ตามที่ได้พบหลักฐานทางโบราณคดีดังกล่

ตามที่ได้พบหลักฐานทางโบราณคดีดังกล่าวนี้เอง ทำให้นักโบราณคดีและ นักประวัติศาสตร์จากอังกฤษ มาเลเซีย และสหรัฐ ที่เดินทางเข้ามาสำรวจต่างก็ให้ ความเห็นลงรอยเดียวกันว่า เมืองประแวนี้แหละ คือ เมืองลังกาสุกะที่ปรากฏใน จดหมายเหตุจีนพุทธศตวรรษที่ 11 - 12 และเอกสารช่วงในพุทธศตวรรษที่ 20 แล้วเงียบหาย ไปในพุทธศตวรรษที่ 21 คุณอนันต์ ผู้มีโอกาสเคยไปสำรวจตำบลต่างๆ ห่างไกลออกไปมาก่อน ได้ให้ความเห็นว่า เมืองประแวนี้เป็นเมืองปัตตานีเก่าที่ย้ายมาเป็นแห่งที่ 3 นับจากบริเวณ สนามบิน - วัดคูหาภิมุข ไปอยู่ที่อำเภอรือเสาะ แล้วจึงย้ายเมือง (ศูนย์การปกครอง) มาที่เมืองประแว...)

