ความฝันอันสูงสุด หลายๆคนเคยตั้งคำถา

ความฝันอันสูงสุด

หลายๆคนเคยตั้งคำถามกับตัวเองเสมอว่า ความต้องการของตัวเราเองคืออะไรกันแน่ ฉันก็เป็นอีกคนหนึ่งที่ตังคำถามนี้มาตลอด ณ ขณะนี้ฉันกำลังทำอะไรอยู่
ฉันเป็นคนหนึ่งที่มีความใฝ่ฝันอยากเป็นอาจารย์ในมหาวิทยาลัยมาก เพราะฉันเชื่อว่า การที่ฉันได้ถ่ายทอดความรู้ให้แก่ผู้อื่นมันจะมีประโยชน์อย่างมหาศาล กล่าวคือเมื่อฉันได้ช่วยเหลือพวกเขาแล้ว เขาเหล่านั้นก็จะนำความรู้ที่ได้นั้นไปต่อยอดให้แก่กลุ่มบุคคลต่างๆ ซึ่งมันจะเป็นการถ่ายทอดไปเรื่อยๆโดยที่ไม่รู้ว่าจุดจบนั้นจะไปสิ้นสุดอยู่ที่ตรงไหน เพียงแค่คิดมันก็ทำให้ฉันมีความสุขจนเหลือล้นแล้ว อีกอย่างหนึ่งที่เป็นเรื่องจูงใจให้ฉันอยากเป็นอาจารย์ในมหาวิทยาลัย คือ ตำแหน่งทางวิชาการ ไม่ว่าจะเป็น ผู้ช่วยศาสตราจารย์ รองศาสตราจารย์ และศาสตราจารย์ ฉันอยากได้คำเหล่านั้นวางอยู่ข้างหน้าชื่อของฉันเหลือเกิน
หลายๆคนอาจจะมองว่าฉันเป็นคนที่มีความทะเยอทะยานอันแรงกล้า มากเสียเกินไม่เคยย้อนมองไปดูศักยภาพของตนเองเลย ซึ่งมันก็เป็นดั่งที่เขาเหล่านั้นพูด เพียงแต่ว่าทั้งหมดนี้มันก็เป็นเพียงแค่ความใฝ่ฝันของฉันของฉันเท่านั้นเอง มันผิดด้วยเหรอที่ฉันอยากมีอยากเป็น ฉันเชื่อเสมอว่าถ้าหากฉันได้รับโอกาสเหล่านั้นฉันสามารถทำมันได้ดีแน่ๆเพราะมันเป็นสิ่งที่ฉันรัก การที่เราจะทำอะไรสักอย่างถ้าหากสิ่งเหล่านั้นมันเกิดขึ้นจากความต้องการของเราแล้ว ผลลัพธ์ที่ออกมาก็จะมีความสวยงามเสมอ “ลองให้โอกาสฉันดูสิแล้วฉันจะแสดงให้คุณรู้ว่าศักยภาพที่อยู่ในตัวฉันมันมีอยู่สูงเลยทีเดียว”
ปัจจุบันนี้ฉันเองเป็นลูกจ้างชั่วคราวของหน่วยงานราชการแห่งหนึ่ง ขอย้อนกลับไปตั้งแต่เริ่มต้นเดิมที่ในการเข้ามาทำงานที่นี้สักหน่อย หลังจากที่จบการศึกษาจากมหาวิทยาลัย ฉันเริ่มต้นทางเดินของฉันโดยการเดินทางไปทำงานบริษัทอีกชนแห่งหนึ่งในจังหวัดภูเก็ต ซึ่งฐานเงินเดือนและตำแหน่งก็อยู่ในระดับที่สูงพอสมควร แต่ภาระหน้าที่ที่ฉันได้รับกับความสามารถที่ฉันมีอยู่มันไม่ค่อยได้นำไปใช้ประโยชน์สักเท่าไร ฉันเลยตัดสินใจลาออก โดยตำแหน่งสุดท้ายที่ได้รับคือ ผู้ช่วยผู้จัดการฝ่ายประชาสัมพันธ์ สาเหตุที่ฉันลาออกคือ ถ้าหากฉันทำงานอยู่ที่นั้นนานเกินไปมันจะทำให้โลกทัศน์ของฉันแคบขึ้นเลยตัดสินใจลาออกทั้งๆที่ฐานเงินเดือนมีแนวโน้มที่จะเพิ่มสูงขึ้นเรื่อยๆ ฉันกลับมาตั้งหลักที่บ้านอยู่เดือนหนึ่ง ในระหว่างที่อยู่บ้านก็หางานไปเรื่อยๆ แต่นับว่าโชคยังเข้าข้างฉันอยู่บ้าง พอดีในตอนที่เรียนอยู่ได้มีโอกาสมาฝึกงานที่หน่วยราชการแห่งหนึ่ง เลยลองโทรหาพี่ที่สอนงานจะด้วยเหตุบังเอิญหรืออะไรก็แล้วแต่ในช่วงนั้นมีตำแหน่งว่างพอดีเลยทำให้ฉันมีโอกาสมาทำงานที่นี้
