โดยปกติฉันไม่ค่อยรู้จักใครเพราะวันๆ เอาแต่เดินก้มหน้าก้มตามองดิน ฉันเลยไม่รู้ว่ามีใครบ้างที่คอยเฝ้าสังเกตุและคอยวิพากษ์วิจารณ์ฉันอยู่ มารู้จากการที่แม่เล่าให้ฟังในภายหลังผลการเรียนที่ดีมันก็เป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้ฉันมีความมั่นใจและสามารถช่วยให้ฉันสอบเข้าเรียนต่อระดับมัธยมศึกษาตอนปลายที่โรงเรียนมีชื่อเจ้าเก่าเข้าจนได้ (เพื่อนฉันมากันเกือบยกทีมหมด) ถึงแม้ฉันจะได้เข้าเรียนสายศิลป์แต่พื้นฐานการเรียนฉันก็ไม่ค่อยแข็งแรงมากนัก จึงทำได้เพียงแค่อยู่ที่ห้อง 6เท่านั้น ซึ่งเป็นห้องสุดท้ายของสายศิลป์พอดี อย่างน้อยก็พอใจ