ใกล้ ๆกับขอบหน้าผาที่ในป่าแห่งหนึ่ง

ใกล้ ๆกับขอบหน้าผาที่ในป่าแห่งหนึ่ง มีครอบครัวของคนตัดไม้ที่ยากจนมาก อาศัยอยู่ ในทุก ๆวันผู้เป็นพ่อจะออกไปตัดไม้ที่ในป่า และจะนำเอาไม้เหล่านั้น ไปขายที่ในเมือง ส่วนลูก ๆของเขาซึ่งก็มีลูกชายคนโตชื่อฮันเซลกับลูกสาวคนเล็กชื่อเกรเทล ก็จะคอยช่วยเหลือแม่ของตนทำงานอยู่ที่บ้านด้วยความขยันขันแข็ง แต่แล้วอยู่ต่อมาไม่นาน ในวันหนึ่งแม่ของพวกเขาก็มีอันต้องเจ็บป่วยและได้ตายลงไปพ่อได้พาภรรยาคนใหม่เข้ามาที่บ้าน และได้บอกว่า” ต่อแต่นี้ไปพวกเราจะได้อยู่กับแม่คนใหม่ โดยไม่ต้องร้องไห้อีกต่อไป..” ฮันเซลกับเกรเทล ต้องทำงานอย่างหนักตามคำสั่งของแม่คนใหม่ ของพวกเขา แต่ถึงกระนั้นแม่เลี้ยงก็ไม่ค่อยที่จะใจดีกับเด็กทั้งสอง ด้วยนางเป็นผู้หญิงที่ใจร้าย ยิ่งไปกว่านั้นยังจะคอยดุด่าว่าพวกเขาอยู่ตลอดเวลาอีกด้วย เมื่อเวลาที่พ่อออกไปทำงานแล้ว แม่เลี้ยงก็จะออกคำสั่งให้สองพี่น้องทำงาน ทุกอย่างในบ้านกันอย่างตัวเป็นเกลียว ส่วนตัวนางเองนั้นจะหนีเข้าไปหาที่หลับนอน อยู่อย่างสุขสบายโดยไม่คิดที่จะทำอะไรเลยทั้งสิ้น แต่เมื่อถึงเวลาที่พ่อได้กลับมาถึงที่ บ้าน นางก็จะพูดโกหกบอกกับพ่อว่า ” เด็กทั้งสองคน…เอาแต่เล่นและไม่ยอมช่วย เหลือทำงานอะไรเลยสักอย่างเดียว…” อยู่ต่อมาในปีหนึ่ง ซึ่งปีนั้นเป็นปีที่แห้งแล้งมากฝนก็ไม่ตก ข้าวสาลีและ พืชผักที่มีในทุ่งนาก็มีอันต้องเหี่ยวแห้งลงไปจนเกือบจะทั้งหมด อาหารเหลือน้อยลง ดังนั้นที่บ้านของคนตัดไม้ที่มีอยู่ตั้งสี่คน ก็เช่นกัน ถ้าไม่มีมาตรการและทำอะไรลงไปสักอย่าง ทุกคนจะต้องหิวโหยและอาจ ตายลงไปได้
” เธอคิดที่จะทำอย่างไร??เรากำลังจะไม่มีอาหารอะไรเหลือ เพียงพอให้สำหรับพวกเด็ก ๆแล้วนะ ”คุณพ่อบอกกับแม่เลี้ยง