สารานุกรมวัฒนธรรมภาคใต้ พ.ศ. 2529 ได้บันทึกเรื่องราวความเป็นมาของปัตตานีไว้ดังนี้ ในท้องที่ปัตตานีปัจจุบัน มนุษย์ได้เคลื่อนย้ายเข้าไปอาศัยตั้งถิ่นฐานมานานนับปี จากการสำรวจ ทางโบราณคดีเบื้องต้น ได้พบร่องรอยของชุมชนโบราณในปัตตานีที่ อำเภอยะรัง รู้จักกันโดย ทั่วไปในภาษาท้องถิ่นว่า "เมืองประแว" ซึ่งเชื่อกันว่าเพี้ยนมาจากคำว่า "พระวัง" หรือ "พระราชวัง" หรือตรงกับภาษามลายูโบราณว่า "โกตามะลิฆา" หรือ "โกตา ม้ะฮ์ลิฆา" และปรากฏในเอกสารของชาวต่างชาติ โดยเฉพาะเอกสานจีน อาหรับและชวา ตราสำเนียง ท้องถิ่นว่า "ลังกาสุกะ" เป็นเมืองที่เจริญรุ่งเรือง อยู่ระหว่างพุทธศตวรรษที่ 10 - 18 ตามข้อ สันนิษฐานของประทุมชุ่มเพ็งพันธ์ เชื่อว่า "...ลังกาสุกะ มีอาณาเขตกว้างขวาง มีกำลังอำนาจ เทียบได้กับอาณาจักรขนาดย่อมแห่งหนึ่งทีเดียว เพราะหลักฐานทางโบราณคดีที่ค้นพบ ยืนยันในข้อนี้เป็นอย่างดี แต่ไม่มีหลักฐานแน่ชัดว่า ตอนที่เมืองลังกาสุกะเจริญสูงสุด มีอาณาเขตปกครองจากไหนถึงไหน ทราบเพียงว่าภายหลังเสื่อมอำนาจ ถูกอาณาจักรตามพรลิงค์ (นครศรีธรรมราช) ผนวกไว้เป็นดินแดนเดียวกัน ถ้าพิจารณาจากจดหมายเหตุอาหรับ และจีน ทำให้ทราบคร่าว ๆ ว่าเมืองลังกาสุกะเป็นเมืองใหญ่ อาณาเขตด้านทิศเหนือติดต่อเมืองสงขลา และเมืองพัทลุง อาณาเขตด้านทิศใต้แผ่ไปสุดแหลมมลายู ทางด้านตะวันออกจดอ่าวไทย ทางด้านตะวันตกจดฝั่งทะเลตะวันตกในทะเลอันดามัน ..." เมืองไทรบุรีโบราณจึงรวมอยู่ใน อาณาจักรลังกาสุกะ ในตำนานพื้นเมืองของปัตตานี กล่าวว่าผู้สร้างเมืองพระวัง หรือ โกตา ม้ะฮ์ลิฆา คือ เสียม อัสลี ตามร่องรอยที่หลงเหลืออยู่ในปัจจุบัน เมืองนี้เป็นเมืองขนาดใหญ่ โบราณสถาน ในเมืองปรักหักพังหมด เหลือแต่เฉพาะกองอิฐ ซึ่งเชื่อกันว่า เคยเป็นเจดีย์ อุโบสถ วิหาร และเทวาลัย มีอยู่ทั้งหมดประมาณ 16 แห่ง และสระน้ำขนาดใหญ่อีก 3 แห่ง ศิลปวัตถุของ เมืองนี้จึงกระจัดกระจายอยู่ในที่ต่างๆ กัน มีหลายอย่างด้วยกันคือ พระพุทธรูปศิลาสมัยทวารวดี พระโพธิสัตว์สัมฤทธิ์ ศิวลึงค์ เสมาธรรมจักร เครื่องถ้วยชามจีน เครื่องปั้นดินเผา เงินเหรียญชวา และเงินเหรียญอาหรับ เป็นต้น จากหลักฐานเหล่านี้ แสดงให้เห็นว่า เมืองลังกาสุกะเป็นเมืองที่ประชาชนนับถือพุทธศาสนา ลัทธิมหายาน และศาสนาฮินดู ส่วนชาวเมืองนั้นไม่ทราบแน่ชัดว่าเป็นชนชาติใด ตามความเห็นของผู้บันทึกประวัติศาสตร์ปัตตานีคนหนึ่ง คือ อิบรอฮิม ชุกรี เชื่อว่าดินแดน ปัตตานี เป็นที่อยู่ของชาวสยามมาก่อนที่ชาวมาเลย์จะอพยพนำเอาศาสนาอิสลามเข้ามา ตอนปลายพุทธศตวรรษที่ 21 ในรัชสมัย พระเจ้าศรีวังสา กษัตริย์ซึ่งนับถือพุทธศาสนาองค์สุดท้ายของอาณาจักร ลังกาสุกะ ปกครองเมืองพระวังตอนปลายพุทธศตวรรษที่ 21 มีชาวมลายูเดินทางมาปลายแหลม มลายู และสุมาตรา มาตั้งบ้านเรือนอาศัยอยู่บริเวณริมฝั่งทะเลของเมืองพระวัง จนในที่สุด ชุมชนของชาวมลายูค่อย ๆ เจริญขึ้นเพราะสามารถติดต่อกับพ่อค้าต่างชาติได้สะดวก แตกต่างไปจากเมืองพระวัง ซึ่งอยู่ห่างทะเลเข้าไปหลายสิบกิโลเมตร ค่อยๆ เสื่อมโทรมลงไป เพราะชาวเมืองได้อพยพไปอยู่ที่อื่น ชุมชนของชาวมลายูนี้ ต่อมาได้พัฒนากลายเป็น "เมืองปัตตานี" ปัจจุบัน เป็นศูนย์กลางปกครองท้องถิ่น แทนเมืองพระวัง ซึ่งค่อย ๆ เสื่อมสลายไปโดยไม่ทราบ สาเหตุชัดเจน นอกจากจะอยู่ห่างไกลทะเล และเป็นศูนย์กลางพระพุทธศาสนาและศาสนาฮินดู แต่เมืองปัตตานีกลับอยู่ใกล้ทะเลและเป็นศูนย์กลางของศาสนาอิสลาม

ผลลัพธ์ (จีน) 1:

根据考古证据已经发现他们自己。考古学家和历史学家来自美国，英国和马来西亚旅行调查了，相同的政治观点相吻合这种软件是城市的浪卡苏勒回忆录里出现中国文档 (s) 12 11 14 14 世纪，在 20、 21 失踪在沉默无限。Who ever 有机会探讨远离城市，具有小的旧城市区搬到北大年府机场因为 3 湾衡量管理普华永道府 roesoh 区，后来城镇中心 （行政管理），来到了小镇，一个小......) สารานุกรมวัฒนธรรมภาคใต้ พ.ศ. 2529 ได้บันทึกเรื่องราวความเป็นมาของปัตตานีไว้ดังนี้ ในท้องที่ปัตตานีปัจจุบัน มนุษย์ได้เคลื่อนย้ายเข้าไปอาศัยตั้งถิ่นฐานมานานนับปี จากการสำรวจ ทางโบราณคดีเบื้องต้น ได้พบร่องรอยของชุมชนโบราณในปัตตานีที่ อำเภอยะรัง รู้จักกันโดย ทั่วไปในภาษาท้องถิ่นว่า "เมืองประแว" ซึ่งเชื่อกันว่าเพี้ยนมาจากคำว่า "พระวัง" หรือ "พระราชวัง" หรือตรงกับภาษามลายูโบราณว่า "โกตามะลิฆา" หรือ "โกตา ม้ะฮ์ลิฆา" และปรากฏในเอกสารของชาวต่างชาติ โดยเฉพาะเอกสานจีน อาหรับและชวา ตราสำเนียง ท้องถิ่นว่า "ลังกาสุกะ" เป็นเมืองที่เจริญรุ่งเรือง อยู่ระหว่างพุทธศตวรรษที่ 10 - 18 ตามข้อ สันนิษฐานของประทุมชุ่มเพ็งพันธ์ เชื่อว่า "...ลังกาสุกะ มีอาณาเขตกว้างขวาง มีกำลังอำนาจ เทียบได้กับอาณาจักรขนาดย่อมแห่งหนึ่งทีเดียว เพราะหลักฐานทางโบราณคดีที่ค้นพบ ยืนยันในข้อนี้เป็นอย่างดี แต่ไม่มีหลักฐานแน่ชัดว่า ตอนที่เมืองลังกาสุกะเจริญสูงสุด มีอาณาเขตปกครองจากไหนถึงไหน ทราบเพียงว่าภายหลังเสื่อมอำนาจ ถูกอาณาจักรตามพรลิงค์ (นครศรีธรรมราช) ผนวกไว้เป็นดินแดนเดียวกัน ถ้าพิจารณาจากจดหมายเหตุอาหรับ และจีน ทำให้ทราบคร่าว ๆ ว่าเมืองลังกาสุกะเป็นเมืองใหญ่ อาณาเขตด้านทิศเหนือติดต่อเมืองสงขลา และเมืองพัทลุง อาณาเขตด้านทิศใต้แผ่ไปสุดแหลมมลายู ทางด้านตะวันออกจดอ่าวไทย ทางด้านตะวันตกจดฝั่งทะเลตะวันตกในทะเลอันดามัน ..." เมืองไทรบุรีโบราณจึงรวมอยู่ใน อาณาจักรลังกาสุกะ ในตำนานพื้นเมืองของปัตตานี กล่าวว่าผู้สร้างเมืองพระวัง หรือ โกตา ม้ะฮ์ลิฆา