บันทึกบทที่หนึ่ง เริ่มต้นของก้าวเล็

บันทึกบทที่หนึ่ง เริ่มต้นของก้าวเล็กๆ
ในบ้านหลังเล็กๆหลังหนึ่ง ท่ามกลางบ้านอีกหลายหลังในหมู่บ้านจัดสรรที่เงียบสงบ เด็กผู้หญิงคนหนึ่งกำลังนอนวิตกกังวลอยู่เพียงลำพังในห้องสี่เหลี่ยมที่ฉาบด้วยสีขาวทั้งห้อง เตียงกับฟูกเก่าๆนั่นรองรับน้ำหนักของเด็กคนนี้ไว้ทุกคืน เห็นทีจะต้องซับน้ำตาอุ่นๆด้วยในคืนนี้ เรื่องที่กังวลอยู่คงจะหนีไม่พ้นการเข้ามหาวิทยาลัย
เธอสอบเข้าไม่ได้หรือ เสียงหนึ่งถามขึ้นจากซอกตู้เก่าๆในห้อง
เปล่าเลย......... เธอได้ทั้งภาควิชาและมหาวิทยาที่ต้องการเสียด้วย
เธอก็สมหวังนี่ แล้วจะร้องไห้ให้ราขึ้นหมอนทำไม เสียงจากกองหนังสือปลายเตียงโพล่งขึ้น
การใช้ชีวิตต่างหากล่ะที่เธอกังวล ผ้าม่านสีเขียวอมฝุ่นสะบัดเบาๆตามแรงลมอิเล็กทรอนิกส์
ใช่ นั่นแหละคือสิ่งที่เธอกำลังกังวลอยู่ในตอนนี้ ย้อนไปเมื่อประมาณอาทิตย์ก่อน ตอนเย็นของวันหนึ่ง เป็นวันที่เธอรู้สึกดี และภูมิใจวันหนึ่งของชีวิตเลยก็ว่าได้ ทันทีที่รู้ผลการแอดมิชชั่นที่เธอเองก็ลุ้นมาตลอดปิดเทอมภาคฤดูร้อน คณะที่ใช่ มหาวิทยาลัยที่ใฝ่ฝัน จากที่ไม่เคยขึ้นสเตตัสก็จัดซะหนึ่งสถานะ จารึกไว้ว่าเธอทำได้แล้ว
แต่ก็เหมือนสายลมพัดผ่านไป อีกไม่กี่อาทิตย์แล้ว เท้าเล็กที่ยังไม่มั่นคงพอกำลังจะต้องก้าวผ่านประตูรั้วแสนอบอุ่นนี้ไปในที่ที่ไม่รู้จักใคร ภาพของเด็กน้อย มัธยมปลายตัวน้อยๆที่เดินต๊อกแต๊กเข้าบ้านในทุกๆเย็นกำลังจะหายไปแล้ว เหลือเพียงกระเป๋าเป้ใบใหญ่กับคราบน้ำตาเดินออกจากบ้าน เพียงแค่คิดน้ำตาก็ไหลไม่ขาดสาย
ไปอยู่กับเพื่อนอีกสองคน น่าจะทำให้เธอไม่เหงา มองโลกในแง่ดีที่เหลือน้อยเต็มทีในสภาวะเช่นนี้ มันเลี่ยงไม่ได้ ถึงแม้ใจลึกๆของเธอจะอยากอยู่คนเดียวเสียมากกว่า แต่เธอไม่ใช่คนเก่งที่จะใช้ชีวิตอยู่เพียงลำพังได้ตั้งแต่แรก เพื่อนจึงเป็นสิ่งที่เธอสมควรจะมีไว้ อย่างน้อยก็ยังพอมีที่พึ่งให้ปรับตัว เพราะตอนแรกๆคงยังไม่รู้จักใครแน่ๆ
เธอมีพี่ชายนี่นา เสียงเบาหวิวดังขึ้น
นั่นสิ ดูแล้วพี่ก็น่าจะมาคอยดูแลใช่ไหม ปกติเค้าก็ทำกันอย่างนั้น
แต่กับที่นี่ไม่ใช่.........
พี่ชายเธอที่ไปใช้ชีวิตมาแล้วสองปีที่มหาวิทยาลัย กล่าวเพียงว่าเธอจะต้องเข้มแข็งและโตขึ้น ยาก... มันยากจริงๆกับเธอคนนี้ที่ไม่เคยคิดจะอยากออกไปเที่ยวกับเพื่อนคนไหนในวันหยุด บ้านต่างหากที่เธออยู่แล้วเป็นตัวของตัวเองมากที่สุด เธอไปสอบสัมพาษณ์มาแล้ว และเธอก็ได้ตามที่ฝัน แม่กับพี่สาววิ่งวุ่นหาของที่จะให้เธอไปอยู่ที่นู่นได้อย่างสบายๆ แม้แต่ผ้าอนามัยก็ซื้อมาให้แบบที่ไม่ต้องเสียเงินซื้อไปอีกหลายเดือน