แม่เลี้ยงจึงพูดว่า ” ถ้าเป็นอย่างนั้น ในวันพรุ่งนี้แกก็ต้องพาเด็กทั้งสองเข้าไป ที่ในป่าลึก แล้วปล่อยพวกเขาไว้ที่นั่น เท่านั้นเองเป็นทางเลือกที่จะช่วยเหลือเราทั้งสอง ไว้ได้โดยไม่ต้องอดตายตามไปเสียด้วย ” พ่อตกใจมากและได้รีบตอบปฏิเสธในทันที “ทำอย่างนั้นไม่ได้หรอก เด็ก ๆ จะต้องตายลงไปอย่างแน่นอน..ถ้าขืนเราทำแบบนั้น ” แม่เลี้ยงจึงพูดว่า” อ้อ นี่แกว่าถ้าอาหารหมดลง แล้วเราทั้งสองคนก็จะต้องมาอดตายตามลงไปด้วย อย่างนั้น มันดีหรือไง?” ในที่สุดพ่อก็จำใจที่จะต้องเห็นตามแม่เลี้ยงไปด้วยอย่างที่ก็ได้นึกตำหนิในความคิด ของนาง และในตอนนั้นฮันเซลกับ
เกรเทลก็แอบมาได้ยินพ่อกับแม่เลี้ยงพูดกัน ถึงตน ทั้งสองจากเงามืดที่ตรงประตู….” พรุ่งนี้เราทั้งสองคนจะต้องโดนเอาไปปล่อยที่ในป่า แล้วก็จะไม่มีทางได้กลับมา ที่นี่อีกแล้ว….” เกรเทลเริ่มร้องไห้ ” อย่ากลัวไปเลย พี่มีแผนการณ์บางอย่าง” และหลังจากนั้น ในทันทีที่ทุกคนหลับไปแล้ว ฮันเซลก็ได้แอบเดินย่อง ออกไปสู่ลานหน้าบ้าน บนพื้นข้างนอกนั้นเกลื่อนไปด้วยก้อนกรวดเล็ก ๆ ฮันเซลโกยก้อนกรวดเหล่านั้นไส่ไว้จนเต็มกระเป๋าของเขา ” เอก อี้ เอ็ก เอก ” เมื่อถึงเวลาเช้าตรู่ ผู้เป็นแม่เลี้ยงก็เข้ามาปลุกเด็ก ทั้งสอง ” ตื่นขึ้นมาเร็ว ๆ ได้แล้ว” นางเรียก ” พ่อของแกกำลังจะเข้าไป ตัดไม้ที่ในป่า เราจะตามไปกับเขาด้วย ” เกรเทลเริ่มร้องไห้ขึ้นมาอีกอย่างร้อนรนใจ ฮันเซลจึงได้รีบแอบกระซิบปลอบใจน้องว่า ” ไม่ต้องกลัว…ถ้าเราอธิฐาน..พระเจ้าจะ ต้องปกป้องช่วยเราอย่างแน่นอน ”
ฮันเซลและเกรเทล เดินตามพ่อกับแม่เลี้ยงเข้ามาที่ในป่า และในระหว่างทาง ฮันเซลทำท่าเหมือนมองไปที่ด้านหลังอย่างซ้ำ ๆหลายครั้งหลายครา ” นี่ ฮันเซลทำไมเจ้าจะต้องทำท่าหันไปมองที่ด้านหลังซ้ำแล้วซ้ำเล่า อย่างนั้นด้วยล่ะ ?” ฮันเซลได้ตอบว่า ” ก็มันเหมือนมีเศษเงินตกอยู่นี่ ” พ่อได้พูดว่า ” นั่นมันไม่ใช่เศษเงินตกอยู่หรอก มันเป็นแค่เพียงเศษก้อนหินที่กระทบกับแสงแดด แล้วทำให้เกิดเป็นแสงขึ้นมาเท่านั้นเอง”
