ในการประชุมสมัชชาแห่งชาติครั้งที่ 6

ในการประชุมสมัชชาแห่งชาติครั้งที่ 6 ของเวียดนาม เมื่อปี 2529 นับเป็นจุดเปลี่ยนที่สำคัญของ การพัฒนาเศรษฐกิจสู่ระบบตลาดภายใต้การควบคุมของรัฐบาล ต่อมา ในการประชุมสมัชชาพรรคครั้งที่ 7 เมื่อวันที่ 29 ธันวาคม 2530 จึงมีการออกกฎหมายส่งเสริมการลงทุนจากต่างประเทศ (Law on Foreign Direct Investment) เป็นครั้งแรก จนถึงปัจจุบัน มีการปรับปรุงแก้ไขไปแล้ว 4 ครั้ง เมื่อวันที่ 30 มิถุนายน 2533 วันที่23 ธันวาคม 2535 วันที่ 12 พฤศจิกายน 2539 และวันที่ 9 มิถุนายน 2543 หลังจากนั้น มีการแก้ไขบทบัญญัติที่เกี่ยวข้องเป็นระยะๆ ล่าสุด มีประกาศแก้ไขเงื่อนไขและสิทธิประโยชน์ ของนักลงทุนต่างประเทศเมื่อปลายปี 2546 และกลางปี 2547 ซึ่งจะได้กล่าวต่อไป

ปัจจุบัน หน่วยงานที่มีหน้าที่ดูแลการลงทุนโดยตรงจากต่างประเทศ คือ Foreign Investment Agency ในสังกัดกระทรวงวางแผนและการลงทุน (Ministry of Planning and Investment: MPI) และมีหน่วยงานระดับกรม (Department of Planning and Investment : DPI) ประจาอยู่ในทุกจังหวัด ทั้งนี้ ในกฎหมายการลงทุนจากต่างประเทศของเวียดนามให้การรับประกันว่าจะให้การปฏิบัติอย่างเป็นธรรมและเท่าเทียมกันต่อนักลงทุนต่างชาติที่ลงทุนในเวียดนามในด้านต่างๆ ดังนี้

1) ไม่มีการยึดทรัพย์สินหรือโอนกิจการลงทุนของต่างประเทศเป็นของรัฐ ตลอดช่วงระยะเวลาของการลงทุน

2) ให้การรับประกันว่าจะปกป้องสิทธิในทรัพย์สินอุตสาหกรรม และผลประโยชน์ในการถ่ายทอดเทคโนโลยีในเวียดนาม

3) รัฐบาลจะปกป้องผลประโยชน์ของนักลงทุนอย่างสมเหตุสมผล หากมีการเปลี่ยนแปลงกฎหมายใดๆ ที่ก่อให้เกิดความเสียหายแก่นักลงทุน เช่น หากกฎหมายที่ประกาศใช้ภายหลัง ทาให้ผลประโยชน์ของนักลงทุนลดลง นักลงทุนที่ลงทุนก่อนหน้าที่กฎหมายใหม่ประกาศใช้มีสิทธิเลือกใช้สิทธิประโยชน์ตามกฎหมายเดิมได้

4) รัฐบาลรับประกันการให้สิทธิการโอนย้ายไปต่างประเทศสาหรับ

- กำไรจากการดาเนินธุรกิจ
- เงินที่ได้รับจากการจัดเตรียมเทคโนโลยีและการบริการ
- เงินต้นและดอกเบี้ยของเงินกู้จากต่างประเทศในระหว่างดาเนินกิจการ
-เงินลงทุน
- เงินและทรัพย์สินอื่นๆ ที่มีกรรมสิทธิ์โดยชอบด้วยกฎหมาย
- รายได้หลังหักภาษีรายได้ของแรงงานต่างชาติที่ทางานในเวียดนาม

5) เมื่อเกิดข้อพิพาทระหว่างผู้ร่วมทุน หรือระหว่างบริษัทต่างชาติกับสถาบันใด ๆ ของเวียดนาม และไม่สามารถตกลงกันได้ สามารถเสนอให้อนุญาโตตุลาการหรือองค์กรอื่นๆ ตามที่ตกลงกันเป็นผู้ไกล่เกลี่ยหรือประนีประนอมได้