บันทึกบทที่สอง จากลาปราศจากคราบน้ำตา
เธอขนของไปที่หอแล้ว รู้สึกตื่นเต้นและ หน่วงแปลกๆ อีกแค่สองวันเท่านั้นเธอก็ต้องจากบ้านอย่างสมบูรณ์ แม่รั้งเธอไว้ให้อยู่ต่ออีกหน่อย แต่ถึงอย่างไรก็ต้องจากกันอยู่ดี วันวันหนึ่งผ่านไปเร็วมาก เธอเริ่มต้นนอนร้องไห้เพียงลำพังข้างนอกห้อง กลัวเหลือเกิน กับสังคมที่ใหญ่ขึ้นกว่าที่เธออยู่ เช้าวันรุ่งขึ้นเพื่อนที่จะไปอยู่ด้วยก็โทรมาบอกว่าทำใบพัดพัดลมหัก อาการเบื่อหน่ายเริ่มเข้ามาแทนที่ เสียงเพลงดังแทรกเข้ามาในสาย พร้อมกับน้ำเสียงไม่ทุกข์ไม่ร้อนว่ากำลังปาร์ตี้ และห้องรกมาก
ให้ตายเถอะ!!! เด็กสาวหน้านิ่ว ชักจะรำคาญและมองเห็นสภาพตัวเองตอนไปอยู่รำไร
แล้วเย็นวันนั้นก็มาถึง เธอเตรียมเก็บของ ยัดตุ๊กตาหมีสองตัวลงในกระเป๋า เก็บใบพัดพัดลมที่แม่ซื้อมาให้ใหม่ตามลงไป เธอนั่งรอเวลาเพื่อจะติดรถนั่งไปมหาวิทยาลัยกับเพื่อนร่วมห้องอีกคน วันนั้นแม่ทำปลาต้มยำ เธอจำได้ และแม่ทะเลาะกับพี่สาวคนโตด้วย ระหว่างรอเธอได้แต่นั่งเงียบ แต่ข้างในเต็มไปด้วยความกังวล แม่นั่งอยู่ข้างๆเธอ สัญญากับตัวเองไว้ว่าจะไม่ร้องไห้ มันต้องไปแล้วจริงๆ ฝันร้ายที่สุดครั้งหนึ่งในชีวิตของเธอ เวลาเกือบหกโมง ในที่สุดก็มีสายโทรเข้าจากเพื่อนของเธอ เป็นระฆังใบสุดท้ายที่ถูกตีเพื่อนับเวลาถอยหลัง หิ้วกระเป๋าสองใบออกไปหน้าบ้าน ก้าวผ่านบานประตูออกไป พร้อมกับที่ผู้เป็นแม่เดินตามออกมา พี่ชายรอไปส่งอยู่หน้าบ้าน ใจมันหวิว และเวิ้งว้าง รู้สึกอยากร้องไห้จับใจ แต่ทำได้เพียงหันไปหน้าแม่ ไม่ได้แม้แต่จะกอด เพราะนั่นจะเท่ากับว่าน้ำตาที่กลั้นไว้มันจะไหลอย่างหาทางหยุดได้ยาก
ไปแล้วนะแม่
คำนั้นยังก้องอยู่ในหู แม่น้ำตาคลอ ก่อนจะอวยพรให้เธอโซคดี ทันทีที่นั่งลงซ้อนท้าย ไม่กล้าหันไปมองแม่ ปล่อยให้รถพาตัวเองออกไปจากตรงนั้น พ้นโค้งทางเข้าบ้าน ออกสู้ถนนใหญ่ อยากกลับไป อยากกลับไปหาแม่ อยากนอนบ้าน อยากกินข้าวกับแม่อีก
นานเท่าไหร่ไม่ทราบได้ที่ยืนรอรถของพ่อเพื่อนที่จะอาศัยติดรถไปด้วย รถมาติดไฟแดง และผ่านไปพร้อมกับไฟเขียวคันแล้วคันเล่า เด็กมัธยมปลาย ชุดคุ้นตานั้น เธอไม่เคยเห็นค่ามัน จนมาถึงวันนี้ นึกอิจฉาที่เด็กเหล่านั้นยังมีเวลาอยู่กับคนที่รักได้อีกนาน ต่างกับตัวเองที่ตอนนี้ กำลังจะห่างออกไปไกลด้วยระยะทางที่ขวางกั้น
มันเย็นมากแล้ว ท้องฟ้าเริ่มฉาบไปด้วยสีดำ เธอเหม่อมองออกไปนอกหน้าต่างของรถที่มารับเธอไป รู้สึกอึดอัด และมองไม่เห็นความสุขที่รออยู่ เพื่อนอีกคนมีพ่อ มีแม่ไปส่ง ในขณะที่เด็กน้อยขี้ขลาดคนนี้กำลังไปคนเดียวด้วยใจที่ห่อเหี่ยว รู้สึกโชคดีนิดๆที่ผู้ใหญ่ในรถทั้งสองไม่ได้รู้สึกว่าเธอมีตัวตนอยู่ในนั้น จึงไม่ได้ถามไถ่อะไร จะถามก็เพียงแต่เรื่องหอพักที่เธอเป็นคนไปจองไว้ ช่างแสนจะอึดอัดใจ หอหญิงหรือเปล่า กินอยู่อย่างไร เดือนละเท่าไหร่ และอีกมากมาย
คิดถึงแม่