ฮันเซลไม่ได้มองเห็นเศษเงินอย่างที่เขาพูดหรอก เขาเพียง แต่ตั้งใจหันไปแอบโยนเศษก้อนหินทิ้งเอาไว้ หมายทำเป็นเครื่องหมาย ทางขากลับบ้านเท่านั้นเองต่างหาก….และในไม่นานเมื่อทั้งหมดพากันมาถึงที่ข้างในป่า ลึกแล้ว คนตัดไม้กับแม่เลี้ยงก็ก่อกองไฟขึ้นมากองหนึ่ง และได้พูดโกหกบอก พวกเขาว่าจะเข้าไปตัดไม้ที่อื่น โดยให้เขาทั้งสองนั่งรอและได้พากันหนีกลับไป…
ฮันเซลกับเกรเทลกินขนมปังที่ได้มา ในไม่ช้าเด็กทั้งสองจึงเริ่มง่วง และในที่สุด ก็เคลิ้มหลับไปตรงข้างกองไฟจนถึงเวลากลางคืน เขาทั้งสองด้วยความหนาวจึงรู้สึกตัว และตื่นขึ้นมา ” พี่ นี่เราทั้งสองจะต้องมาตายอยู่ที่ในกลางป่าลึกอย่างเช่นนี้หรือ??” ฮันเซลจึงปลอบน้องว่า “ไม่ต้องกลัว..เชื่อพี่สิน้องรัก.. เมื่อพระจันทร์ขึ้นเต็มดวงแล้ว เราก็จะสามารถหาทางกลับบ้านได้ ” เศษก้อนหินที่ฮันเซลได้แอบโยนทิ้งทำทางขากลับเอาไว้เมื่อตอนกลางวัน นั้น เมื่อต้องแสงของพระจันทร์ก็ทำให้เกิดเป็นแสงเรือง ๆสะท้อน ให้เห็นเป็นทาง สองพี่น้องจูงมือกันออกเดิน เมื่อท้องฟ้าเริ่มสว่าง เด็กทั้งสองก็มาถึงกระท่อม ผู้เป็นแม่เลี้ยงค่อนข้างจะขัดเคืองใจ เมื่อเห็นเด็กทั้งสองกลับมาเป็นอย่างมาก คืนนี้นเองแม่เลี้ยงจึงพูดกับพ่อของเด็กๆว่า ” เด็กสองคนหาทางกลับมาได้อย่างไร?…วันนั้นทั้งสองทำอะไร ที่เป็นที่น่าสงสัยอะไรหรือเปล่า?? ” พ่อจึงพูดว่า ” ถ้าจะมีก็เพียงแต่ฮันเซลจะเดินและหัน หลังไปดูเศษก้อนหินหลายครั้งเท่านั้นเอง ” แม่เลี้ยงเมื่อได้ฟังดังนั้นจึงบอกว่า” นั่นแหละ ! ฉันรู้แล้ว..ก้อนหินพวกนั้นแหละเป็นเครื่องหมายแสดงทางขากลับมาบ้านได้” แม่เลี้ยงได้สั่งให้พ่อเอาฆ้อน และตะปูไปตอกติดปิดห้องของเด็กทั้งสองเอาไว้ เพื่อไม่ให้ฮันเซลมีโอกาสได้ออกไปหาเก็บเศษก้อนหินมาเตรียมเอาไว้ ได้อีกอย่างครั้งแรก…” พรุ่งนี้จะต้องทำได้สำเร็จอย่างแน่นอน ” และสิ่งนี้เกรเทลก็แอบได้ยินที่นางพูด ” คราวต่อไปเราคงจะไม่มีทางกลับมา ที่นี่ได้อีกอย่างแน่นอน ” ” ไม่ต้องกลัวสิ…พระเจ้าจะต้องช่วยเหลือเรา” ฮันเซลกล่าว ในวันรุ่งขึ้นแม่เลี้ยงหักขนมปังแบ่งออ