6) อนุญาตให้บริษัทต่างชาติดาเนินการลงทุนได้ 50 ปี และสามารถต่อเวลาได้ถึง 70 ปี

รูปแบบการลงทุนของต่างชาติในเวียดนาม

การลงทุนของต่างชาติในเวียดนามสามารถทาได้หลายรูปแบบ ทั้งในรูปสัญญาร่วมลงทุน กิจการร่วมทุน กิจการที่ต่างชาติเป็นเจ้าของทั้งหมด และอื่นๆ
1. สัญญาร่วมลงทุนธุรกิจ (Business Co-operation Contract : BCC) เป็นการร่วมทุนทาธุรกิจระหว่างนักลงทุนต่างชาติกับนักลงทุนเวียดนาม ซึ่งอาจมีมากกว่า 1 รายเข้าร่วมทาธุรกิจด้วย มีความยืดหยุ่นมากที่สุด นิยมทาในอุตสาหกรรมประเภทน้ามัน โทรคมนาคม และการโฆษณา
ตามกฎหมายสัญญาลักษณะนี้ไม่ถือว่าเป็นการจัดตั้งบริษัทจากัดแห่งใหม่แต่เป็นการสร้าง ความผูกพันโดยสัญญาของโครงการนั้นๆ ด้วยความสมัครใจของทั้งสองฝ่ายในการจัดสรรหน้าที่ ความรับผิดชอบกาไรและขาดทุนและไม่มีข้อกาหนดเรื่องเงินทุนขั้นต่าของต่างชาติ ระยะเวลาของสัญญาขึ้นอยู่กับการตกลงกัน และนักลงทุนต่างชาติสามารถโอนเงินกาไรกลับประเทศได้ค่อนข้างง่าย แม้ว่าจะไม่มีข้อจากัดในเรื่องระยะเวลาแต่โดยส่วนใหญ่แล้วสัญญาชนิดนี้จะเป็นสัญญาระยะสั้น ข้อเสียของการลงทุนประเภทนี้ คือ ไม่มีการจากัดความรับผิดชอบหากเกิดการขาดทุน อีกทั้งนักลงทุนต่างชาติยังขาดความเป็นอิสระในการบริหารงาน
2. กิจการร่วมทุน (Joint Venture : JV) ในอดีต กิจการร่วมทุนเป็นรูปแบบที่นิยมกันมากในเวียดนาม แต่ปัจจุบันเริ่มลดลง เนื่องจากมักมีปัญหาด้านการบริหารงานและการขยายธุรกิจ กิจการร่วมทุนก่อตั้งโดยสัญญาร่วมทุนระหว่าง นักลงทุนต่างชาติรายเดียวหรือหลายรายกับนักลงทุนของเวียดนามรายเดียวหรือหลายราย เพื่อดาเนินกิจการทางธุรกิจร่วมกัน หรือบางกรณีอาจเป็นการดาเนินการระหว่างรัฐบาลต่างประเทศกับรัฐบาลเวียดนามก็ได้ การลงทุนประเภทนี้เป็นการตั้งบริษัทใหม่ในรูปหุ้นส่วนที่จากัดความรับผิดชอบ มีสภาพเป็นนิติบุคคลตามกฎหมายของเวียดนาม การก่อตั้งต้องได้รับใบอนุญาตและจดทะเบียนก่อตั้งจากกระทรวงวางแผนและการลงทุน (Ministry of Planning and Investment : MPI) ทั้งนี้ ผู้ที่เข้าร่วมลงทุนจะมีกฎหมายกาหนดที่ชัดเจนเกี่ยวกับการลงทุน โดยมีสัดส่วนทุนของแต่ละฝ่ายที่ชัดเจนตามข้อตกลง นักลงทุนต่างชาติอาจลงทุนในรูปของเงินตราต่างประเทศ โรงงาน เครื่องจักรและอุปกรณ์สิทธิบัตร ความรู้ทางเทคนิค กระบวนการทางเทคนิค และการบริการทางเทคนิคก็ได้ ซึ่งจะมีการประเมินค่าทุนเหล่านั้นเป็นตัวเงินโดยใช้ราคาตลาด ณ เวลานั้น สาหรับนักลงทุนชาวเวียดนามอาจลงทุนในรูปเงินตราของเวียดนามหรือเงินตราต่างประเทศ ทรัพยากรธรรมชาติ ที่ดิน โรงงาน หรือแรงงานก็ได้ ไม่มีการกาหนดเพดานของการลงทุนร่วม หรือสัดส่วนการลงทุนของนักลงทุนต่างชาติ แต่โดยทั่วไปสัดส่วนการลงทุนจากต่างชาติต้องไม่น้อยกว่าร้อยละ 30 ของเงินลงทุนทั้งหมด ในส่วนของกาไรและความเสี่ยงต่างๆ ของกิจการร่วมทุนจะเฉลี่ยไปในแต่ละฝ่ายที่ร่วมลงทุนตามสัดส่วนของทุน ระยะเวลาของการลงทุนจะกาหนดไว้ชัดเจนในสัญญา หากไม่สามารถทาได้ตามเวลาที่กาหนดอาจถูกยกเลิกสัญญาทันที ระยะเวลาของสัญญากาหนดไว้ไม่เกิน 50 ปี แต่ทั้งนี้ก็ขึ้นกับเงินลงทุนด้วย กิจการร่วมทุนจะดาเนินการโดยคณะกรรมการบริหาร (Board of Management: BOM) ซึ่งประกอบด้วยผู้แทนจากแต่ละฝ่ายตามสัดส่วนของเงินลงทุน ทั้งนี้สมาชิกอย่างน้อย 2 คน ใน BOM จะต้องมาจากฝ่ายเวียดนาม ส่วนประธานของ BOM มาจากการแต่งตั้งโดยผู้ร่วมกิจการทั้งสองฝ่าย ซึ่งเห็นชอบร่วมกันเป็นเอกฉันท์ และ BOM จะแต่งตั้งผู้อานวยการทั่วไปและรองผู้อานวยการทั่วไป เพื่อรับผิดชอบในการบริหารกิจการ ซึ่งผู

