พระโอวาทสิ่งศักดิ์สิทธิ์
พระโอวาทพระพุทธบรรพจารย์เทียนหยาน
ประทานไว้เนื่องในชั้นเรียน“เหยินไฉจิงจิ้นปัน” (บุคลากรวิริยะ) เขตพิษณุโลก
ณ จื้อเสียนฝอเอวี้ยน เลขที่ 888/8 ถนนพหลโยธิน ตำบลคลองขลุง อำเภอคลองขลุง จังหวัดกำแพงเพชร
วันเสาร์ที่ 30 มีนาคม พุทธศักราช 2556
สาธุชนกราบขอประทานพระโอวาทชี้แนะ
บำเพ็ญธรรมบำเพ็ญจิตเร่งด่วน.....จิตที่ดื่มน้ำรำลึกต้นธารเคารพบรรพจารย์เทิดทูนธรรมะ
บำเพ็ญธรรมบำเพ็ญจิตเร่งด่วน.....จิตที่สำรวมระมัดระวังจริงเคารพสงบบริสุทธิ์
เราคือ
พระพุทธบรรพจารย์เทียนหยาน รับบัญชาจาก
พระอนุตตรธรรมมารดา ลงสู่พุทธสถาน น้อมกายกตัญชลี
องค์ชคัตตรยาพดง ถามศิษย์รักทุกคนสุขสบายดีไหม
น้อมจิตสงบตั้งใจฟัง
ฮาฮา
บำเพ็ญธรรมบำเพ็ญจิตประโยคนี้ ศิษย์คุ้นหูกันอย่างดี โดยเฉพาะอย่างยิ่งบุคลากรคนเก่าอยู่ในอาณาจักรธรรมมานาน มีธรรมวุฒิ มีสถานภาพที่สูง มีหน้าที่สำคัญ มีจิตใจรับอาสาช่วยงานปรกโปรดสามภพครั้งนี้มีโอกาสสร้างบุญเจริญปณิธาน
แต่ทว่า…
บำเพ็ญจิตกันอย่างไร...จิตใจกลับยิ่งวุ่นวายกลัดกลุ้ม ขุ่นเคือง เบื่อหน่าย เหนื่อยล้า
หรือเคยชินเป็นปกติจนกลายเป็นกรอบ ไม่คิดปรับแก้ไข
บำเพ็ญจิตกันอย่างไร...จิตใจกลับยิ่งคิดเล็กคิดน้อยเรื่องระหว่างบุคคล
หรือเคยชินเป็นปกติจนกลายเป็นกรอบ ไม่คิดปรับแก้ไข
บำเพ็ญจิตกันอย่างไร...จิตใจกลับยิ่งยึดติดยึดหมาย ครอบครอง
หรือเคยชินเป็นปกติ จนกลายเป็นกรอบ ไม่คิดปรับแก้ไข
บำเพ็ญจิตกันอย่างไร...จิตใจกลับยิ่งวนเวียนอยู่กับถูกถูกผิดผิดอิจฉาริษยา
หรือเคยชินเป็นปกติจนกลายเป็นกรอบ ไม่คิดปรับแก้ไข
บำเพ็ญจิตกันอย่างไร...จิตใจกลับยิ่งแก่งแย่งญาติธรรม
หรือเคยชินเป็นปกติจนกลายเป็นกรอบ ไม่คิดปรับแก้ไข
บำเพ็ญจิตกันอย่างไร...จิตใจกลับยิ่งหลงอำนาจชื่อเสียงทางธรรม
หรือเคยชินเป็นปกติจนกลายเป็นกรอบ ไม่คิดปรับแก้ไข
บำเพ็ญจิตกันอย่างไร...จิตใจกลับยิ่งลืมดื่มน้ำรำลึกต้นธารลืมรากต้น
หรือเคยชินเป็นปกติจนกลายเป็นกรอบ ไม่คิดปรับแก้ไข
บำเพ็ญจิตกันอย่างไร...จิตใจกลับยิ่งเปราะบาง กระทบกระเทียบติเตือนมิได้
หรือเคยชินเป็นปกติ จนกลายเป็นกรอบไม่คิดปรับแก้ไข
บำเพ็ญจิตกันอย่างไร...จิตใจกลับยิ่งตามใจตน มีข้ออ้างเหตุผลร้อยแปด
หรือเคยชินเป็นปกติจนกลายเป็นกรอบ ไม่คิดปรับแก้ไข
บำเพ็ญจิตกันอย่างไร...จิตใจกลับยิ่งนินทาว่าร้ายในอาณาจักรธรรม
หรือเคยชินเป็นปกติจนกลายเป็นกรอบ ไม่คิดปรับแก้ไข
สิ่งที่อาจารย์กล่าวมาข้างต้นคือสภาวะปัจจุบันที่ทุกคนกำลังเป็นเช่นนั้น แลเผชิญกันอยู่จึงย้ำหัวตะปูเตือนสติสังวร ดังนั้น ขณะนี้พึงรู้ หันกลับมาบำรุงเลี้ยงจิตใจอย่างจริงจังดูแลจิตภายในตนเร่งด่วน สำรวมจิตภายในตนเร่งด่วน เพื่อจิตภาพสูงส่งดีงามของศิษย์ควบคุมชี้แนะตนอย่างเคร่งครัด หาญกล้าที่จะแปรเปลี่ยนให้ได้ สงบจิตตรึกคิด...อา...ตรึกคิด