ใกล้ ๆกับขอบหน้าผาที่ในป่าแห่งหนึ่ง มีครอบครัวของคนตัดไม้ที่ยากจนมาก อาศัยอยู่ ในทุก ๆวันผู้เป็นพ่อจะออกไปตัดไม้ที่ในป่า และจะนำเอาไม้เหล่านั้น ไปขายที่ในเมือง ส่วนลูก ๆของเขาซึ่งก็มีลูกชายคนโตชื่อฮันเซลกับลูกสาวคนเล็กชื่อเกรเทล ก็จะคอยช่วยเหลือแม่ของตนทำงานอยู่ที่บ้านด้วยความขยันขันแข็ง แต่แล้วอยู่ต่อมาไม่นาน ในวันหนึ่งแม่ของพวกเขาก็มีอันต้องเจ็บป่วยและได้ตายลงไปพ่อได้พาภรรยาคนใหม่เข้ามาที่บ้าน และได้บอกว่า” ต่อแต่นี้ไปพวกเราจะได้อยู่กับแม่คนใหม่ โดยไม่ต้องร้องไห้อีกต่อไป..” ฮันเซลกับเกรเทล ต้องทำงานอย่างหนักตามคำสั่งของแม่คนใหม่ ของพวกเขา แต่ถึงกระนั้นแม่เลี้ยงก็ไม่ค่อยที่จะใจดีกับเด็กทั้งสอง ด้วยนางเป็นผู้หญิงที่ใจร้าย ยิ่งไปกว่านั้นยังจะคอยดุด่าว่าพวกเขาอยู่ตลอดเวลาอีกด้วย เมื่อเวลาที่พ่อออกไปทำงานแล้ว แม่เลี้ยงก็จะออกคำสั่งให้สองพี่น้องทำงาน ทุกอย่างในบ้านกันอย่างตัวเป็นเกลียว ส่วนตัวนางเองนั้นจะหนีเข้าไปหาที่หลับนอน อยู่อย่างสุขสบายโดยไม่คิดที่จะทำอะไรเลยทั้งสิ้น แต่เมื่อถึงเวลาที่พ่อได้กลับมาถึงที่ บ้าน นางก็จะพูดโกหกบอกกับพ่อว่า ” เด็กทั้งสองคน…เอาแต่เล่นและไม่ยอมช่วย เหลือทำงานอะไรเลยสักอย่างเดียว…” อยู่ต่อมาในปีหนึ่ง ซึ่งปีนั้นเป็นปีที่แห้งแล้งมากฝนก็ไม่ตก ข้าวสาลีและ พืชผักที่มีในทุ่งนาก็มีอันต้องเหี่ยวแห้งลงไปจนเกือบจะทั้งหมด อาหารเหลือน้อยลง ดังนั้นที่บ้านของคนตัดไม้ที่มีอยู่ตั้งสี่คน ก็เช่นกัน ถ้าไม่มีมาตรการและทำอะไรลงไปสักอย่าง ทุกคนจะต้องหิวโหยและอาจ ตายลงไปได้
” เธอคิดที่จะทำอย่างไร??เรากำลังจะไม่มีอาหารอะไรเหลือ เพียงพอให้สำหรับพวกเด็ก ๆแล้วนะ ”คุณพ่อบอกกับแม่เลี้ยง
แม่เลี้ยงจึงพูดว่า ” ถ้าเป็นอย่างนั้น ในวันพรุ่งนี้แกก็ต้องพาเด็กทั้งสองเข้าไป ที่ในป่าลึก แล้วปล่อยพวกเขาไว้ที่นั่น เท่านั้นเองเป็นทางเลือกที่จะช่วยเหลือเราทั้งสอง ไว้ได้โดยไม่ต้องอดตายตามไปเสียด้วย ” พ่อตกใจมากและได้รีบตอบปฏิเสธในทันที “ทำอย่างนั้นไม่ได้หรอก เด็ก ๆ จะต้องตายลงไปอย่างแน่นอน..ถ้าขืนเราทำแบบนั้น ” แม่เลี้ยงจึงพูดว่า” อ้อ นี่แกว่าถ้าอาหารหมดลง แล้วเราทั้งสองคนก็จะต้องมาอดตายตามลงไปด้วย อย่างนั้น มันดีหรือไง?” ในที่สุดพ่อก็จำใจที่จะต้องเห็นตามแม่เลี้ยงไปด้วยอย่างที่ก็ได้นึกตำหนิในความคิด ของนาง และในตอนนั้นฮันเซลกับ
เกรเทลก็แอบมาได้ยินพ่อกับแม่เลี้ยงพูดกัน ถึงตน ทั้งสองจากเงามืดที่ตรงประตู….” พรุ่งนี้เราทั้งสองคนจะต้องโดนเอาไปปล่อยที่ในป่า แล้วก็จะไม่มีทางได้กลับมา ที่นี่อีกแล้ว….” เกรเทลเริ่มร้องไห้ ” อย่ากลัวไปเลย พี่มีแผนการณ์บางอย่าง” และหลังจากนั้น ในทันทีที่ทุกคนหลับไปแล้ว ฮันเซลก็ได้แอบเดินย่อง ออกไปสู่ลานหน้าบ้าน บนพื้นข้างนอกนั้นเกลื่อนไปด้วยก้อนกรวดเล็ก ๆ ฮันเซลโกยก้อนกรวดเหล่านั้นไส่ไว้จนเต็มกระเป๋าของเขา ” เอก อี้ เอ็ก เอก ” เมื่อถึงเวลาเช้าตรู่ ผู้เป็นแม่เลี้ยงก็เข้ามาปลุกเด็ก ทั้งสอง ” ตื่นขึ้นมาเร็ว ๆ ได้แล้ว” นางเรียก ” พ่อของแกกำลังจะเข้าไป ตัดไม้ที่ในป่า เราจะตามไปกับเขาด้วย ” เกรเทลเริ่มร้องไห้ขึ้นมาอีกอย่างร้อนรนใจ ฮันเซลจึงได้รีบแอบกระซิบปลอบใจน้องว่า ” ไม่ต้องกลัว…ถ้าเราอธิฐาน..พระเจ้าจะ ต้องปกป้องช่วยเราอย่างแน่นอน ” 