บันทึกบทที่สาม วุ่นวายและใจสั่น
สามทุ่มเศษรถของพ่อเพื่อนก็มาถึงหน้าหอพัก เมื่อช่วยกันขนชองซึ่งส่วนใหญ่จะเป็นของเพื่อนอีกคนแล้ว ก็ได้เวลาพาพ่อและแม่ของเพื่อนชมห้อง อึดอัดเป็นรอบที่ร้อยเห็นจะได้ ห้องรกเต็มไปด้วยของของเพื่อนอีกสองคนจริงๆอย่างที่บอก เพื่อนอีกคนนั้นนั้นมาอาศัยอยู่ด้วยจนถึงวันหอตัวเองเปิดก็จะไป นั่นไม่ได้เป็นภาระอะไรนักสำหรับเธอ แต่กับอีกคนที่เป็นรูมเมทกำลังสร้างเหนื่อยใจให้ตั้งแต่ยังไม่เข้ามาอยู่ด้วยกัน หลังจากพ่อและแม่ของเพื่อนที่ติดรถมาด้วยกลับไป เธอก็เริ่มจัดของ ดึงเอาตุ๊กตาหมีตัวใหญ่ที่แม่ซื้อให้เป็นของขวัญวันจบการศึกษาชั้นมัธยมศึกษาตอนปลายมากอด เธอจำได้ว่าตอนเอาของเข้าหอ ของที่เธอขนมาเป็นระเบียบเรียบร้อยดี ตุ๊กตาตัวใหญ่ที่เธอรักนี้ก็

