ตอนเด็กๆครั้งแรกที่ฉันได้ทำอาหารคือข้าวผัดเพราะแม่ของฉันให้ฉันฝึกทำอาหาร พอฉันได้รู้ว่าฉันจะได้ทำข้าวผัดที่แม่ให้ฉันทำที่บ้าน ฉันไม่เคยคิดมาก่อนว่าฉันจะได้ทำเพราะฉันไม่เก่งเอาซะเลยในเรื่องการทำอาหารและ ฉันก็มีความรู้สึกว่าฉันอาจจะทำมันไม่ได้แน่ เพราะมันคงจะอยากเกินไปสำหรับความสามารถของฉันและฉันก็ยังเด็ก แต่แม่ของฉันได้สอนฉันทำข้าวผัดบ่อยๆเพราะเวลาฉันหิว ฉันสามารถทำได้เอง
แต่เมื่อถึงในวันที่ฉันได้ลงมือทำข้าวผัด ฉันก็ได้รู้ว่าการทำข้าวผัดนั้นไม่ได้อยากอย่างที่ฉันคิดเอาไว้ เราทุกคนก็สามารถทำได้เพียงแต่เราจะต้องมีสูตรในการทำข้าวผัดก่อนแล้วการที่เราจะทำได้สำเร็จนั้นเราก็จะต้องมีความตั้งใจในการทำด้วย แต่ถึงแม้ว่าการทำข้าวผัดครั้งแรกของฉันจะไม่ค่อยอร่อยเท่าไรก็ตาม
แต่การทำข้าวผัดในครั้งนี้มันเป็นทั้งประสบการณ์และความทรงจำของฉันถึงแม้ว่ารสชาติของข้าวผัดนี้จะไม่ค่อยอร่อยเท่าไรแต่มันก็ทำให้ฉันได้รู้ว่าไม่มีสิ่งไหนที่เราทำไม่ได้ หากเราได้ตั้งใจลงมือทำแล้ว