ฮันเซลและเกรเทล เดินตามพ่อกับแม่เลี้ยงเข้ามาที่ในป่า และในระหว่างทาง ฮันเซลทำท่าเหมือนมองไปที่ด้านหลังอย่างซ้ำ ๆหลายครั้งหลายครา ” นี่ ฮันเซลทำไมเจ้าจะต้องทำท่าหันไปมองที่ด้านหลังซ้ำแล้วซ้ำเล่า อย่างนั้นด้วยล่ะ ?” ฮันเซลได้ตอบว่า ” ก็มันเหมือนมีเศษเงินตกอยู่นี่ ” พ่อได้พูดว่า ” นั่นมันไม่ใช่เศษเงินตกอยู่หรอก มันเป็นแค่เพียงเศษก้อนหินที่กระทบกับแสงแดด แล้วทำให้เกิดเป็นแสงขึ้นมาเท่านั้นเอง” 
ฮันเซลไม่ได้มองเห็นเศษเงินอย่างที่เขาพูดหรอก เขาเพียง แต่ตั้งใจหันไปแอบโยนเศษก้อนหินทิ้งเอาไว้ หมายทำเป็นเครื่องหมาย ทางขากลับบ้านเท่านั้นเองต่างหาก….และในไม่นานเมื่อทั้งหมดพากันมาถึงที่ข้างในป่า ลึกแล้ว คนตัดไม้กับแม่เลี้ยงก็ก่อกองไฟขึ้นมากองหนึ่ง และได้พูดโกหกบอก พวกเขาว่าจะเข้าไปตัดไม้ที่อื่น โดยให้เขาทั้งสองนั่งรอและได้พากันหนีกลับไป…
ฮันเซลกับเกรเทลกินขนมปังที่ได้มา ในไม่ช้าเด็กทั้งสองจึงเริ่มง่วง และในที่สุด ก็เคลิ้มหลับไปตรงข้างกองไฟจนถึงเวลากลางคืน เขาทั้งสองด้วยความหนาวจึงรู้สึกตัว และตื่นขึ้นมา ” พี่ นี่เราทั้งสองจะต้องมาตายอยู่ที่ในกลางป่าลึกอย่างเช่นนี้หรือ??” ฮันเซลจึงปลอบน้องว่า “ไม่ต้องกลัว..เชื่อพี่สิน้องรัก.. เมื่อพระจันทร์ขึ้นเต็มดวงแล้ว เราก็จะสามารถหาทางกลับบ้านได้ ” เศษก้อนหินที่ฮันเซลได้แอบโยนทิ้งทำทางขากลับเอาไว้เมื่อตอนกลางวัน นั้น เมื่อต้องแสงของพระจันทร์ก็ทำให้เกิดเป็นแสงเรือง ๆสะท้อน ให้เห็นเป็นทาง สองพี่น้องจูงมือกันออกเดิน เมื่อท้องฟ้าเริ่มสว่าง เด็กทั้งสองก็มาถึงกระท่อม ผู้เป็นแม่เลี้ยงค่อนข้างจะขัดเคืองใจ เมื่อเห็นเด็กทั้งสองกลับมาเป็นอย่างมาก คืนนี้นเองแม่เลี้ยงจึงพูดกับพ่อของเด็กๆว่า ” เด็กสองคนหาทางกลับมาได้อย่างไร?…วันนั้นทั้งสองทำอะไร ที่เป็นที่น่าสงสัยอะไรหรือเปล่า?? ” พ่อจึงพูดว่า ” ถ้าจะมีก็เพียงแต่ฮันเซลจะเดินและหัน หลังไปดูเศษก้อนหินหลายครั้งเท่านั้นเอง ” แม่เลี้ยงเมื่อได้ฟังดังนั้นจึงบอกว่า” นั่นแหละ ! ฉันรู้แล้ว..ก้อนหินพวกนั้นแหละเป็นเครื่องหมายแสดงทางขากลับมาบ้านได้” แม่เลี้ยงได้สั่งให้พ่อเอาฆ้อน และตะปูไปตอกติดปิดห้องของเด็กทั้งสองเอาไว้ เพื่อไม่ให้ฮันเซลมีโอกาสได้ออกไปหาเก็บเศษก้อนหินมาเตรียมเอาไว้ ได้อีกอย่างครั้งแรก…” พรุ่งนี้จะต้องทำได้สำเร็จอย่างแน่นอน ” และสิ่งนี้เกรเทลก็แอบได้ยินที่นางพูด ” คราวต่อไปเราคงจะไม่มีทางกลับมา ที่นี่ได้อีกอย่างแน่นอน ” ” ไม่ต้องกลัวสิ…พระเจ้าจะต้องช่วยเหลือเรา” ฮันเซลกล่าว ในวันรุ่งขึ้นแม่เลี้ยงหักขนมปังแบ่งออ