ในการมาทำงานในช่วงแรกเราเองก็ต้องปรับตัวเยอะมาก ทั้งในเรื่องของสังคม วัฒนธรรม อาหารการกิน และอะไรต่างๆอีกมากมาย แต่ก็มีแนวโน้มเป็นไปในทางที่ดี งานก็ไม่ได้ยากอะไรมากมาย พอที่จะแก้ปัญหาต่างๆได้ในระดับหนึ่ง แต่ปัญหาหลักๆของเราในตอนนั้นคือ เราไม่ค่อยสนิทกับพี่ที่ทำงานเท่าที่ควร สาเหตุอาจจะมาจากการที่เราไม่ค่อยพูดก็ได้ แต่พอระยะหลังๆก็ดีขึ้นมาในระดับหนึ่ง การทำงานดูเหมือนจะเป็นไปได้ดีเพราะหัวหน้างานเริ่มไว้วางใจให้เราตัดสินใจเอง ปรับแก้ในส่วนที่มีปัญหาโดยไม่ต้องขอความคิดเห็น แต่แล้วก็มีปัญหาอีกจนได้เมื่อเราจำเป็นต้องย้ายส่วนไปทำงานที่ส่วนอื่น ด้วยสาเหตุที่คนมันเกินมาเพราะส่วนกลางส่งคนกลับมาคืนในตำแหน่งที่เขายืมไป ด้วยความที่เราเขามาทำงานใหม่ในเมื่อคนมันเกินเราก็ต้องย้ายออกมาเป็นธรรมดา ด้วยสาเหตุที่ ผอ.ส่วนสงสารเลยฝากให้เรามาทำงานอีกส่วนหนึ่ง ซึ่งในการย้ายมาทำงานในครั้งนี้หน้าที่ที่ได้รับดูเหมือนเราเองจะไม่ค่อยมีความชำนาญกับมันสักเท่าไร ด้วยสาเหตุนี้เราเลยจำเป็นต้องเรียนรู้เพิ่มเติมด้วยการหาซื้อหนังสือมาอ่านมันก็พอที่จะช่วยเราได้บ้าง แต่พอนานๆไปมันก็เริ่มที่จะทำได้ในระดับหนึ่งถ้าถามว่าดีไม่ มันก็ดีอยู่ในระดับหนึ่งแต่มันก็ยังไม่ถึงที่สุด พอทำไปได้สักระยะหนึ่งงานมันเริ่มอิ่มตัวไม่ค่อยมีงานจะให้ทำ ทำให้เราเกิดอาการเบื่อหน่ายที่จะมาทำงานมากๆ เพราะเมื่อมาแล้วมันไม่มีอะไรจะให้เราทำ ปัญหาเกิดขึ้นมาอีกแล้ว เราจึงมองหาลู่ทางใหม่ในการทำงานโดยการไปสมัครงานที่อื่นตั้งไว้บ้าง มีทั้งสอบผ่านและสอบไม่ผ่าน แต่อันที่สอบผ่านแล้วมันก็ดันไม่ผ่านสัมภาษณ์ซะงั้น เออ...ชีวิตมันจะยากอะไรขนาดนี้
หากจะถามว่าตอนนี้ฉันเดินตามหาความฝันของฉันมากน้อยเท่าไรแล้วนั้น ตอบได้ทันทีว่าตอนนี้มันยังขับเคลื่อนได้น้อยมาก แต่ก็ดีกว่าที่มันจะอยู่กับที่นะ คนเราทุกๆคนย่อมมีความฝันอยู่ที่ว่าฝันของใครมันจะยิ่งใหญ่ขนาดไหน สำหรับความฝันของฉันขอแค่เพียงให้ฉันได้เป็นคนที่คอยถ่ายทอดความรู้ที่ตัวเองมีให้ผู้อื่นได้รับรู้ถึงแม้จะไม่มีตำแหน่งที่สูงๆตามที่คาดหวังไว้ก็ตามแต่
