggle, but as he was about to end the path. I am the darkest. There is no way to go since I was a child, an ambitious aim. Intent on a job that has been entrusted to the best, always, sometimes. My friends might think that view is too stressed.Ever had one grade 11 I was chosen as President of the school. I began to recognize the leadership. Start learning to think, think of the section included. I dare say that I tend to think of others before themselves always. When I need to make a decision. Attend a University, it is a big decision, one at a time. The normal daily life. I want to try. Make yourself as a friend. Everyday life, although no one knows how many homes I actually broke it, but I was never committed and that dream is very high despite the disappointment it may be worse than thought. I'm like a whimsical man. I like to sit in a plane, then imagine yourself nightly on it, and then to start new lives somewhere. I'm going to finish Bachelor's degree in information technology, manufacturing and management. But I'm hoping to have a good job that dreams are sakwancha new life starts somewhere. I think that the United States is the first country, because it is a country that is starting a new life and is worthy of a country? Here is a country that I am living in Thailand. There is nothing to me. I like the alone. You may be wondering why I am writing to you, and to what. I didn't want the money. But I wanted to get right into your country and start a new life in a small town in the American people. I don't know what to do with your life. I just hope you'll see assist me. If it is not too much. I didn't dare hope that your Presidency will be reached, but I hope you will see this marvelous children's heart.

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 2:

September 4, 2558
with respect to the president would be very mad that I write to you. But, with respect,
I'm helpless in my life is just an ordinary boy, I was not sure. That I write to you or to you or not. I was born into a very poor family. His parents separated since I was a child, I struggled to come to study in the university. And is about to graduate But I have a dream The dream since childhood Take care of parents Housing Have a job
, I start with difficulty. Since the move to learn The term several times
because there is no money at home. Frequently have to move I have to be in order to own something like the others at the same age, they do go out to have fun, they do not I have a life decisions on their own that need to be done, especially my mother did not get. education I have struggled But I am going to end my gloomy path is the way to go. Since I was the ambitious commitment made ​​at all. Assigned to the best always, sometimes I think I might look too serious
and has a 11th grade school, I was elected as president. I began to recognize leadership Start learning Will be wider Missed the majority always come first I dare say that I tend to think of others before their own customers. When I had to decide. University students It was a great once. Regular daily I have tried Making yourself a friend everyday life Although no one knows Actually, that my house is very poor. But I was never determined. And dream high, although disappointed, it may be no worse than thought. I like to fantasize I sat like a plane in the evening. Then imagine yourself on it. Then to start a new life somewhere. I am a graduate degree in management and information technology
, but I hope to have a dream that one day there will be a good job. Start a new life somewhere, I imagine that the United States is first. It is a country that is starting a new life. And developed countries This is Thailand, where I lived. Nothing, I
'm like the only one. You may wonder why I write to you, and what I do not want any money. But I want to get right into your country. Housing and start a new life with the American people in a small town. I do not know what to do with life. I just hope you will help me sympathetically. If not too much I do not look forward to the President. But I hope you children sympathized ordinary people.

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 3:

4 September 2558
with respect to the president will be crazy I write a letter to you, but with respect to
.I'm helpless in my life is just a simple boy, I'm not sure what to write you did or will arrive? I was born in a poor family. My parents split up when I was a child, I struggle.And was about to graduate, but I have a dream, the dream since I was a child, want to take care of their parents, have housing and a job!My life began with difficulty, since to transfer school several times a semester.
.Because the home money to move often, I have to stay in order to yourself. Do like others of the same age. They do go out and have fun. It is not I must decide in your life by yourself. What to do.I have to struggle, but like I'm going to end of the trail, I is no way to ever since I was ambitious. Strive hard in everything. The best assignments always sometimesOnce 11 grade I elected as president of the school. I began to know the leaders began to learn to think more. Think of ourselves first. I dare say that I always think of others before yourself.Attend university. It was a great decision once regular everyday, I try to make myself like friends, everyday life, though no one knows. The fact that the house was too poor.And set up the dream high, despite the disappointing, perhaps not worse than I thought. I like fantasy. I like watching the plane at the time of dinner. Imagine yourself on it. And begin a new life there.Major production technology management and information
.But I hope to have a dream that one day there will be a good job. Start a new life somewhere. I knew that the United States is at first. It is a country that start a new life, and the country is prosperous here Thailand I lived.
.I like myself, you may wonder, I am writing to you why and for what, I don't need the money. But I have rights to your country. Live and start a new life full of American man in a small town.I was hoping you could help me. If too much sympathy. I don't dare to hope to Mr. President. But I hope you can sympathize with a simple child girl
.