เมื่อผมยังเป็นเด็กวัยรุ่น ผมไม่เคยเ

เมื่อผมยังเป็นเด็กวัยรุ่น ผมไม่เคยเข้าใจกับคำสั่งของพ่อเลย บางอย่างมันก็เป็นเรื่อง ที่ฝืนความรู้สึกของผมโดยสิ้นเชิง การไปเตะฟุตบอลแล้วกลับบ้านค่ำเหมือนเพื่อนคนอื่นไม่ถูกต้องนักในสายตาของพ่อ ผมต้องกลับมาช่วยงานที่บ้านทุกวัน บางครั้งผมก็คิดว่าพ่อไม่เคยเข้าใจผมเลย ไม่ได้รักผมเลยแม้แต่นิดเดียว

เดือนธันวาคมของทุกปีโรงเรียนของผมมีการจัดงานวันพ่อ โดยมากจะมีการจัดบอร์ดเกี่ยวกับในหลวง แต่ปีนี้มีอะไรที่พิเศษกว่าอาจารย์ให้พวกเราเขียนการ์ดวันพ่อ การ์ดจะต้องถูกทำขึ้นเองและให้อาจารย์ตรวจก่อนส่งทางไปรษณีย์ไปที่บ้านของแต่ละคน สำหรับผมแล้วเรื่องการ์ดนี้ไม่ได้มีความสำคัญไปมากกว่าการได้เตะฟุตบอล หรือ ว่าเตะตะกร้อ กับเพื่อนเลย มันออกจะเป็นความกระดากอายด้วยซ้ำที่จะต้องเขียนการ์ดอวยพรให้กับพ่อ หลายวันนั้นผมทำอะไรหลายอย่างกว่าจะได้ทำการ์ดก็เป็นวันสุดท้ายก่อนที่จะส่ง การ์ดสีฟ้าทำมาจากกระดาษแข็งที่เหลือมาจากจัดบอร์ดที่โรงเรียน ลายขลิบสีทองข้างๆผมก็ได้มาจากหมวกวันปีใหม่เก่าๆของน้อง ผมเขียนข้อความลงไปว่า ขอให้พ่อมีความสุขและหายป่วยจากโรคที่เป็นอยู่ ผมคิดว่าถ้าผมเป็นอาจารย์ไอ้การ์ดใบนี้คงได้คะแนนไม่เกินห้าจากเต็มสิบแน่ๆ สองวันต่อมาผมกะว่าการ์ดจะต้องถูกส่งมาถึงที่บ้าน ทุกเย็นเมื่อกลับถึงบ้านผมจะรีบไปที่ตู้ไปรษณีย์เพื่อที่จะเก็บการ์ดของผมก่อน พ่อจะได้รับมัน

หลายวันต่อมาผมก็ไม่เห็นมีการ์ดส่งมาที่บ้านแล้วผมก็ลืมเรื่องนี้ไป

วันหนึ่งพ่อใช้ให้ผมไปหยิบของที่โต๊ะบัญชีเมื่อไขล็อคกุญแจและดึงลิ้นชักออก มา ผมพบการ์ดใบนั้นวางอยู่ ผมไม่รู้ว่าพ่ออ่านมันรึยัง ความรู้สึกของผมตอนนั้นคือเจ้าการ์ดใบนี้คือสิ่งที่ไม่น่าเก็บไว้ มันไม่ได้ทำมาจากความตั้งใจของผมเลยมันน่าจะหายไป แต่ว่าผมก็ยังไม่อยากจะทิ้งมันไปเลยนำมันซ่อนไว้ในลิ้นชักข้างๆกัน ต่อมาเมื่อผมเปิดลิ้นชักอีกครั้งก็พบการ์ดใบนี้วางอยู่เสมอ

คราวนี้ทุกครั้งที่ผมเจอมันผมจะนำมัน ไปเก็บไว้ที่อื่นเสมอ และ ไม่ว่ากี่ครั้งที่ผมเปิดลิ้นชักเดิมก็จะพบว่ามันอยู่ที่เดิมเสมอ ครั้งสุดท้ายที่ผมพบมันผมเก็บมันไว้ในที่ที่คิดว่าจะไม่เจอมันอีกเลยและ เรื่องนี้พ่อกับผมไม่เคยพูดถึงมันเลย จากนั้นไม่นานพ่อก็จากไปด้วยโรคประจำตัว

ห้องของพ่อเหมือนกับถูกปิดตาย ไม่มีธุระจำเป็นจริงๆหรือว่าทำความสะอาด ก็จะไม่มีคนเข้าไปในห้องนั้นเลย ผมเข้ามาเรียนต่อในที่ใหม่มีเรื่องใหม่ ให้พบให้เจอทุกวัน ความทรงจำหลายอย่างเกี่ยวกับพ่อก็จางหายไป....