ความฝันเป็นสิ่งที่สวยงาม ไม่มีคำว่าผิด คำว่าถูก ความฝันจะเป็นแรงผลักดันกระตุ้นให้เราพัฒนาตนเองอยู่เสมอ เพื่อที่ว่าสักวันความฝันนั้นมันอาจจะเป็นจริงขึ้นมาก็ได้ ฉันเชื่อเสมอว่าไม่ว่าเราจะเป็นคนที่ร่ำรวย ยากดี มีจน แต่ทุกๆคนก็ล้วนที่จะมีความฝันอันสวยหรูได้เสมอ และคุณก็สามารถเดินตามหามันได้ เชื่อเหลือเกินว่าหากเราพยายามทำมันอย่างดีที่สุดแล้วผลที่ตามมามันก็จะดีเช่นกัน แต่ถ้าหากมันไม่เป็นไปดั่งที่เราตั้งใจแล้ว ก็อย่าไปเสียดายหรือรู้สึกว่ามันไร้ค่าแต่เพียงอย่างใด เพราะอย่างน้อยเราก็ได้ทำมันดีกว่ามานั่งเสียใจกับสิ่งที่เราไม่คิดจะทำมัน

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 1:

Ultimate dream. Many people never question yourself aware of what exactly. I went to another one, that this whole question set at the moment I'm doing. ฉันเป็นคนหนึ่งที่มีความใฝ่ฝันอยากเป็นอาจารย์ในมหาวิทยาลัยมาก เพราะฉันเชื่อว่า การที่ฉันได้ถ่ายทอดความรู้ให้แก่ผู้อื่นมันจะมีประโยชน์อย่างมหาศาล กล่าวคือเมื่อฉันได้ช่วยเหลือพวกเขาแล้ว เขาเหล่านั้นก็จะนำความรู้ที่ได้นั้นไปต่อยอดให้แก่กลุ่มบุคคลต่างๆ ซึ่งมันจะเป็นการถ่ายทอดไปเรื่อยๆโดยที่ไม่รู้ว่าจุดจบนั้นจะไปสิ้นสุดอยู่ที่ตรงไหน เพียงแค่คิดมันก็ทำให้ฉันมีความสุขจนเหลือล้นแล้ว อีกอย่างหนึ่งที่เป็นเรื่องจูงใจให้ฉันอยากเป็นอาจารย์ในมหาวิทยาลัย คือ ตำแหน่งทางวิชาการ ไม่ว่าจะเป็น ผู้ช่วยศาสตราจารย์ รองศาสตราจารย์ และศาสตราจารย์ ฉันอยากได้คำเหล่านั้นวางอยู่ข้างหน้าชื่อของฉันเหลือเกิน หลายๆคนอาจจะมองว่าฉันเป็นคนที่มีความทะเยอทะยานอันแรงกล้า มากเสียเกินไม่เคยย้อนมองไปดูศักยภาพของตนเองเลย ซึ่งมันก็เป็นดั่งที่เขาเหล่านั้นพูด เพียงแต่ว่าทั้งหมดนี้มันก็เป็นเพียงแค่ความใฝ่ฝันของฉันของฉันเท่านั้นเอง มันผิดด้วยเหรอที่ฉันอยากมีอยากเป็น ฉันเชื่อเสมอว่าถ้าหากฉันได้รับโอกาสเหล่านั้นฉันสามารถทำมันได้ดีแน่ๆเพราะมันเป็นสิ่งที่ฉันรัก การที่เราจะทำอะไรสักอย่างถ้าหากสิ่งเหล่านั้นมันเกิดขึ้นจากความต้องการของเราแล้ว ผลลัพธ์ที่ออกมาก็จะมีความสวยงามเสมอ “ลองให้โอกาสฉันดูสิแล้วฉันจะแสดงให้คุณรู้ว่าศักยภาพที่อยู่ในตัวฉันมันมีอยู่สูงเลยทีเดียว” ปัจจุบันนี้ฉันเองเป็นลูกจ้างชั่วคราวของหน่วยงานราชการแห่งหนึ่ง ขอย้อนกลับไปตั้งแต่เริ่มต้นเดิมที่ในการเข้ามาทำงานที่นี้สักหน่อย หลังจากที่จบการศึกษาจากมหาวิทยาลัย ฉันเริ่มต้นทางเดินของฉันโดยการเดินทางไปทำงานบริษัทอีกชนแห่งหนึ่งในจังหวัดภูเก็ต