ตอนข้าพเจ้ามีอายุได้ ๕ ขวบได้เข้าเร

ตอนข้าพเจ้ามีอายุได้ ๕ ขวบได้เข้าเรียนครั้งแรก ที่โรงเรียนบ้านปง ได้เจอเพื่อนมากหน้าหลายตาแต่ข้าพเจ้าก็งอแงทุกวันจากที่เคยอยู่กับคุณพ่อคุณแม่ ก็ต้องมาอยู่ในความดูแลของคุณครูแต่นานวันเข้ารู้สึกชินก็เลิกงอแงอยู่กับเพื่อนได้อย่างปรกติสุข ข้าพเจ้าเป็นคนหลงลืมบ่อยๆเอาของไว้ที่หนึ่งไปหาอีกที่หนึ่ง รองเท้าคุณแม่ต้องซื้อให้บ่อยมากๆ พอข้าพเจ้าขึ้นชั้นประถมศึกษาก็มีเพื่อนมากขึ้นรู้จักรับผิดชอบของตนเองมากขึ้นแต่ข้าพเจ้าอ่านหนังสือไม่ค่อยออกคุณครูมักจะให้กลับหลังเพื่อนตลอดเวลาเพื่อที่ครูจะให้ข้าพเจ้าอ่านหนังสือให้ฟังก่อนกลับบ้านทุกวัน พอกลับจากโรงเรียนมาคุณแม่ต้องถามข้าพเจ้าตลอดถ้าคุณแม่อยู่บ้านว่า “ วันนี้มีการบ้านไหม คุณครูสอนอะไรบ้าง ”? และคุณแม่มักกำชับให้อ่านหนังสือทุกวันแล้วกราบหนังสือสามครั้งก่อนนอนทุกที นี้เป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้ข้าพเจ้าชอบการอ่านหนังสือจนถึงปัจจุบันนี้โดยไม่คิดว่า เป็นการฝืนใจบังคับให้อ่าน ข้าพเจ้าคิดถึงเวลานี้คราวใดก็มีความสุขใจตลอดเวลาเป็นกาลเวลาที่อบอุ่นละมุนละไมยิ่งนัก

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 1:

Now I have 5 years of age attend school for the first time ban Pong has a lot friends, but I had to be fussy all day from ever living with parents. It must be in the care of the teachers but long days to feel it to be fussy with the abolition of Chin is well happy. I was struck that one of them took it over and over again to find another one. Mother of the bride shoes to buy, very often enough, I made friends with students increasingly recognize their own responsibility, but I am not reading you, teachers tend to give back after a friend at all times so that the teacher will let me read a book, listen to before I return home every day.Secret poultice from the school came to ask me if my mother ever stay at home mom that "today there is homework? what your teachers"?, and she often reiterate, reading a daily newspaper laeokrap three times before bed time. This is the part that I liked reading this until now do not think it is mandatory to read effortlessly. I think this time, any time there is a happy all the time is the passage of time had higher student lamoon Lamai.

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 2:

When I was 5 years old when she attended the first. School Ban Pong I met a lot of people and I was crying every day from ever live with their parents. It has to be in charge of the teacher, but he's stopped crying for days with friends at a normal life. I was oblivious to it took one to another. You have to buy the shoes very often. When I was in elementary school are more known for their friends more, but I rarely read books, teachers often give back all the time to contact the teacher to read a book, listen to me before returning home. day I came back from school, I have to ask you all if you stay home, "Today is my home. What teacher? " And mothers are often instructed to read books all day, then bowed three times before bed time. This is the part that I like to read books until now without thinking. This reluctance forced to read I think at this time, it is always a pleasant time to warm sentiments that.

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 3:

When I was five years old to school for the first time, the school ban pong. Meet my friend but I crying every day from people used to live with his father and mother.I am fascinated people forget often take in one go to another place. The shoes you have to buy very often.When I up elementary school have more friends to know more of their responsibility, but I find you read lately teacher often give back friends all the time so that he let me read books, listen to every home..I returned from school, the mother asked me forever, if my mother is at home. "Today is your homework? Teachers teach?"?And mother always told to read books every day and the previous three sleep anywhere. This is the part that I like reading a book to the present without thought. A forced forced to read.