เรียงความ เรื่อง โรงเรียนของฉัน ทุก

เรียงความ เรื่อง โรงเรียนของฉัน
ทุกคนไม่มีใครไม่รู้จักคำว่า “โรงเรียน” หากจะกล่าวถึงโรงเรียนบางคนอาจคิดว่าโรงเรียนเป็นเพียงสถานที่ให้การศึกษา ให้ความรู้ เป็นเพียงบันไดอีกขั้นหนึ่งที่จะก้าวไปสู่ความฝันและอนาคตของแต่ละคน แต่สำหรับฉันมันเป็นมากว่านั้น
ฉันยังจำก้าวแรกที่เข้าไปเรียนโรงเรียนแห่งนั้นได้ฉันรู้สึกตื่นเต้นดีใจที่สามารถสอบแข่งขันเข้ามาเรียนได้ นอกจากความรู้สึกตื่นเต้นดีใจแล้วยังมีความรู้สึกอีกความรู้สึกนั้นคือความกลัว กลัวที่จะพบเจอเพื่อนใหม่สังคมใหม่ที่ฉันไม่เคยรู้จัก ถึงโรงเรียนของฉันจะไม่ใหญ่โตมากนักแต่นับได้ว่าเป็นอีกโรงเรียนหนึ่งที่นักเรียนหลายต่อหลายคนพยายามที่จะสอบแข่งขันเพื่อให้ได้เข้ามาเรียนโรงเรียนแห่งนี้โรงเรียนของฉันมีชื่อว่า “โรงเรียนประชารัฐธรรมคุณ” เป็นโรงเรียนขนาดใหญ่ประจำอำเภอ ตั้งอยู่ที่ อำเภองาว จังหวัดลำปาง ก่อนที่ฉันจะมาเรียนที่นี่ฉันเคยได้ยินข่าวลือว่าที่โรงเรียนแห่งนี้รุ่นพี่ผู้ชาย ม.ปลาย เป็นพวกหัวรุนแรงชอบใช้กำลัง รุ่นพี่ผู้หญิงแต่งกายไม่เรียบร้อยแต่พอฉันได้เข้ามาเรียนจริงๆ จึงเห็นว่ามีเพียงส่วนน้อยเท่านั้นที่เป็น แต่ก็เป็นประสบการณ์ที่แปลกใหม่และน่าตื่นเต้นมากเลยทีเดียว โรงเรียนของฉันตั้งอยู่ไม่ไกลจากบ้านของฉันนัก มีต้นไม้ที่เป็นสัญลักษณ์ของโรงเรียนคือต้นมะขามและต้นสัก ปลูกเรียงรายให้ร่มเงาอยู่ตามริมฟุตบาททางเดินเข้าโรงเรียน ขวามือทางเข้ามีป้อมยามและสนามบาสเกตบอลอยู่ เดินไปเรื่อยๆด้านซ้ายมือจะเห็นรูปปั้นเหมือนของท่าน “พระครูวิฑิตธรรมคุณ” ผู้ก่อตั้งโรงเรียน ซึ่งพร้อมให้นักเรียนไปกราบไหว้บูชาขอพรกัน ยังมีม้าหินอ่อนจัดเป็นมุมพักผ่อนเพื่อให้นักเรียนนั่งคุยกันอ่านหนังสือและทบทวนบทเรียนกับเพื่อน ห้องเรียนโต๊ะเก้าอี้ถูกจัดเรียงไว้อย่างเป็นระเบียบสวยงามเพราะที่นี้นักเรียนจะเดินเรียน เมื่อเปลี่ยนคาบเรียนจะต้องเปลี่ยนห้องด้วยฉะนั้นก่อนที่นักเรียนจะออกจากห้องก็ต้องจัดโต๊ะเก้าอี้ให้เป็นระเบียบก่อนที่จะออกไปเรียนคาบเรียนต่อไปเพื่อสะดวกในการใช้ห้องเรียนของนักเรียนกลุ่มอื่น การใช้ชีวิตอยู่ภายในรั้ว “เหลือง-แดง” แห่งนี้ฉันได้รับประสบการณ์มากมายมีทั้งความสุขและความทุกข์เสียใจร้องไห้ที่แห่งนี้มีทั้งเพื่อนและครูอาจารย์ แต่พอใกล้ถึงวันที่ฉันต้องก้าวออกไปจากรั้ว “เหลือง-แดง” ฉันถึงรู้สึกว่าไม่สามารถย้อนเวลาแห่งความสุขกลับมาได้และเมื่อใกล้จบการศึกษาเพื่อนหลายคนบ่นว่า ระยะเวลา 6 ปีที่เรียนที่นี้ช่างสั้นนักและหลายคนต้องแยกย้ายกันไปเรียนต่างที่เพื่อก้าวขึ้นสู้การเป็นผู้ใหญ่ คงจะไม่มีอีกแล้วเสียงกระดิ่งดังกริ๊งๆในตอนเช้าไม่มีเสียงอาจารย์เรียกเราไปเข้าแถวไม่มีเสียงร้องเพลงชาติและที่สำคัญไม่มีคุณครูมาคอยบ่นให้ทำตัวให้ถูกระเบียบ นอกจากการศึกษาในโรงเรียนแล้วยังมีการศึกษานอกโรงเรียนและยังส่งเสริมกิจกรรมที่นักเรียนคิดขึ้นมาเช่นกิจกรรมถ่ายทอดความรู้สู่น้องค่ายพี่พบน้องเป็นการแนะแนวสถานที่ศึกษาต่อและยังมีกิจกรรมเข้าค่ายบรรพชาสามเณร