พระโอวาทพระพุทธจี้กงแห่งหนันผิง
ประทานไว้เนื่องในโอกาสประชุมธรรม 2 วัน ณ ไท่เซิง จ.ราชบุรี
วันอาทิตย์ที่ 11 มีนาคม พ.ศ. 2555
พระพุทธะช่วยเวไนยผู้ลุ่มหลง จี้กงสงฆ์อนุเคราะห์ชาวโลกหนา
แห่งจิตเดิมแท้สถิตมิไกลนา หนันผิงซันแดนฟ้ารอเจ้าคืน
ธรรมบุราณสืบเนื่องต่อถึงยุคท้าย ผู้มีใจศรัทธาแท้แจ้งพบค่า
ต้องอาศัยรากบุญเดิมมีมา ต้องอาศัยบุญญาล้ำสัมพันธ์
ด้วยเหตุในกาลยุคสามเภทภัยสู่ เบื้องฟ้ามอบประตูคืนสู่ฟ้า
ช่วยเวไนยใจลุ่มหลงขึ้นนาวา ตื่นจิตราบำเพ็ญธรรมบนโลกีย์
เพราะมีเพียงการบำเพ็ญเท่านั้นหนา จึงนำพาพ้นจากห้วงทุกข์เข็ญ
ปุถุชนคืนพุทธะด้วยบำเพ็ญ พ้นลำเค็ญจากทุกข์อันมากมาย
ผู้มีทุกข์ล้วนเกิดจากใจนี้ ดับที่เหตุมิมีเชื่อไฟนั้น
ดับที่ตนหยุดกิเลสรู้เท่าทัน ดับที่ใจหุนหันไม่วู่วาม
บำเพ็ญธรรมจึงบริสุทธิ์จากภายใน หาใช่ภายนอกสวยงามไซร้ดั่งมองเห็น
บำเพ็ญธรรมคุณธรรมจิตใสเย็น พุทธะเห็นจิตภายในมนุษย์เอย
ในวันนี้ร่วมพร้อมหน้าในสถานธรรม ฟื้นฟูณาณเดิมพุทธะคืนกลับหนา
จงสงบจิตตั้งใจฟังธรรมา เพื่อศิษยามิลุ่มหลงอีกต่อไป
ศึกษาถึงแก่นธรรมนำชีวิต พร้อมลิขิตชะตาดีงามหนา
กายวาจาใจพร้อมให้้สัมมา กลางดินฟ้ารู้ว่าให้เที่ยงตรง
ผู้เที่ยงตรงจึงไม่ทำผิดบาป สู่สถานกราบไหว้พระขอพรนั้น
ต้องรู้หยุดสร้างกรรมในชีวัน คือพรอันประเสริฐแท้ในชีวี
เหตุเพราะว่าขอผู้อื่นมิสู้ตน ขอจากตนลงแรงทำเกิดผลหนา
กอปรความดีสร้างบุญทานจึงล้ำค่า หยุดกรรมในชีวามิเบียดเบียน
หวังศิษย์รักทุกคนจากนี้ไป จงตั้งใจตนแก้ไขดีงามหนา
อนุสัยกิเลสคลายเบาบางนา ทุกเวลาศีลธรรมนำชีวี
ก้าวเข้าสู่พุทธสถานศึกษาธรรม ปฏิบัติฝึกฝนธรรมสร้างบุญแท้
ทุกขณะกราบไหว้พระศรัทธาแน่วแน่ ทวนกระแสโลกีย์หลอมจิตพุทธา
ขอทุกคนตั้งใจบำเพ็ญจริง สรรพสิ่งรอบกายเป๋็นครูสอน
นำธรรมะปรับใช้งามบวร กลางสิงขรสงบจิตพบนิพพาน.....เข้าใจไหม
บุคคลากรทั้งหลายเข้ามาใกล้
ตั้งใจฟังอาจารย์กล่าว เนิ่นนานเท่าไรที่ศิษย์อาจารย์มิได้พบหน้า
อาศัยช่วงเวลาโอกาสนี้ตรึกตรองคิด บำเพ็ญธรรมเสมอต้นปลาย คือ
ทุกขณะมิห่างจากธรรม
ทุกขณะมิผิดต่อฟ้าดิน
มิผิดต่อคน
มิผิดต่อคตนเอง
จึงดำรงตนบนโลกาได้ อย่างสง่างาม
หนทางที่ศิษย์ทั้งหลายร่วมกันเดิน ก้าวข้ามผ่านอุปสรรคนานา ทั้งร้อนหนาว
ทั้งทุกข์สุข หวังทุกคนกำซาบซึ้ง และจดจำไว้ให้จงดี จงก่อเกิดพลังอันยิ่งใหญ่ ที่จะ
ผลักผันไวไนยชายหญิงขึ้นสู่เรือธรรม พายคืนฝั่งพระนิพพาน
ศิษย์เอ๋ย...
จงใช้จิตใจเมตตาดั่งฟ้า ฉุดช่วยเวไนยให้พ้นจากทุกข์
จงใช้จิตใจหนักแน่นดั่งแผ่นดิน ยอมรับทุกความเจ็บปวดผิดพลั้งบนโลกนี้
บำเพ็ญธรรมะ ควบคู่ปฏิบัติดำเนิน อาศัยจิตศรัทธาเป็นพลังก้าว
อาศัยจิตปณิธานเป็นเป้าหมายชี้นำทาง ตลอดเวลาที่ผ่านมา
ย้อนตรึกตรองผิดพลาด บกพร่องในส่วนใด จงพร้อมใจกันแก้ไขให้สมบูรณ์
ทุกคนร่วมใจกัน จับมือกัน ก้าวเดินไปพร้อมกัน
จงรู้ว่า...
ความห่วงใยจากอาจารย์ จะไปไม่ถึงเจ้า ถ้าหากเจ้าปิดใจตน มิรับไว้
ความห่วงใยจากอาจารย์ จะสูญเปล่า ถ้าหากเจ้าไม่ร่วมใจกัน ลงมือกระทำ
ในวันนี้เป็นโอกาสที่ดี ทุกคนจับมือกัน ประสานใจกัน
จากนี้ไปร่วมช่วยกันนำพา นาวาธรรมนี้ไปสู่ฝั่ง นำพาเวไนยทั้งหลาย
มุ่งบำเพ็ญเพื่อพ้นทุกข์อย่างแท้จริง ลดละอัตตาทิฐิตน
มิยึดมั่นไว้ รับปากได้ไหม มิใช่แค่เพียงวันนี้ เวลานี้เท่านั้น
แต่หมายถึงตลอดไป ทุกขณะจิตต้องร่วมใจสามัคคี รู้หน้าที่ตน
สำนึกคุณฟ้า สำนึกขอขมาผิดบาป รู้ว่าเวลาคับขัน
ต้องรู้ลงแรงกวดขันตน ต้องรู้ก้าวหน้า ยกระดับจิต
ต้องรู้ส่งเสริมด้วยรักเมตตา ต้องรู้อภัย
มอบให้แก่กัน สั่งสมคุณธรรมให้งดงามในจิตใจ
บำเพ็ญชาตินี้ เพื่อหลุดพ้นทุกข์จากการเวียนว่าย
แท้่จริง อย่าทำให้ความห่วงใยของอาจารย์ สูญเปล่า.....เข้าใจไหม