เซิ้งกระติ๊บเซิ้งกระติบข้าว เป็นการ

เซิ้งกระติ๊บ

เซิ้งกระติบข้าว เป็นการละเล่นพื้นเมืองของชาวภูไท ซึ่งเป็นชาวไทยเผ่าหนึ่งที่มีเชื้อสายสืบต่อกันมาช้านาน
ในดินแดนทางภาคอีสานของไทย เช่น ในเขตจังหวัดสกลนคร และจังหวัดข้างเคียง นิยมเล่นกันในโอกาสรื่นเริง
วันนักขัตฤกษ์ต่างๆ การแสดงจะเริ่มด้วยชาวภูไทฝ่ายชายนำเอาเครื่องดนตรี และเครื่องประกอบจังหวะหลายอย่าง
ได้แก่ แคน เป็นเครื่องดนตรีชนิดหนึ่งใช้ปากเป่าเป็นทำนองเพลง แก๊บ (กรับ) กลองเถิดเทิง กลองแต๊ะ โหม่ง และ
ฉาบ มาร่วมกันบรรเลงเพลงที่มีทำนองและจังหวะรุกเร้า ต่อจากนั้นเหล่าสตรีชาวภูไทในวัยต่างๆ ซึ่งมีกระติบข้าว
แขวนสะพายอยู่ข้างตัว ออกมาเต้นเซิ้งเป็นการแสดงอากัปกิริยาของสตรีชาวภูไท ขณะเมื่อสะพายกระติบข้าวเพื่อ
นำอาหารไปส่งให้แก่สามี และญาติพี่น้องที่ออกไปทำงานอยู่นอกบ้าน

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 3:

Soeng straightforwardly.Rice container, a folk dance of ชาวภูไท. Which is the one with the Thai descent lasting for a long time.In the regions of the northeastern Thai, such as in Sakon Nakhon province and neighboring provinces. Children played in festive occasionsHoliday activities. The show begins with ชาวภูไท men bring musical instruments. Anant and things.The can is syrinx mouth blowing a melody, Gabe (dry) drum, drum แต๊ะ TomTom tackles.Cymbals, come together music with melody and rhythm, ADAB Then the women ชาวภูไท in various ages, which has the rice container.Hang back on the side of the body. Dance dance dance is a sign of women ชาวภูไท. When carrying a rice container.Bring food to old husband and relatives who work outside the home.