ซึ่งฐานเงินเดือนและตำแหน่งก็อยู่ในระดับที่สูงพอสมควร แต่ภาระหน้าที่ที่ฉันได้รับกับความสามารถที่ฉันมีอยู่มันไม่ค่อยได้นำไปใช้ประโยชน์สักเท่าไร ฉันเลยตัดสินใจลาออก โดยตำแหน่งสุดท้ายที่ได้รับคือ ผู้ช่วยผู้จัดการฝ่ายประชาสัมพันธ์ สาเหตุที่ฉันลาออกคือ ถ้าหากฉันทำงานอยู่ที่นั้นนานเกินไปมันจะทำให้โลกทัศน์ของฉันแคบขึ้นเลยตัดสินใจลาออกทั้งๆที่ฐานเงินเดือนมีแนวโน้มที่จะเพิ่มสูงขึ้นเรื่อยๆ ฉันกลับมาตั้งหลักที่บ้านอยู่เดือนหนึ่ง ในระหว่างที่อยู่บ้านก็หางานไปเรื่อยๆ แต่นับว่าโชคยังเข้าข้างฉันอยู่บ้าง พอดีในตอนที่เรียนอยู่ได้มีโอกาสมาฝึกงานที่หน่วยราชการแห่งหนึ่ง เลยลองโทรหาพี่ที่สอนงานจะด้วยเหตุบังเอิญหรืออะไรก็แล้วแต่ในช่วงนั้นมีตำแหน่งว่างพอดีเลยทำให้ฉันมีโอกาสมาทำงานที่นี้ ในการมาทำงานในช่วงแรกเราเองก็ต้องปรับตัวเยอะมาก ทั้งในเรื่องของสังคม วัฒนธรรม อาหารการกิน และอะไรต่างๆอีกมากมาย แต่ก็มีแนวโน้มเป็นไปในทางที่ดี งานก็ไม่ได้ยากอะไรมากมาย พอที่จะแก้ปัญหาต่างๆได้ในระดับหนึ่ง แต่ปัญหาหลักๆของเราในตอนนั้นคือ เราไม่ค่อยสนิทกับพี่ที่ทำงานเท่าที่ควร สาเหตุอาจจะมาจากการที่เราไม่ค่อยพูดก็ได้ แต่พอระยะหลังๆก็ดีขึ้นมาในระดับหนึ่ง การทำงานดูเหมือนจะเป็นไปได้ดีเพราะหัวหน้างานเริ่มไว้วางใจให้เราตัดสินใจเอง ปรับแก้ในส่วนที่มีปัญหาโดยไม่ต้องขอความคิดเห็น แต่แล้วก็มีปัญหาอีกจนได้เมื่อเราจำเป็นต้องย้ายส่วนไปทำงานที่ส่วนอื่น ด้วยสาเหตุที่คนมันเกินมาเพราะส่วนกลางส่งคนกลับมาคืนในตำแหน่งที่เขายืมไป ด้วยความที่เราเขามาทำงานใหม่ในเมื่อคนมันเกินเราก็ต้องย้ายออกมาเป็นธรรมดา ด้วยสาเหตุที่ ผอ.ส่วนสงสารเลยฝากให้เรามาทำงานอีกส่วนหนึ่ง ซึ่งในการย้ายมาทำงานในครั้งนี้หน้าที่ที่ได้รับดูเหมือนเราเองจะไม่ค่อยมีความชำนาญกับมันสักเท่าไร ด้วยสาเหตุนี้เราเลยจำเป็นต้องเรียนรู้เพิ่มเติมด้วยการหาซื้อหนังสือมาอ่านมันก็พอที่จะช่วยเราได้บ้าง แต่พอนานๆไปมันก็เริ่มที่จะทำได้ในระดับหนึ่งถ้าถามว่าดีไม่ มันก็ดีอยู่ในระดับหนึ่งแต่มันก็ยังไม่ถึงที่สุด พอทำไปได้สักระยะหนึ่งงานมันเริ่มอิ่มตัวไม่ค่อยมีงานจะให้ทำ ทำให้เราเกิดอาการเบื่อหน่ายที่จะมาทำงานมากๆ เพราะเมื่อมาแล้วมันไม่มีอะไรจะให้เราทำ ปัญหาเกิดขึ้นมาอีกแล้ว เราจึงมองหาลู่ทางใหม่ในการทำงานโดยการไปสมัครงานที่อื่นตั้งไว้บ้าง มีทั้งสอบผ่านและสอบไม่ผ่าน แต่อันที่สอบผ่านแล้วมันก็ดันไม่ผ่านสัมภาษณ์ซะงั้น เออ...