ฉันเหนื่อย ฉันเครียด ฉันเหงา ฉันอ้างว้างโดดเดี่ยว ฉันตัวคนเดียว อยู่ในโลกของคนญี่ปุ่น คุณไม่ได้ให้เวลาฉัน คุณบอกคุณเป็นแฟนฉันมาสี่ปี ถ้าเป็นสมัยโบราณ คุณก็คือสามีฉันนั่นแหละ เพียงแต่เราไม่ได้จดเบียนกันเฉยๆ แต่ฉันไม่ค่อยเห็นความห่วงใยจากคุณเลย คุณถามฉันใหมกินข้าวหรือยัง เป็นอย่างไรบ้าง ค่าห้อง ค่าน้ำ ค่าไฟจ่ายหรือยัง งานเป็นยังไงบ้างมีลูกค้าใหม วันนี้เหนื่อยใหม ในบางครั้งฉันแค่ต้องการเวลาจากคุณบ้างก็เท่านั้น สุดท้าย ฉันเสียงเวลามากี่ปี่แล้วกับคุณ โดยที่ไม่มีอะไรเหลือเลย เหลือแต่ความว่างเปล่า ความเศร้า ความเหงา และความเสียใจที่คุณได้มอบให้ก่อนจากกัน หัวใจของคุณมันแข็งกระด้าง ถ้าคุณมีหัวใจสักนิดคุณคงไม่เป็นแบบนี้หรอก ความเสียใจมันอยากที่จะอธิบาย