ยิ่งมีสถานภาพสูง ยิ่งต้องสำรวม ระมัดระวัง อันตราย...อา...อันตราย
หากมิสามารถบำเพ็ญจิตปฏิบัติกายให้เที่ยงตรงได้แล้ว
จุดประสงค์จะบรรลุเคารพ สงบ สะอาด คงยากยิ่ง
หากมิสามารถบำเพ็ญจิตปฏิบัติกายให้เที่ยงตรงได้แล้ว
ยิ่งบำเพ็ญยิ่งสูญเปล่า
ดังนั้น จิตใจ สิ่งสำคัญต้องดูแลบำรุงหล่อเลี้ยงอย่างจริงจังอย่าได้ชอบคล้อยตามอารมณ์วัตถุ กิเลสมิรู้จักหยุด อย่าละเลงขนมเบื้องด้วยปาก จนยากแท้ปรับแก้ไข
บำเพ็ญตนปฏิบัติงานธรรม เดี๋ยวนี้มีบรรยากาศธรรมไหม ตรึกคิด
เดี๋ยวนี้เป็นพรรคเป็นพวกมิได้เป็นคณะเพื่อนร่วมบำเพ็ญไหม ตรึกคิด
เดี๋ยวนี้ปฏิบัติบำเพ็ญเอนเอียงออกห่างจากจุดยืนแนวทางพระบรรพจารย์ไหมตรึกคิด
เดี๋ยวนี้ธรรมะที่เจ้าสำแดงออก ยิ่งปราศจากความสูงส่งล้ำค่าไหมตรึกคิด
ทุกถ้อยคำที่อาจารย์กล่าวมา หวังศิษย์เข้าใจจริงในเจตนา ใช้เวลาทุกนาทีทบทวนตน ยิ่งเดี๋ยวนี้มีบทบาทหน้าที่อันสำคัญกับการแบกรับภาระศักดิ์สิทธิ์ความล้ำค่าแลความศักดิ์สิทธิ์ มีใครใส่ใจจริงจังกับหน้าที่ของตนเองสังเกตจากการบำเพ็ญจิตของทุกคน ยังมิสามารถทะลุปรุโปร่งต่อบุคคล ต่อเรื่องราวยังใช้ใจแห่งเวไนยมานำพา ยังใช้อารมณ์ปุถุชนมาตัดสิน
ดังนั้น วันนี้มีสองเรื่องที่เจ้าทุกคนต้องเร่งด่วนพึงกระทำนั่นคือดื่มน้ำรำลึกต้นธาร จิตเคารพบรรพจารย์ สงบ บริสุทธิ์จงอย่าลืมความสำคัญอยู่ที่ว่าทำหรือยัง หากมิกระทำหนึ่งวันไม่บำเพ็ญ หนึ่งวันก็สูญเปล่า
เข้าใจไหม
สงบจิต ขบคิดภายในตน การยกระดับจิตใจมิใช่เรื่องยากขอเพียงศิษย์ใส่ใจอย่างจริงจัง หล่อหลอม ขัดเกลาให้เป็นจริงเท่านั้น
เข้าใจไหม
วันนี้วาระพิเศษ พระอนุตตรธรรมมารดาบัญชาอาจารย์มาผูกบุญสัมพันธ์ศิษย์ทุกคนต้องให้ความสำคัญกับตนเอง จากวันนี้เรียกร้องตน ดีไหม
อย่าให้ความรักเมตตา ความห่วงใยแห่งพระอนุตตรธรรมมารดาและสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลายรวมถึงพระธรรมจารย์ ซือหมู่ เหล่าเฉียนเหยิน เฉียนเหยิน สูญเปล่า
อย่าให้การร้องไห้แห่งพุทธะพระโพธิสัตว์เพื่อเจ้าทุกคนนั้นสูญเปล่า
อย่าให้หยดเหงื่อหยาดเลือดที่หลั่งไหลลงพื้นปฐพี ปูเส้นทางวางรากฐานชีวิตทางธรรมเพื่อเจ้านั้นสูญเปล่า
ถามจิตใจเจ้าทุกคน เจ้ายังจะมิประสีประสาอย่างนี้ต่อไปอีกหรือ เรียกร้องตนเติบโต แกร่งทนทุกด้านด้านจิตใจ ด้านคุณธรรมภายในสู่ภายนอก หวังว่าทุกคนจะจดจำมิลืม
ทุกลมหายใจ...เชื่อมั่นศรัทธาจริง
ทุกลมหายใจ...เพื่อเวไนยในชาตินี้
ทุกก้าวรอยเท้า...จะมิหยุดพักแม้เจอฟ้าถล่มดินทลาย
ดังนั้น นี่คือการพิสูจน์จิตใจว่าปักหลักเชื่อมั่นธรรมมากเพียงใด แต่มีหลายครั้งที่เห็นบางคนก็หูเบาเมื่อหูเบาจุดยืนในธรรมะสั่นคลอน จะอย่างไรเจ้าทุกคนต้องมีธรรมะจริง หลักธรรมจริง เชื่อมั่นพระโองการฟ้า ยำเกรง สงบจิต ตรึกคิดในทุกครา
เข้าใจไหม
จดจำทุกถ้อยคำ อย่าลืม จรดพู่กัน
ฮา ฮา หยุด