คือ เสียม อัสลี ตามร่องรอยที่หลงเหลืออยู่ในปัจจุบัน เมืองนี้เป็นเมืองขนาดใหญ่ โบราณสถาน ในเมืองปรักหักพังหมด เหลือแต่เฉพาะกองอิฐ ซึ่งเชื่อกันว่า เคยเป็นเจดีย์ อุโบสถ วิหาร และเทวาลัย มีอยู่ทั้งหมดประมาณ 16 แห่ง และสระน้ำขนาดใหญ่อีก 3 แห่ง ศิลปวัตถุของ เมืองนี้จึงกระจัดกระจายอยู่ในที่ต่างๆ กัน มีหลายอย่างด้วยกันคือ พระพุทธรูปศิลาสมัยทวารวดี พระโพธิสัตว์สัมฤทธิ์ ศิวลึงค์ เสมาธรรมจักร เครื่องถ้วยชามจีน เครื่องปั้นดินเผา เงินเหรียญชวา และเงินเหรียญอาหรับ เป็นต้น จากหลักฐานเหล่านี้ แสดงให้เห็นว่า เมืองลังกาสุกะเป็นเมืองที่ประชาชนนับถือพุทธศาสนา ลัทธิมหายาน และศาสนาฮินดู ส่วนชาวเมืองนั้นไม่ทราบแน่ชัดว่าเป็นชนชาติใด ตามความเห็นของผู้บันทึกประวัติศาสตร์ปัตตานีคนหนึ่ง คือ อิบรอฮิม ชุกรี เชื่อว่าดินแดน ปัตตานี เป็นที่อยู่ของชาวสยามมาก่อนที่ชาวมาเลย์จะอพยพนำเอาศาสนาอิสลามเข้ามา ตอนปลายพุทธศตวรรษที่ 21 ในรัชสมัย พระเจ้าศรีวังสา กษัตริย์ซึ่งนับถือพุทธศาสนาองค์สุดท้ายของอาณาจักร ลังกาสุกะ ปกครองเมืองพระวังตอนปลายพุทธศตวรรษที่ 21 มีชาวมลายูเดินทางมาปลายแหลม มลายู และสุมาตรา มาตั้งบ้านเรือนอาศัยอยู่บริเวณริมฝั่งทะเลของเมืองพระวัง จนในที่สุด ชุมชนของชาวมลายูค่อย ๆ เจริญขึ้นเพราะสามารถติดต่อกับพ่อค้าต่างชาติได้สะดวก แตกต่างไปจากเมืองพระวัง ซึ่งอยู่ห่างทะเลเข้าไปหลายสิบกิโลเมตร ค่อยๆ เสื่อมโทรมลงไป เพราะชาวเมืองได้อพยพไปอยู่ที่อื่น ชุมชนของชาวมลายูนี้ ต่อมาได้พัฒนากลายเป็น "เมืองปัตตานี" ปัจจุบัน เป็นศูนย์กลางปกครองท้องถิ่น แทนเมืองพระวัง ซึ่งค่อย ๆ เสื่อมสลายไปโดยไม่ทราบ สาเหตุชัดเจน นอกจากจะอยู่ห่างไกลทะเล และเป็นศูนย์กลางพระพุทธศาสนาและศาสนาฮินดู แต่เมืองปัตตานีกลับอยู่ใกล้ทะเลและเป็นศูนย์กลางของศาสนาอิสลาม

