พระโอวาทสิ่งศักดิ์สิทธิ์
พระโอวาทสงฆ์จี้กงวิปลาส
ประทานไว้เนื่องในโอกาสประชุมธรรม2 วัน ณพุทธสถานไท่เฉียน อ.เกษตรวิสัยจ.ร้อยเอ็ด
วันเสาร์ที่ 30สิงหาคม พุทธศักราช 2557
สาธุชนกราบขอประทานพระโอวาทชี้แนะ
หนึ่งคนนั้นเชื่อมโยงถึงคนหมื่นพัน หนึ่งปณิธานส่งผลสะเทือนทั่ว
หนึ่งอุทิศสละช่วยผู้ขลาดกลัว หนึ่งจุดชี้พ้นเมามัวแจ้งแสงธรรม
เราคือ
สงฆ์จี้กงวิปลาส รับบัญชาจาก
พระอนุตตรธรรมมารดา ลงสู่ไท่เฉียน น้อมเคียมคัล
องค์มารดาแล้ว ถามศิษย์รักทุกคนสุขสบายดีไหม
สงบจิตตั้งใจฟัง
ฮา ฮา
ศิษย์รักเอ๋ย...
อาศัยการอยู่ร่วมกับเวไนย...เพื่อบำเพ็ญขันติธรรมแห่งตน
ว่าจะคุมใจรุ่มร้อน หุนหันพลันแล่นได้เพียงใด
อาศัยเรื่องราวเลวร้าย...เพื่อเคี่ยวหลอม ฝึกแรงไฟสุขุมแห่งตน
ว่าจะครองสติสุขุมรอบคอบได้เพียงใด
อาศัยวัตถุรูปลักษณ์ต่างๆ...เพื่อทดสอบใจมุ่งมั่นแห่งตน
ว่าจะตรึกคิดถึงมโนธรรมได้เพียงใด เมื่อผลประโยชน์อยู่ตรงหน้า
อาศัยเหตุการณ์ผกผัน...เพื่อลับคมปัญญาธรรมแห่งตน
ว่าจะพลิกแพลง แก้ไขปัญหาได้กลมกลืนเพียงใด
อาศัยความรักใคร่ผูกพัน...เพื่อพิสูจน์ใจปณิธานแห่งตน
ว่าจะตัดกิเลส เจริญตามพุทธะโพธิสัตว์ ได้เพียงใด
เข้าใจไหม
ศิษย์รักเอ๋ย...
สดับธรรมฟังเข้าใจเพียงใดเข้าใจแล้วต้องนำกลับไปฝึกฝนปฏิบัติ จึงเข้าถึงความหมายที่แท้จริง หากวันนี้ฟังธรรมว่าเข้าใจแล้วแต่ไม่นำไปปฏิบัติ ไม่นานก็ลืมแล้ว เช่นนี้การฟังธรรมย่อมสูญเปล่า มิเกิดประโยชน์อันใดฉะนั้น ศึกษาธรรม ศึกษาให้รู้จริง นำไปปฏิบัติให้เห็นจริง เกิดผลจริง จึงบอกต่อแก่ญาติมิตรได้หากศิษย์นั้นยังปฏิบัติไม่ได้ เมื่อมีใครถามว่าธรรมะดีอย่างไร ศิษย์จะตอบได้ไหม จึงต้องเริ่มที่ตนเปลี่ยนแปลงแก้ไข นิสัยเคยชินไม่ดี ให้คนรอบข้างได้ประจักษ์ชัดว่าเป็นคนใหม่ที่ดีงามว่าศิษย์เป็นผู้บำเพ็ญในธรรมกาลยุคขาว เป็นตัวแทนแห่งธรรมะ ต้องสำรวมกาย วาจา ใจ อยู่ในธรรม ทำให้ดีเกิดมรรคผล ฟ้าเบื้องบนจะมอบให้
เข้าใจไหม
ธรรมะนั้นอยู่ในชีวิตศิษย์ลองกลับไปพินิจดูว่า ธรรมะแฝงอยู่ที่ใดบ้าง
หากค้นพบ ย่อมศึกษาได้จากสิ่งรอบกาย
หากค้นพบ ย่อมเกิดปัญญาสว่างขึ้นในใจ
หากทำได้ ธรรมะนั้นก็อยู่กับศิษย์ตลอดเวลา
รู้ไหม
ศิษย์รักเอ๋ย...บุคลากรเข้ามาใกล้ ตั้งใจฟังคำ
