เมื่อตอนที่ฉันอายุได้ประมาณ10ปี.ฉัน

เมื่อตอนที่ฉันอายุได้ประมาณ10ปี.ฉันเคยได้ออกเดินทางจากบ้านต่างจังหวัดเข้ามาเรียนในกรุงเทพมหานคร.
ฉันได้เข้ามาอาศัยอยู่กับน้าของฉัน.ตอนนั้นวันเเรกที่มาฉันเคยรู้สึกเหงาคิดถึงบ้าน.
ตอนนั้นฉันได้เเต่อดทนเเละพยายามปรับตัว.เเม่ของฉันเคยบอกว่าต้องอดทนเพื่ออนาคตที่ดี.
คำพูดของเเม่ทำให้ฉันอดทนกับการเรียนในกรุงเทพจนถึงทุกวันนี้.ฉันเคยท้อเเละเคยร้องไห้หลายครั้ง.
เเต่เพราะเราคือความหวังของพ่อเเม่ที่อยากให้ลูกได้เรียนในที่ดีๆฉันจึงต้องสู้เเละผ่านมันไปให้ได้.
มัธยมฉันก็เคยได้เรียนโรงเรียนดีๆมีเพื่อนดีๆเเละครูดี.เมื่อจบมัธยมฉันเคยสอบติดมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 1:

When I was about 10 years old I had departed from home provinces arrive in Bangkok.I've come to live with my uncle, the episode that first day. I ever feel am lonely I miss home.Now that I have, but patience and trying to adapt my mother used to say. to endure to a good future.Mother's words gave me patience to learn in Bangkok until today I never cry several times and had scrunched.But we are the hope of the parents who want to give the ball a good study in men and I go through it.High school, I had a good friend, good schools, classes and teachers good. at the end of high school I've ever tidomhawityalai inquiry treatise.

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 3:

When I was about 10 years. I set out from home country to schools in Bangkok.
I stayed with my aunt was the first that I felt lonely miss home.
.At that time, I but patience and try to adjust. My mom said to endure for a better future.
words of mother made me endure studying in Bangkok until today. I was discouraged and cried several times.
.But because we are the hope of my parents that want you to learn in a good I fought and pass it along.
high school I used to have a good school with good friends and teachers. At the end of high school I passed the exam 2.