Nice ... now I'm starting to feel that ... she almost never know nor me. "We are always together, there is not even a tattoo seconds. She is interested in, or trying to get to know my identity, the more different from me trying to be interested in trying to take a look and remember what she likes dislikes? So I will be able to recognize and "heart" to her, for example, that people in love should be. Since the day she walked into my life. Feeling desolate and scary that I ever had began to gradually fade. Every time I look at her face I feel peace of mind that little example from today to ... no matter what happens to me, you have someone that is rushing to embrace to handle gently to absorb me to rise ... and will not allow me to isolate. I always believe that ... She is the person that will make life a single die I don't want it floating aimlessly and having confidence that I always ... just I have her next to this life I do not want anyone else anymore. But I never know ... everything, it is not that I think actually she never loved me. He has never cared about me, and almost never interested in addition. I will however be happy or anxious ... to hot or cold to weak or crying and what makes me regret is ... today I'm tired and fatigue. I don't see her. ..คนดี…เธอรู้ใช่ไหมว่าฉันกำลังอ่อนแอ เธอรู้ใช่ไหมว่าฉันกำลังทุกข์ทน เธอรู้ใช่ไหมว่าฉันกำลังต้องการเธอมากแค่ไหน แต่ทำไมเธอถึงไม่ได้ยืนอยู่ตรงนี้…อยู่ข้างๆฉัน ในวันที่ฉันอ่อนแอฉันต่อสู้กับทุกสิ่งอย่างตามลำพัง ทำไมเธอถึงหมางเมินฉันไปในวันที่ฉันต้องการเธอ และทำไมเธอถึงไม่คิดแม้แต่จะยื่นมือมาและฉุดดึงฉันให้ลุกขึ้นจากความเจ็บปวด ฉันรู้ดีว่าเธอเป็นใคร…และฉันเป็นใคร ฉันรู้ดีว่าเราแตกต่างกันแค่ไหน และบางทีเราอาจไม่มีอะไรที่เข้ากันได้เลยด้วยซ้ำ แต่ดูเหมือนว่าเธอพยายามจะมองข้ามความแตกต่างนั้นหรืออาจเพราะเธอไม่เคยสนใจมันเลยก็ได้ เพราะจริงๆแล้ว…เธอก็แค่ต้องการใครสักคนที่จะยืนอยู่ข้างเธอและใช้เวลากับเธอเพื่อให้เธอสามารถมีชีวิตผ่านไปวันๆ โดยไม่ต้องทุกข์ทรมานกับการไม่มีใคร…มันก็เท่านั้น และฉันก็คือคนคนนั้นที่เธอเลือก เลือก…โดยไม่มีเหตุผลและเลือก…โดยไม่มีความรู้สึก เธอเพียงมองเห็นฉันยืนอยู่ตรงนั้นเธอจึงต้องการให้ฉันมายืนอยู่ตรงนี้ ยืนอยู่กับเธอ…และทำให้เธอรู้สึก "มีใคร" ในแต่ละครั้งที่เธอมองฉัน…สายตาของเธอมันบอกฉันว่า "เราเข้ากันไม่ได้ ฉันรู้ว่าเธอไม่เคยชอบในสิ่งที่ฉันเป็น และเธอคงคิดว่าฉันไม่เคยเข้าใจในสิ่งที่เธอเป็น และฉันคงจะเดินร่วมทางกับเธอตลอดไปไม่ได้ แต่ทุกๆครั้งที่ฉันถามเธอ…เธอก็บอกว่าความแตกต่างระหว่างเรานั้นไม่สำคัญ แม้มันจะยากเหลือเกินที่เธอจะพูดออกมาในแต่ละครั้งว่า "ชอบ" ฉัน แต่เธอก็พยายามจะพูดมันออกมาจนได้ เธอโกหกทั้งฉันและตัวเธอเองเพื่ออะไรหรือคนดี? เพื่อที่เราจะได้อยู่ด้วยกันมาจนถึงวันนี้โดยที่ไม่เคยมีความสุขจริงๆแม้สักหนึ่งวัน…อย่างนั้นหรือ? ความจริงที่เราไม่เคยบอกกันความจริงที่ว่า…เราไม่ได้เกิดมาเพื่อรักกัน Now I'm strong enough to accept the truth. In these days. I thank you thank you she really leave me away for what I did.
การแปล กรุณารอสักครู่..