ผลลัพธ์ (จีน) 2:

据考古证据，如这一点。考古学家和化妆 来自英国，马来西亚和美国历史学家谁前来调查它。在相同的空间评论 靠了靠，这是城市狼牙显示。[中国世纪11 - 12，并在20世纪的文档，然后在21世纪悄然消失，你必须探索在小区的无穷潜力。离开之前，是认为 该软件是一个古老的城市北大，谁搬到第三，从机场-衡量Kuhaphimuk到RUSO。然后移动 （中心）来到了电脑......）南方文化2529百科全书记录了北大年以下的故事。目前当地北大 人，迁入居民点多年的初步考古调查。已经发现了一个古老的社区北大青洲区，俗称当地人称为“城市软件”，这被认为是单词“幸运”或“宫殿”或匹配马来陈词滥调说：“全球变暖的变形痕迹。星茉莉杀“或”哥打阿拉杀“并出现在外国人的证件。只有唐娜泰国，中国，阿拉伯和爪哇方言骂为“狼牙”是一个欣欣向荣的城市。10世纪- 18的基础上北方的假设下，穿上了传统的关联人士认为，“......狼牙修。幅员辽阔电源媲美它的一个小王国。考古证据被发现。在此坚持为好。但目前还没有确凿的证据表明，当城市狼牙高度文明。的领土存在。只是注意，功率损耗后，通过色情链接王国 （SI）集成到同一领土。考虑到阿拉伯国家和中国的档案就知道大概是这个城市狼牙修一座伟大的城市。宋卡府北部边境城市。和Phatthalung市 南部边界延伸到马来亚结束。注意到泰国湾东部 写下西海岸西部安达曼海......“被包括在古城吉打。狼牙 北大年府的当地传说 幸运的说，城市或杀死哥打真主是暹华硕李一丝今天仍然存在。这个城市是历史悠久的古城遗址是最大的城市。但砖 相信 前寺佛塔寺庙和神社都约16，和一个大型游泳池，3个，这些文物都是分散在不同的地方，有很多东西放在一起。石佛陀罗钵地 SEMA青铜佛正法陶器中国图案。陶器 Java的美元 从阿拉伯一枚银牌作为证据。演出 狼牙城市是一个城市大乘佛教和印度教。而城市是不是如果任何比赛已知。根据病史，北大年，亚伯拉罕的哈希姆患病率1北大年是连体马来移民，使伊斯兰教进入之前，托管领土。在21世纪结束，斯里兰卡王的统治。佛教的国王，最后狼牙裁定幸运21世纪后期马来迟到马来亚和苏门答腊和幸运的沿海城镇落户的生命最终的社区。马来人逐渐长大，由于与国外客商和商店联系。不同于幸运。这是几十海里公里到逐渐下降。因为人们都迁移到其他城市。这马来社群 它已发展成为 “北大”目前为中心的地方政府。幸运的，而不是一种原因不明的逐渐衰减，但还远远没有清澈的海水。佛教和印度教的中心。但回到北大的附近海面和伊斯兰教的中心。

ผลลัพธ์ (จีน) 3:

根据考古证据的发现。考古学家和历史学家，英国和美国在马来西亚都调查。同样的意见与城市是软件。中国档案和文件11 - 12世纪期间，安静20世纪世纪21你无限的消失。有机会去探索遥远的地区活动。建议3从附近机场วัดคูหาภิมุข在等办公街，城市中心移动（政治）来评估软件。……

）年南方文化百科全书2529记录北大的历史故事：北大目前当地人类已进入定居生活多年的考古调查，初步发现古代社会在北大年俗称“城市的本地软件”，认为是“疯狂”พระวั宫”匹配马来古老“茉莉”或“城城酒店豪华酒店ม้ะฮ์”出现在文档的外国人。阿拉伯和爪哇本地口音说，“品牌ลังกาสุกะ繁荣的城市在佛教10世纪- 18根据第假设的关系。认为“彭Pathum浸透……ลังกาสุกะ幅员广大，有力量与小王国之一。因为考古证据的发现坚持这是好的，但没有明确的证据当เมืองลังกา桑树生长高峰知道后来被帝国腐朽力量提供的链接（Si）添加到相同的领土。如果考虑到中国和阿拉伯档案大体知道，เมืองลังกา桑树是一个大城市。仑南边，境内蔓延最东湾马来亚记西西海岸在安达曼海的注意。……“城市古吉打在北大的狼牙修民间传说说，建筑พระวั或ม้ะฮ์利物浦城酒店是黑桃，李อยู่ในปัจจุบัน留下的痕迹这个城市的大城市在城市废墟，所有剩下的砖块，据说是塔寺大雄宝殿，殿里的16有约另外，3池的文物，散落在城市的不同佛菩萨成就石堕罗钵底阴茎SEMA法轮中国陶器陶器硬币爪哇。阿拉伯硬币等，这些证据表明大乘佛教和印度教的居民不知道任何一个国家。据历史记录，一个是《北大ชุกรี相信北大地等他在上世纪21神的原因）王佛教王国的末代国王统治ลังกาสุกะ镇王21世纪晚期佛教有马来人在急性和条纹。马来半岛和苏门答腊岛最后，社区的马来人逐渐繁荣，因为与外国商人方便不同城市พระวั，远离海洋，到数十公里。逐渐恶化下去，因为居民移居别处。后来发展成为“北大”目前地方行政中心城市，而พระวั逐渐消失。不知道明显的原因除了远离大海。印度教和佛教中心。