ผลลัพธ์ (เวียดนาม) 1:

Cuộc họp ở Hội đồng quốc gia của Việt Nam mà 6 lần. Năm tính là một quan trọng bước ngoặt 2529 phát triển kinh tế với một hệ thống thị trường dưới sự kiểm soát của chính phủ. Sau đó, Trong cuộc họp, Đại hội, khi các bên sẽ là tháng 12 29 2530 pháp luật để thúc đẩy đầu tư từ nước ngoài (luật nước ngoài trực tiếp đầu tư vào) cho lần đầu tiên vào ngày hôm nay. Đã có 4 sửa đổi ngày 30 tháng sáu-tháng mười một 12, và tháng mười hai 23 2535 2533 2539 2543 tháng 9 sau khi nó được chỉnh sửa, các quy định có liên quan của mới nhất theo định kỳ. Lợi ích sửa chữa, điều kiện và thông báo là nhà đầu tư nước ngoài vào cuối năm ngoái 2546 2547 & mid, mà được mô tả sau này.ปัจจุบัน หน่วยงานที่มีหน้าที่ดูแลการลงทุนโดยตรงจากต่างประเทศ คือ Foreign Investment Agency ในสังกัดกระทรวงวางแผนและการลงทุน (Ministry of Planning and Investment: MPI) และมีหน่วยงานระดับกรม (Department of Planning and Investment : DPI) ประจาอยู่ในทุกจังหวัด ทั้งนี้ ในกฎหมายการลงทุนจากต่างประเทศของเวียดนามให้การรับประกันว่าจะให้การปฏิบัติอย่างเป็นธรรมและเท่าเทียมกันต่อนักลงทุนต่างชาติที่ลงทุนในเวียดนามในด้านต่างๆ ดังนี้1) ไม่มีการยึดทรัพย์สินหรือโอนกิจการลงทุนของต่างประเทศเป็นของรัฐ ตลอดช่วงระยะเวลาของการลงทุน2) ให้การรับประกันว่าจะปกป้องสิทธิในทรัพย์สินอุตสาหกรรม และผลประโยชน์ในการถ่ายทอดเทคโนโลยีในเวียดนาม3) รัฐบาลจะปกป้องผลประโยชน์ของนักลงทุนอย่างสมเหตุสมผล หากมีการเปลี่ยนแปลงกฎหมายใดๆ ที่ก่อให้เกิดความเสียหายแก่นักลงทุน เช่น หากกฎหมายที่ประกาศใช้ภายหลัง ทาให้ผลประโยชน์ของนักลงทุนลดลง นักลงทุนที่ลงทุนก่อนหน้าที่กฎหมายใหม่ประกาศใช้มีสิทธิเลือกใช้สิทธิประโยชน์ตามกฎหมายเดิมได้4) รัฐบาลรับประกันการให้สิทธิการโอนย้ายไปต่างประเทศสาหรับ- กำไรจากการดาเนินธุรกิจ- เงินที่ได้รับจากการจัดเตรียมเทคโนโลยีและการบริการ- เงินต้นและดอกเบี้ยของเงินกู้จากต่างประเทศในระหว่างดาเนินกิจการ-เงินลงทุน - เงินและทรัพย์สินอื่นๆ ที่มีกรรมสิทธิ์โดยชอบด้วยกฎหมาย- รายได้หลังหักภาษีรายได้ของแรงงานต่างชาติที่ทางานในเวียดนาม5) เมื่อเกิดข้อพิพาทระหว่างผู้ร่วมทุน หรือระหว่างบริษัทต่างชาติกับสถาบันใด ๆ ของเวียดนาม และไม่สามารถตกลงกันได้ สามารถเสนอให้อนุญาโตตุลาการหรือองค์กรอื่นๆ ตามที่ตกลงกันเป็นผู้ไกล่เกลี่ยหรือประนีประนอมได้6) อนุญาตให้บริษัทต่างชาติดาเนินการลงทุนได้ 50 ปี และสามารถต่อเวลาได้ถึง 70 ปีรูปแบบการลงทุนของต่างชาติในเวียดนามการลงทุนของต่างชาติในเวียดนามสามารถทาได้หลายรูปแบบ ทั้งในรูปสัญญาร่วมลงทุน กิจการร่วมทุน กิจการที่ต่างชาติเป็นเจ้าของทั้งหมด และอื่นๆ1. สัญญาร่วมลงทุนธุรกิจ (Business Co-operation Contract : BCC) เป็นการร่วมทุนทาธุรกิจระหว่างนักลงทุนต่างชาติกับนักลงทุนเวียดนาม ซึ่งอาจมีมากกว่า 1 รายเข้าร่วมทาธุรกิจด้วย มีความยืดหยุ่นมากที่สุด นิยมทาในอุตสาหกรรมประเภทน้ามัน โทรคมนาคม และการโฆษณา
