ในวันหนึ่งที่โรงเรียนในวิชาสุดท้ายข

ในวันหนึ่งที่โรงเรียนในวิชาสุดท้ายของวัน วิเวียนเผลอหลับไปในชั่วโมงนั้น ไม่นานเธอก็ตื่นขึ้นมาอีกทีด้วยเสียงแจ้งเตือนโทรศัพท์ของเธอ เธอลืมตาดูรอบๆพบว่าเธอหลับอยู่ที่โรงเรียนจนดึก เธอเปิดโทรศัพท์ดูเวลา ตี2 เธอหันไปมองรอบๆห้องพบว่าหน้าห้องเต็มไปด้วยของเซ้นไหว้เหมือนมีประเพณีอะไรสักอย่าง จากนั้นหล่อนก็เดินไปข้างหน้าห้อง จึงพบกับกระดาษแผ่นหนึ่งเขียนว่าจงมีความเชื่อให้กับเรา เธอกลัวมากเลยเดินออกจากห้อง แต่บรรยากาศนั้นมันวังเวง เปล่าเปลี่ยวมาก เธอค่อยๆเดินลงบันไดเพื่ออกจากตึก แต่ยิ่งเธอเดินมากเท่าไหร่ ทางมันก็ยิ่งไกลเท่านั้น จนเธอหยุดเดิน และมองไปรอบๆ เธอเห็นผู้หญิงใส่ชุดสีแดงหน้าตาขาวซีด ตาขาวไร้ตาดำ ที่อยู่อีกชั้นของบันไดจ้องมองเธอและแสยะยิ้มอย่างหน้าสยอง กำลังค่อยๆเดินเข้ามาใกล้ๆเธอ ดังนั้นเธอจึงวิ่ง ขณะที่กำลังวิ่งลงบันไดอยู่นั้น เธอหันกลับไป ก็เห็นผู้หญิงคนนั้น วิ่งตามเธอ เมื่อเธอวิ่งลงมาเรื่อยๆจนเจอทางออกจากตึก แต่ทันใดประตูตึกก็ได้ปิดลง เธอพยายามเปิดประตูแต่ก็เปิดไม่ได้ เธอจึงวิ่งไปหลบในตู้ใต้บันได ไม่นานก็มีนิ้วมาสกิดเธอ เธอจึงหันไปพบว่า ผู้หญิงชุดสีแดงคนนั้นอยู่ข้างๆเธอแล้ว เธอสะดุ้งตื่นขึ้นมา เห็นเพื่อนของเธอกำลังปลุกเธออยู่ “วิเวียน สี่โมงแล้วกลับบ้านกันเถอะ” เธอจึงคิดได้ว่าสิ่งที่เธอเจอมามันคือความฝัน แต่ทำไมเส้นด้ายสีแดงถึงอยู่ในมือเธอกันละ

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 1:

One day at school in the last subject of the day. Vivian fell asleep that hour. She soon woke up again to the sound of her phone's notification. She opened her eyes and looked around to find that she had been asleep at school until late. She turned on her phone and saw the time: 2 a.m. She turned to look around the room and found that the front of the room was full of offerings, like there was some kind of tradition. Then she walked to the front of the room. So he found a piece of paper that said "Have faith in me." She was very scared and walked out of the room. But the atmosphere was lonely. Very lonely She slowly walked down the stairs to leave the building. But the more you walk The only way is further. Until she stopped walking and looked around, she saw a woman wearing a red dress with a pale face, white eyes without black eyes, on the other floor of the stairs staring at her and smiling horribly. Slowly walking closer to her So she ran While running down the stairs, she turned around and saw the woman running after her. As she ran down the stairs until she found an exit from the building. But suddenly the building door closed. She tried to open the door but couldn't. So she ran and hid in the closet under the stairs. Soon a finger came and poked her. So she turned around and found That red-robed woman was already beside her. She woke up startled. Seeing her friend waking her up, "Vivian, let's go home at four o'clock." She then realized that what she had experienced was a dream. But why is the red thread in your hand?

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 2:

One day at school, in the last class of the day, Vivian accidentally fell asleep that hour, and soon she woke up again on her phone's beep. She opened her eyes and found herself sleeping late at school. She turned on her phone at 2am. She looked around the room and found that the front of the room was filled with traditional offerings. Then she walked to the front of the room. She found a piece of paper that said, "Trust us." She was very scared and walked out of the room, but the atmosphere was very lonely, very lonely. She walked down the stairs to leave the building, but as she walked further, she stopped to look around. She saw a woman dressed in pale red and white, without black eyes, staring at her on the other floor of the stairs, with a terrifying smile on her face. She was slowly approaching her, so she ran up. As she ran down the stairs, she turned around and saw the woman chasing her. When she ran down and found a way out of the building, the door suddenly closed. She tried to open the door, but couldn't open it. She ran to the closet under the stairs. Quickly, a finger touched her, and she turned around to find the woman in red next to her. She was startled.

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 3:

One day, at school, in Vivian's last class, she fell asleep. In that hour, she was awakened by the alarm clock of the phone again. She forgot her eyes, looked around and found that she slept late at school. She turned on the phone and looked at the time very late. She turned around and looked around the room, and found that the front of the room was full of Zen Buddhism, as if there were some customs. Then she found a piece of paper in front of the room, which said to have confidence in us. She was afraid and went out of the room, but the atmosphere was very lonely. She walked slowly downstairs and left the building, but as she walked further and further, she stopped and looked around. She saw a woman in red, with pale face and white eyes.