จากประสบการณ์เล็กๆ น้อยๆ ที่โรงเรีย

จากประสบการณ์เล็กๆ น้อยๆ ที่โรงเรียนเกิดเป็นความภาคภูมิใจที่สุดในชีวิตที่นำพามาซึ่งความสำเร็จที่ไม่คาดหวัง ว่าจะทำสิ่งนั้นได้ ...ดิฉันได้เขียนเรียงความประกวดที่โรงเรียนของฉัน ในวันสุนทรภู่ ตั้งแต่กำลังศึกษาอยู่ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 แต่ในการประกวดครั้งนั้น ดิฉันได้รับรางวัลรองชนะเลิศอันดับที่ 2 แล้วคุณครูก็คัดเลือกนักเรียนไปแข่งขันศิลปหัตถกรรมนักเรียน..บังเอิญจริงๆ ที่ดิฉันได้รับคัดเลือกให้ไปเข้าร่วมการแข่งขัน นั่นเป็นครั้งแรกที่จะเผชิญโลกกว้างคนเดียว จะได้พบผู้คนมากมาย ต่างคนต่างมาจากต่างถิ่น
ศึกที่เสี่ยงกับความหวังของโรงเรียนกำลังจะเริ่มขึ้น..ดิฉันใจสั่นมาก ตื่นเต้นสุดๆ แต่ผลออกมาดีและเป็นที่น่าภูมิใจ ดิฉันได้รับรางวัลชนะเลิศอันดับที่ 1 จึงได้เป็นตัวแทนของเขตพื้นที่การศึกษาไปแข่งขันต่อระดับภาคครั้งแรก ที่จังหวัดสกลนคร ดิฉันดีใจมากที่ทำให้ครอบครัวและคนรอบข้างภูมิใจ แต่ในการแข่งขันขันนี้ ยิ่งต้องเผชิญหน้ากับผู้คนมากมายขึ้นไปอีก ทั้งต้องห่างไกลจากพ่อแม่ มันทำให้ดิฉันรู้สึกเหมือนตัวคนเดียว แต่ยังดีที่มีคุณครูดูแล และได้นอนค้างคืนที่นั่น ระหว่างการแข่งขัน ก็ตื่นเต้นมาก แต่พยายามทำใจให้เย็นๆไว้ และผลออกมาก็ทำให้ภูมิใจอยู่ไม่น้อย เพราะได้รับรางวัลเหรียญทอง แต่ก็เศร้าใจนิดหนึ่งที่ ไม่ได้เป็นตัวแทนไปแข่งขันต่อระดับประเทศ และปีต่อมาเป็นปี 2557 ซึ่งดิฉันกำลังเรียนอยู่ชั้นมัธยมศึกษาปีที 4 คุณครูที่เคยสอนดิฉันเมื่อตอนมัธยมศึกษาตอนต้นที่ท่านเคยฝึกซ้อมดิฉันก่อนไปแข่ง ก็ได้พาไปแข่งขันการประกวดเรียงความเทิดพระเกียรติพ่อของแผ่นดิน ระดับมัธยมศึกษา ของชมรมคนรักในหลวงจังหวัดยโสธรและมูลนิธิบุคคลพอเพียง ได้จัดการแข่งขันนี้ขึ้น ซึ่งการแข่งขันครั้งนี้ก็สร้างความประทับใจให้ดิฉัน ครอบครัว และครูผู้ฝึกซ้อม สุดๆ เพราะดิฉันได้รับรางวัลชนะเลิศพร้อมเงินรางวัล 2000 บาท และได้เจอกับพี่คนหนึ่ง ซึ่งพี่เขาก็เรียนอยู่โรงเรียนเดียวกันกับดิฉัน แต่ไม่ได้แข่งรายการเดียวกัน เขาที่ทำให้ดิฉันรู้สึกหัวใจเต้นแรงทุกครั้งที่ได้เจอ อาจจะเป็นความบังเอิญหรือโชคชะตา ที่ทำให้เราได้พบกัน ความรู้สึกดีๆก็เพิ่มขึ้นทุกวัน จนถึงวันนี้ แต่เราก็ยังเป็นพี่น้องกันเหมือนเดิม และหลังจากการแข่งขันครั้งนั้นสิ้นสุด การแข่งขันศิลปหัตถกรรมแห่งปีก็ได้เริ่มขึ้น คุณครูก็ได้คัดเลือกให้ดิฉันเป็นตัวแทนในการแข่งขัน และจากประสบการณ์ครั้งที่แล้วก็ทำให้ไม่รู้สึกตื่นเต้นน้อยลง แต่การแข่งขันก็ดำเนินไปอย่างราบรื่น ผลออกมาก็ทำให้รู้สึกประทับใจยิ่งขึ้น เพราะได้รับคัดเลือกไปแข่นขันระดับภาคเป็นปีที่ 2 ติดต่อกัน
ประสบการณ์ที่ผ่านมาทำให้อยากรู้ว่าปี 2558 ถ้ามีการแข่งขันอีก ดิฉันจะทำได้ดีเท่าปีที่ผ่านมาหรือไม่ และน่าเสียดายที่ปีการศึกษานี้ ไม่มีการจัดการแข่งขันรายการนี้ แต่อย่างไรก็ดี เพราะดิฉันจะได้มีเวลาให้กับการเรียนมากขึ้น “เราทุกคนควรเป็นแบบอย่างที่ดีของเยาวชนและเป็นกำลังสำคัญในการพัฒนาสังคมและประเทศชาติสืบไป”

