นั่งคิดไปว่าปัจจุบันคุณภาพนักดนตรีไ

นั่งคิดไปว่าปัจจุบันคุณภาพนักดนตรีไทยพัฒนาไปไกลมากแล้วไกลกว่ายุคที่ผมเป็นเด็กมากมาย ผมจำได้เลยสมัยที่ผมเป็นเด็กมากๆทุกครั้งที่ต้องไปงานปีใหม่ผมต้องได้ดูวงสุทราภรณ์ เด็กๆก็สงสัยว่าทำไมวงสุนทราภรณ์มันมีเยอะจังมีทุกจังหวัดกันเลยทีเดียว ที่สำคัญคือนักร้องเกือบทุกคนร้องเสียงเหมือนกัน !!!! นักร้องหญิงที่ดีสมัยนั้น “ต้อง” ร้องให้เหมือนกับ เพ็ญศรี พุ่มชูศรี หรือ บุษยา รังสี ใครร้องเหมือนมากก็จะได้รับฉายาว่าเงาเสียง ดังนั้นสำหรับผมการร้องเพลงและการเล่นดนตรีในสมัยนั้นก็จะหนักไปทางการสร้างของให้ “เหมือน” กับวงสุนทราภรณ์สังคมเราให้คุณค่ากับคำว่าเหมือนมาก
จนกระทั่งวันเวลาผ่านพ้นไป กว่าสามสิบปีโดยเฉพาะช่วงเวลาสิบปีหลังนี้ผมเห็นได้ชัดเลยว่าบ้านเรามีรสนิยมการบริโภคดนตรีที่ต่างจากยุคสมับก่อนมากมายเราได้เห็นศิลปินยุคใหม่ที่มีพื้นฐานด้านดนตรีที่ดี สามารถผลิตดนตรีที่ดีและมีคุณภาพออกมามากมายมาตรฐานการเล่นดนตรีเราเปลี่ยนจากการเล่น “ได้” มาเป็นเล่น “เป็น” เรียบร้อยแล้ว
แต่สิ่งหนึ่งที่สำคัญมากไปกว่านั้นคือบ้านเรายอมรับความแตกต่างได้แล้ว เราไม่นิยมบริโภคของเหมือนกันแล้วเพลงใหม่ๆไม่มีการเล่นให้เหมือนกันแล้วไม่มีใครต้องการเป็นเงาเสียงของใครอีกต่อไป แม้แต่การ cover เพลงคนศิลปินคนอื่นยังไม่ยอมทำให้เหมือนกันเลย
นอกจากนั้นแล้วรสนิยมการบริโภคของอื่นๆนอกจากเพลงยังเน้นเรื่องการให้คุณค่าของความต่างและสนใจในเรื่องรายละเอียดเล็กๆน้อยๆมากขึ้น ยกตัวอย่างเช่นเราหันมาชงกาแฟแบบ drip กันมากขึ้นเราหันมาสนใจกระบวนการปลูก คัดเลือกและคั่วกาแฟมากขึ้นว่ากาแฟเองก็มีความต่างเราเริ่มเห็นว่ากาแฟซองฉีกชงแบบ 3-in-1 มันเป็นเรื่องหลอกลวง นอกจากกาแฟแล้วเบียร์ก็ยังเป็นอีกตัวอย่างหนึ่งที่ผมเริ่มเห็นว่าเราเริ่มลดการบริโภคเบียร์กระแสหลักอย่าง ช้าง สิงห์ ลงไปกันบ้างแล้วเราเริ่มเห็นแล้วว่าเราสามารถผลิตเบียร์ที่แตกต่างแล้วมีคนตามมากินเบียร์ของเราดังนั้นเราเริ่มเห็น microbrewery เกิดขึ้นมากมายในบ้านเราและแต่ละที่ก็มีสาวกตามไปกินเยอะแยะมากมาย
เขียนมาเสียยืดยาว ผมรู้สึกดีใจมากที่บ้านเราให้คุณค่าของความต่าง เราเห็นแล้วว่าการกล้าสร้างความต่างเป็นสิ่งที่มีคุณค่าต่อสังคมเรามากมายมหาศาล

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 1:

Seated figure to present the quality development of Thai musicians went too far and beyond the age of many children's hair. I remember when I was a child--but every time I go to a new year, watching a Sutra phon. The children, they wonder why it was there is it's sunotraphon band, all the provinces. It is important that the singer singing sound almost everyone the same great woman singer!!!! "," want "to cry like a pen SI Phum Shu si or cry as much as anybody bussaya radiation it would have been dubbed the shadow noise. So for me to sing and play music in, it will be hard to build, "like" with a sunotraphon society we value the word like.จนกระทั่งวันเวลาผ่านพ้นไป กว่าสามสิบปีโดยเฉพาะช่วงเวลาสิบปีหลังนี้ผมเห็นได้ชัดเลยว่าบ้านเรามีรสนิยมการบริโภคดนตรีที่ต่างจากยุคสมับก่อนมากมายเราได้เห็นศิลปินยุคใหม่ที่มีพื้นฐานด้านดนตรีที่ดี สามารถผลิตดนตรีที่ดีและมีคุณภาพออกมามากมายมาตรฐานการเล่นดนตรีเราเปลี่ยนจากการเล่น “ได้” มาเป็นเล่น “เป็น” เรียบร้อยแล้วแต่สิ่งหนึ่งที่สำคัญมากไปกว่านั้นคือบ้านเรายอมรับความแตกต่างได้แล้ว เราไม่นิยมบริโภคของเหมือนกันแล้วเพลงใหม่ๆไม่มีการเล่นให้เหมือนกันแล้วไม่มีใครต้องการเป็นเงาเสียงของใครอีกต่อไป แม้แต่การ cover เพลงคนศิลปินคนอื่นยังไม่ยอมทำให้เหมือนกันเลยนอกจากนั้นแล้วรสนิยมการบริโภคของอื่นๆนอกจากเพลงยังเน้นเรื่องการให้คุณค่าของความต่างและสนใจในเรื่องรายละเอียดเล็กๆน้อยๆมากขึ้น ยกตัวอย่างเช่นเราหันมาชงกาแฟแบบ drip กันมากขึ้นเราหันมาสนใจกระบวนการปลูก คัดเลือกและคั่วกาแฟมากขึ้นว่ากาแฟเองก็มีความต่างเราเริ่มเห็นว่ากาแฟซองฉีกชงแบบ 3-in-1 มันเป็นเรื่องหลอกลวง นอกจากกาแฟแล้วเบียร์ก็ยังเป็นอีกตัวอย่างหนึ่งที่ผมเริ่มเห็นว่าเราเริ่มลดการบริโภคเบียร์กระแสหลักอย่าง ช้าง สิงห์ ลงไปกันบ้างแล้วเราเริ่มเห็นแล้วว่าเราสามารถผลิตเบียร์ที่แตกต่างแล้วมีคนตามมากินเบียร์ของเราดังนั้นเราเริ่มเห็น microbrewery เกิดขึ้นมากมายในบ้านเราและแต่ละที่ก็มีสาวกตามไปกินเยอะแยะมากมาย
เขียนมาเสียยืดยาว ผมรู้สึกดีใจมากที่บ้านเราให้คุณค่าของความต่าง เราเห็นแล้วว่าการกล้าสร้างความต่างเป็นสิ่งที่มีคุณค่าต่อสังคมเรามากมายมหาศาล

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 3:

Think that at present the quality of Thai musicians developed far beyond the time I was a child. I remember when I was very young when to go to the new year, I need to see the suit RA NaiThe singer almost everyone cry too!!!!Female singers of that era. "Good to" cry like pensri poomchoosri, or pH, radiation, who sing as it will be called the shadow sound."Like" with วงสุนทราภรณ์ society we value the word like much
.Until the day is gone. More than thirty years especially during ten years after this, I obviously our taste consumption ดนตรีท were different the property before we saw with many modern artists based in music."" to play. "" already
.But one thing more important is that we accept differences. We usually don't consume of the same music does not play the same way and no one wants to be the shadow whose voice anymore, even. Cover.In addition, the consumption of other tastes but music still focus on the value of the difference and interested in small details. For example, we turned to coffee drip more we pay attention to process plant.3-in-1 is a lie. In addition to coffee and beer are still another example that I began to see that we start to reduce the consumption of เบียร์ก main stream, elephant, lion.Microbrewery happened in our house, and each had the disciples to eat many
.Writing was endless. I feel so happy at home we value of difference. We see that dare to create the difference is very valuable to society is tremendous.