พรสวรรค์ของคึกฤทธิ์ ที่ยากจะหานักประพันธ์คนอื่นเปรียบได้ คือท่านสามารถพาคนอ่านเดินเข้าไปอยู่ในนวนิยายของท่านเหมือนมีโลกนั้นอยู่ในความเป็นจริง ท่านสามารถปลุกเสกตัวละครขึ้นมาจากตัวอักษรให้หายใจ มีชีวิตและเลือดเนื้อได้อย่างคนจริงๆ ไม่ใช่เป็นเพียงคำบรรยายในหน้ากระดาษ จึงไม่แปลกที่ผู้อ่านต่างก็รู้สึกคุ้นเคยกับตัวละครที่ท่านแต่ง เช่น แม่พลอยผู้งามพร้อมทั้งกายและใจ ช้อยสาวชาววังผู้ฉลาดเฉลียวเจ้าคารม เสด็จเจ้านายผู้ทรงทั้งพระเดชและพระคุณ คุณเปรมผู้ดำรงชีวิตแบบหนุ่มลูกผู้ดีชายไทยสมัยรัชกาลที่ ๕ และลูกๆทั้งสี่คน แต่ตัวละครของคึกฤทธิ์ก็ไม่ได้จำกัดเฉพาะชนชั้นสูงในสังคม ชาวบ้านอย่างไอ้ลอย พระเสม โนรี ทองโปรย เจ้าผลพระเอกและคนอื่นๆที่โดยสารเรือมาพบจุดจบพร้อมกันในเรื่อง “หลายชีวิต” ก็สะท้อนชีวิตชาวบ้านภาคกลางให้เห็นได้แจ่มแจ้ง ราวกับพวกเขาเป็นเพื่อนฝูงคนรู้จักมาแต่เก่าก่อน