งานแห่งฟ้าภาระศักดิ์สิทธิ์ที่ฟ้ามอบให้เจ้าแบกรับ ด้วยเห็นว่าเจ้าเป็นผู้ที่มีคุณสมบัติถึงพร้อมด้วยเห็นว่ามีคุณธรรมเพียงพอ จงอย่าดูเบาอย่าละเลยในหน้าที่แห่งตนปณิธานที่ตั้งไว้ต้องสานต่อให้บรรลุ ยิ่งเดินทางฟ้า รู้สึกหรือไม่ ยิ่งเดินยิ่งไกลยิ่งสูงยิ่งหนาว ใช่หรือไม่ ยิ่งต้องเตือนตน ต้องเพิ่มความตั้งใจ เพิ่มความระมัดระวังมากยิ่งขึ้นอย่าคิดว่ามิมีใครมองเห็น มิมีใครสนใจ แท้ฟ้านั้นเฝ้าดูอยู่ หนุนนำอยู่ แต่ตาเนื้อย่อมมองไม่เห็นแท้สิ่งศักดิ์สิทธิ์เหนื่อยยากเท่าใด ฉุดช่วยเวไนย งานใหญ่ครั้งนี้ ศิษย์มองมิเห็นรู้แต่เพียงว่าตนเหนื่อย ว่าตนล้า ทำดีแต่ไม่มีใครเห็น ใช่หรือไม่
ดำเนินธรรมต้องควบคู่การบำเพ็ญจิต ยกระดับคุณธรรม แรงไฟสุขุม ประณีตถึงขั้น ย่อมไม่มีคิดเล็กคิดน้อยย่อมไม่มีน้อยใจ คิดโทษโพย
อาจารย์นั้นแบกรับงานโปรดสามภพ ด้วยใจเคารพในหน้าที่ ที่ฟ้ามอบให้ มิได้ต่อว่าโทษโพยใคร ถึงแม้ศิษย์มากมายหลอกลวงอาจารย์ก็มิคิดกล่าวโทษใคร มีเพียงแต่ก้มหน้ารับ ความถูกผิดทั้งหลายต้องมองให้ทะลุอย่าได้ยึดติดอยู่ในความถูกผิดนั้น มีเพียงแต่การบำเพ็ญจึงเข้าใจฟ้า เข้าใจอาจารย์เข้าใจเวไนย ปฏิบัติให้ถึงที่สุดของตน ฟ้ามิมีว่าจะเอาเปรียบเจ้าย่อมตอบแทนกลับคืนให้มากกว่านั้น
เข้าใจไหม
ฉะนั้นอย่าได้คิดท้อแท้ใจ การเดินทาง ก้าวทุกก้าวย่อมมีขรุขระ มีลุ่มดอน แต่ทว่าตรงไหนที่ขรุขระศิษย์รู้แล้วก็ช่วยปรับให้ราบเรียบ เพื่อผู้ที่เดินตามหลังจะได้ไม่สะดุดล้ม ดีไหม
ปณิธานตน ต้องอาศัยตนลงแรงทำ สถานพุทธะฟ้ามอบให้ไว้บนโลกเพื่อร่วมกันบำเพ็ญฝึกฝนปฏิบัติธรรมร่วมกันมิใช่ของใครโดยเฉพาะ
ดังนั้นทุกคนล้วนมีส่วนร่วม ในการดูแลรักษาให้เป็นระเบียบเรียบร้อย รักษาความศักดิ์สิทธิ์รักษาพุทธวินัย อย่าได้หละหลวม อยู่เบื้องหน้าต้องวางตนอยู่ในจริยะ สั่งสมคุณธรรมอุทิศสละ เกิดบารมีธรรม ผู้คนย่อมเคารพรัก สำคัญต้องสละให้ ไม่เรียกร้อง ไม่หวังผลไม่ยึดหมายครอบครอง ไม่เห็นแก่ตน
เข้าใจไหม
เห็นศิษย์รักมีใจอาจารย์ก็ยินดี จงรักษาใจบริสุทธิ์ดวงนี้ อย่าให้กิเลสมาทำลายได้ตั้งใจบำเพ็ญถึงสุดท้าย มรรคผลจะไม่หนีไปไหน ขอให้ศิษย์อย่าได้ลืมปณิธานความมุ่งมั่นเที่ยงตรงมั่นคงถึงสุดท้าย อาจารย์อวยชัยให้สำเร็จถนอมตนดูแลซึ่งกัน สามัคคีกันไว้ ช่วยเหลือเกื้อกูลดุจครอบครัวเดียวกัน
เข้าใจไหม
อาจารย์ฝากผลไม้ให้บุคลากรทุกคนจงอธิษฐานตั้งปณิธาน อาจารย์จะช่วยให้สำเร็จ ตั้งใจให้ดี
จรดพู่กัน
ฮา ฮา หยุด