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 1:

Save chapter one The start of a small step
In a small house behind one of several houses in the back in a quiet housing. One girl is sleeping, anxiety, is alone in the room with white plaster rectangular rooms. Henthicha to tear lining warm tonight. The story is concerned he may not escape out of the University
.Her voice is not an admission or ask for more from the old Cabinet and low in the blank with a grain of salt;
. She has both the Department and the University graduate who wants to become.
She hopes fulfilled here, crying, why stack sounds from the pillow up, newspapers at the end of the bed broke up
.A separate life now that her concern. Green curtain dust in the wind blowing gently on the wind force electronic
.Yes, that is what she is concerned are now back to around the Sun. In the evening of day one is the day that she was feeling good and proud one day of your life at all. The University faculties other than ambition From that station, secularization has never been more available one inscription that she achieved.
.But just like the breeze blows through. Just a few weeks, and then a small foot is not yet stable enough to want this House in the gated entrance to the pace at which does not recognize anyone. Pictures of little children. The only big backpack to tear easily out of the House, just thought it lacked no tears flowing string
.Go with a friend, another two would make her not am lonely. Optimism that the State take low It's not sheer. Although he would make her death alone will be more than. A friend is what she should have at least had to depend on, adapt. The first episode because he still did not know who the truth
.She had a brother here na soft sounds weak: up
there! Look, brother, it is likely to come watch?, outline the usual.
but with a grain of salt and not here
.Her brother came to life, and then two years at the University. Says only that she will need a strong and growing up hard ... It's really difficult with this girl who never thought they would go out with friends who days. A separate House that she already has its own identity. She went to her teacher, phat and make it a dream. Even a napkin, purchased, the money that you do not want to buy several months
.
Second chapter notes from La tear-free
.She is moving to the tower and then excited and curious about another delay in two days only, she must be from the House completely. She is the mother to take care of another, but to do it from each other anyway. Day one day has passed very quickly. Too scared with the larger society than she. Morning dawn to friends by telephone said broken fan blades do. The symptoms start disgusted sound replace music inserted in strings. 3 rooms and more
Let me die!!! The little girl annoyed frown, and sees its own steps to becoming fainter
.And then the day arrives. She prepared a collection of Stuffed Teddy bears, two down in the bag, keep the fan blades that she bought a new, according to the post. She sat waiting for the time to be running a car seat to a University with a roommate. That day she made a fish soup. And mother quarrel with sister people. Pending her but sit quiet, but the inside is filled with anxiety. Mother sitting beside her. The contract with myself to not cry It really has been a nightmare that once in her life. In the end, it was her friend from phone lines. As the last order Bell was hit to count time backward, two Pocket Tote home page to step through the door and go out with that person as she walked by. Brother to wait in front of the House. And the vast, feel like crying, but charm can only turn to the parent page. Not even hug because there will be equal to that of tears will flow as it asserts that it find a way to stop it.
Then she reminded me
It is also Hu Kong. Mother of tears to moisten before greeting her solo act. As soon as they sit down at the end of waiting, not willing to turn mother's view. Let the car take yourself out of the matching curved past the entrance to a House, he wants to go back to main road. He wants to go back to find the mother wanted to sleep at home.
As long as you do not know the father's car standing waiting for a friend to live next to a car. The red light next to car and go through a green light, with cars and bikes? High school kids. Familiar series. She never saw the value of it until today. Unlike itself, which now are going to be far away by the day
.It's very cool. The sky started to smear it with black. Her to be distracted looking out the window of a car that was given to her. I feel uncomfortable and I don't see that. Another friend, who was my father's mother had to send. I feel fortunate that the two little adult in the car did not feel that she has an identity that is not only what would inquire after questions about dormitory where she was going. He is uncomfortable. Hall girls how to live? And more
Think she


save the third article and decided to shake
.Sam's father's car was cut off arrives in front of the dormitory. When Chong ringed, most of which are owned by another friend, mother, father, and friend's Palace visit. The cycle will be uncomfortable. Another friend, who then comes to live with until the tower itself will open. There is no longer a burden, what more for her, but with the other people that are tired of creating a room mate to come together. She began to organize a teddy bear is one of the big draws at the mother's day gifts, graduated high school when many layers. She took the time to remember our Chamber of Commerce of fur she acquired as tidy as well. A large doll that she loves it.