0/5000

จาก: -

เป็น: -

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 1: [สำเนา]

คัดลอก!

ใกล้กับขอบของหน้าผาในป่ากับครอบครัวของคนตัดไม้เป็นที่น่าสงสารมากที่อาศัยอยู่ในทั้งหมด และพวกเขาจะนำไม้ที่จะขายในลูกที่ดีที่สุด แต่แล้วต่อมามีไม่นานที่ผ่านมา และพูดว่า " โดยไม่ต้องร้องไห้อีกต่อไป .. " ฮัน rathe กับบี้ เขา กับผู้หญิงที่เธอโหดร้าย พ่อเวลาปิดการทำงาน. บ้านเธอจะอยู่กับพ่อของเขา " ทำงานไม่เหลืออะไรเลย ... "บางสิ่งบางอย่างในช่วงปลายปีซึ่งเป็นหนึ่งใน ข้าวสาลีและ ส่วนที่เหลือของอาหารที่ เป็น ทุกคนจะต้องมีความหิวและอาจจะตาย. . " พอสำหรับเด็ก. "ถ้ามันจึงอยู่ลึกเข้าไปในป่าแล้วปล่อยให้พวกเขา. " "อย่ามีลูกและต้องการที่จะ "พูด" แม่เลี้ยง. โอ้นี่เขาเป็นอาหารที่มันได้หรือไม่ " เธอ . เพื่อเงาดำของพวกเขาทั้งจากประตู. " และแล้ว ... ไม่มีทางกลับไม่เป็น ... "ร้องไห้" rathe เป็นจุดเริ่มต้น. อย่ากลัวที่จะมีบางเหตุการณ์ที่วางแผนไว้ "พี่ชายและหลังจากนั้นเร็วที่สุดเท่าที่ทุกคนนอนหลับมันก็แอบเดินทางไปฮันเขย่งออกไปในลานด้านหน้าของ บ้าน ฮ่า ๆ "เอกสาร" เอกสารเมื่อจองตอนเช้าแม่เลี้ยงของเด็กมาในการปลุกของทั้ง "ตื่นขึ้นมา! "เธอเรียกว่า" พ่อของฉันเขาจะไปที่ป่าไม้ที่เราจะทำตามที่มี "เขา " ต้องการที่จะปกป้องเรา " . ฮัน rathe และแบน และในระหว่าง ฮ่า ๆ หลายครั้งหลายคราคูฟ. "นี่ มันได้หรือไม่ "คำตอบ" ศูนย์กลางรอบเซลล์ก็เหมือนมีส่วนของเงินที่นี่ "พ่อกล่าวว่า" ที่ มันไม่ตรงกับชิปเงินสดตก . เขาเพียง แต่ หมายถึงการทำ ลึก และนอนบอกพวกเขาว่าคนตัดไม้. . เร็ว ๆ นี้เด็กทั้งสองเริ่มเซื่องซึมและในที่สุด และตื่นขึ้นมา "พี่น้องสาว"เซลล์จึงจะปราบฮันไม่จำเป็นต้องเป็น กลัว .. ความรักน้องสาวของบราเดอร์ ... เพียงแค่เมื่อดวงจันทร์จิน พระจันทร์เต็มดวงเราจะสามารถที่จะหาทางกลับบ้าน " เพื่อ สะท้อนให้เห็นถึงจำนวนมากสองมือพี่น้อง. ออกเมื่อท้องฟ้าเริ่มสดใสเด็กทั้งสองมาถึงที่ห้องโดยสาร "สิ่งที่เป็นที่น่าสงสัย? « "ดังนั้นการพูดว่า" พ่อ " ของ " พ่อแม่เลี้ยงเอาค้อน เป็นครั้งแรก .. . " " "ครั้งต่อไปที่เราจะไม่ได้กลับมาที่นี่อีกครั้ง". " ฮันกล่าว.

