ค่าจ้างแบ่งออกพิจารณาได้ดังนี้ ๑. ค

ค่าจ้างแบ่งออกพิจารณาได้ดังนี้ ๑. ค่าจ้างจะต้องเป็นเงิน เท่านั้น ตามกฎหมายคุ้มครองแรงงานฉบับเดิม ค่าจ้างรวมถึงสิ่งของด้วย ดังนั้น ต่อไปนี้ของที่นายจ้างจ่ายให้แก่ลูกจ้างจะไม่น่านำมาคำนวณรวมเป็นค่าจ้าง ๒. นายจ้างและลูกจ้างตกลงกำหนดจำนวนเงินกัน ส่วนตกลงกันอย่างไรก็ต้องดูถ้อยคำต่อไปนี้ คือ ตกลงกัน “ตามสัญญาจ้าง” คำว่าสัญญาจ้างนั้น มาตรา ๕ บัญญัติว่า
สัญญาจ้าง หมายความว่า สัญญาไม่ว่าเป็นหนังสือหรือด้วยวาจาระบุชัดเจนหรือเป็นที่เข้าใจโดยปริยายซึ่งบุคคลหนึ่งเรียกว่าลูกจ้างตกลงจะทำงานให้แก่บุคคลอีกบุคคลหนึ่งเรียกว่านายจ้างตกลงจะให้ค่าจ้างตลอดระยะเวลาที่ทำงานให้ ๓. จ่ายเป็นค่าตอบแทนในการทำงาน ซึ่งหมายถึงเงินที่นายจ้างและลูกจ้างตกลงกัน ต้องมีวัตถุประสงค์ที่จะจ่ายเป็นค่าตอบแทนในการทำงานเท่านั้น ถ้าจ่ายโดยมีวัตถุประสงค์เป็นอย่างอื่น เช่น จ่ายเพื่อช่วยเหลือลูกจ้างในเรื่องที่พักอาศัย (ค่าเช่าบ้าน) จ่ายเพื่อช่วยเหลือการศึกษาของบุตรลูกจ้าง (ค่าเล่าเรียน) เงินจำนวนนั้นต้องถือว่าไม่ใช่ค่าจ้างเพราะไม่ได้ตอบแทนการทำงานโดยตรง ๔. ค่าจ้างจะต้องตอบแทนการทำงานสำหรับระยะเวลาทำงานปกติ ซึ่งหมายถึงเงินที่นายจ้างจ่ายให้เฉพาะที่ตอบแทนการทำงานในช่วงระยะเวลาทำงานปกติที่นายจ้างได้กำหนดไว้ตามมาตรา ๒๓ ส่วนเงินที่ตอบแทนการทำงานในช่วงระยะเวลาอื่น (เช่นหลังเวลาเลิกงานแล้วหรือก่อนเวลาเข้าทำงานหรือในวันหยุด) เงินจำนวนนั้นก็ไม่ใช่ค่าจ้าง แต่อาจจะเป็นเงินประเภทที่มีชื่อเรียกอย่างอื่น เช่น ค่าล่วงเวลา ค่าทำงานในวันหยุด หรือค่าล่วงเวลาในวันหยุดเป็นต้น การจ่ายค่าตอบแทนในการทำงานให้แก่ลูกจ้างนั้นมี ๒ ประเภท คือ ๑. การจ่ายค่าตอบแทนในการทำงานโดยถือระยะเวลาเป็นสำคัญ (Time rate) หมายถึง การจ่ายค่าจ้างที่ถือหน่วยระยะเวลาเป็นหลักในการคำนวณ ทั้งนี้ไม่ว่าลูกจ้างจะทำงานได้ผลงานมากน้อยเพียงใด ซึ่งกฎหมายได้กำหนดไว้ว่าระยะเวลาที่จ่ายกันนั้น อาจจะเป็นการกำหนดเป็นรายชั่วโมง รายวัน รายสัปดาห์ รายเดือน หรือรายระยะเวลาอย่างอื่นก็ได้ คำว่า “ระยะเวลาอย่างอื่น” นั้นสมัยโบราณมีการจ้างเป็นรายปักษ์ หรือรายไตรมาส หรือรายปี เป็นอาทิ๒. การจ่ายค่าตอบแทนในการทำงานโดยถือตามผลงานที่ลูกจ้างทำได้เป็นสำคัญ (Piece Rate) หมายถึงการจ่ายค่าจ้างที่ถือผลงานแต่ละหน่วยที่ลูกจ้างทำได้เป็นหลักในการคำนวณทั้งนี้ไม่ว่าลูกจ้างใช้ระยะเวลาในการทำงานนานเท่าใดก็ตาม