ชีวิตมันจะยากอะไรขนาดนี้ If you are asking if now I walk my dreams for a lot less?. Answer immediately that now it's a little much, but it has driven the better it would be with that! We have a dream everyone was dreaming of who it would be a great size? For my dreams, I have a request just as people that convey knowledge itself is to let others get to know, even though it does not have a high position as expected. ความฝันเป็นสิ่งที่สวยงาม ไม่มีคำว่าผิด คำว่าถูก ความฝันจะเป็นแรงผลักดันกระตุ้นให้เราพัฒนาตนเองอยู่เสมอ เพื่อที่ว่าสักวันความฝันนั้นมันอาจจะเป็นจริงขึ้นมาก็ได้ ฉันเชื่อเสมอว่าไม่ว่าเราจะเป็นคนที่ร่ำรวย ยากดี มีจน แต่ทุกๆคนก็ล้วนที่จะมีความฝันอันสวยหรูได้เสมอ และคุณก็สามารถเดินตามหามันได้ เชื่อเหลือเกินว่าหากเราพยายามทำมันอย่างดีที่สุดแล้วผลที่ตามมามันก็จะดีเช่นกัน แต่ถ้าหากมันไม่เป็นไปดั่งที่เราตั้งใจแล้ว ก็อย่าไปเสียดายหรือรู้สึกว่ามันไร้ค่าแต่เพียงอย่างใด เพราะอย่างน้อยเราก็ได้ทำมันดีกว่ามานั่งเสียใจกับสิ่งที่เราไม่คิดจะทำมัน

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 3:

The impossible dream


many had questioned myself. The needs of ourselves is. I was the one that Tang this question always now I'm doing
.I was the one with the ambition to become a teacher in the University, because I believe that I have the knowledge to others, it's useful immensely. That is when I help them.It is broadcast to the passive without knowing the end is going to end up where you are. Just think it can make me so happy with himself. Another is an incentive to I want to be a faculty of the University.Whether it is assistant professor, associate professor and professor. I want those words put forward my name so much
.Many people may think I have a strong ambition. So much more than never back look to see their potential. It's like they say.Is it wrong to want to be. I always believe that if I get the chance that I can do it well, because it is what I love.The results came out, it is very beautiful. "Give me and I'll show you how the potential inside me is quite high." "
.