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 2:[สำเนา]

คัดลอก!

ใกล้กับขอบของหน้าผาในป่าซึ่งเป็นหนึ่งในครอบครัวของคนตัดไม้ที่น่าสงสารมากอาศัยอยู่ในไม้และนำพวกเขาไปยังเมืองสำหรับลูกแต่มันก็เป็นเวลาต่อมาและได้บอกว่า. " โดยไม่ต้องร้องไห้อีกต่อไป .. "ฮันเซล และเกรเทลพวกเขากับเธอเป็นผู้หญิงที่อารมณ์เสียเมื่อพ่อไปทำงานแล้วบ้านเธอจะอยู่ที่จะบอกให้เขารู้ว่า. " อะไรวิธีการทำงาน ... "ต่อมาในปี, ข้าวสาลีและอาหารหมด, เกินไปจะต้องอดอาหารจนตายและอาจจะมี
" เพียงพอที่จะให้สำหรับเด็กของพวกเขาผม
"ถ้า เพื่อให้ลึกลงไปในป่าและปล่อยให้พวกเขามี" "เด็ก ๆ ไม่ทำอย่างนั้น. อื่น ๆ"แม่เลี้ยงกล่าวว่า" โอ้นี่เก่าที่ว่าอาหารหมดที่เหมาะสมดีหรือไม่? " เธอ
ปรากฏตัวทั้งสองผ่านเงาที่ประตู .. .. " ฉันจะไม่กลับมาที่นี่อีกครั้ง .... "เกรเทลเริ่มที่จะร้องไห้" อย่ากลัวที่ฉันมีแผนการบางอย่าง ที่"แล้วทั้งหมดของทุกคนอย่างฉับพลันหลับ Hansel เป็นเหมือนเดิน. ย่องออกไปในลานหน้าบ้านของ"เอกเอกอี้ X" ในเช้าวันแม่ขึ้นมาเด็กสองคน. "ตื่นขึ้นมาในเร็ว ๆ นี้แล้ว" เธอเรียกว่า "พ่อของฉันกำลังจะไปตัดไม้ในป่าเราจะไปกับเขา" " ช่วยให้เราสามารถปกป้องมัน. "
ฮันเซลกับเกรเทลและในช่วงอื่น ๆ . หลายต่อหลายครั้ง"นี่คือ? "ฮันเซลตอบว่า" มันก็เหมือนกับ เสียเงินฤดูใบไม้ร่วงนี้. "พ่อของฉันกล่าวว่า" ที่ไม่เสียเงินตก แต่
เขาหมายถึงการเป็นลึกและนอนบอกพวกเขาที่จะไปสู่การเข้าสู่ระบบอื่น ๆ
เร็ว ๆ นี้เด็กทั้งสองเริ่มง่วงนอนและในที่สุดก็ตื่นขึ้นมา มา"เขาทำให้พี่ชายของเขาฮันเซลกล่าวว่า. "อย่ากลัวที่จะ .. ผมเชื่อว่ามันเป็นความรัก .. เมื่อดวงจันทร์เป็นวันพระจันทร์เต็มดวงแล้วเราสามารถหาทางกลับบ้าน "กล่าวว่าอื่น ๆ . สะท้อนให้เห็นสองมือเดินออกมาเมื่อถือ ท้องฟ้าเริ่มสดใสเด็กสองคนของพวกเขามาถึงกระท่อม" ที่เป็นที่น่าสงสัยหรืออะไร. ?? "ผมพูดว่า" " ว่ามัน! แม่เลี้ยงได้สั่งให้พ่อเอาค้อนก็เป็นครั้งแรก ... " " "ถัดไป เวลาที่เราจะไม่กลับมาที่นี่อีกครั้งอย่างแน่นอน "" ฮันเซล พูด

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 3:[สำเนา]

คัดลอก!