และ บวชเนกขัมมจาริณีเป็นการปฏิบัติธรรมที่ทางโรงเรียนจัดขึ้น เวลาพวกเรามีปัญหาอะไรก็จะมีคุณครูที่ปรึกษาคอยให้คำปรึกษาตลอดเพราะคุณครูที่นี้ ทั้งให้ความรักความอบอุ่น ดูแลเอาใจใส่ในทุกๆด้าน ผู้ซึ่งเป็นเหมือนแม่คนที่สองของเรา จากตอนแรกที่คิดว่ากลัวที่จะได้พบเพื่อนใหม่ กลายเป็นว่าตอนนี้ไม่อยากให้จากกันเร็วแบบนี้เลย ฉันดีใจที่มีเพื่อนแบบทุกคน ฉันได้ประสบการณ์ที่ดีมากมายตลอดที่ฉันศึกษาอยู่ที่นี่ โรงเรียนแห่งมีความสำคัญกับฉันมากและมันจะมีค่าตลอดไป
โรงเรียนไม่เป็นเพียงสถานที่ให้การศึกษา ให้ความรู้ แต่ยังเป็นเหมือนบ้านหลังที่สองของฉัน ซึ่งเป็นสถานที่ที่แม่คนที่สองของพวกเราให้ทั้งความรู้ ความรัก ความอบอุ่น และยังเป็นสถานที่ทำให้เราพบเจอกับมิตรภาพใหม่ๆที่ดี และประสบการณ์ชีวิตที่เราไม่อาจหาซื้อที่ไหนได้ ฉันรัก “โรงเรียนประชารัฐธรรมคุณ”

ผลลัพธ์ (มาเลย์) 1:

Saya sekolah subjek esei. Sesiapa yang tidak mengenali perkataan "sekolah" untuk membincangkan sekolah, seseorang mungkin berfikir bahawa sekolah merupakan hanya tempat untuk belajar, ilmu adalah hanya satu langkah ke tangga ke mimpi, dan masa depan orang-orang individu. Tetapi bagi saya, ia adalah lebih daripada itu. Saya masih ingat langkah pertama ke dalam pembelajaran sekolah yang saya gembira dapat menguji teruja untuk datang. Di samping itu, Terdapat juga teruja tentang perasaan gembira, perasaan lagi perasaan itu adalah rasa takut. Takut untuk mencari kawan-kawan baru, masyarakat baru yang aku tidak pernah tahu. Melalui sekolah saya adalah sangat besar, tetapi ia adalah satu sekolah tersebut bahawa ramai pelajar yang cuba untuk bersaing untuk masuk ke dalam sekolah ini, kelas sekolah saya dipanggil "awam negeri sekolah thamkhun" adalah salah satu sekolah. Yamagata Daerah kawasan – Wilayah lampan sebelum datang ke sini, saya mendengar desas-desus yang versi lelaki Kolej elder. Kanan selaku pelampau seperti pakaian wanita tua, tetapi saya telah tidak datang untuk belajar, ia adalah jelas bahawa ada benar-benar minoriti, tetapi ianya sangat menarik dan eksotik. Sekolah saya terletak tidak jauh dari rumah saya, seorang pelajar. Terdapat Sebatang pokok kerana lambang sekolah Asam dan loji jati yang dibarisi dengan pokok, dinaungi oleh RIM futbat jejak ke sekolah. Betul-betul di pintu masuk terdapat seorang pengawal, dan bola keranjang Fort. Mudah alih tangan kiri untuk melihat patung sebagai miliknya. "Phra khru thamkhun thit villas", membentuk dengan