ผู้หญิงฤดูฝนเธอตื่นรึยัง ฝนหยุดตกแล

ผู้หญิงฤดูฝน
เธอตื่นรึยัง ฝนหยุดตกแล้วนะ
ตอนพบเธอแรกๆ
เธอเป็นผู้หญิงเศร้าซึม. เห็นท่าทางและอารมณ์ราวกับอมโลกไว้ทั้งใบ ราวกับจะแบกความเหงาไว้เต็มกระสอบ. นั่งหดเข่าแล้วมือยังกอดเข่าไว้แน่นิ่งทรุดหน้าลงอยู่อย่างนั้น. เหมือนคนที่อ่อนแรง
สงสัยจะอกหัก...อันสืบเนื่องมาจากความรัก...แล้วยังมาพร้อมกับบรรยากาศ อันหม่นๆของฤดูฝนที่ตกแล้วตกเล่า. แข่งกับน้ำตาใสๆ ที่เปื้อนหัวเข่านั้น
ความรักของใครหนอความรักของใครกัน. ช่างทำร้ายผู้หญิงอย่างเธอได้ลง ราวกับว่าชีวิตเป็นเพียงตุ๊กตาตัวหนึ่ง. พอเบื่อก็จับเธอโยนทิ้งไป.ให้เธออยู่อย่างนั้นตามลำพัง สนทนาอยู่กับความเจ็บปวดทุกค่ำคืน. อาจเพราะความรู้สึกที่คล้ายกันทำให้ผมได้ทายทัก ทำความรู้จักผู้หญิงของฤดูฝน. คนที่มาพร้อมกับบทเจ้าน้ำตา และผมเล่นบทผู้ชายอ่อนไหว..ที่เดินทางมาพบเจอกับเธอ. ความเศร้าในใจเธอค่อยๆ ลืมเลือนยิ้มและหัวเราะได้. หน้าเหงาๆแต่งแต้มด้วยรอยยิ้ม. สีเทาหม่นหมองที่อยู่ล้อมรอบตัวเธอก็พลันใสสว่างและทุกครั้งที่ฝนตกเธอไม่ได้มองอย่างเงียบเหงาอีกแล้ว. แต่สายฝนกลับดูร่าเริงเธอเป็นเหมือนเด็กๆ ที่อยากออกไปวิ่งเล่นน้ำฝนน้ำฝนเม็ดเล็กๆที่ตกใส่หน้าของเธอ. ยามเธอหัวเราะช่างเป็นภาพงดงาม.ที่ผมไม่มีวันลืมผู้หญิงคนที่เคยกลัวสายฝน. คนที่กลัวว่าจะมีใครเดินหนีไปจากชีวิตถึงวันนี้เธอคงรู้สึกอุ่นใจ.และอบอุ่นมากขึ้น.เมื่อสายฝนที่เธอเคยกลัวไม่ได้น่าหวาดกลัวอีกต่อไปแล้วแต่กลับเป็นว่าความกลัวทำให้เธอเข้มแข็ง.และสายฝนเป็นธรรมชาติที่เธอเผลอหลงรัก. เวลาที่เธอแย้มยิ้มโลกทั้งโลกก็หยุดหมุนลงได้ชั่วขณะด้วยความน่ารักใสซื่อ. และยังเป็นผู้หญิงขี้เล่นทำให้ผมพลอยมีความสุขไปกับเธอด้วย
" ผู้หญิงฤดูฝน " ผมอยากเรียกเธอแบบนั้น. ในวันนี้...เธออาจแย้มยิ้มไปพร้อมๆกับน้ำตาแต่ในไม่ช้าเสียงหัวเราะคงกลบคราบน้ำตานั้นลงจากไปพร้อมๆกับฤดูกาลของสายฝน.

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 1:

Women's rain seasonShe woke me the rain stopped falling.The first episode finds her.She is a woman and see the dreary. emotion, as the entire world-as if to bear the loneliness full sacks, still sitting shrink. knee knee to kneel down in front of the dead to hold onto it. As the patient man.Broken heart ... an securities derived from love ... and also came with the atmosphere. Mon of the serene rain and fall story. Against the smudged knees. sai tears.ความรักของใครหนอความรักของใครกัน. ช่างทำร้ายผู้หญิงอย่างเธอได้ลง ราวกับว่าชีวิตเป็นเพียงตุ๊กตาตัวหนึ่ง. พอเบื่อก็จับเธอโยนทิ้งไป.ให้เธออยู่อย่างนั้นตามลำพัง สนทนาอยู่กับความเจ็บปวดทุกค่ำคืน. อาจเพราะความรู้สึกที่คล้ายกันทำให้ผมได้ทายทัก ทำความรู้จักผู้หญิงของฤดูฝน. คนที่มาพร้อมกับบทเจ้าน้ำตา และผมเล่นบทผู้ชายอ่อนไหว..ที่เดินทางมาพบเจอกับเธอ. ความเศร้าในใจเธอค่อยๆ ลืมเลือนยิ้มและหัวเราะได้. หน้าเหงาๆแต่งแต้มด้วยรอยยิ้ม. สีเทาหม่นหมองที่อยู่ล้อมรอบตัวเธอก็พลันใสสว่างและทุกครั้งที่ฝนตกเธอไม่ได้มองอย่างเงียบเหงาอีกแล้ว. แต่สายฝนกลับดูร่าเริงเธอเป็นเหมือนเด็กๆ ที่อยากออกไปวิ่งเล่นน้ำฝนน้ำฝนเม็ดเล็กๆที่ตกใส่หน้าของเธอ. ยามเธอหัวเราะช่างเป็นภาพงดงาม.ที่ผมไม่มีวันลืมผู้หญิงคนที่เคยกลัวสายฝน. คนที่กลัวว่าจะมีใครเดินหนีไปจากชีวิตถึงวันนี้เธอคงรู้สึกอุ่นใจ.และอบอุ่นมากขึ้น.เมื่อสายฝนที่เธอเคยกลัวไม่ได้น่าหวาดกลัวอีกต่อไปแล้วแต่กลับเป็นว่าความกลัวทำให้เธอเข้มแข็ง.และสายฝนเป็นธรรมชาติที่เธอเผลอหลงรัก. เวลาที่เธอแย้มยิ้มโลกทั้งโลกก็หยุดหมุนลงได้ชั่วขณะด้วยความน่ารักใสซื่อ. และยังเป็นผู้หญิงขี้เล่นทำให้ผมพลอยมีความสุขไปกับเธอด้วย"Women's rain season," I want to call her that. Today ... she may divulge smile with tears, but soon the laughter probably even tear down the parallel with the season of rain.

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 2:

Woman rainy season
she wakes yet. Rain stops, I
found her at first
she was depressed. Gestures and emotions with the world as seen through. As if to bear the loneliness of the full sack. A contracted knee Hands held him slumped motionless, face down like that. Like the weakness
will undoubtedly heartbreaking ... Arising out of love ... then comes the atmosphere. The blue of the rains fall and then fall again. Racing with crystal tears Stained knees, then
the love of one man's love one another. It hurt a woman like her down. As if life is just a doll. When I took her to throw it out. Let her live alone. Chat live with pain every night. Probably because it made ​​me feel like I add. Getting to know the women of the rainy season. People with Chapter tears. I play a sensitive guy.. Who came to meet her. The sadness in her heart gradually Unforgettable smile and laugh. Home lonely tinged with a smile. Gray melancholy that surrounds her, suddenly bright, and every time it rains, it did not look very lonely anymore. But the rain to see her as playful as a child. She ran out into the rain water that falls grainy front of her. When she laughed What a beautiful image. I will never forget the woman who once feared the rain. People are afraid that someone will walk away from living up to this day she still felt at ease. The warmer. When the rain as she had feared was not fearful anymore but back is fear made ​​her strong. And. Rain is naturally she falls in love. When she smiled, the whole world would stop spinning for a while with a lovely innocence. He also gave me a playful, very happy with her
​​, "Woman of the rainy season," I want to call her that. On this day ... she might smile along with the tears, but soon laughter, tears still drown it out along with the season of rain.

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 3:

A rainy season
you awake? The rain stopped.

you are when you meet her the first woman, dreary. See the gestures and emotions as if with the world on. As if to bear the loneliness is full sack.Sit knee and hand held shrink his knees still fell face down, like that. Like the pine
will undoubtedly have a broken heart... Arising from love and also comes with the atmosphere. The gloom of the rainy season that fall and fall again.แข่งกับน้ำตา crystal Dirty knees that
love love whose is whose.? What harm a girl like her. Life is just like a doll.? When bored, then put her thrown away.You live alone. A conversation with pain, every night. Because similar feelings I greet? Get to know the woman, the rainy season. People with the tears. And I play the sensible man.Traveling to meet with her. The sadness in your heart gradually forgotten, smile and laugh. Lonely face tinged with a smile.? Gray round about you suddenly bright, and every time it rains you don't look like quiet lonely again.But the rain back look cheerful she is like a child. Want to out run rainwater rainwater grain that fell on her face. "). The way you laugh is a magnificent sight. I never forget a woman who was afraid of the rain.Who fears who walked away from life today she felt reassured. And more warm. When the late rain you ever fear of not scary anymore but is fear make you strong.And the rain is natural that you accidentally fall in love. When you smile the world stops down for a moment with a cute innocent.? And it is also a playful makes me happy with you
."A rainy season." I want to call her that.? Today... You may smile with tears but soon laughter would cover tears down away along with the season of rain.
.