เรื่องที่ฉันจะเล่าเป็นเรื่องที่น่าอ

เรื่องที่ฉันจะเล่าเป็นเรื่องที่น่าอายมาก ตอนสมัยเรียน ม.4 หลักเลิกเรียนแล้วผมก็ไปเดินเล่นที่โรบินสัน
แต่วันนั้นรู้สึกจะมีงานกลุ่มเลยหอบของพะรุงพะรังมาก
เดินๆอยู่ ณ วินาทีหนึ่ง รู้สึกได้ว่าเดินชนคนอย่างรุ่นแรง
ผมเลยรีบขอโทษ(ด้วยความเป็นคนที่โวยวาย เลยพูดเสียงดัง พูดย้ำหลายครั้งมาก)
แต่พอตั้งตัวได้ หันไปมอง สรุปมันเป็น...หุ่นลองเสื้อ พนักงานขายตรงนั้นหัวเราะ
อารมณ์แบบขำขั้นรุนแรง ตรงนั้นเลยครับ

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 1:

I told a story it is very embarrassing. Now school m 4 The primary school has been canceled, I went for a walk at Robinson.But it feels there will be a lot of mosquitoes, usually a group.Doen is second one. Arrival of the indigenous people in that force generationI apologize at all in a hurry (with people who complain at all to speak loud to speak several times, though).But the area has turned into a summary view of it as a robot try clothing ... Sales person laugh.A severe emotional payment exactly that.

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 2:

The story I will tell is very embarrassing when I was a student. 4 primary school, I went for a walk to Robinson,
but that day I will have the good armful of tattered much
walking is the second one felt. Walking severely hit people
, I quickly apologized (with a man shouting. I speak loudly Echoed many times)
, but the body has turned to conclude it is ... dummy fitting. Sales there laughing
and joking mood violence. Then I