ตามกฎหมายสัญญาลักษณะนี้ไม่ถือว่าเป็นการจัดตั้งบริษัทจากัดแห่งใหม่แต่เป็นการสร้าง ความผูกพันโดยสัญญาของโครงการนั้นๆ ด้วยความสมัครใจของทั้งสองฝ่ายในการจัดสรรหน้าที่ ความรับผิดชอบกาไรและขาดทุนและไม่มีข้อกาหนดเรื่องเงินทุนขั้นต่าของต่างชาติ ระยะเวลาของสัญญาขึ้นอยู่กับการตกลงกัน และนักลงทุนต่างชาติสามารถโอนเงินกาไรกลับประเทศได้ค่อนข้างง่าย แม้ว่าจะไม่มีข้อจากัดในเรื่องระยะเวลาแต่โดยส่วนใหญ่แล้วสัญญาชนิดนี้จะเป็นสัญญาระยะสั้น ข้อเสียของการลงทุนประเภทนี้ คือ ไม่มีการจากัดความรับผิดชอบหากเกิดการขาดทุน อีกทั้งนักลงทุนต่างชาติยังขาดความเป็นอิสระในการบริหารงาน
2. กิจการร่วมทุน (Joint Venture : JV) ในอดีต กิจการร่วมทุนเป็นรูปแบบที่นิยมกันมากในเวียดนาม แต่ปัจจุบันเริ่มลดลง เนื่องจากมักมีปัญหาด้านการบริหารงานและการขยายธุรกิจ กิจการร่วมทุนก่อตั้งโดยสัญญาร่วมทุนระหว่าง นักลงทุนต่างชาติรายเดียวหรือหลายรายกับนักลงทุนของเวียดนามรายเดียวหรือหลายราย เพื่อดาเนินกิจการทางธุรกิจร่วมกัน หรือบางกรณีอาจเป็นการดาเนินการระหว่างรัฐบาลต่างประเทศกับรัฐบาลเวียดนามก็ได้ การลงทุนประเภทนี้เป็นการตั้งบริษัทใหม่ในรูปหุ้นส่วนที่จากัดความรับผิดชอบ มีสภาพเป็นนิติบุคคลตามกฎหมายของเวียดนาม การก่อตั้งต้องได้รับใบอนุญาตและจดทะเบียนก่อตั้งจากกระทรวงวางแผนและการลงทุน (Ministry of Planning and Investment : MPI) ทั้งนี้ ผู้ที่เข้าร่วมลงทุนจะมีกฎหมายกาหนดที่ชัดเจนเกี่ยวกับการลงทุน โดยมีสัดส่วนทุนของแต่ละฝ่ายที่ชัดเจนตามข้อตกลง นักลงทุนต่างชาติอาจลงทุนในรูปของเงินตราต่างประเทศ โรงงาน เครื่องจักรและอุปกรณ์สิทธิบัตร ความรู้ทางเทคนิค กระบวนการทางเทคนิค และการบริการทางเทคนิคก็ได้ ซึ่งจะมีการประเมินค่าทุนเหล่านั้นเป็นตัวเงินโดยใช้ราคาตลาด ณ เวลานั้น สาหรับนักลงทุนชาวเวียดนามอาจลงทุนในรูปเงินตราของเวียดนามหรือเงินตราต่างประเทศ ทรัพยากรธรรมชาติ ที่ดิน โรงงาน หรือแรงงานก็ได้ ไม่มีการกาหนดเพดานของการลงทุนร่วม หรือสัดส่วนการลงทุนของนักลงทุนต่างชาติ แต่โดยทั่วไปสัดส่วนการลงทุนจากต่างชาติต้องไม่น้อยกว่าร้อยละ 30 ของเงินลงทุนทั้งหมด ในส่วนของกาไรและความเสี่ยงต่างๆ ของกิจการร่วมทุนจะเฉลี่ยไปในแต่ละฝ่ายที่ร่วมลงทุนตามสัดส่วนของทุน ระยะเวลาของการลงทุนจะกาหนดไว้ชัดเจนในสัญญา หากไม่สามารถทาได้ตามเวลาที่กาหนดอาจถูกยกเลิกสัญญาทันที ระยะเวลาของสัญญากาหนดไว้ไม่เกิน 50 ปี แต่ทั้งนี้ก็ขึ้นกับเงินลงทุนด้วย กิจการร่วมทุนจะดาเนินการโดยคณะกรรมการบริหาร (Board of Management: BOM) ซึ่งประกอบด้วยผู้แทนจากแต่ละฝ่ายตามสัดส่วนของเงินลงทุน ทั้งนี้สมาชิกอย่างน้อย 2 คน ใน BOM จะต้องมาจากฝ่ายเวียดนาม ส่วนประธานของ BOM มาจากการแต่งตั้งโดยผู้ร่วมกิจการทั้งสองฝ่าย ซึ่งเห็นชอบร่วมกันเป็นเอกฉันท์ และ BOM จะแต่งตั้งผู้อานวยการทั่วไปและรองผู้อานวยการทั่วไป เพื่อรับผิดชอบในการบริหารกิจการ ซึ่งผู