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 3:

Start of record chapter one small step
In the small house a house Among the other homes in housing is quiet A girl is sleeping anxiety alone in the square plastered with all white roomMay be dry warm tonight Probably will not worry about University
You didn't get in? A voice from the corner cabinet room asked old
nothing... To...? She has both the Department and the university with
she fulfilled this need and will cry to mould ขึ้นหมอน why The sound from the pile of books at the end of the bed broke upLife is the one that you worry Curtain of green dust flick gently in the wind electronic
Yeah, that's what you're worried now Go back to about a week ago. The evening of day is the day you feel good and proud one day of lifeFaculty, university dream of never up status is held up one state is written that you did itBut like the wind blew away in a few weeks Small foot is still not stable enough to step through the gate this warm into the unknown who, the image of the childOnly large backpack with tears, walk out of the house Just think of tears stream
With a couple of friends. Should you not lonely Optimistical left few in this condition. It's inevitable Although ใจลึก her to want to be alone, ratherA friend is what you deserve At least still have to rely on to adjust Because the first still do not know someone
You have a brother? Voice louder
so dizzy So you should take care of it, usually do

but here not......
Her brother to live for two years of College Said simply that she will be strong and grow up, hard..It's really hard with you, never think to want to hang out with friends on weekends The house is her more myself. You test the interview, and she was as a dreamEven the sanitary napkin is bought that don't have to spend money to buy several months
note chapter two leave without tears
You move to the dorm, excited and delay the strange again only two days, she must be from the house completely I hold you to stay a little longer But to be separated. A day goes by so fastAfraid. With society bigger than she is The next morning the friends to go is called do propeller fan is broken The symptoms of starting to take over The music came into the lineAnd the room is a messDamn it! A frown Getting annoyed and see the state itself, while in the dim
Then the evening came, she prepared to pack, teddy bear two into the pocket The propeller fan you bought me a new down She sat waiting for the time to the car ride to the university with a roommate. That day I make Tom YamAnd I fought with my elder sister While waiting for her, but sat silent But the inside is full of worries. I sat beside you promised myself not to cry, it really need to go with her worst nightmareFinally, there's a call from her friend A bell finally being hit to count the time back Carrying out the front two steps through the door, along with the mother come out My brother waiting to send in front of the houseThe immense and feel like crying catching, but can only turn your face, not even a hug Because that would be equal to that tears hold it will flow like trying to find a way to stop hard
Now I
The word still echo in her ear. The river eye lost before wishing you soak well, as soon as, sit down on the back. Don't dare look mom, let the car took off from there From the arch entrance to the house. Go out the road, want to go back. Want to go back to my mom. I want to home
How long do not have standing waiting for you to ride with the car hit and pass along with the green light artifice, the high school kids A familiar, you never see the value it until todayAll to myself now Going to go too far with the distance that separates
It is very cold, the sky became covered in black She looked out of the window of the car to get her feel uncomfortable and invisible happiness ที่รออ. Another friend has a father, a mother to sendFeeling the luck a little adults in both cars didn't feel she existed in it, so do not ask anything Ask just about dormitory, you're the one book, was so awkward female dorm? Eat to liveAnd much moreMiss you


notes, Chapter Three Chaos and shakeMy friends 9 scrap car arrives in front of the dorms When help hair Chong, most of which belong to another friend Time to take my mom and dad's friends watch room Uncomfortable as the hundred or soThe other friend that lived with until the tower itself open will go That's not a burden anything for her But with another roommate was built down to, since it's not come togetherShe started to pack Bring a big teddy bear you bought a graduation present secondary to hug Do you remember that when put into the tower That you bring the tidy A big doll that she loves this