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 1:

From a little school pride in early life, success does not expect it to do so. ... I have to write my essay contest at school. For 39/Mussel Since studying high school 3 years but in the contest. I won second runner-up and qualifying student, teacher to student, handicraft competition. .. actually I happen to have been selected to participate in the competition, that is the first to face the world alone, has found a lot of people who come from the native window. ศึกที่เสี่ยงกับความหวังของโรงเรียนกำลังจะเริ่มขึ้น..ดิฉันใจสั่นมาก ตื่นเต้นสุดๆ แต่ผลออกมาดีและเป็นที่น่าภูมิใจ ดิฉันได้รับรางวัลชนะเลิศอันดับที่ 1 จึงได้เป็นตัวแทนของเขตพื้นที่การศึกษาไปแข่งขันต่อระดับภาคครั้งแรก ที่จังหวัดสกลนคร ดิฉันดีใจมากที่ทำให้ครอบครัวและคนรอบข้างภูมิใจ แต่ในการแข่งขันขันนี้ ยิ่งต้องเผชิญหน้ากับผู้คนมากมายขึ้นไปอีก ทั้งต้องห่างไกลจากพ่อแม่ มันทำให้ดิฉันรู้สึกเหมือนตัวคนเดียว แต่ยังดีที่มีคุณครูดูแล และได้นอนค้างคืนที่นั่น ระหว่างการแข่งขัน ก็ตื่นเต้นมาก แต่พยายามทำใจให้เย็นๆไว้ และผลออกมาก็ทำให้ภูมิใจอยู่ไม่น้อย เพราะได้รับรางวัลเหรียญทอง แต่ก็เศร้าใจนิดหนึ่งที่ ไม่ได้เป็นตัวแทนไปแข่งขันต่อระดับประเทศ และปีต่อมาเป็นปี 2557 ซึ่งดิฉันกำลังเรียนอยู่ชั้นมัธยมศึกษาปีที 4 คุณครูที่เคยสอนดิฉันเมื่อตอนมัธยมศึกษาตอนต้นที่ท่านเคยฝึกซ้อมดิฉันก่อนไปแข่ง ก็ได้พาไปแข่งขันการประกวดเรียงความเทิดพระเกียรติพ่อของแผ่นดิน ระดับมัธยมศึกษา ของชมรมคนรักในหลวงจังหวัดยโสธรและมูลนิธิบุคคลพอเพียง ได้จัดการแข่งขันนี้ขึ้น ซึ่งการแข่งขันครั้งนี้ก็สร้างความประทับใจให้ดิฉัน ครอบครัว และครูผู้ฝึกซ้อม สุดๆ เพราะดิฉันได้รับรางวัลชนะเลิศพร้อมเงินรางวัล 2000 บาท และได้เจอกับพี่คนหนึ่ง ซึ่งพี่เขาก็เรียนอยู่โรงเรียนเดียวกันกับดิฉัน แต่ไม่ได้แข่งรายการเดียวกัน เขาที่ทำให้ดิฉันรู้สึกหัวใจเต้นแรงทุกครั้งที่ได้เจอ อาจจะเป็นความบังเอิญหรือโชคชะตา ที่ทำให้เราได้พบกัน ความรู้สึกดีๆก็เพิ่มขึ้นทุกวัน จนถึงวันนี้ แต่เราก็ยังเป็นพี่น้องกันเหมือนเดิม และหลังจากการแข่งขันครั้งนั้นสิ้นสุด การแข่งขันศิลปหัตถกรรมแห่งปีก็ได้เริ่มขึ้น คุณครูก็ได้คัดเลือกให้ดิฉันเป็นตัวแทนในการแข่งขัน และจากประสบการณ์ครั้งที่แล้วก็ทำให้ไม่รู้สึกตื่นเต้นน้อยลง แต่การแข่งขันก็ดำเนินไปอย่างราบรื่น ผลออกมาก็ทำให้รู้สึกประทับใจยิ่งขึ้น เพราะได้รับคัดเลือกไปแข่นขันระดับภาคเป็นปีที่ 2 ติดต่อกัน Past experience makes the curious that year 2558 (2015) if there is a race again. I will do as good as last year or not, and unfortunately this academic year. This list is not competition, but nevertheless, because I will have the time to learn more. "We all should be good examples of youth, and as in social development, and the nation."

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 3:

From the experience of little school was a most proud of in my life, brought ซึ่งความ success does not expect to do that...I write an essay contest at my school. In sunthorn Phu. Since studying suksa 3 but in the contest. I was awarded the runner up 2.. it really is. I was selected to participate in the competition. That was the first to face the world alone, will meet a lot of people each other from ต่างถิ
. War risk with the hope of the school is going to start.I shake. So excited, but good results and is very proud. I won the championship 1 therefore represent the area to compete on the level of region for the first time, Sakon Nakhon province.But in this competition. The need to confront people up and be far away from their parents. It makes me feel alone, but also a teacher, and spent the night there, during the competition.But try to calm down. And the results were got a little proud. It won the gold medal, but also sad for a while, not a representative to compete on the country level, and a year later years 2557.