ใกล้กับขอบของหน้าผาในป่าหนึ่ง ตัดไม้สดที่ไม่ดีในทุกวันพ่อที่จะตัดไม้ในป่าและจะนำพวกเขาไปขายไม้ในเมือง เด็ก. มันจะช่วยให้แม่ของเขาที่บ้านด้วยการทำงานหนัก แต่แล้วอยู่นาน วันหนึ่งแม่ของพวกเขามีความต้องการการเจ็บป่วยและเสียชีวิตเขาเอาภรรยาใหม่ของเขามาที่บ้านและบอก " โดยไม่ร้องไห้อีกต่อไป. . "ฮันเซลกับเกรเทลจะต้องทำงานอย่างหนักในคำสั่งของแม่ใหม่และแม่ของพวกเขาฟื้นคืนชีพขึ้นมาไม่ได้ที่จะเป็นคนใจกว้างกับเด็กทั้งสอง เธอเป็นผู้หญิงที่ไม่ดี. เมื่อฉันไปทำงาน แม่เลี้ยงถูกสั่งให้ทำงาน ทุกอย่างในบ้านอย่างแรง ทำงานส่วนตัวของเธอเองลงในการนอนหลับ ที่อาศัยอยู่โดยไม่ต้องคิดว่าจะทำอะไรเลยThe house, she will tell lies tell me that "both children... Just play and won't help. Have to do any work one... "To stay in a year, which that year as the year arid ฝนก็ not fall wheat andFood less. So at the woodcutter's existing four people as well. If no measures and doing everything, all orders will be hungry and may die down
."Do you think to do? We're no food left enough for kids!" father told the stepmother
.The stepmother said, "if that is the case. Tomorrow, you should bring the two children in the deep woods and leave them there. It is the choice to help both of us. It without starve to death according to waste. ""Can't do that. The children will die down certainly.. if we do that, "mother said" Oh, are you that if the food down. And both of us will have to die down with. That is good?"Dad finally get to see the stepmother too as it put blame on on the idea of her and then Hansel and Gretel went
heard my parents treat talk. The presence, both from the shadows at the door..."Tomorrow we'll both have to be released in the wild. And will never come back here again..."Gretel began to cry," don't be afraid. You have some plans. "And then immediately all asleep, Hansel had secretly sneaking in. Out into the courtyard. On the ground outside strewn with a small pebble."(Yi, eg. PhD." when the time comes early in the morning, the stepmother to wake the baby. Both. "Wake up soon." she called. "Your father was going to cut wood in the forest, we will follow along with him."Hansel was quickly secretly whisper comfort him. "Don't be afraid... If we pray.God will help us to protect. "
.Hansel & Gretel father day with the stepmother came in the forest and along the way. Hansel seems to look at the back as repeatedly many times. "This is why you will like Hansel. Look back over and over again.?"Hansel said," it's like a piece of money falls. "I said," that มันไม่ใช่เศษ money fall. It's only rock fragments against the sun. Cause a light up only "
.Hansel doesn't see a bit of money as he said it, he only intended to secretly threw debris หินทิ้ง cubes. Literally act marked the return home only one...And in the long when all get in the jungles, the woodcutter and the stepmother was a fire up one, and lie to tell them to go to cut wood elsewhere. By allowing him to both sit and fled back to...
.Hansel and Gretel eat bread was derived. Soon the two children began to sleepy, and finally fall asleep over by the fire until the time of night. Both of them with a cold is awake and wake up. "You.? "Hansel and comfort him." don't be afraid... Believe me my love.When the moon is full. We can find the way home. "A stone that Hansel secretly threw away to make way for return to delaminate when the daytime, in the light of the moon cause a glowing light. On reflection, is seen.When the sky bright start, both kids arrive at the cottage. The stepmother's anger. When I see two children back very much. Tonight it stepmother said to the children's father. "Two children find a way back?On that day the two do. That is suspicious?? "I said," if only but Hansel would walk and turn. After I see many times only. "Scrap stone stepmother when to listen so said." that's it!I know...Those stones represent the trip back home. " The stepmother ordered you take the hammer. Nail hammer and to stick close room of the two children. In order not to Hansel had out to collect debris rocks are planned.Tomorrow will be a success. "And this Gretel was overheard her saying" we will never คราวต่อไป back here again. "" don't be afraid!... God will help us. "Hansel said.

การแปล กรุณารอสักครู่..

ภาษาอื่น ๆ

การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.