จนวันหนึ่งผมเจอปัญหา ในหัวของผมมีแต่เรื่องสับสน อยากหนีปัญหาไปไกลๆไม่อยากเจอแม้แต่ผู้คน ผมกลับมาที่บ้านไขกุญแจห้องพ่อแล้วเข้าไปในนั้น ที่ห้องของพ่อทุกอย่างยังเหมือนเดิม ข้าวของทุกชิ้นยังอยู่ครบเหมือนครั้งที่พ่อยังอยู่ ในห้องเงียบมากผมได้ยินแม้แต่เสียงหัวใจของตัวเอง

ผมเดินไปที่โต๊ะบัญชีที่พ่อมักจะนั่งอยู่ที่นั่นเสมอ ตอนนั้นผมคิดว่าถ้าพ่อยังอยู่พ่อจะทำอย่างไร จะแนะนำผมอย่างไร แล้วจะช่วยผมแก้ปัญหาอย่างไร ทันใดนั้นผมคิดถึงเรื่องเก่าๆเรื่องนึงขึ้นมา ผมรีบเอากุญแจไขลิ้นชักโต๊ะบัญชีด้วยความหวังว่ามันจะยังอยู่ เมื่อเปิดลิ้นชักผมก็พบมัน การ์ดสีฟ้าขลิบทอง ยังดูโดดเด่นอยู่ลิ้นชักของพ่อ มันยังอยู่ที่เดิมเหมือนทุกครั้ง

ถึงตอนนี้ผมรู้แล้วว่าพ่อรักผมมากขนาดไหน ทุกครั้งที่การ์ดใบนี้หายไปพ่อจะหามันแล้วนำมัน มาเก็บไว้ที่เดิม ไม่ว่ามันจะเป็นการ์ดที่ไม่มีราคาค่างวดใดๆและแทบจะหาความสวยงามใดๆไม่ได้เลย พ่อก็เก็บมันไว้เสมอ และสิ่งที่พ่อสอนผมด้วยการกระทำมันมากกว่าคำพูดทั้งหมดพ่อสอนให้ผมมีความรับผิดชอบกับการกระทำของตนเองให้มีความอดทนและไม่ท้อแท้กับปัญหาใดใด เหมือนพ่อเคยเจอเสมอและผ่านมาได้ทุกครั้ง

ผมรู้สึกขึ้นมาทันทีว่าปัญหาที่ผมเจอตอนนี้มันไม่ใช่เรื่องใหญ่เลย กำลังใจจากการ์ดใบนั้นเหมือน จะค่อยๆแผ่ซ่านจากมือเข้ามาสู่หัวใจผม ในใจของผมรู้สึกอุ่นขึ้นมาอย่างประหลาดเหมือนกับพ่ออยู่ในนั้น

ผมวางการ์ดเก็บไว้ที่ลิ้นชักตามเดิมและออกมาจากห้องของพ่อด้วยความรู้สึกที่แตกต่างกับเมื่อตอนที่เข้ามา

ก่อนประตูจะปิดลงผมบอกออกไปด้วยความรู้สึกที่พ่อก็มีให้ผมมาตลอดว่า

" พ่อครับ ผมรักพ่อ "

สิ่งที่น่าเสียดายคือผมไม่ได้พูดคำๆ นี้กับพ่อเมื่อท่านยังมีชีวิตอยู่

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 1:

When I was a teenager. I have never understood the command of his father at all. To some, it is the story of a woman, I feel totally. The soccer kick back home to dinner, much like another friend is incorrect in the eyes of the father. I need help at home every day. Sometimes I think that dad never understood. Not even a little one, I love. In December of every year of school, I have a father's day events will be held this year, but the King about the Board is nothing more than a special teacher, father's day cards, write us. The card will need to be made before the check teachers and postal delivery to the home of each person. For me, this is not about the card are important to more than just a soccer kick or kick that Sepaktakraw. with a friend at all. It will be a kradak even the embarrassing writing greeting cards to the father. For several days, then I am doing multiple ayangkwa to have made it to the last day before the card is sent. Blue card cardboard from the School Board held. The golden-yellow stripe beside me, it has to come from the old new year's day on his hat. I wrote a message that asks dad happy and illness from the disease is. I think if I had a teacher this damn cards rated less than five out of ten full-DNA. Two days later I shift that will have to be sent to the card at home. Every evening when you return home, I will rush to the post office box in order to keep my card before. Dad will get it. Several days later, I do not see there is a card sent home and then I forget about this. One day, I went to use my father's desk when picking up your shortfalls and pull out drawer lock, I found the card is placed. I don't know if my father read it?, I feel it is the owner of this card is something that is unlikely to keep. It is not made from my intentions, it seems to be missing, but it's not that I wanted to throw it away in a drawer hidden from it. Later, when I open the drawer again, it always found this card is placed. Now every time I go, I would put it, it is stored at the other, and no matter how many times I opened the drawer, it will find that it is always the same. The last time I found it, I keep it in a place where it will not think again and. This story with my father I never mention it at all. Then, not long to go with it from the father, congenital disease. The room of his father the same as being close to death. There are no really needed or cleansers that will not have people into the room. I came in at a new school, a new story. Find daily found Many memories about my father, it fades .... Until one day, I have a problem in my head wants to escape, but it's a confusing issue, go the distance, I could not even people. I am back at home, my father, and then solve a key into the room of his father that everything stays the same. Also, every piece of rice are there like father time is also. In a very quiet room, I heard the voice of the heart, even yourself. I went to the father's account, usually a desk, sitting there, always. I think that if the father is also dad to do then I would suggest, however, is to help me solve the problem? Suddenly, I thought old obviously up. I hurriedly took account of your desk drawer keys in the hope that it will stay. When opening the drawers, I found it. The blue card with the father's drawer are noticeable. It is also the same like every time. ถึงตอนนี้ผมรู้แล้วว่าพ่อรักผมมากขนาดไหน ทุกครั้งที่การ์ดใบนี้หายไปพ่อจะหามันแล้วนำมัน มาเก็บไว้ที่เดิม ไม่ว่ามันจะเป็นการ์ดที่ไม่มีราคาค่างวดใดๆและแทบจะหาความสวยงามใดๆไม่ได้เลย พ่อก็เก็บมันไว้เสมอ และสิ่งที่พ่อสอนผมด้วยการกระทำมันมากกว่าคำพูดทั้งหมดพ่อสอนให้ผมมีความรับผิดชอบกับการกระทำของตนเองให้มีความอดทนและไม่ท้อแท้กับปัญหาใดใด เหมือนพ่อเคยเจอเสมอและผ่านมาได้ทุกครั้ง ผมรู้สึกขึ้นมาทันทีว่าปัญหาที่ผมเจอตอนนี้มันไม่ใช่เรื่องใหญ่เลย กำลังใจจากการ์ดใบนั้นเหมือน จะค่อยๆแผ่ซ่านจากมือเข้ามาสู่หัวใจผม ในใจของผมรู้สึกอุ่นขึ้นมาอย่างประหลาดเหมือนกับพ่ออยู่ในนั้น ผมวางการ์ดเก็บไว้ที่ลิ้นชักตามเดิมและออกมาจากห้องของพ่อด้วยความรู้สึกที่แตกต่างกับเมื่อตอนที่เข้ามาก่อนประตูจะปิดลงผมบอกออกไปด้วยความรู้สึกที่พ่อก็มีให้ผมมาตลอดว่า" พ่อครับ ผมรักพ่อ " สิ่งที่น่าเสียดายคือผมไม่ได้พูดคำๆ นี้กับพ่อเมื่อท่านยังมีชีวิตอยู่

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 3:

When I was a teenager. I never understood with the order of his father, something it's against my feelings by end uses. To kick the football home dinner like other friends not be right in the sight of you. I must come back to help work at home every day. Sometimes I think I never understand me. Don't love me at all.December every year my school there is a father's day. By the board about the king. But this year is a kind of special teacher let us write the father's Day cards! The card will be made and the teacher check before mail to the home of each person. For me about this card is not important than to kick football or that kick baskets, with friends. It's a embarrassed even to write greeting cards to his father. For several days that I do lots of things to do card is the last day before delivery. The blue card was made of cardboard left over from the board at the school. Stripe trim gold next to me, from New Year's Hat old brother, I write down. Wish you a happy, and recover from disease it is. I think if I was the teacher you this card must have no more than five points from 10. Two days later I thought that the card will be delivered at home. Every evening at home watch the mailbox in order to keep my card. I will get it.A few days later, I don't see a card sent home and I forgot about this.One day, my dad used to take account of the table when solve the key lock and pull the drawer. I found a card that card is placed, I don't know you read it? My feelings at that time is you this card is not stored. It's not made from my intention, it should disappear. But I still don't want to take away take it hidden in the drawer next to each other. Later, when I open the drawer again found this card is placed.Now every time I find it, I will take it. Go somewhere else and always, no matter how many times I opened the original will find it in the same place.