ประเพณีการดื่มชาของอังกฤษ ชาวอังกฤษ

ประเพณีการดื่มชาของอังกฤษ ชาวอังกฤษเป็นชาติที่ดื่มชาเป็นลำดับสองของโลกเมื่อเปรียบกับอัตราต่อคน ชาวอังกฤษแต่ละคนดื่มชาคนละประมาณ 2.1 กิโลกรัมต่อปี ความนิยมในการดื่มชามีมาตั้งแต่คริสต์ศตวรรษที่ 19 เมื่ออินเดียเป็นส่วนหนึ่งของจักรวรรดิอังกฤษ และอังกฤษมีความต้องการที่จะควบคุมการผลิตชาในอนุทวีปอินเดีย

แต่ผู้ที่นำประเพณีการดื่มชาเข้ามาในอังกฤษเป็นคนแรก ก็คือแคทเธอรีนแห่งบราแกนซา สมเด็จพระราชินีในสมเด็จพระเจ้าชาร์ลส์ที่ 2 แห่งอังกฤษ ในราวระหว่างคริสต์ทศวรรษ 1660 ถึง 1670

แต่ในระยะแรกก็เป็นประเพณีสำหรับชนชั้นสูงเท่านั้น ที่ไม่ได้แพร่หลายในบรรดาประชากรทั่วไป เพราะยังเป็นสินค้าฟุ่มเฟือย จนต่อมาเมื่อราคาชาถูกลง เมื่อประเพณีนี้เผยแพร่ทั่วไปในสหราชอาณาจักรก็เริ่มมีการจัดสวนชา (Tea garden) ที่เป็นสถานที่ดื่มชาและเดินเล่น

หรือการจัดการเต้นรำชา (Tea dance) ที่อาจจะเป็นการเต้นรำตอนบ่ายหรือพลบค่ำ ที่อาจจะรวมทั้งการดูดอกไม้ไฟ หรือมีการเลี้ยงอาหารค่ำด้วย และจบลงด้วยการดื่มชา สวนชาเสื่อมความนิยมลงหลังจากสงครามโลกครั้งที่สอง แต่การเต้นรำก็ยังพบว่ามีการจัดกันอยู่บ้าง

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 1:

The British tradition of drinking tea Britain's national drink, tea is the world's second order compared to the rate per person. British people drink tea, one each about 2.1 kg per year The popularity of tea has existed since the 19th century when India was part of the British Empire. And England, there needs to be controlled tea production in the Indian subcontinent

.However, the tradition of drinking tea in England came first. Is Catherine II of Braganza. Queen, King Charles I of England in Round 2 during the decade 1660 to 1670

.But in the early stages, it is customary for the elite only. That are not prevalent in the general population. It is also a luxury item Until later when tea is down.(Tea garden), a place to drink tea and stroll
.Or managing a tea dance (tea dance) is a dance that could be afternoon or twilight. Might as well see fireworks. Or have dinner with. And ended up drinking tea. Tea gardens declining reputation after World War II.

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 2:

British tea drinking tradition. A British national who is the world's second series, tea drinking, when compared with the rate per person. British people drink tea, each approximately 2.1 kilogram per year. The popularity of tea has come since the 19th century when India was part of the British Empire and British demand to control the production of tea in India subcontinent

.But those who bring tea into England as a first person is Catherine's core library statement nahae. Her Majesty the Queen in Charles II of England in 1660 to 1670, during decades railing

.But in the first phase, it is tradition for the elite only. That is not widespread among the general population, because as luxury items until later, when the tea prices. (Tea garden) is the place to drink tea and stroll
.
Or managing dance tea (Tea dance), which may be dancing in the afternoon or dusk, which may well suck, Fireworks, or have dinner, and ends with drinking tea. Tea gardens deteriorate popularity after the second world war

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 3:

the tradition of the British tea in the UK is a nation of tea-drinking is a priority when two of the world's edge to the rate of each of the inhabitants of the British cup of tea about 2 per person.1 kg per year in the cup of tea is the most popular since the sixteenth century 19 when India is a part of British Empire and England has the need to control the production of tea in India sub-continent

But those who came in the tradition of drinking tea in England was the first one, it was Catherine, scan of the bra, and her Majesty the Queen in the Charles of England in about 2 decades between Christmas 1660 and 1670

But initially, it is a tradition for the elite is not only prevalent in the general population because it is also a luxury goods until later, when the price of tea.(Tea garden), which is a place where tea and walk

or the management of tea dance (Tea dance), which may be a dance in the afternoon or late evening which may be as well as the See fireworks or the banquet dinner with and ended with a cup of tea, tea garden, popular degradation. After the Second World War.