ฉันคิดว่าที่ฉันมาเรียนโปรแกรมจีนเพราะในอนาคตภาษาจีนเป็นภาษาที่สามของโลก และถือเป็นภาษาหลักของโลก และฉันคิดว่าพอฉันเรียนจบแล้ว เมื่อฉันต้องทำงาน ฉันก็อยากได้งานดีๆทำ อยากได้เงินเดือนเยอะๆจะได้ช่วยแบ่งเบาภาระของพ่อกับแม่ของฉัน เพราะครอบครัวของฉันก็ไม่ได้รวย ไม่ได้มีเงินทองอะไรมากมาย ไม่ได้เป็นเศรษฐีเหมือนคนอื่นเขา พ่อกับแม่ก็ทำงานหนักยิ่งตอนนี้เศรษฐกิจต่ำลงด้วย ในตอนแรกแม่ของฉันอยากจะให้ฉันเรียนที่โรงเรียนเดิม เพราะว่าอยู่ใกล้บ้าน ค่าใช้จ่ายก็ไม่ได้เยอะแยะอะไรมาก ให้เงินฉันมาโรงเรียนก็วันละ 100บาท ตอนมาโรงเรียนในตอนเช้าก็นั่งรถมากับน้า ซึ่งน้าของฉันทำงานอยู่ที่ธนาคาร ใกล้ๆโรงเรียนพอดี แม่ก็เลยให้ฉันมาโรงเรียนกับน้า แต่ตอนกลับน้าก็เลิกงานพอดี แต่บางครั้งน้ายังทำงานไม่เสร็จฉันก็ต้องไปนั่งรอน้าทำงานจนเสร็จ แต่โรงเรียนเดิมของฉันมีเด็กที่เกเร เยอะแยะ รุ่นพี่หลายคนเขาบอกว่าถ้าเรียนที่นั่น จบออกไปทำงาน ก็อาจจะได้งานที่ไม่ดี งานที่ใครๆก็ทำได้ งานที่ง่ายๆ ได้เงินเดือนก็น้อย รุ่นพี่หลายคนก็เป็นห่วงกลัวจะเรียนไม่จบ เพราะเด็กที่นั่นมีแต่เด็กเกเรไม่ตั้งใจเรียน
ในตอนฉันอยู่มัธยม 3 ฉันเข้าเรียนโครงการ MEP ซึ่งมีรุ่นพี่ที่จบไปจาก MEP เขาก็มาสอบโครงการจีนที่โรงเรียน woranari ด้วย รุ่นพี่เหล่านั้น แนะนำให้ฉันสอบเหมือนกับเขา บางคนก็แนะนำให้เรียนที่หาดใหญ่วิทยาลัย แต่ครอบครัวของฉันทะเลาะกันบ่อย ผลกระทบในบางครั้งเลยมาลงที่ฉัน บางครั้งที่พวกเขาทะเลาะกันเกือบจะทำให้ฉันต้องหยุดเรียน แต่คุณยาย ก็ช่วยพูดให้ฉันได้เรียนต่อให้จบ พ่อกับแม่ของฉันไม่อยากให้ฉันเรียนไกลบ้าน เพราะฉันเป็นลูกคนเดียว ฉันพยายามอธิบายว่าทำไมฉันถึงอยากเรียนที่สงขลา แต่พวกเขาก็คิดว่าฉันเรียนที่สงขลาเพราะ ตามความคิดเพื่อน เพราะฉันอยากเที่ยว ฉันพยายามอธิบายให้ท่านฟังหลายครั้ง แต่ท่านก็ไม่เคยเข้าใจ จนถึงวันที่รับสมัครฉันก็แอบมาสมัครกับเพื่อนของฉัน ค่าใช้จ่าย ค่ารถ ฉันต้องเอาเงินตัวเองมาจ่ายเพราะแม่ไม่ได้ให้ไว้ วันที่สอบฉันก็มารถตู้กับเพื่อนๆอีก เงินเก็บของฉันที่ฉันจะเอาไว้ซื้ของที่ฉันอยากได้ฉันก็ต้องเอามาจ่ายเพื่อที่ฉันจะได้เข้าเรียนโรงเรียนนี้ให้ได้