sekolah menengah, di mana pelajar telah meminta untuk memberkati sesama. terdapat juga Kuda, marble merupakan sebuah kawasan yang menyenangkan pelajar untuk duduk dan berbincang bersama-sama, membaca dan mengkaji semula pelajaran dengan rakan-rakan. Kerusi-kerusi dalam kelas disusun dalam kacau-bilau indah, kerana pelajar yang belajar di sini. Apabila pengajaran akan berubah dengan militan tersebut sebelum pelajar akan dikeluarkan dari jadual, ia harus diuruskan sebelum pergi untuk mempelajari pelajaran dalam pembelajaran menggunakan bilik darjah pelajar dalam kumpulan-kumpulan lain. Hidup di dalam pagar, "kuning-merah" saya mendapat banyak pengalaman dengan kedua-dua keseronokan dan kesal ini adalah kedua-dua rakan saya dan guru, tetapi saya ingin hanya melangkah jauh dari pagar, "kuning-merah", saya merasakan bahawa ia tidak boleh mengembalikan masa c.Kesihatan kembali, dan apabila beberapa orang berhampiran bekas kawan-kawan mengadu bahawa tempoh 6 tahun, kursus singkat dan ramai orang ingin menyuraikan bahawa untuk meningkatkan perjuangan sebagai seorang dewasa mungkin tidak akan mempunyai satu lagi, chime bunyi: bunyi yang tidak ada pada waktu pagi, kring guru dipanggil kita.Saya telah menyanyi dan lebih penting lagi, terdapat guru-guru tidak datang mengadu untuk membuat kacau-bilau. Di samping itu, Sekolah ini juga mempunyai sebuah sekolah, dan juga untuk menggalakkan aktiviti-aktiviti yang pelajar berfikir atas apa-apa aktiviti menyampaikan ilmu kepada saudara saudara saudara mendapati kem kemasukan dan panduan seluruh cara orang baru ke dalam kem dan Sungai macha bapcha nekkham Nee adalah amalan.Saksama di sekolah. Masa yang kita ada masalah dengan guru, nasihat Penasihat sepanjang semua ini, kerana guru-guru suka dan kehangatan dalam semua aspek. Siapakah seperti ibu kami. Dari mula, bahawa saya berfikir bahawa anda akan menemui kawan-kawan baru dibuat bahawa sekarang dia tidak mahu membuat kelajuan ini. Saya gembira bahawa setiap orang adalah kawan. Saya mempunyai banyak pengalaman sepanjang pengajian saya. Sekolah adalah penting bagi saya, dan ia adalah selama-lamanya. Sekolah bukanlah hanya tempat pengajian, pengetahuan, tetapi juga seperti rumah kedua saya, yang merupakan ibu kepada kita semua, ilmu. Kasih sayang, kemesraan dan tempat yang kami dapati dengan persahabatan dan hidup mengalami bahawa kita boleh membeli mana-mana. Aku cinta "Di sekolah awam negeri thamkhun".