ในตอนเป็นฉันเป็นเด็กธรรมด๊า ธรรมดา ที่แทบไม่มีอะไรโดดเด่น
นอกจากการที่ฉันชอบวาดภาพและเขียนนิทานมาตั้งแต่เด็กๆ
ฉันมีความสุขมากกับการเขียนนิทานและเขียนการ์ตูน เพราะมันสนุกดี การเรียนในชั้นประถมของฉันก็ช่างาบเรียบและเรียบง่าย ตอนฉันยังเด็กๆ มีเรื่องเล่าที่ฉันยังจำได้ดี ถ้าไม่ผิดตอนนั้นฉันอายุประมาณ เก้า ขวบ ฉันลงไปเล่นน้ำที่บ่อน้ำในไร่ของคุณยาย ฉันและพี่มักจะลงไปเล่นน้ำที่นั่นกันบ่อยๆ แต่วันนั้น ไม่รู้อะไรดนใจให้พี่ไปคว้าตมในบ่อมาปาใส่ฉัน ฉันก็เอาบ้าง แล้วเล่นกันอย่างสนุกสนาน แต่พอนานเข้าฉันรู้สึกเจ็บแปล๊บๆ ที่เท้า เจ็บจนฉันยกเท้าขึ้นมาดู แล้วก็พบกับแผลยาวประมาณสาม-สี่เซนติเมตร และท่าทางจะลึกมากด้วย ฉันวิ่งขึ้นไปหาแม่ที่อยู่ข้างบน เพราะตอนนั้นเจ็บมากกกกก สุดท้ายแม่ก็พาฉันไปหาบ้าน 'หมอมัน' ซึ่งเป็นหมอแถวบ้านฉัน เขาเป็นคนเจ็บแผลของฉันด้วย ฉันจำได้ว่าฉันร้องดังลั่นและพูดอะไรอุบาทๆ ออกไปเพราะความเด็กมากมาย ทำให้พี่ๆ ที่อยู่ในห้องเผลอหัวเราะออกมาอีก ฉันอายมากกก แต่ก็สู้ความเจ็บปวดตอนที่โดนเข็มจิ้ม จึ๊ก จิ้ม จึ๊ก เข้าไปที่เท้าของฉัน ฉนต้องแอยู่ในสภาพนั้นประมาณหนึ่งอาทิตย์ โชคดีที่อยู่ในช่วงปิดเทอม ไม่อย่างนั้นฉันคงเดินกระเผกๆ เข้าห้องเรียนแน่ๆ พอครบเจ็ดวัน ฉันก็ต้องตัดไหม T^T รู้สึก เจ็บจี๊ดดด อีกแล้ว ฉันยังคงอยู่ในสภาพแบบนั้นอีกตั้งนานกว่าจะหาก็เกือบเดือน จนตอนนี้มันได้กลายเป็นแผลเป็นอยู่ที่เท้าของฉันจนถึงปัจจุบัน ตอนแรกมีทั้งเลือดั้งหนอง น่าแหยงสุดๆ = =;;; สุดท้ายกว่าจะหายฉันต้องนอนอยู่บ้านทั้งวันเกือบเดือน ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา ฉันแทบจะไม่ลงไปในบ่อนั้นอีกเลย ฉันคิด....
แต่...