หลังจากวันที่สอบฉันกลับมาบ้านตัดสินใจบอกกับแม่ว่าฉันไปสมัครสอบมา แม่ของฉันก็ด่าฉัน ดุฉัน แม่บอกว่าแม่รู้อยู่แล้วว่าฉันต้องสอบได้แน่ เหมือนครั้งที่แล้วที่องค์การบริหารส่วนจังหวัดมีโครงการ นักเรียนทุน สอบชิงทุนไปต่างประเทศที่ประเทศออสเตรเลีย ครั้งนั้นแม่ไม่อยากให้ฉันไป แม่เลยไม่ให้ฉันอ่านหนังสือ แม่ให้ฉันเล่นคอม แต่ปกติก่อนสอบกลางภาคหรือปลายภาคแม่จะไม่ให้ฉันเล่นคอมเป็นเวลาหนึ่งอาทิตย์ แต่ครั้งนี้เหมือนแม่ไม่อยากให้ฉันไปเลยให้ฉันเล่นคอมจนหลับ แต่ฉันก็เรียนพิเศษภาษาอังกฤษกับคุณครูที่โรงเรียนทุกวันหลังเลิกเรียนคุณครูคนนี้เป็นครูที่เก่งมาสอนฉันเข้าใจ เมื่อก่อนฉันไม่ชอบเรียนภาษาอังกฤษเลย แต่พอเรียนกับครูคนนี้แล้วเข้าใจและชอบมาก พอวันที่ฉันสอบได้ไปออสเตรเลียรอบข้อเขียน ฉันโทรไปบอกแม่ ว่าฉันสอบผ่านแล้วแต่รอสอบสัมภาษณ์ แม่ของฉัันกลับเสียใจและร้องไห้ ฉันรู้สึกเสียใจและร้องไปด้วย แต่หลังจากนั้นแม่ก็โทรมาอีกครั้งแต่บอกฉันว่า ทำให้เต็มที่นะ แม่ดีใจด้วยที่ลูกสอบผ่าน แม่รู้ว่าลูกทำได้ และในที่สุดฉันก็ได้ไปออสเตรเลีย เรียนภาคฤดูร้อนกับเพื่อนๆของฉัน คือ ไทน์ สกล และ แน็ก ซึ่งสามคนนี้ก็สอบเข้าเรียนโปรแกรมจีนได้ด้วย ถือเป็นเรื่องบังเอิญมาก พอฉันนึกถึงเรื่องนี้ฉันเลยสงสารแม่ แม่ร้องไห้ เพราะแม่ไม่อยากให้ฉันเรียนไกลบ้าน และวันที่รู้ผลสอบ ฉันสอบได้ เพื่อนๆทุกคนดีใจ เพราะสอบได้หลายคน ทุกคนโทรไปบอกพ่อแม่ของเขา ฉันเห็นพ่อแม่ของเพื่อนๆดีใจที่ลูกของเขาสอบได้ ฉันยังไม่โทรบอกแม่ ฉันคิดว่าฉันจะกลับไปเซอร์ไพรซ์ท่านที่บ้าน และพอฉันกลับบ้านไปบอกแม่ แม่ของฉันร้องไห้ เพราะไม่อยากให้ฉันไปเรียนไกลบ้าน แต่ฉันก็บอกแม่ว่า ที่มาเรียนโปรแกรมจีน ที่สงขลาเพราะเวลาทำงานจะได้งานดีๆทำ พ่อแม่จะได้สบาย จะได้ไม่ต้องมาลำบากหาเงินให้ฉันอีก ฉันอยากมีเงินเยอะๆ มีงานดีๆทำ จะได้ซื้อบ้าน ซื้อรถ ให้พ่อกับแม่ของฉันได้อยู่อย่างสบาย และอบอุ่น อยากใช้หนี้ให้พ่อแม่จนหมด พวกเขาจะได้ไม่ต้องเหนื่อย พวกเขาจะได้พักผ่อน เพราะฉันคิดว่า พวกเขาเหนื่อยมามากพอแล้ว เพราะหาเงินส่งฉันเรียน ฉันอยากจะตตอบแทนบุญคุณของท่านบ้าง ในตอนที่ฉันยังมีโอกาส และฉันไม่อยากเสียโอกาสที่ดีนี้ไป .การที่เราได้เรียนรู้ภาษาเพิ่มอีกภาษาหนึ่ง ไม่ใช่เรื่องง่าย แต่ก็ไม่น่าจะยากเกินไปสำหรับฉัน การเรียนรู้เริ่มจาก เรียนรู้สิ่งเล็กๆ ไปสิ่งที่ยิ่งใหญ่ เรียนจากง่ายไปยาก ไม่มีอะไรเกินความสามารถของเรา ถ้าเราพยายามเราก็จะประสบความสำเร็จ นี่มันแค่เริ่มต้น ชีวิตจริงคือการที่ได้อยู่กับสังคมที่มีแต่การแข่งขันกันหาเงิน ถ้าเรากลัวตั้งแต่ยังไม่เริ่ม เราก็เหมือนคนอ่อนแอ ไม่ยอมต่อสู้กับปัญหาอะไรเลย แต่ถ้าเราสู้เราก็จะผ่านมันไปได้ด้วยดี ถ้าหากไม่ลองทำอะไรที่ยากๆ ก็จะไม่รู้ว่าสิ่งไหนเราทำได้หรือทำไม่ได้ ถ้าเราทำสิ่งที่ยากได้แล้ว ทุกอย่างก็จะง่ายสำหรับตัวเรา แม่ของฉันคอยบอกฉันเสมอว่า ยอมเหนื่อยตั้งแต่ตอนเรียน แล้วค่อยสบายตอนทำงาน ดีกว่า การที่อยู่สบายๆที่บ้านไม่ยอมทำอะไรแต่อนาคตก็จะไม่มีอะไรกิน ถ้ามัวอยู่แต่บ้านคอยให้พ่อแม่ทำให้ทุกอย่าง พอโตขึ้นก็จะทำอะไรไม่เป็นสักอย่าง ถ้าวันหนึ่งพ่อกับแม่ไม่อยู่แล้ว เราก็ทำอะไรไม่เป็นเลย แต่ถ้าฝึกทำตั้งแต่เด็กๆ พอโตไปพวกเขาจะได้เห็นว่าลูกของพวกเขา ช่วยเหลือตัวเองได้ พึ่งพาตัวเองได้ ทำงานด้วยตัวเองได้ ไม่ต้องไปพึ่งใคร แต่มีอีกอย่างหนึ่งที่แม่ของฉันคอยบอกอยู่เสมอคือ ถึงจะเรียนเก่งแค่ไหน แต่ถ้าไม่เป็นคนดีก็ไม่มีประโยชน์ ไม่มีเพื่อนคบหรอก
แม่ของฉันคอยสอน คอยเตือนฉันทุกๆอย่าง เวลาฉันทำผิดแม่ก็จะตี และเตือนฉันว่าสิ่งนั้นดีหรือไม่ดี บางครั้งเวลาฉันเหนื่อย ฉันก็แอบร้องไห้ออกมา และคิดถึงคำที่แม่คอยสอนว่าเหนื่อยแค่ไหนก็ต้องสู้ต่อไปเพื่ออนาคตที่ดีของตัวเอง พ่อกับแม่คอยเป็นกำลังใจอยู่ข้างๆฉันเสมอ เมื่อก่อนฉันเคยโมโหแม่ ไม่ชอบแม่ที่แม่บ่น ว่า ด่า ฉันอยู่ตลอดแต่พอฉันได้มาเรียนไกลบ้าน ฉันรู้ถึงคำว่าแม่ที่เป็นห่วงลูก