เมื่อลูกจ้างได้ผลงานออกมาเท่าใดก็ตามจะคำนวณค่าจ้างไปตามจำนวนนับของผลงานนั้น เช่น การกำหนดค่าจ้างในการทำงานต่อโต๊ะเป็นตัว เป่าแก้วเป็นโหลเงินที่เรียกชื่ออย่างอื่นที่ถือว่าเป็นค่าจ้าง ๑. เบี้ยเลี้ยง ๒. ค่าครองชีพ ๓. เงินค่านายหน้าหรือเงินประเภทเดียวกัน๔. ค่าพาหนะและเงินประเภทเดียวกัน ๕. ค่าน้ำมันรถ ๖. เงินพิเศษต่าง ๆ คือ เงินรางวัลพิเศษ
ประเด็นที่น่าสนใจ
เงินจำนวนใดไม่ว่าจะเรียกชื่ออย่างไรหากเป็นเงินที่นายจ้างจ่ายให้ลูกจ้างเพื่อเป็นการตอบแทนในการทำงานในเวลาทำงานปกติของวันทำงานของสัญญาจ้าง หรือจ่ายให้แกลูกจ้างโดยมีลักษณะที่เป็นประจำและมีจำนวนที่แน่นอนโดยไม่เป็นการจ่ายค่าจ้างเพื่อประการอื่นๆ ย่อมถือได้ว่าเงินดังกล่าวเป็นค่าจ้าง

เงินจำนวนใดๆไม่ว่าจะเรียกชื่ออย่างไรหากจ่ายเพื่อมีวัตถุประสงค์ในการเพื่อเป็นสวัสดิการแก่ลูกจ้าง
หรือเพื่อจูงใจให้ลูกจ้างทำงานเพิ่มขึ้น หรือเพื่อเป็นรางวัลแก่ลูกจ้าง หรือเพื่อช่วยเหลือลูกจ้าง หรือเพื่อชดใช้ค่าใช้จ่ายที่ลูกจ้างได้ออกไปเพื่อกิจการของนายจ้างย่อมไม่ถือเป็นค่าจ้าง

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 1:

The payroll shall be divided as follows: 1. wages must be cash only labor protection laws, according to the original. Wages, including what's so Following that the employer paid to employees is calculated as the total wage 2. The employer and the employee agree, determine the amount of money together. The agreed portion, however, need to see the wording here is OK. "Contract" the contract then section 5 provisions that. สัญญาจ้าง หมายความว่า สัญญาไม่ว่าเป็นหนังสือหรือด้วยวาจาระบุชัดเจนหรือเป็นที่เข้าใจโดยปริยายซึ่งบุคคลหนึ่งเรียกว่าลูกจ้างตกลงจะทำงานให้แก่บุคคลอีกบุคคลหนึ่งเรียกว่านายจ้างตกลงจะให้ค่าจ้างตลอดระยะเวลาที่ทำงานให้ ๓. จ่ายเป็นค่าตอบแทนในการทำงาน ซึ่งหมายถึงเงินที่นายจ้างและลูกจ้างตกลงกัน ต้องมีวัตถุประสงค์ที่จะจ่ายเป็นค่าตอบแทนในการทำงานเท่านั้น ถ้าจ่ายโดยมีวัตถุประสงค์เป็นอย่างอื่น เช่น จ่ายเพื่อช่วยเหลือลูกจ้างในเรื่องที่พักอาศัย (ค่าเช่าบ้าน) จ่ายเพื่อช่วยเหลือการศึกษาของบุตรลูกจ้าง (ค่าเล่าเรียน) เงินจำนวนนั้นต้องถือว่าไม่ใช่ค่าจ้างเพราะไม่ได้ตอบแทนการทำงานโดยตรง ๔. ค่าจ้างจะต้องตอบแทนการทำงานสำหรับระยะเวลาทำงานปกติ ซึ่งหมายถึงเงินที่นายจ้างจ่ายให้เฉพาะที่ตอบแทนการทำงานในช่วงระยะเวลาทำงานปกติที่นายจ้างได้กำหนดไว้ตามมาตรา ๒๓ ส่วนเงินที่ตอบแทนการทำงานในช่วงระยะเวลาอื่น (เช่นหลังเวลาเลิกงานแล้วหรือก่อนเวลาเข้าทำงานหรือในวันหยุด) เงินจำนวนนั้นก็ไม่ใช่ค่าจ้าง แต่อาจจะเป็นเงินประเภทที่มีชื่อเรียกอย่างอื่น เช่น ค่าล่วงเวลา ค่าทำงานในวันหยุด หรือค่าล่วงเวลาในวันหยุดเป็นต้น การจ่ายค่าตอบแทนในการทำงานให้แก่ลูกจ้างนั้นมี ๒ ประเภท คือ ๑. การจ่ายค่าตอบแทนในการทำงานโดยถือระยะเวลาเป็นสำคัญ (Time rate) หมายถึง การจ่ายค่าจ้างที่ถือหน่วยระยะเวลาเป็นหลักในการคำนวณ ทั้งนี้ไม่ว่าลูกจ้างจะทำงานได้ผลงานมากน้อยเพียงใด ซึ่งกฎหมายได้กำหนดไว้ว่าระยะเวลาที่จ่ายกันนั้น อาจจะเป็นการกำหนดเป็นรายชั่วโมง รายวัน รายสัปดาห์ รายเดือน หรือรายระยะเวลาอย่างอื่นก็ได้ คำว่า “ระยะเวลาอย่างอื่น” นั้นสมัยโบราณมีการจ้างเป็นรายปักษ์ หรือรายไตรมาส หรือรายปี เป็นอาทิ๒. การจ่ายค่าตอบแทนในการทำงานโดยถือตามผลงานที่ลูกจ้างทำได้เป็นสำคัญ (Piece Rate) หมายถึงการจ่ายค่าจ้างที่ถือผลงานแต่ละหน่วยที่ลูกจ้างทำได้เป็นหลักในการคำนวณทั้งนี้ไม่ว่าลูกจ้างใช้ระยะเวลาในการทำงานนานเท่าใดก็ตาม เมื่อลูกจ้างได้ผลงานออกมาเท่าใดก็ตามจะคำนวณค่าจ้างไปตามจำนวนนับของผลงานนั้น เช่น การกำหนดค่าจ้างในการทำงานต่อโต๊ะเป็นตัว เป่าแก้วเป็นโหลเงินที่เรียกชื่ออย่างอื่นที่ถือว่าเป็นค่าจ้าง ๑. เบี้ยเลี้ยง ๒. ค่าครองชีพ ๓. เงินค่านายหน้าหรือเงินประเภทเดียวกัน๔. ค่าพาหนะและเงินประเภทเดียวกัน ๕. ค่าน้ำมันรถ ๖. เงินพิเศษต่าง ๆ คือ เงินรางวัลพิเศษ Interesting issuesAny amount, no matter what name are referred to as the employer to pay the employee the money to return to work in normal working time of the working day of a contract of employment or pay employees by continuously looks at on a regular basis, and there is a certain number without a paid for other reasons he surely regarded such funds as wages.Any amount, no matter what names are referred to with the purpose to the employees.Or, to incentivize employees to work more or to be awarded to an employee or employees, or to help to recoup the costs that an employee has to the business of the employer is not considered wages.